Raven Klaasen
Państwo | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | 16 października 1982 |
Wzrost | 178 cm |
Gra | praworęczny, oburęczny bekhend |
Status profesjonalny | 2002 |
Zakończenie kariery | aktywny |
Trener | Stephan de Kock |
Gra pojedyncza | |
Wygrane turnieje | 0 |
Najwyżej w rankingu | 208 (24 października 2011) |
Australian Open | 1Q (2012) |
US Open | 2Q (2009) |
Gra podwójna | |
Wygrane turnieje | 19 |
Najwyżej w rankingu | 7 (5 sierpnia 2019) |
Australian Open | F (2014) |
Roland Garros | 3R (2018) |
Wimbledon | F (2018) |
US Open | QF (2014) |
Raven Klaasen (ur. 16 października 1982 w King William’s Town) – południowoafrykański tenisista, reprezentant w Pucharze Davisa.
Kariera tenisowa
W gronie zawodowców od 2002 roku. W turniejach rangi ATP Tour odniósł 19 zwycięstw w grze podwójnej. Ponadto Klaasen przegrał 23 finały zawodów w ATP Tour, w tym finały wielkoszlemowych Australian Open 2014 i Wimbledonu 2018.
W marcu 2009 roku zadebiutował w reprezentacji kraju w zmaganiach o Puchar Davisa w rundzie przeciwko Macedonii. Do końca 2020 roku zagrał w zawodach cztery pojedynki singlowe, z których trzy wygrał, oraz szesnaście meczów deblowych, z których w jedenastu zwyciężył.
Najwyżej w rankingu ATP singlistów zajmował 208. miejsce (24 października 2011), a w klasyfikacji deblistów 7. pozycję (5 sierpnia 2019).
Finały w turniejach ATP Tour
Legenda |
---|
Wielki Szlem |
Igrzyska olimpijskie |
Tennis Masters Cup / ATP Finals |
ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
ATP International Series / ATP Tour 250 |
Gra podwójna (19–23)
Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Finalista | 1. | 10 lutego 2013 | Montpellier | Twarda (hala) | Johan Brunström | Marc Gicquel Michaël Llodra | 3:6, 6:3, 9–11 |
Zwycięzca | 1. | 25 maja 2013 | Nicea | Ceglana | Johan Brunström | Juan Sebastián Cabal Robert Farah | 6:3, 6:2 |
Zwycięzca | 2. | 22 września 2013 | Metz | Twarda (hala) | Johan Brunström | Nicolas Mahut Jo-Wilfried Tsonga | 6:4, 7:6(5) |
Zwycięzca | 3. | 29 września 2013 | Kuala Lumpur | Twarda (hala) | Eric Butorac | Pablo Cuevas Horacio Zeballos | 6:2, 6:4 |
Finalista | 2. | 25 stycznia 2014 | Australian Open, Melbourne | Twarda | Eric Butorac | Łukasz Kubot Robert Lindstedt | 3:6, 3:6 |
Zwycięzca | 4. | 16 lutego 2014 | Memphis | Twarda (hala) | Eric Butorac | Bob Bryan Mike Bryan | 6:4, 6:4 |
Zwycięzca | 5. | 19 października 2014 | Sztokholm | Twarda (hala) | Eric Butorac | Treat Huey Jack Sock | 6:4, 6:3 |
Finalista | 3. | 11 stycznia 2015 | Ćennaj | Twarda | Leander Paes | Lu Yen-hsun Jonathan Marray | 3:6, 6:7(4) |
Zwycięzca | 6. | 17 stycznia 2015 | Auckland | Twarda | Leander Paes | Dominic Inglot Florin Mergea | 7:6(1), 6:4 |
Finalista | 4. | 22 lutego 2015 | Delray Beach | Twarda | Leander Paes | Bob Bryan Mike Bryan | 3:6, 6:3, 6–10 |
Finalista | 5. | 23 maja 2015 | Genewa | Ceglana | Lu Yen-hsun | Juan Sebastián Cabal Robert Farah | 5:7, 6:4, 7–10 |
Zwycięzca | 7. | 21 czerwca 2015 | Halle | Trawiasta | Rajeev Ram | Rohan Bopanna Florin Mergea | 7:6(5), 6:2 |
Finalista | 6. | 4 października 2015 | Kuala Lumpur | Twarda (hala) | Rajeev Ram | Treat Huey Henri Kontinen | 6:7(4), 2:6 |
Zwycięzca | 8. | 11 października 2015 | Tokio | Twarda | Marcelo Melo | Juan Sebastián Cabal Robert Farah | 7:6(5), 3:6, 10–7 |
Zwycięzca | 9. | 18 października 2015 | Szanghaj | Twarda | Marcelo Melo | Simone Bolelli Fabio Fognini | 6:3, 6:3 |
Finalista | 7. | 2 kwietnia 2016 | Miami | Twarda | Rajeev Ram | Pierre-Hugues Herbert Nicolas Mahut | 7:5, 1:6, 7–10 |
Finalista | 8. | 21 maja 2016 | Genewa | Ceglana | Rajeev Ram | Steve Johnson Sam Querrey | 4:6, 1:6 |
Finalista | 9. | 13 czerwca 2016 | ’s-Hertogenbosch | Trawiasta | Dominic Inglot | Mate Pavić Michael Venus | 6:3, 3:6, 9–11 |
Zwycięzca | 10. | 19 czerwca 2016 | Halle | Trawiasta | Rajeev Ram | Łukasz Kubot Alexander Peya | 7:6(5), 6:2 |
Zwycięzca | 11. | 2 października 2016 | Chengdu | Twarda | Rajeev Ram | Pablo Carreño-Busta Mariusz Fyrstenberg | 7:6(2), 7:5 |
Finalista | 10. | 9 października 2016 | Tokio | Twarda | Rajeev Ram | Marcel Granollers Marcin Matkowski | 2:6, 6:7(4) |
Finalista | 11. | 20 listopada 2016 | Londyn | Twarda (hala) | Rajeev Ram | Henri Kontinen John Peers | 6:2, 1:6, 8–10 |
Zwycięzca | 12. | 26 lutego 2017 | Delray Beach | Twarda | Rajeev Ram | Treat Huey Maks Mirny | 7:5, 7:5 |
Zwycięzca | 13. | 18 marca 2017 | Indian Wells | Twarda | Rajeev Ram | Łukasz Kubot Marcelo Melo | 6:7(1), 6:4, 10–8 |
Finalista | 12. | 18 czerwca 2017 | ’s-Hertogenbosch | Trawiasta | Rajeev Ram | Łukasz Kubot Marcelo Melo | 3:6, 4:6 |
Zwycięzca | 14. | 25 lutego 2018 | Marsylia | Twarda (hala) | Michael Venus | Marcus Daniell Dominic Inglot | 6:7(2), 6:3, 10–4 |
Finalista | 13. | 16 czerwca 2018 | Rosmalen | Trawiasta | Michael Venus | Dominic Inglot Franko Škugor | 6:7(3), 5:7 |
Finalista | 14. | 14 lipca 2018 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Michael Venus | Mike Bryan Jack Sock | 3:6, 7:6(7), 3:6, 7:5, 5:7 |
Finalista | 15. | 12 sierpnia 2018 | Toronto | Twarda | Michael Venus | Henri Kontinen John Peers | 2:6, 7:6(7), 6–10 |
Finalista | 16. | 7 października 2018 | Tokio | Twarda | Michael Venus | Ben McLachlan Jan-Lennard Struff | 4:6, 5:7 |
Finalista | 17. | 12 stycznia 2019 | Auckland | Twarda | Michael Venus | Ben McLachlan Jan-Lennard Struff | 3:6, 4:6 |
Finalista | 18. | 19 maja 2019 | Rzym | Ceglana | Michael Venus | Juan Sebastián Cabal Robert Farah | 1:6, 3:6 |
Zwycięzca | 15. | 23 czerwca 2019 | Halle | Trawiasta | Michael Venus | Łukasz Kubot Marcelo Melo | 4:6, 6:3, 10–4 |
Zwycięzca | 16. | 4 sierpnia 2019 | Waszyngton | Twarda | Michael Venus | Jean-Julien Rojer Horia Tecău | 3:6, 6:3, 10–2 |
Finalista | 19. | 17 listopada 2019 | Londyn | Twarda (hala) | Michael Venus | Pierre-Hugues Herbert Nicolas Mahut | 3:6, 4:6 |
Finalista | 20. | 29 lutego 2020 | Dubaj | Twarda | Oliver Marach | John Peers Michael Venus | 3:6, 2:6 |
Zwycięzca | 17. | 25 października 2020 | Kolonia | Twarda (hala) | Ben McLachlan | Kevin Krawietz Andreas Mies | 6:2, 6:4 |
Zwycięzca | 18. | 8 sierpnia 2021 | Waszyngton | Twarda | Ben McLachlan | Neal Skupski Michael Venus | 7:6(4), 6:4 |
Finalista | 21. | 20 lutego 2022 | Marsylia | Twarda (hala) | Ben McLachlan | Denys Mołczanow Andriej Rublow | 6:4, 5:7, 7–10 |
Finalista | 22. | 17 lipca 2022 | Newport | Trawiasta | Marcelo Melo | William Blumberg Steve Johnson | 4:6, 5:7 |
Finalista | 23. | 6 sierpnia 2022 | Los Cabos | Twarda | Marcelo Melo | William Blumberg Miomir Kecmanović | 0:6, 1:6 |
Zwycięzca | 19. | 2 października 2022 | Seul | Twarda | Nathaniel Lammons | Nicolás Barrientos Miguel Ángel Reyes-Varela | 6:1, 7:5 |
Bibliografia
- Profil na stronie ATP, Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-08-28] (ang.).
- Profil na stronie ITF, International Tennis Federation [dostęp 2013-08-28] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa, Davis Cup [dostęp 2013-08-28] (ang.).
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Tennis. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
The Flag of India. The colours are saffron, white and green. The navy blue wheel in the center of the flag has a diameter approximately the width of the white band and is called Ashoka's Dharma Chakra, with 24 spokes (after Ashoka, the Great). Each spoke depicts one hour of the day, portraying the prevalence of righteousness all 24 hours of it.
Chinese Taipei Olympic Flag. According to the official website of Chinese Taipei Olympic Committee, Blue Sky(circle) & White Sun(triangles) above the Olympic rings is neither the National Emblem of the Republic of China, nor the Party Emblem of Kuomintang (KMT), but a design in between, where the triangles do not extend to the edge of the blue circle, as registered at International Olympic Committee in 1981 and digitally rendered in 2013. Besides, the blue outline of the five-petaled plum blossom is broader than the red one. Moreover, the CMYK code of the blue one and the Blue Sky & White Sun is "C100-M100-Y0-K0", and different from the Olympic rings (C100-M25-Y0-K0). Note that it's the only version recognized by IOC.
Flaga Finlandii
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki
Flag of New Zealand. Specification: http://www.mch.govt.nz/nzflag/description.html , quoting New Zealand Gazette, 27 June 1902.
Autor: Pedro A. Gracia Fajardo, escudo de Manual de Imagen Institucional de la Administración General del Estado, Licencja: CC0
Flaga Hiszpanii
Autor: Sirobi, Licencja: CC BY-SA 3.0
Raven Klaasen practicing at Roland Garros 2013