Raoul Pugno

Raoul Pugno
Ilustracja
Imię i nazwisko

Stéphane Raoul Pugno

Data i miejsce urodzenia

23 czerwca 1852
Montrouge

Pochodzenie

włoskie

Data i miejsce śmierci

3 stycznia 1914
Moskwa

Instrumenty

fortepian

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

pianista, kompozytor

Stéphane Raoul Pugno[1][2][3] (ur. 23 czerwca 1852 w Montrouge, zm. 21 grudnia 1913?/ 3 stycznia 1914 w Moskwie[1][2][3]) – francuski pianista i kompozytor pochodzenia włoskiego.

Życiorys

Początkowo uczeń Louisa Niedermeyera[3]. W latach 1866–1869 studiował w Konserwatorium Paryskim, gdzie jego nauczycielami byli Georges Mathias (fortepian) i Ambroise Thomas (kompozycja)[1]. W 1871 roku uczestnik Komuny Paryskiej, był członkiem komitetu ds. muzyki oraz dyrektorem Opéra de Paris[1]. Od 1872 do 1892 roku był organistą, a od 1878 roku chórmistrzem w paryskim kościele Saint Eugène[2]. Od 1874 roku dyrygował także chórem w Salle Ventadour[1]. W latach 1892–1896 wykładał harmonię w Konserwatorium Paryskim, następnie od 1896 do 1901 roku prowadził tam klasę fortepianu[1][2][3]. Występował jako solista i kameralista, koncertował z E. Ysaÿe’em[1]. Występował m.in. w Anglii (1894), Stanach Zjednoczonych (1897–1898)[2][3] i Polsce (1900 i 1910)[1]. W 1903 roku jako jeden z pierwszych pianistów dokonał nagrań fonograficznych[1]. Zmarł w trakcie tournée koncertowego w Moskwie[1][2].

Twórczość

Uważany za najwybitniejszego pianistę francuskiego przełomu XIX i XX wieku, ceniono go jako wykonawcę utworów Chopina, Mozarta i Francka[1]. Był jednym z pierwszych popularyzatorów muzyki Richarda Wagnera we Francji[1].

Skomponował m.in. Concertstück na fortepian i orkiestrę (1900), Sonatę fortepianową d-moll (1873), oratorium La résurrection de Lazare (1879)[1], opery Ninetta (wyst. Paryż 1882), La sosie (wyst. Paryż 1887), Le retour d’Ulysse (wyst. Paryż 1889) i La vocation de Marius (wyst. Paryż 1890), balet La Danseuse de core (wyst. Paryż 1892), liczne pieśni i utwory na fortepian[2]. Śmierć przerwała mu pracę nad muzyką do sztuki Ville morte według Gabriela D’Annunzio, partyturę dokończyła Nadia Boulanger[2].

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g h i j k l m Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 8. Część biograficzna pe–r. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2004, s. 240. ISBN 978-83-224-0837-7.
  2. ↑ a b c d e f g h Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 5 Pisc–Stra. New York: Schirmer Books, 2001, s. 2888. ISBN 0-02-865530-3.
  3. ↑ a b c d e The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 716. ISBN 0-674-37299-9.

Media użyte na tej stronie

RaoulPugno.jpg
Le pianiste français Raoul Pugno