Raw Air 2018
| |||
| Data | 9–18 marca 2018 | ||
|---|---|---|---|
| Miejsce rozpoczęcia | |||
| Miejsce zakończenia | |||
| Organizator | |||
| Liczba konkurencji | 10 | ||
| Liczba zawodników | 77 | ||
| Liczba reprezentacji | 18 | ||
| Zwycięzcy | |||
| I miejsce | |||
| II miejsce | |||
| III miejsce | |||
Raw Air 2018 – druga edycja turnieju Raw Air, odbywająca się w dniach 9–18 marca 2018 r. na skoczniach w Norwegii w ramach Pucharu Świata w skokach narciarskich. Tytułu bronił Stefan Kraft.
Do klasyfikacji generalnej turnieju zaliczano wyniki wszystkich serii konkursowych i prologów (serii kwalifikacyjnych do zawodów indywidualnych). Łącznie zaplanowano 4 prologi oraz 4 konkursy indywidualne i 2 drużynowe – impreza składała się łącznie z 16 serii. Zasady przeprowadzania konkursów w ramach Raw Air były takie same, jak podczas innych zawodów Pucharu Świata.
Impreza rozpoczęła się 9 marca 2018 r. kwalifikacjami (prologiem) do pierwszego konkursu indywidualnego w Oslo na skoczni Holmenkollbakken, 10 marca odbył się konkurs drużynowy, a 11 marca konkurs indywidualny. Następnie skoczkowie przenieśli się do Lillehammer, na skocznię Lysgårdsbakken, gdzie w dniach 12–13 marca rozegrano prolog i zawody indywidualne, zaś 14–15 marca rywalizowano w Trondheim na skoczni Granåsen, gdzie również zaplanowano prolog i konkurs indywidualny. Turniej zakończył się na skoczni mamuciej w Vikersund, na której 16 marca rozegrano prolog, dzień później konkurs drużynowy, natomiast ostatniego dnia rywalizacji, 18 marca, zawodnicy wzięli udział w finałowym konkursie indywidualnym.
Triumfatorem drugiej edycji imprezy został Kamil Stoch. Polak w szesnastu skokach zaliczanych do klasyfikacji końcowej, uzyskał notę łączną w wysokości 2590,6 pkt. Drugą i trzecią lokatę zajęli reprezentanci gospodarzy – Robert Johansson (2553,6 pkt) i Andreas Stjernen (2508,3 pkt).
Skocznie
W tabeli podano rekordy skoczni obowiązujące przed rozpoczęciem Raw Air 2018 lub ustanowione w trakcie jego trwania (wyróżnione wytłuszczeniem).
| Zdjęcie | Nazwa skoczni | Miejscowość | K | HS | Rekord skoczni | ||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| odległość | rekordzista | data | |||||
 | Holmenkollbakken |  Oslo | K-120 | HS 134 | 141,0 m |  Andreas Kofler | 05.03.2011 |
 | Lysgårdsbakken | Lillehammer | K-123 | HS 138 | 146,0 m |  Simon Ammann | 05.12.2009 |
 | Granåsen | Trondheim | K-124 | HS 140 | 146,0 m[a][1] |  Kamil Stoch | 15.03.2018 |
 | Vikersundbakken | Vikersund | K-200 | HS 240 | 253,5 m | Stefan Kraft | 18.03.2017 |
Przed turniejem
Bezpośrednio przed turniejem odbyły się Zimowe Igrzyska Olimpijskie 2018 w Pjongczangu (Korea Południowa). Złote medale w konkursie indywidualnym zdobyli Andreas Wellinger (skocznia normalna) i Kamil Stoch (skocznia duża), srebrne medale odpowiednio Johann André Forfang i Wellinger, a brązowe medale na obu skoczniach zdobył Robert Johansson[2][3].
Klasyfikacja Pucharu Świata i Pucharu Narodów przed rozpoczęciem turnieju
Przed rozpoczęciem Raw Air rozegrano 16 konkursów indywidualnych oraz pięć konkursów drużynowych zaliczanych do klasyfikacji Pucharu Świata mężczyzn. Najwięcej zwycięstw w zawodach indywidualnych odniósł lider cyklu Kamil Stoch, który triumfował pięciokrotnie. Trzy konkursy wygrał Richard Freitag, a po jednym konkursie wygrali Junshirō Kobayashi, Jernej Damjan, Andreas Wellinger, Anders Fannemel, Andreas Stjernen, Anže Semenič, Daniel-André Tande i Johann André Forfang[4]. W klasyfikacji generalnej pierwsze miejsce zajmował Stoch z przewagą 127 punktów nad drugim Freitagiem i 195 punktów nad trzecim Wellingerem[5].
Klasyfikacji Pucharu Świata w lotach narciarskich przewodził Andreas Stjernen, który wygrał jedyny rozegrany wcześniej konkurs w lotach (na skoczni Kulm). Drugie miejsce zajmował Daniel-André Tande, a trzecie Simon Ammann[6].
| Miejsce | Zawodnik | Występy[b] | Punkty |
|---|---|---|---|
| 1. | Andreas Stjernen | 1 | 100 |
| 2. | Daniel-André Tande | 1 | 80 |
| 3. | Simon Ammann | 1 | 80 |
| 4. | Robert Johansson | 1 | 50 |
| 5. |  Noriaki Kasai | 1 | 45 |
| 6. |  Peter Prevc | 1 | 40 |
| 7. | Clemens Aigner | 1 | 36 |
| 8. | Anže Semenič | 1 | 32 |
| 9. | Stefan Kraft | 1 | 29 |
| 10. |  Markus Eisenbichler | 1 | 26 |
| 11. | Domen Prevc | 1 | 24 |
| 12. | Michael Hayböck | 1 | 22 |
| 13. |  Čestmír Kožíšek | 1 | 20 |
| 14. | Stefan Hula | 1 | 18 |
| 15. | Andreas Wellinger | 1 | 16 |
| 16. | Anders Fannemel | 1 | 15 |
| 17. | Piotr Żyła | 1 | 14 |
| 18. | Tilen Bartol | 1 | 13 |
| 19. | Manuel Poppinger | 1 | 12 |
| 20. | Stephan Leyhe | 1 | 11 |
| 21. | Kamil Stoch | 1 | 10 |
| 22. | Taku Takeuchi | 1 | 9 |
| 23. | Maciej Kot | 1 | 8 |
| 24. |  Kevin Bickner | 1 | 7 |
| 25. | Halvor Egner Granerud | 1 | 6 |
| 26. |  Władimir Zografski | 1 | 5 |
| 27. | Pius Paschke | 1 | 4 |
| 28. | Ryōyū Kobayashi | 1 | 3 |
| 29. | Jernej Damjan | 1 | 2 |
| 30. | Johann André Forfang | 1 | 1 |
W rozegranych przed Raw Air konkursach drużynowych w ramach Pucharu Świata trzy zwycięstwa odnieśli reprezentanci Norwegii, ponadto po razie wygrali Polacy i Niemcy[4]. W klasyfikacji Pucharu Narodów na pierwszym miejscu plasowała się Norwegia, na drugim Niemcy ze stratą 87 punktów, a na trzecim Polacy ze stratą 589 punktów[5].
Norwegowie zwyciężyli także w rywalizacji drużynowej podczas Igrzysk Olimpijskich w Pjongczangu, wyprzedzając zespoły Niemiec i Polski[7].
| Miejsce | Państwo | Występy[c] | Ind. | Druż. | Razem |
|---|---|---|---|---|---|
| 1. | Norwegia | 21 | 2755 | 1800 | 4555 |
| 2. | Niemcy | 21 | 2818 | 1650 | 4468 |
| 3. | Polska | 21 | 2366 | 1600 | 3966 |
| 4. | Austria | 21 | 1136 | 1300 | 2436 |
| 5. | Słowenia | 21 | 1185 | 900 | 2085 |
| 6. | Japonia | 21 | 782 | 1050 | 1832 |
| 7. |  Szwajcaria | 21 | 302 | 450 | 752 |
| 8. |  Rosja | 21 | 33 | 150 | 183 |
| 9. |  Finlandia | 18 | 19 | 100 | 119 |
| 10. | Czechy | 20 | 45 | 50 | 95 |
| 11. | Stany Zjednoczone | 11 | 41 | 0 | 41 |
| 12. |  Kanada | 8 | 11 | – | 11 |
| 13. |  Włochy | 19 | 7 | 0 | 7 |
| 14. |  Francja | 9 | 6 | – | 6 |
| 15. | Bułgaria | 8 | 5 | – | 5 |
Zasady
Każdy z konkursów indywidualnych w ramach Raw Air poprzedzony został prologiem, rozgrywanym na zasadach analogicznych do serii kwalifikacyjnych w ramach Pucharu Świata (lub Pucharu Świata w lotach w przypadku skoczni w Vikersund). Noty uzyskane w prologach wliczano do klasyfikacji łącznej Raw Air[8].
Zawody indywidualne i drużynowe zostały przeprowadzane na takich samych zasadach, jak pozostałe konkursy w ramach Pucharu Świata. Podobnie jak w przypadku prologów, punkty zdobyte w poszczególnych seriach konkursowych zaliczano na poczet dorobku poszczególnych zawodników w klasyfikacji końcowej Raw Air. Ponadto – w przeciwieństwie do serii kwalifikacyjnych – za każdy z konkursów przyznawano także punkty do klasyfikacji generalnej Pucharu Świata (zawody indywidualne), Pucharu Świata w lotach i Pucharu Narodów (zawody indywidualne i drużynowe)[8].
Skoki oceniano w taki sam sposób, jak podczas pozostałych zawodów Pucharu Świata. Za osiągnięcie odległości równej punktowi konstrukcyjnemu zawodnik otrzymywał 60 punktów na skoczni dużej i 120 punktów na obiekcie do lotów; za każdy metr powyżej tej granicy uzyskiwał dodatkowo 1,8 punktu na skoczni dużej i 1,2 punktu na obiekcie mamucim, zaś za każdy metr poniżej odejmowano mu analogiczną liczbę punktów. Styl skoku i lądowania podlegał ocenie przez pięciu sędziów wybranych przez FIS, którzy mogli przyznać maksymalnie po 20 punktów. Dwóch skrajnych not (najwyższej i najniższej) nie wliczano do noty łącznej zawodnika. Ponadto wpływ na ocenę końcową skoczka miał przelicznik za prędkość i kierunek wiatru oraz za ewentualną zmianę długości najazdu. Jeżeli zawodnik skakał z niższej belki startowej, otrzymywał dodatkowe punkty, jeżeli skakał z wyższej – punkty mu odejmowano. Dodatkowo jeżeli wiatr wiał z przodu skoczni, zawodnik tracił punkty, gdyż dzięki temu zyskiwał lepsze noszenie na nartach, zaś jeżeli wiatr wiał z tyłu skoczni, skoczkowie przysługiwała odpowiednia bonifikata.
| Miejscowość | Współczynnik belki | Współczynnik wiatru przedniego | Współczynnik wiatru tylnego |
|---|---|---|---|
| Oslo[9] | ±7,24 pkt / m | −9,90 pkt / m/s | +11,99 pkt / m/s |
| Lillehammer[10] | ±7,56 pkt / m | −9,90 pkt / m/s | +11,99 pkt / m/s |
| Trondheim[11] | ±7,56 pkt / m | −10,80 pkt / m/s | +13,07 pkt / m/s |
| Vikersund[12] | ±8,64 pkt / m | −14,40 pkt / m/s | +17,28 pkt / m/s |
Program zawodów
Opracowano na podstawie materiałów źródłowych[9][10][11][12][13]:
| Miejscowość | Dzień | Konkurencja | Początek (CET) | Liczba uczestników |
|---|---|---|---|---|
| Oslo | 9 marca | Oficjalny trening | 17:15 | 73 |
| Prolog | 19:30 | 73 | ||
| 10 marca | Seria próbna | 15:45 | 39[14] | |
| Konkurs drużynowy | 17:00 | 10x4 | ||
| 11 marca | Seria próbna | 13:10 | 48[15] | |
| Konkurs indywidualny | 14:20 | 50 | ||
| Lillehammer | 12 marca | Oficjalny trening | 15:00 | 72 |
| Prolog | 17:30 | 72 | ||
| 13 marca | Seria próbna | 16:00 | 49[16] | |
| Konkurs indywidualny | 17:00 | 50 | ||
| Trondheim | 14 marca | Oficjalny trening | 15:30 | 66[17] |
| Prolog | 17:30 | 66 | ||
| 15 marca | Seria próbna | |||
| Konkurs indywidualny | 17:00 | 50 | ||
| Vikersund | 16 marca | Oficjalny trening | 15:00 | 57[18] |
| Prolog | 18:00 | 59 | ||
| 17 marca | Seria próbna | 15:00 | 34[19] | |
| Konkurs drużynowy | 16:15 | 9x4 | ||
| 18 marca | Seria próbna | 15:30 | 39[20] | |
| Konkurs indywidualny | 16:30 | 40 |
Jury
Dyrektorem zawodów w ramach Raw Air był jednocześnie dyrektor Pucharu Świata Walter Hofer, a jego asystentem – Borek Sedlák.
Opracowano na podstawie materiałów źródłowych[9][10][11][12][13][21][22][23].
| Miejscowość | Delegat techniczny | Asystent delegata technicznego | Kierownik zawodów | Kontrola wyposażenia | |
|---|---|---|---|---|---|
| Przed skokiem | Po skoku | ||||
| Oslo | Mika Jukkara | Marko Mlakar | Svein Granerud | Agnieszka Baczkowska | Sepp Gratzer |
| Lillehammer | Sandro Pertile | Friedrich Koch | Kristian Brenden | Morten Solem | |
| Trondheim | Michael Lais | Hroar Stjernen | |||
| Vikersund | Aljoša Dolhar | Thomas Klauser | Ole Gunnar Fidjestøl | ||
| Sędzia | Kraj | Stanowisko na wieży sędziowskiej | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Oslo | Lillehammer | Trondheim | Vikersund | ||||
| Prolog i Ind. | Konkurs drużynowy | Prolog i Ind. | Prolog i Ind. | Prolog i Ind. | Konkurs drużynowy | ||
| Wolfgang Reissner | Austria | A | E | B | – | ||
| Nicolari Sebergsen | Norwegia | B | D | – | |||
| Peter Weise | Niemcy | C | A | E | – | ||
| Marit Nybelius Stub |  Szwecja | D | B | A | – | ||
| Rico Parpan | Szwajcaria | E | C | D | – | ||
| Knut Borset | Norwegia | – | C | – | |||
| Kjersti Haugen Espelid | Norwegia | – | A | – | |||
| Michael Schwarz | Niemcy | – | B | – | |||
| Yutaka Minemura | Japonia | – | C | E | A | ||
| Kazimierz Bafia | Polska | – | D | – | |||
| Hermann Gschwentner | Austria | – | E | – | |||
| Jarle Solbu | Norwegia | – | A | B | |||
| Vaclav Kraml | Czechy | – | B | C | |||
| Borut Markosek | Słowenia | – | C | D | |||
| Juho Welling | Finlandia | – | D | E | |||
Podsumowanie
Wyniki (konkursy i prologi)
Źródło: Międzynarodowa Federacja Narciarska[24]
Klasyfikacja generalna Pucharu Świata i Pucharu Narodów po turnieju
Najwięcej punktów Pucharu Świata – 280 – zdobył w trakcie Raw Air 2018 jego triumfator, Kamil Stoch, który dzięki temu zapewnił sobie drugi w karierze triumf w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata. Drugie miejsce utrzymał Richard Freitag. Na trzecią pozycję awansował Daniel-André Tande, który wyprzedził Andreasa Wellingera. Liczba zawodników klasyfikowanych zwiększyła się z 65 do 69[25].
Liderem klasyfikacji Pucharu Świata w lotach narciarskich nadal był Andreas Stjernen. Na drugie miejsce dzięki zwycięstwu w konkursie w Vikersund awansował Robert Johansson, a na trzecim miejscu znajdował się kolejny Norweg Daniel-André Tande. Liczba zawodników sklasyfikowanych w Pucharze Świata w lotach wzrosła z 30 do 39.
| Miejsce | Zawodnik | Występy[b] | Punkty |
|---|---|---|---|
| 1. | Andreas Stjernen | 2 | 180 |
| 2. | Robert Johansson | 2 | 150 |
| 3. | Daniel-André Tande | 2 | 140 |
| 4. | Stefan Kraft | 2 | 74 |
| Domen Prevc | 2 | 74 | |
| 6. | Noriaki Kasai | 2 | 71 |
| 7. | Simon Ammann | 2 | 70 |
| 8. | Markus Eisenbichler | 2 | 62 |
| 9. | Peter Prevc | 2 | 58 |
| 10. | Kamil Stoch | 2 | 50 |
| 11. | Clemens Aigner | 1 | 36 |
| Piotr Żyła | 2 | 36 | |
| 13. | Tilen Bartol | 2 | 33 |
| 14. | Richard Freitag | 1 | 32 |
| Stefan Hula | 2 | 32 | |
| Anže Semenič | 1 | 32 | |
| 17. | Johann André Forfang | 2 | 30 |
| Halvor Egner Granerud | 2 | 30 | |
| 19. | Anders Fannemel | 2 | 28 |
| Michael Hayböck | 2 | 28 | |
| 21. | Stephan Leyhe | 2 | 27 |
| 22. | Čestmír Kožíšek | 1 | 20 |
| 23. | Andreas Wellinger | 2 | 16 |
| 24. | Dawid Kubacki | 2 | 15 |
| 25. | Ryōyū Kobayashi | 2 | 12 |
| Dienis Korniłow | 1 | 12 | |
| Manuel Poppinger | 1 | 12 | |
| 28. | Yukiya Satō | 1 | 11 |
| 29. | Jernej Damjan | 2 | 9 |
| Taku Takeuchi | 1 | 9 | |
| 31. | Kevin Bickner | 2 | 8 |
| Junshirō Kobayashi | 2 | 8 | |
| Maciej Kot | 2 | 8 | |
| 34. | Alex Insam | 2 | 5 |
| Władimir Zografski | 2 | 5 | |
| 36. | Pius Paschke | 2 | 4 |
| Jakub Wolny | 2 | 4 | |
| 38. | Nejc Dežman | 1 | 3 |
| 39. | Manuel Fettner | 1 | 2 |
Prowadzenie w Pucharze Narodów utrzymała reprezentacja Norwegii, która zwyciężyła w obu rozgrywanych w ramach Raw Air konkursach drużynowych. Powiększyła ona swoją przewagę nad drugą w klasyfikacji reprezentacją Niemiec z 87 pkt. do 890 pkt. Trzecie miejsce nadal zajmowała reprezentacja Polski, która zmniejszyła stratę do Niemców z 502 pkt. do 169 pkt.
| Miejsce | Państwo | Występy[c] | Ind. | Druż. | Razem |
|---|---|---|---|---|---|
| 1. | Norwegia | 27 | 3717 | 2600 | 6317 |
| 2. | Niemcy | 27 | 3277 | 2150 | 5427 |
| 3. | Polska | 27 | 2958 | 2300 | 5258 |
| 4. | Austria | 27 | 1524 | 1800 | 3324 |
| 5. | Słowenia | 27 | 1407 | 1350 | 2757 |
| 6. | Japonia | 27 | 926 | 1400 | 2326 |
| 7. | Szwajcaria | 27 | 351 | 600 | 951 |
| 8. | Rosja | 27 | 46 | 300 | 346 |
| 9. | Finlandia | 20 | 19 | 100 | 119 |
| 10. | Czechy | 23 | 45 | 50 | 95 |
| 11. | Stany Zjednoczone | 15 | 47 | 0 | 47 |
| 12. | Kanada | 11 | 31 | – | 31 |
| 13. | Bułgaria | 12 | 15 | – | 15 |
| 14. | Francja | 12 | 12 | – | 12 |
| Włochy | 25 | 12 | 0 | 12 |
Uwagi
- ↑ W serii treningowej dalej skoczył Markus Eisenbichler (148,5 m), ale jego wynik nie może być uznany za oficjalny rekord, gdyż nie była to seria oceniana.
- ↑ a b c d Brane są pod uwagę wyłącznie występy w konkursie głównym.
- ↑ a b Suma liczby konkursów drużynowych z udziałem danej reprezentacji oraz zawodów indywidualnych (głównych), w których wystąpił co najmniej jeden przedstawiciel danego państwa.
- ↑ Seria treningowa została przerwana i anulowana po skokach 41 zawodników ze względu na silny wiatr.
Przypisy
- ↑ a b PŚ Trondheim 148,5 m Eisenbichlera. Seria próbna przerwana i odwołana (pol.). skokinarciarskie.pl. [dostęp 2018-03-15].
- ↑ 10.02.2018 – Pjongczang (Korea Pd.) K-98 (pol.). skokinarciarskie.pl. [dostęp 2018-03-09].
- ↑ 17.02.2018 – Pjongczang (Korea Pd.) K-125 (pol.). skokinarciarskie.pl. [dostęp 2018-03-09].
- ↑ a b Puchar Świata 2017/2018 (pol.). skokinarciarskie.pl. [dostęp 2018-03-09].
- ↑ a b c d Puchar Świata 2017/2018. Klasyfikacja po konkursie: 04.03.2018, Lahti K-116 (pol.). skokinarciarskie.pl. [dostęp 2018-03-09].
- ↑ a b Puchar Świata w lotach 2017/2018.Klasyfikacja po konkursie: 13.01.2018, Tauplitz/Bad Mitterndorf K-200 (pol.). skokinarciarskie.pl. [dostęp 2018-03-09].
- ↑ 19.02.2018 – Pjongczang (Korea Pd.) K-125 (pol.). skokinarciarskie.pl. [dostęp 2018-03-09].
- ↑ a b O turnieju Raw Air (pol.). skokinarciarskie.pl. [dostęp 2018-03-09].
- ↑ a b c 24th World Cup Competition Oslo (NOR) Large Hill Individual Results Qualification (ang.). medias2.fis-ski.com. [dostęp 2018-03-09].
- ↑ a b c 25th World Cup Competition Lillehammer (NOR) Large Hill Individual Results Qualification (ang.). media.fis-ski.com. [dostęp 2018-03-12].
- ↑ a b c 26th World Cup Competition Trondheim (NOR) Large Hill Individual Results Qualification (ang.). media.fis-ski.com. [dostęp 2018-03-14].
- ↑ a b c 28th World Cup Competition Vikersund (NOR) Flying Hill Individual Results Qualification (ang.). media.fis-ski.com. [dostęp 2018-03-16].
- ↑ a b Raw Air Invitation (ang.). media.fis-ski.com. [dostęp 2018-03-09].
- ↑ 23rd World Cup Competition Oslo (NOR) Large Hill Team Results Trial Round (ang.). media.fis-ski.com. [dostęp 2018-03-10].
- ↑ 24th World Cup Competition Oslo (NOR) Large Hill Individual Results Trial Round (ang.). media.fis-ski.com. [dostęp 2018-03-11].
- ↑ 25th World Cup Competition Lillehammer (NOR) Large Hill Individual Results Trial Round (ang.). media.fis-ski.com. [dostęp 2018-03-13].
- ↑ 26th World Cup Competition Trondheim (NOR) Large Hill Individual Results Official Training (ang.). media.fis-ski.com. [dostęp 2018-03-14].
- ↑ 27th World Cup Competition Vikersund (NOR) Flying Hill Team Results Trial Round (ang.). media.fis-ski.com. [dostęp 2018-03-17].
- ↑ 28th World Cup Competition Vikersund (NOR) Flying Hill Individual Results Official Training (ang.). media.fis-ski.com. [dostęp 2018-03-16].
- ↑ 28th World Cup Competition Vikersund (NOR) Flying Hill Individual Results Trial Round (ang.). media.fis-ski.com. [dostęp 2018-03-18].
- ↑ 23rd World Cup Competition Oslo (NOR) Large Hill Team Official Results (ang.). media.fis-ski.com. [dostęp 2018-03-10].
- ↑ 24th World Cup Competition Oslo (NOR) Large Hill Individual Official Results (ang.). media.fis-ski.com. [dostęp 2018-03-11].
- ↑ 27th World Cup Competition Vikersund (NOR) Flying Hill Team Official Results (ang.). media.fis-ski.com. [dostęp 2018-03-17].
- ↑ RAW AIR TOURNAMENT STANDINGS (ang.). media.fis-ski.com. [dostęp 2018-03-15].
- ↑ World Cup Standings (ang.). media.fis-ski.com. [dostęp 2018-03-18].
| Skocznie | |
|---|---|
| Turnieje mężczyzn | |
| Turnieje kobiet |
|
| Zwycięzcy |
|
| Zwyciężczynie |
|
Media użyte na tej stronie
Autor: https://phabricator.wikimedia.org/diffusion/GOJU/browse/master/AUTHORS.txt, Licencja: MIT
An icon from the OOjs UI MediaWiki lib.
Autor: https://phabricator.wikimedia.org/diffusion/GOJU/browse/master/AUTHORS.txt, Licencja: MIT
An icon from the OOjs UI MediaWiki lib.
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Flaga Finlandii
.svg)
An icon that represents a gold medal
An icon that represents a silver medal
An icon that represents a bronze medal
Pictograms of Olympic sports - Ski jumping
Autor: Geir A Granviken, Licencja: CC BY 2.0
Vikersund HS225, the world's greatest ski flying hill, floodlit during test jumping before the first World Cup event, which was the first competition after the complete rebuilding in 2010-2011
Autor: Bjoertvedt, Licencja: CC BY-SA 3.0
Holmenkollbakken, Oslo, at World Cup and test championship, 14 march 2010
Granåsen Ski Jump Arena in Trondheim, Norway