Ramfis Trujillo

Paul Magloire (z lewej) i Rafael Leonidas Trujillo, pierwszy z lewej od Magloire'a stoi Ramfis Trujillo

Rafael Leonidas Trujillo Martínez, znany jako Ramfis Trujillo (ur. 5 czerwca 1929, zm. 27 grudnia 1969 w Madrycie), generał armii dominikańskiej, syn dyktatora Rafaela Leonidasa Trujillo Moliny.

Był znany z wystawnego trybu życia. Odbył wiele podróży za granicę w towarzystwie zaufanego dyplomaty ojca Porfirio Rubirosy[1]. Po śmierci ojca, skrytobójczo zamordowanego 30 maja 1961, Ramfis powrócił z Rubirosą do Dominikany, po czym przejął po ojcu dyktatorskie rządy, które wykorzystał do rozprawienia się z jego zabójcami. Osobiście nadzorował torturowanie jednego z inicjatorów spisku - generała Pupo Romána, którego pod koniec kaźni zastrzelił[2]. Nie zdołał jednak długo utrzymać się u władzy: w tym samym roku musiał uciekać z kraju wraz z rodziną. Wyjechał do Francji, a w 1962 osiadł na stałe, dzięki azylowi Francisco Franco, w Hiszpanii, zabierając ze sobą 550 milionów dolarów[3]. Część spadku po ojcu ukrył w jego trumnie, jednak marynarka Stanów Zjednoczonych przejęła trumnę i ograbiła ją z kosztowności[2]. Ramfis Trujillo zginął w wypadku samochodowym.

Przypisy

  1. Xavier de Marchis, Trujillo, Cezar tropików w: Ostatnie dni dyktatorów, wyd. Znak Horyzont, Kraków 2014, tłum. Anna Maria Nowak, s. 67
  2. a b Xavier de Marchis, Trujillo, Cezar tropików w: Ostatnie dni dyktatorów, wyd. Znak Horyzont, Kraków 2014, tłum. Anna Maria Nowak, s. 69
  3. Nigel Cawthorne, 100 tyranów, despotów i dyktatorów, Świat Książki, Warszawa, 2007, ​ISBN 978-83-7391-956-3​, rozdz. Rafael Leonidas Trujillo, tłum. Anna Wiśniewska

Media użyte na tej stronie

Magloire Trujillo 1951.jpg
Rafael L. Trujillo (dark suit) welcoming newly-elected Haitian President Paul Magloire (left) in Ciudad Trujillo (Santo Domingo) in February 1951.

The army officer in white uniform behind Trujillo is his brother Hector, who will be figurehead president from 1952 to 1960.

On the far left (partly hidden) is Trujillo's son Ramfis.

On the far right (wearing dark glasses because of a glass eye) is Anselmo Paulino, who was often enthrusted by Trujillo with Haiti-related tasks. He negotiated the financial settlement with Haitian politicians in the aftermath of the 1937 massacre and later worked hard to have Elie Lescot chosen as president of Haiti.