Raz Degan

Raz Degan
Data i miejsce urodzenia25 sierpnia 1968
Kibuc, Sede Nechemja, Izrael
Zawódaktor, reżyser, model
Lata aktywnościod 1994
Strona internetowa

Raz Degan (ur. 25 sierpnia 1968 w kibucu Sede Nechemja) – izraelski aktor i reżyser, model[1].

Życiorys

Wczesne lata

Urodził się w Sede Nechemja w Kibcu w Izraelu jako syn Adiny Degan i Eliaha Degana. Odbył trzyletnią służbę wojskową w armii izraelskiej.

Kariera

W wieku 21 lat rozpoczął karierę jako model[2]. Pojawiał się na okładkach najważniejszych magazynów w branży, takich jak „Elle”, „Vogue”, „Cosmopolitan” czy „Glamour”. Był reprezentowany przez agencję Riccardo Gay Model Management[3]. Uczestniczył w pokazach w Tajlandii, Stanach Zjednoczonych[4], Australii, Francji i we Włoszech, gdzie zdobył popularność dzięki udziałowi w licznych reklamach telewizyjnych, w tym Jägermeistera (1995)[5], Polaroid Corporation (1995) w roli piosenkarza rockowego czy Pino Silvestre (1996).

Później Raz Degan poświęcił się aktorstwu, pracując zarówno w Stanach Zjednoczonych, jak i we Włoszech. W 1994 pojawił się w komediodramacie Roberta Altmana Pret-a-Porter z Marcello Mastroiannim i Sophią Loren. Dwa lata potem zagrał w dreszczowcu Carlo Vanzina Dźwięk (Squillo, 1996)[6] i był także bohaterem teledysku do piosenki Amedeo Minghiego „Cantare è d’amore” (1996). Na planie dreszczowca Para morderców (Coppia omicida, 1998) spotkał się z Raoulem Bovą. Studiował aktorstwo w Actor’s Studio w Nowym Jorku[7].

Po udziale w ekranizacji tragedii Williama Szekspira Tytus Andronikus (Titus, 1999)[8], w 2000 przeniósł się do Los Angeles, gdzie studiował, aby zostać nauczycielem jogi w Santa Monica[9].

W 2002 powrócił do Włoch i otworzył East West Gallery w Mediolanie, galerię sztuki promującą młodych artystów malarzy z całego świata[9]. Zwrócił na siebie uwagę jako król Dariusz III, Szach Persji w widowiskowym dramacie historycznym Olivera Stone’a Aleksander (Alexander, 2004)[10].

W 2002 zagrał Jezusa w spektaklu Giorgio Albertazzi’ego Pilato sempre[11][12].

W 2004 wraz ze swoją partnerką Paolą Barale nakręcił film dokumentalny Film prywatny (Film privato), emitowany przez Italia 1. Zagrał postać profesora w dramacie Ermanna Olmiego Sto gwoździ (Centochiodi, 2007), który był prezentowany na 60. Festiwalu Filmowym w Cannes i nominowany do nagrody Davida. Po występie w głównej roli inspektora Alessandro Castriego w komediodramacie Albakiara – Il film (2008), wystąpił jako Alberto da Giussano we włoskim filmie kostiumowym Renza Martinelliego Barbarossa: Klątwa przepowiedni (Barbarossa, 2009) z Rutgerem Hauerem.

W 2010 wraz z Milly Carlucci był jednym z konkurentów szóstej edycji programu Rai 1 Dancing with the Stars (Ballando con le stelle)[3]. Był gospodarzem programu telewizyjnego Italia 1 Mistero[3]. Jako operator biograficznego filmu dokumentalnego Nadava Schirmana Zielony książę (The Green Prince, 2014) był nominowany do Złotej Żaby na Międzynarodowym Festiwalu Sztuki Autorów Zdjęć Filmowych Camerimage w Toruniu[13].

W 2016 wyreżyserował film dokumentalny Ostatni szaman (The Last Shaman)[14], za który zdobył nagrodę jury na LifeArt Festival.

W 2017 został zwycięzcą jako jeden z uczestników dwunastej edycji programu reality show Canale 5 Wyspy sławy (L’isola dei famosi)[15][16]. Wystąpił w jednym z odcinków serialu Rai 1 Śledztwa Lolity Lobosco (Le indagini di Lolita Lobosco, 2021)[17] – Spaghetti all’assassina z Francesco De Vito.

Życie prywatne

Był w nieformalnym związku z francuską modelką Aurelie Claudel (ur. 1980). W latach 2002–2008 był związany z włoską aktorką Paolą Barale (ur. 1967)[18]. W sierpniu 2008 spotykał się z Kasią Smutniak[19][20].

Filmografia

RokTytułRolaReżyser
1994Pret-a-Portermodel (cameo)Robert Altman
1996Alisea i wyśniony książę (Sorellina e il principe del sogno, TV)DemianLamberto Bava
Dźwięk (Squillo)ToniCarlo Vanzina
1998Para morderców (Coppia omicida)VitoClaudio Fragasso
Dziewczyny z Placu Hiszpańskiego (Le Ragazze di Piazza di Spagna, serial TV)Książę Edoardo Forti Di San Sebastiano
1999Tytus Andronikus (Titus)AlarbusJulie Taymor
2001Beztroski w Rzymie (Giravolte)BoCarola Spadoni
2004Aleksander (Alexander)Dariusz III, Szach PersjiOliver Stone
Camera cafè (serial TV)
2005Jedna setka gwoździ (Cento chiodi, dokumentalny)protagonista
2007Sto gwoździ (Centochiodi)profesorErmanno Olmi
2008Albakiarainspektor CastriStefano Salvati
2009Barbarossa: Klątwa przepowiedni (Barbarossa)Alberto da GiussanoRenzo Martinelli
2010-2013Mistero (serial TV)
2011Terytorium wroga (Forces spéciales)Ahmed ZaiefStéphane Rybojad
2012OmamamiaSilvioTomy Wigand
2021Śledztwa Lolity Lobosco (Le indagini di Lolita Lobosco, serial TV)Luca Miniero

Przypisy

  1. ↑ Raz Degan (ang.). Listal. [dostęp 2016-07-27].
  2. ↑ Raz Degan Facts (ang.). Famous Birthdays. [dostęp 2019-01-12].
  3. ↑ a b c Andrew (2015-12-20): Raz Degan, biografia (wł.). Biografieonline. [dostęp 2015-12-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-01-12)].
  4. ↑ Marty P (2018-11-22): Chi è Raz Degan: età, curiosità e vita privata dell’attore israeliano (wł.). SoloGossip.it. [dostęp 2019-01-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-01-12)].
  5. ↑ Roberta Mercuri (2018-08-25): Raz Degan, 50 anni da leone (libero) (wł.). „Vogue”. [dostęp 2019-01-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-01-12)].
  6. ↑ Raz Degan (port.). Filmow.com. [dostęp 2019-01-12].
  7. ↑ Raz Degan (wł.). MYmovies. [dostęp 2019-01-12].
  8. ↑ Personalidade: Raz Degan (Israel) (port.). InterFilmes.com. [dostęp 2019-01-12].
  9. ↑ a b Raz Degan’s Biography (wł.). Wall Of Celebrities. [dostęp 2016-12-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-01-12)].
  10. ↑ Raz Degan (cz.). ČSFD.cz. [dostęp 2016-07-27].
  11. ↑ ‘Pilato sempre’ torna il testo che scandalizzò l’ America (wł.). Repubblica. [dostęp 2016-07-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-01-12)].
  12. ↑ Pilato Sempre (wł.). Taormina-arte.com. [dostęp 2015-12-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-01-12)].
  13. ↑ Raz Degan Awards (ang.). FamousFix. [dostęp 2021-07-27].
  14. ↑ Ben Kenigsberg: Review: Desire to Heal in ‘The Last Shaman’ Only Raises Questions (ang.). „The New York Times”, 11 maja 2017. [dostęp 2021-08-10].
  15. ↑ Stella (2018-02-12): Raz Degan: “Un figlio? Ecco perchè non sono ancora diventato padre” (wł.). SoloGossip.it. [dostęp 2019-01-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-01-12)].
  16. ↑ Isola, Raz Degan contro tutti, la Marcuzzi replica: «Non puoi trattarmi così» (wł.). Spettacoli. [dostęp 2019-01-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-01-12)].
  17. ↑ Raz Degan, on Instagram the photo that everyone likes and makes Can Yaman envy (naur.). World News, 6 kwietnia 2021. [dostęp 2021-08-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-00-10)].
  18. ↑ Raz Degan e la dedica dolcissima alla sua ex Paola Barale: “Alcune cose sono senza tempo” (wł.). Oggi. [dostęp 2016-07-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-01-12)].
  19. ↑ Raz Degan Relationships (ang.). famousfix.com. [dostęp 2016-07-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-01-12)].
  20. ↑ Simona (2017-04-28): “Raz Degan mi è entrato in macchina e mi ha preso a pugni”: arriva la condanna (wł.). SoloGossip.it. [dostęp 2019-01-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-01-12)].

Bibliografia