Ratusz przy ul. Rynek 16 w Sanoku
nr rej. A-901 z 31 sierpnia 1992[1] | |
Ratusz w Sanoku, elewacja frontowa przy wschodniej pierzei rynku | |
Państwo | |
---|---|
Miejscowość | |
Adres | ul. Rynek 16 |
Typ budynku | |
Rozpoczęcie budowy | |
Ważniejsze przebudowy | lata 30. XX wieku |
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de | |
49°33′39,2″N 22°12′27,0″E/49,560889 22,207500 |
Ratusz w Sanoku – pierwotny budynek magistratu miejskiego w Sanoku.
Stanowił siedzibę ratusza w Sanoku, który przeniesiono do budynku pod adresem Rynek 1. Oba obiekty położone są naprzeciw siebie na sanockim rynku.
Historia
- Kalendarium
- 1339 przywilej lokacyjny wydany przez księcia Jerzego nakazuje wzniesienie przez wójta ratusza oraz kramów kupieckich,
- 1366 potwierdzenie przez króla Kazimierza Wielkiego przywileju lokacyjnego Sanoka na prawie magdeburskim.
- 1756 budowa nowego drewnianego ratusza
- 1782 pożar ratusza
- 1786 budowa nowego eklektycznego ratusza
- 1989 ostatnie posiedzenie rady miejskiej i przeprowadzka do nowego gmachu
- 2007 rewitalizacja rynku i ratusza
Pierwotnie istniejący ratusz sanocki był położony w miejscu pomiędzy obecnymi budynkami, spłonął w 1680 (zarys jego położenia został odwzorowany na bruku rynku[2]). Stary sanocki eklektyczny ratusz miejski z końca XVIII wieku, znajduje się we wschodniej pierzei rynku. Został wybudowany przez władze austriackie w miejsce dawnego drewnianego ratusza, wybudowanego po pożarze w roku 1756 i wspomnianym po lustracji w 1766. Ten drewniany ratusz o dwóch kondygnacjach przeznaczony był dla sądów miejskich, propinacji i rzeźników, spłonął w 1782.
Nowy murowany ratusz powstał na przełomie XIX i XX wieku. Pierwszym etapem było wykupienie przez władze miasta parterowych domów o numerach 13 (od Arona Ramera)[3]) i nr 12 (w 1887 od Berty Spiro[3]; wcześniej po tym numerem zamieszkiwał Ichel Herzig[4]). W 1892 został przeprowadzony gruntowny remont i przebudowa według projektu Władysława Beksińskiego, zrównano linie drzwi i okien[3]. W 1908 nabyto dom nr 14, po czym za sprawą koncepcji inż. Beksińskiego nadano elewacjom całości jednolitą fasadę, utworzono dwa boczne skrzydła budynku, a finalnie obiekt zyskał jednolity charakter[5][6].
25 sierpnia 1900 ratusz i rada gminna zostały odwiedzone przez lustrującego teren Namiestnika Galicji Leona Pinińskiego[7].
Po 1918 na potrzeby ratusza adaptowano również sąsiednią kamienicę od strony klasztoru franciszkańskiego. W 1934 roku w wyniku kolejnej przebudowy włączono w jego całość sąsiednią kamienicę po jego południowej stronie. Stało się to za kadencji burmistrza Jana Rajchla[8]. O renowacji informuje o tym metalowa chorągiewka z wydrążoną datą roku "1934", zainstalowana na wieżyczce południowej części ratusza. Analogiczna chorągiewka znajdująca się na wieżyczce północnej, pierwotnej części ratusza, zawiera napis rok "1892". W latach 30. XX wieku (II Rzeczpospolita) w budynku pod ówczesnym numerem 13 mieściło się biuro zarządu miejskiego, koszary miejskiej straży pożarnej[9], a na 1. piętrze była sala posiedzeń[10]. Ponadto do adresu nr 16 był przypisany posterunek Policji Państwowej[11].
Na elewacji frontowej budynku znajduje się umieszczony centralnie zegar, pierwotnie wykonany w firmie Najdera w Pradze pod koniec XIX wieku[12]. Uruchomiony 1 lutego 1906 roku, zaś w 2007 wymieniono w nim mechanizm. Na elewacjach szczytów wieżyczek znajdują się odnowione emblematy z lat 30. XX wieku: na lewej (północnej) Herb Sanoka, na prawej (południowej) godło Rzeczypospolitej Polskiej[13] autorstwa Stanisława Piątkiewicza[14][15][16]. Wejście główne do budynku, a jednocześnie prowadzące na dziedziniec od strony wschodniej, stanowi dwuczęściowa brama[17].
W okresie PRL w budynku mieściło się Prezydium Miejskiej Rady Narodowej (MRN)[18] (pod ówczesnym adresem Plac Rewolucji Październikowej 16[19]; na fasadzie budynku pod zegarem widniał napis Miejska Rada Narodowa[20]) do 1972[21]. W 1971 trwały prace konserwacyjno-remontowe budynku[22]. W 1975 budynek został odnowiony. Do początku lat 80. w budynku ratusza swoją siedzibę miała Komenda Hufca Sanok[23].
Wizerunek ratusza został uwieczniony na wybitym w 1984 medalu Miasto Sanok. Nadanie praw miejskich 20 stycznia 1339 roku, zaprojektowanego przez Czesława Dźwigaja[24].
11 maja 1989 w budynku otwarto oddział Związku Ukraińców w Polsce[25]. Budynek został wpisany do wojewódzkiego (A-901 z 31 sierpnia 1992)[1] oraz do gminnego rejestru zabytków[26].
Aktualna siedziba władz miejskich znajduje się przy zachodniej pierzei rynku w budynku przy ul. Rynek 1. W starym ratuszu siedzibę mają instytucje, filie partii politycznych, punkty handlowe i usługowe.
W budynku działała filia Rolbanku, zaś po wykupieniu tegoż przez oddział Banku Zachodniego S.A. od 15 stycznia 1996[27] (według innego źródła od 21 marca 1997)[28] do początku XXI wieku. Następnie pomieszczenia zostały wyremontowane i powrócił do niej po kilkudziesięciu latach Okręgowy urząd stanu cywilnego w sierpniu 2005[29].
W przeszłości fasada budynku była wykonana w odcieniach koloru żółtego (obecnie odcień różu). Z lewej strony do ratusza przylega kamienica przy ul. Rynek 14, a symetrycznie z prawej kamienica przy ul. Rynek 18.
Przypisy
- ↑ a b Wykaz zabytków nieruchomych wpisanych do rejestru zabytków – stan na 30 czerwca 2021 r. Woj. podkarpackie. nid.pl. s. 147. [dostęp 2021-09-25].
- ↑ Oficjalna strona Miasta Sanoka, www.sanok.pl [dostęp 2017-11-20] (ang.).
- ↑ a b c Zielecki ↓, s. 374.
- ↑ Edward Zając: VI. Okres autonomii. 4. Rzemiosło i handel w powiecie sanockim. W: Życie gospodarcze ziemi sanockiej od XVI do XX wieku. Sanok: Stowarzyszenie Inicjowania Przedsiębiorczości, 2004, s. 146. ISBN 83-914224-9-6.
- ↑ Zielecki ↓, s. 374, 397.
- ↑ Ścieżka spacerowa „Śladami Rodu Beksińskich” w Sanoku. 2. Plac Św. Jana, Rynek. zymon.com.pl. [dostęp 2014-05-17].
- ↑ Telegramy Gazety Lwowskiej. „Gazeta Lwowska”. Nr 195, s. 5, 26 sierpnia 1900.
- ↑ Edward Zając, Sanockie biografie, Sanok 2009, s. 42.
- ↑ Spis abonentów Państwowych i Koncesjonowanych Sieci Telefonicznych w Polsce (z wyjątkiem m. st. Warszawy) 1931/32 r.. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Poczt i Telegrafów, 1931, s. 491.
- ↑ Edmund Słuszkiewicz: Przewodnik po Sanoku i Ziemi Sanockiej. Sanok: Polskie Towarzystwo Tatrzańskie, 1938, s. 64.
- ↑ Szematyzm podziału administracyjnego Rzeczypospolitej Polskiej wraz ze skorowidzem gmin wiejskich i miejskich oraz oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów państwowych. Przemyśl / Warszawa: 1937, s. 143.
- ↑ Stefan Stefański. Sanockie zegary. „Tygodnik Sanocki”, s. 7, Nr 17 z 11 września 1991.
- ↑ Sanok. region.halicz.pl. [dostęp 2014-05-17].
- ↑ Andrzej Romaniak, Sanok. Fotografie archiwalne Tom I, Sanok 2009, s. 143.
- ↑ Zabytki w Sanoku. interia.pl. [dostęp 2014-05-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (3 grudnia 2013)].
- ↑ Agata Skowrońska-Wydrzyńska, Maciej Skowroński: Sanok. Zabytkowa architektura miasta. Sanok: San, 2004, s. 1. ISBN 83-919725-2-6.
- ↑ Stefan Stefański. Pan Stefański opowiada. Bramy naszych kamieniczek. „Tygodnik Sanocki”. 15 (231), s. 6, 12 kwietnia 1996.
- ↑ Stefan Stefański, Sanok i okolice. Sanok 1963, s. 24.
- ↑ Stanisław Kłos: Województwo rzeszowskie. Przewodnik. Warszawa: Wydawnictwo Sport i Turystyka, 1969, s. 341.
- ↑ Ilustracje. W: Ziemia sanocka. Kraków: Wydawnictwo Artystyczno-Graficzne RSW Prasa, 1966, s. 79.
- ↑ Władysław Stachowicz. Nr 8: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1867–1990. Miejska Rada Narodowa w Sanoku 1950-1990. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”, s. 221, Sanok: 2008. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X.
- ↑ Artur Bata. Sprawozdanie z działalności Powiatowego Konserwatora Zabytków w Sanoku w roku 1972. „Materiały Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku”. 15, s. 65, 1972. Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku.
- ↑ Alicja Wolwowicz: Zarys dziejów sanockiego harcerstwa. W: 95 lat sanockiego harcerstwa 1911–2006. Sanok: 2006, s. 22.
- ↑ Andrzej Romaniak: Medale, medaliony, plakiety. Katalog zbiorów. Sanok: Muzeum Historyczne w Sanoku, 2005, s. 94. ISBN 83-919305-8-0.
- ↑ Bądźmy braćmi. „Nowiny”, s. 3, Nr 91 z 103 maja 1991.
- ↑ Zarządzenie Burmistrza Miasta Sanoka nr 42/2015 z 9 marca 2015. bip.um.sanok.pl, 2015-03-09. s. 2. [dostęp 2016-10-19].
- ↑ Bartosz Błażewicz. Przejęcie filii „Rolbanku”. Bank Zachodni SA w Sanoku. „Tygodnik Sanocki”. 2 (218), s. 1, 3, 12 stycznia 1996.
- ↑ Zbigniew Osenkowski. Kalendarium sanockie 1995-2000. „Rocznik Sanocki 2001”, s. 335, 2001. Towarzystwo Przyjaciół Sanoka i Ziemi Sanockiej. ISSN 0557-2096.
- ↑ Waldemar Och. Kalendarium sanockie 2005-2010. „Rocznik Sanocki 2011”, s. 262, 2011. Towarzystwo Przyjaciół Sanoka i Ziemi Sanockiej. ISSN 0557-2096.
Bibliografia
- Alojzy Zielecki: W epoce autonomii galicyjskiej. Struktury organizacyjne miasta / Budownictwo i gospodarka komunalna. W: Sanok. Dzieje miasta. Kraków: Secesja, 1995, s. 349-393, 397. ISBN 83-86077-57-3.
Zobacz też
- Zabytki Sanoka
- Lista zabytków w gminie Sanok w artykule "Wiki Lubi Zabytki"
Media użyte na tej stronie
(c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de
Location map of Poland
Autor: SANtosito, Licencja: CC BY-SA 4.0
Location map of Podkarpackie Voivodeship. Geographic limits of the map:
- N: 50.9 N
- S: 48.95 N
- W: 21.03 E
- E: 23.66 E
Blue Shield - the Distinctive emblem for the Protection of Cultural Property. The distinctive emblem is a protective symbol used during armed conflicts. Its use is restricted under international law.
Sanok main market square
Autor: OpenStreetMap contributors, Licencja: ODbL
OpenStreepMap location map of Sanok, Poland:
- top = 49.5905
- bottom = 49.5234
- left = 22.1468
- right = 22.2844