Reconciliatio et paenitentia

Reconciliatio et paenitentia
Ilustracja
Autor

Jan Paweł II

Tematyka

dokument papieski

Typ utworu

adhortacja apostolska

Wydanie oryginalne
Miejsce wydania

Watykan

Język

łacina

Data wydania

1984

Wydawca

Libreria Editrice Vaticana

poprzednia
Redemptionis donum
następna
Christifideles laici

Reconciliatio et paenitentiaadhortacja papieża Jana Pawła II o pojednaniu i pokucie w dzisiejszym posłannictwie Kościoła, wydana 2 grudnia 1984[1]. Dokument jest owocem obrad VI Zwyczajnego Zgromadzenia Synodu Biskupów, które odbyło się pomiędzy 29 września a 29 października 1983. Zgromadzenie dotyczyło przyczyn i sposobów rozwiązania konfliktów obecnych we współczesnym świecie.

Najważniejszym rozdziałem dokumentu jest rozdział trzeci, w którym papież zajął się analizą fenomenu grzechu, szczególnie zjawiska utraty poczucia grzechu przez współczesnych. Przyczyny konfliktów biskup rzymski upatruje w grzechu, jako rozdarciu więzi z Bogiem[2].

Dokument papieski składa się z wprowadzenia, siedmiu rozdziałów i zakończenia. Pełny tytuł dokumentu:

Adhortacja apostolska Reconciliatio et paenitentia Ojca Świętego Jana Pawła II do episkopatu, duchowieństwa i wiernych po synodzie biskupów o pojednaniu i pokucie w dzisiejszym posłannictwie Kościoła

Główne tematy

Przypisy

  1. Jan Paweł II, [1], w: www.nowypapiez.wiara.pl, dn. 29 czerwca 2007.
  2. Stanisław Nagy, Wstęp do Adhortacji Apostolskich Jana Pawła II, w: Jan Paweł II, Dzieła zebrane. Tom II - Adhortacje, Kraków 2006, 9.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

John paul 2 coa.svg
Autor: Magul, Licencja: CC-BY-SA-3.0

DETAILED (MULTILINGUAL) DESCRIPTION AT THE HOLY SEE WEBSITE: Coat of Arms of His Holiness John Paul II (The Holy See Press Office).

Herb Jana Pawła II.
W błękitnym polu tarczy, krzyż złoty łaciński, (stykający się z krawędzią tarczy jak w przypadku figury zaszczytnej), przesunięty w prawo. Pod poprzeczną belką krzyża, po lewej (heraldycznie) stronie, złota litera M, oznaczająca Maryję.
Dewiza wybrana przez Jana Pawła II brzmiała Totus Tuus (Cały twój). Zgodnie jednak z zasadą konstrukcji stosowaną w herbach papieskich, dewiza ta nie była zamieszczana w herbie.