Raymond Poulidor
| |||||||||||||||||||
.jpg) Poulidor podczas (1973) | |||||||||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia | 15 kwietnia 1936 Masbaraud-Mérignat | ||||||||||||||||||
| Data i miejsce śmierci | 13 listopada 2019 Saint-Léonard-de-Noblat | ||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||||||||
Raymond Poulidor (ur. 15 kwietnia 1936 w Masbaraud-Mérignat, zm. 13 listopada 2019 w Saint-Léonard-de-Noblat[1][2][3]) – francuski kolarz szosowy i przełajowy, czterokrotny medalista szosowych mistrzostw świata.
Kariera
Pierwszy sukces w karierze Raymond Poulidor osiągnął w 1961 roku, kiedy zdobył brązowy medal w wyścigu ze startu wspólnego podczas szosowych mistrzostw świata w Bernie. W zawodach tych wyprzedzili go jedynie Belg Rik Van Looy oraz Włoch Nino Defilippis. Wynik ten powtórzył na mistrzostwach świata w Sallanches w 1964 roku i rozgrywanych dwa lata później mistrzostwach świata w Nürburgu. W tej samej konkurencji wywalczył także srebrny medal podczas mistrzostw świata w Montrealu w 1974 roku. Lepszy okazał się tylko Belg Eddy Merckx, a trzeci był inny reprezentant Francji, Mariano Martínez. Ponadto wygrał między innymi wyścig Mediolan-San Remo w 1961 roku, La Flèche Wallonne i Chrono des Nations w 1963 roku, Grand Prix de Cannes w 1964 roku, Critérium International w latach 1964, 1966, 1968, 1971 i 1972, Critérium du Dauphiné w latach 1966 i 1969, Tour du Haut-Var w 1969 roku, Setmana Catalana de Ciclisme w 1971 roku, a w latach 1972 i 1973 był najlepszy w wyścigu Paryż-Nicea.
Nazywany „Poupou”, stał się symbolem „wiecznie drugiego” sportowca. W latach 1962-1976 ośmiokrotnie stawał na podium klasyfikacji końcowej Tour de France, ale nigdy nie zwyciężył ani nie był liderem wyścigu. W klasyfikacji generalnej był między innymi drugi w latach 1964, 1965 i 1974 oraz trzeci w latach 1962, 1966, 1969, 1972 i 1976 (miał wtedy 40 lat). Łącznie wygrał siedem etapów TdF, w latach 1967, 1972 i 1975 wygrywając przy tym klasyfikację drużynową. Do historii kolarstwa przeszedł pojedynek Poulidora z Jacques’em Anquetilem na etapie górskim Tour de France 1964, na szczycie Puy de Dôme; spóźniony atak Poulidora pozwolił ostatecznie triumfować w Paryżu Anquetilowi. Czterokrotnie startował w Vuelta a España, przy czym zwyciężył w klasyfikacji generalnej w 1964 roku, a rok później był drugi. Wygrał łącznie cztery etapy, a w 1965 roku był najlepszy w klasyfikacji drużynowej.
Startował także w kolarstwie przełajowym, ale bez większych sukcesów. Nigdy nie wystąpił na igrzyskach olimpijskich. W 1977 roku zakończył karierę.
Jego zięć, Adrie van der Poel oraz wnukowie: David i Mathieu van der Poel również są kolarzami.
Przypisy
- ↑ Raymond Poulidor dies aged 83 (ang.). cyclist.co.uk, 2019-11-13. [dostęp 2019-11-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-11-13)].
- ↑ William Fotheringham: Raymond Poulidor obituary (ang.). theguardian.com, 2019-11-13. [dostęp 2019-11-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-11-13)].
- ↑ Ian Austen: Raymond Poulidor, Cycling’s ‘Eternal Second,’ Is Dead at 83 (ang.). nytimes.com, 2019-11-20. [dostęp 2019-11-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-11-20)].
Bibliografia
- Profil na cyclingarchives.com (ang.)
- Profil na the-sports.org (ang.)
- Profil na procyclingstats.com (ang.)
Media użyte na tej stronie
_pictogram.svg)
Pictograms of Olympic sports - Cycling (road). This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Raymond Poulidor (1973), 'Campioni dello Sport 1973 - 1974', Panini figurina n°139.