Randy Couture
 (c) Gage Skidmore, CC BY-SA 3.0 | |||||||||||||||||||||||||
| Pseudonim | The Natural | ||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |||||||||||||||||||||||||
| Obywatelstwo | |||||||||||||||||||||||||
| Wzrost | 185 cm | ||||||||||||||||||||||||
| Masa ciała | 93 (2011) kg | ||||||||||||||||||||||||
| Styl walki | |||||||||||||||||||||||||
| Klub | Extreme Couture | ||||||||||||||||||||||||
| Zwycięstwa | 19 | ||||||||||||||||||||||||
| Przez nokauty | 7 | ||||||||||||||||||||||||
| Przez poddania | 4 | ||||||||||||||||||||||||
| Porażki | 11 | ||||||||||||||||||||||||
| Remisy | 0 | ||||||||||||||||||||||||
| Nieodbyte | 0 | ||||||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
Randy Duane Couture[1] (ur. 22 czerwca 1963 w Everett) – amerykański zapaśnik oraz zawodnik mieszanych sztuk walki, a także aktor filmów akcji. Był wielokrotnym mistrzem wagi półciężkiej i ciężkiej UFC. Jest członkiem Galerii Sław UFC[2].
Kariera sportowa
Zapasy
W swojej karierze zapaśniczej czterokrotnie zdobył mistrzostwo USA w zapasach w stylu klasycznym: dwukrotnie w kategorii 90 kg (1990, 1993) i dwukrotnie w 97 kg (1997, 1999)[3]. Dwukrotnie reprezentował kraj na mistrzostwach świata w zapasach i był rezerwowym reprezentantem USA na trzech igrzyskach olimpijskich (1988, 1992, 1996)[4]. Złoty medalista Igrzysk Panamerykańskich z 1991 roku. Pięciokrotny medalista Mistrzostw Panamerykańskich, złoty z 1991 roku. Trzeci w Pucharze Świata w 1991 i 1992[2]; piąty w 1990 i 1995[5] roku.
Mieszane sztuki walki
W swoim debiucie, w 1997 roku wygrał turniej UFC 13. W październiku tego roku, po zwycięstwie nad Maurice’em Smithem, został po raz pierwszy mistrzem UFC wagi ciężkiej. Następnie odszedł z tej organizacji i związał się z japońską organizacją Rings[3].
W 2000 roku powrócił do UFC i po pokonaniu Kevina Randlemana ponownie został mistrzem wagi ciężkiej. W 2001 roku wystartował w turnieju finałowym Rings, jednak przegrał przez poddanie z Valentijnem Overeemem. Następnie dwukrotnie obronił pas mistrzowski UFC w walkach z Pedro Rizzo, po czym stracił go na rzecz Josha Barnetta. Jednak po tej walce w organizmie Barnetta wykryto niedozwolone substancje, w wyniku czego odebrano mu tytuł i zdyskwalifikowano. W tej sytuacji zorganizowano walkę o wakujący pas mistrzowski i wyznaczono do niej Couture’a oraz Ricco Rodrigueza. Couture doznał dotkliwej porażki.
Wkrótce potem postanowił przenieść się do wagi półciężkiej. W czerwcu 2003 roku pokonał Chucka Liddella w walce o tymczasowy pas mistrzowski. Następnie, we wrześniu 2003 roku, wygrał z mistrzem tej kategorii wagowej, Tito Ortizem, stając się tym samym pierwszym zawodnikiem w historii UFC, który zdobył pas mistrzowski dwóch kategorii wagowych. Mistrzostwo stracił na rzecz Vitora Belforta, lecz już pół roku później odzyskał je, pokonując Belforta przez techniczny nokaut.
W 2005 roku został trenerem jednej z drużyn w reality show "The Ultimate Fighter". Drugim trenerem został Chuck Liddell i to za nim Couture spotkał się w kolejnej walce − został znokautowany już na początku starcia i stracił pas mistrzowski. Po raz trzeci walczył z Liddellem w lutym 2006 roku. Ponownie przegrał przed czasem, po czym ogłosił zakończenie sportowej kariery.
Powrócił jednak do oktagonu, aby w marcu 2007 roku zmierzyć się z młodszym o 13 lat, 15 kilogramów cięższym i wyższym o 20 centymetrów mistrzem wagi ciężkiej Timem Sylvią. Mimo 43 lat Couture zdominował Sylvię, wygrywając przez jednogłośną decyzję. Został pierwszym zawodnikiem w historii UFC, który pięciokrotnie sięgnął po pas mistrzowski. W sierpniu 2007 roku, broniąc mistrzostwa, pokonał przez techniczny nokaut Gabriela Gonzagę.
Po tym jak mistrz wagi ciężkiej PRIDE FC Fiodor Jemieljanienko oznajmił, że nie zamierza wiązać się z UFC Couture ponownie ogłosił zakończenie kariery, tłumacząc iż walka z Rosjaninem była jego ostatnim wyzwaniem w MMA. Do tej decyzji skłonił go też konflikt na tle finansowym z władzami UFC. Jednak niecały rok później podpisał z UFC nową umowę na kolejne 3 walki. Pierwsza z nich odbyła się 15 listopada 2008 roku na UFC 91 przeciwko Brockowi Lesnarowi. Jej stawką był tytuł mistrza wagi ciężkiej UFC. Couture przegrał poprzez TKO w drugiej rundzie. Po kolejnej porażce, tym razem z Antonio Rodrigo "Minotauro" Nogueirą, zdecydował się na powrót do wagi półciężkiej.
14 listopada 2009 roku pokonał przez jednogłośną decyzję Brandona Verę, a 6 lutego 2010 roku przed czasem Marka Colemana. 28 sierpnia 2010 roku wygrał przez poddanie z bokserem Jamesem Toneyem.
30 kwietnia 2011 roku w Toronto podczas UFC 129 został znokautowany kopnięciem frontalnym z wyskoku przez byłego mistrza UFC w wadze półciężkiej, Lyoto Machidę. Po tej walce blisko 48-letni Couture ogłosił zakończenie sportowej kariery[6].
Lista osiągnięć
Zapasy:
- Mistrzostwa Panamerykańskie
- 1990: 2. miejsce w kat. 90 kg st. klasyczny (Colorado Springs)
- 1991: 1. miejsce w kat. 90 kg st. klasyczny
- 1992: 2. miejsce w kat. 90 kg st. klasyczny (Albany)
- 1997: 3. miejsce w kat. 97 kg st. klasyczny (San Juan)
- 1998: 2. miejsce w kat. 97 kg st. klasyczny (Winnipeg)
- National Collegiate Athletic Association
- 1990, 1991, 1992: NCAA Division I All-American
- 1990: NCAA Division I - 6. miejsce w kat. 86,4 kg
- 1991: NCAA Division I - 2. miejsce w kat. 86,4 kg
- 1992: NCAA Division I - 2. miejsce w kat. 86,4 kg
Mieszane sztuki walki:
- 1997: UFC 13 - 1. miejsce w turnieju wagi ciężkiej
- 1997-1998: Mistrz UFC w wadze ciężkiej
- 2000−2002: Mistrz UFC w wadze ciężkiej
- 2001: RINGS King of Kings - finalista turnieju
- 2003: Tymczasowy mistrz UFC w wadze półciężkiej
- 2003–2004: Mistrz UFC w wadze półciężkiej
- 2004–2005: Mistrz UFC w wadze półciężkiej
- 2007–2008: Mistrz UFC w wadze ciężkiej
- Członek Galerii Sławy UFC
Filmografia
| Rok | Film | Rola |
|---|---|---|
| 2005 | No Rules | Mason |
| Prowokacja | ochroniarz Vincenta | |
| 2006 | Vince niepokonany | zawodnik 'Toruci' |
| Diabli nadali | kierowca Priority | |
| 2007 | Wielki Stach | Carnahan |
| 2008 | Mistrz (Redbelt) | Dylan Flynn |
| Król Skorpion 2: Narodziny wojownika | Sargon | |
| 2010 | Niezniszczalni | Toll Road |
| 2011 | Mokra robota | Petey |
| 2012 | Hijacked | Paul Ross |
| 2012 | Niezniszczalni 2 | Toll Road |
| 2013 | Geezers! | Randy |
| Pod przykryciem (Ambushed) | Jack Reiley | |
| Distant Shore | ||
| 2014 | Niezniszczalni 3 | Toll Road |
| Stretch | Jovi | |
| 2015–2017 | Hawaii Five-0 | Jason Duclair |
| 2016 | Hell’s Kitchen | w roli samego siebie |
| Range 15 | ||
| Nine Legends (dokumentalny) | ||
| 2018 | Studenckie życie (The Row) | detektyw Cole |
| Treasure Hunter: Legend of the White Witch | Victor | |
| 2018–2019 | Gracze (Ballers) | w roli samego siebie |
| 2019 | The Hard Way | Briggs |
| D-Day | major Cleveland Lytle | |
| 2020 | Final Kill | Deacon Long |
| Alpha Code | agent Ray Bowie | |
| 2021 | The Manson Brothers Midnight Zombie Massacre | Thump Hanson |
| Surviving Mann (serial) | ||
| 2022 | Kontratak (Blowback) | Jack |
Przypisy
- ↑ Personalidade: Randy Couture (EUA). InterFilmes.com. [dostęp 2018-01-24]. (port.).
- ↑ a b Randy Couture. Sherdog. [dostęp 2018-01-24]. (ang.).
- ↑ a b Randy Couture. Ultimate Fighting Championship. [dostęp 2018-01-24]. (ang.).
- ↑ Randy Couture. wrestlinghalloffame.org. [dostęp 2011-05-03]. (ang.).
- ↑ Dane, Foeldeak.com [dostęp 2018-02-06] (ang.).
- ↑ Brian Knapp (2011-05-01): Bloodied GSP Decisions Shields. Sherdog. [dostęp 2011-05-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-24)]. (ang.).
Linki zewnętrzne
- Randy Couture w bazie IMDb (ang.)
- Randy Couture w bazie Notable Names Database (ang.)
- Randy Couture Detailed Biography on MMA Wiki Bio
Media użyte na tej stronie
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Flag of England. Saint George's cross (a red cross on a white background), used as the Flag of England, the Italian city of Genoa and various other places.
(c) Gage Skidmore, CC BY-SA 3.0
Randy Couture at the 2010 Comic Con in San Diego