Rambo II

Rambo II

Rambo: First Blood Part II

Gatunek	dramat, sensacyjny
Data premiery	22 maja 1985 31 grudnia 1985 (Polska)
Kraj produkcji	Stany Zjednoczone
Język	angielski, wietnamski
Czas trwania	94 minuty
Reżyseria	George Pan Cosmatos
Scenariusz	Sylvester Stallone James Cameron
Główne role	Sylvester Stallone Richard Crenna Charles Napier Steven Berkoff Julia Nickson-Soul
Muzyka	Jerry Goldsmith
Kostiumy	Tom Bronson
Montaż	Larry Bock Mark Goldblatt Mark Helfrich Gib Jaffe Frank E. Jimenez
Produkcja	Buzz Feitshans Mario Kassar Andrew G. Vajna Mel Dellar
Wytwórnia	Anabasis N.V.
Dystrybucja	TriStar Pictures
Poprzednik	Rambo – Pierwsza krew (1982)
Kontynuacja	Rambo III (1988)
Nagrody
5 Złotych Malin (z 7 nominacji)

Rambo II (tytuł oryg. Rambo: First Blood Part II, 1985) – amerykański film akcji, druga część serii o weteranie wojny w Wietnamie Johnie Rambo. Sequel filmu Rambo – Pierwsza krew (1982), reżyserowany przez George’a P. Cosmatosa do scenariusza autorstwa Jamesa Camerona i Sylvestra Stallone’a. Film podejmuje problematykę jeniectwa wojennego oraz popularyzuje termin „zaginiony w akcji”, odnoszący się do amerykańskich żołnierzy walczących podczas II wojny indochińskiej, którzy nie powrócili do ojczyzny (w Stanach Zjednoczonych doby lat 80. − bardzo kontrowersyjny)^[1][2]; jest najpowszechniej znanym dziełem filmowym o tej tematyce.

Choć czołówka filmu za reżysera projektu podaje Cosmatosa, ten w trakcie jego realizacji pełnił funkcję marginalną. Po latach dopiero stwierdzono, że to Stallone zajął się właściwą reżyserią obrazu^[3].

Rambo II kandydował do pojawienia się w rankingu 100 Years... 100 Cheers organizowanym przez Amerykański Instytut Filmowy w roku 2006.

Obsada

• Sylvester Stallone – John J. Rambo
• Richard Crenna – pułkownik Samuel Trautman
• Charles Napier – Marshall Murdock
• Steven Berkoff – podpułkownik Podovsky
• Julia Nickson-Soul – Co Bao
• Martin Kove – Ericson
• George Cheung − kapitan Vinh
• Voyo Goric − sierżant Yushin

Fabuła

Weteran wojenny John Rambo (Sylvester Stallone), dzięki pomocy swojego jedynego przyjaciela – pułkownika Samuela Trautmana (Richard Crenna), opuszcza ciężki obóz pracy, w którym odbywał karę za zniszczenie miasteczka (ukazane w filmie Rambo – Pierwsza krew). W zamian za wolność ma wykonać pewną misję – wrócić do Wietnamu, rozpoznać teren i zrobić zdjęcia opuszczonym obozom jenieckim, w których rzekomo nadal przetrzymywani są amerykańscy żołnierze. Rambo podejmuje się zadania i wkrótce zjawia się w wietnamskich dżunglach.

Na miejscu poznaje swojego sprzymierzeńca – piękna Azjatkę Co Bao (Julia Nickson-Soul), w której wkrótce z wzajemnością się zakochuje. W trakcie podróży w głąb dżungli, okazuje się, że opowieści o Amerykanach więzionych w obozach są faktem. Rambo nie wytrzymuje presji sumienia i uwalnia jednego rodaków, co nie podoba się dowództwu. Marshall Murdock (Charles Napier), głównodowodzący całej misji, postanawia pozostawić go na pastwę losu w Wietnamie, będąc pewny, że zginie. Rambo jednak nie ma zamiaru odpuścić. Trafia do tego samego obozu, w którym niegdyś był przetrzymywany i przesłuchiwany. Schwytany, jest poddawany bolesnym torturom, a sadystyczny podpułkownik Podovsky (Steven Berkoff) cierpieniem chce zmusić go do zeznania dowództwu, że został pojmany. Za pomocą Co Bao żołnierzowi udaje się jednak zbiec z obozu. Niestety, kobieta wkrótce ginie, zastrzelona przez jednego z Wietnamczyków. Rambo decyduje się zemścić na Murdocku, jak i uratować pozostałych jeńców wojennych.

Produkcja

Film nakręcono w stanie Guerrero, w południowo-zachodnim Meksyku. Lokacje atelierowe obejmowały przede wszystkim miejscowość Tecoanapa, choć poszczególne sceny nagrywano w Acapulco. Okres zdjęciowy trwał od czerwca do sierpnia 1984 roku.

James Cameron napisał pierwszą wersję scenariusza, która została następnie zmieniona przez Sylvestra Stallone.

W scenie, w której Rambo jest torturowany, do torsu i ramion Stallone’a przyssano prawdziwe pijawki.

Dolph Lundgren dostał rolę w filmie, lecz gdy Sylvester Stallone, który grał u boku Lundgrena w filmie Rocky IV (1985), dowiedział się o tym, zarządził oddalenie aktora z planu. Według filmu dokumentalnego We Get to Win This Time, rozważano zatrudnienie Johna Travolty do roli młodego pomocnika Johna Rambo, który miał mu pomagać w ratowaniu jeńców. Stallone nie zgodził się na to, gdyż wolał solowy projekt.

Film dedykowany jest pamięci Cliffa Wengera Jr.

Jako błąd w produkcji zauważono, że Wietnamczycy (m.in. na łodziach patrolowych) używają czerwono-niebieskich flag Wietkongu, tymczasem w latach 80. ten ruch partyzancki już nie istniał, a w Wietnamie stosowano czerwoną flagę państwową, przejętą od Wietnamu Północnego i obowiązującą od 1976 roku do dziś.

Wydanie

Rambo II, którego budżet wynosił czterdzieści cztery miliony dolarów, spotkał się z wielkim sukcesem komercyjnym. Film wydano w maju 1985 roku. W pierwszy weekend wyświetlania go w samych tylko amerykańskich kinach obraz zainkasował ponad dwadzieścia milionów dolarów, a ostatecznie na terenie Stanów Zjednoczonych zarobił sto pięćdziesiąt mln USD. Zyski ze światowej dystrybucji filmu były podwójne − wyniosły $300,400,432.^[2] W Polsce dostępny był w wypożyczalniach kaset VHS, gdzie cieszył dużą popularnością.

Odbiór

Krytyka i dochód

Zyski z realizacji Rambo II nieustannie są powielane dzięki kolejnym wydaniom filmu na światowych rynkach DVD/Blu-ray. Film nie powtórzył sukcesu artystycznego swojego prequelu, Rambo − Pierwsza krew (1982), a krytycy zbojkotowali projekt Cosmatosa. Obraz wzbudził jednak zainteresowanie prezydenta Ronalda Reagana, który pochwalił Sylvestra Stallone’a za ukazanie postaci Johna Rambo jako symbolu armii amerykańskiej^[2].

Nagrody i wyróżnienia

• 1986, 58. ceremonia wręczenia Oscarów:
  • nominacja do Oscara w kategorii najlepszy montaż dźwięku (nominowany: Fred J. Brown)
• 1986, 6. ceremonia wręczenia Złoty Malin:
  • Złota Malina w kategorii najgorszy film (Buzz Feitshans)
  • Złota Malina w kategorii najgorszy scenariusz (Sylvester Stallone, James Cameron, Kevin Jarre)
  • Złota Malina w kategorii najgorszy aktor (Sylvester Stallone; nagroda przyznana także za rolę w filmie Rocky IV)
  • Złota Malina w kategorii najgorszy aktor dekady (Sylvester Stallone; także za role w filmach: Cobra, Osadzony, Rambo III, Kryształ górski, Rocky IV, Tango i Cash, Ponad szczytem.)
  • Złota Malina w kategorii najgorsza piosenka z filmu (Frank Stallone, Peter Schless i Jerry Goldsmith za „Peace in Our Life”)
  • nominacja do Złotej Maliny w kategorii najgorszy reżyser (George P. Cosmatos)
  • nominacja do Złotej Maliny w kategorii najgorsza aktorka drugoplanowa (Julia Nickson-Soul)
  • nominacja do Złotej Maliny w kategorii najgorsza nowa gwiazda (Julia Nickson-Soul)
• 1986, Golden Screen Awards:
  • nagroda Golden Screen
• 2003, DVD Exclusive Awards:
  • nominacja do nagrody DVD Premiere za wydanie DVD trylogii Rambo (obejmującej filmy Rambo – Pierwsza krew, Rambo II i Rambo III)

Wpływ na kulturę

Rambo II zainspirował przelicznych twórców podrzędnych, niskobudżetowych produkcji klasy „B”. Filmy akcji, które fabułą w większych lub mniejszym stopniu naśladują obraz Cosmatosa, to m.in.: Strike Commando (1987), Strike Commando 2 (1988), Phantom Raiders (1988), Dowódca – ostatni amerykański żołnierz (Commander, 1988) i Slash (1984). W 2016 ruszyła produkcja kuwejckiego filmu Second Blood, inspirowanego serią Rambo, zwłaszcza drugą jej odsłoną.

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Rambo II w bazie IMDb (ang.)
• Rambo II w bazie Filmweb