Red Bull Racing

Red Bull Racing

Zespół podczas przedsezonowych testów na torze Barcelona-Catalunya (2019)
Pełna nazwa	Oracle Red Bull Racing (od 2022)
Aktywna	od 2005
Siedziba	Milton Keynes
Ważni ludzie
Założyciel	Dietrich Mateschitz
Dyrektor	Christian Horner (od 2005)
Dyrektor techniczny	Adrian Newey (od 2006)
Kierowcy	Sergio Perez (od 2021) Max Verstappen (od 2016)
Kierowcy testowi	Sébastien Buemi (od 2012)[1] Sérgio Sette Câmara (od 2020)[2]
Inne
Debiut	Grand Prix Australii 2005
Mistrzostwa konstruktorów	5 (2010–2013, 2022)
Mistrzostwa kierowców	6 (2010–2013, 2021, 2022)
Strona internetowa

Red Bull Racing (od 2022 Oracle Red Bull Racing^[a])– zespół Formuły 1, powstały w 2005^[3] roku na bazie Jaguar Racing, zespołu odkupionego od koncernu Ford pod koniec 2004 roku. Obok Scuderia AlphaTauri jest to jedna z dwóch ekip w stawce, będących w posiadaniu austriackiego producenta napojów energetycznych Red Bull^[4]. Siedziba zespołu mieści się w Milton Keynes^[3] w Wielkiej Brytanii, jednak zespół korzysta z austriackiej licencji^[5].

Zespół zdobył pięciokrotnie mistrzostwo świata konstruktorów w sezonach 2010, 2011, 2012, 2013 oraz 2022. W klasyfikacji kierowców wygrywali Sebastian Vettel (cztery razy) i Max Verstappen (2 razy).

Szefem ekipy jest Brytyjczyk Christian Horner^[6], który zarządza także zespołem Arden International, startującym w GP2 Series. Jednostki napędowe od 2007 do 2018 roku dostarczała firma Renault^[7]. Od roku 2019 dostawcą silników jest Honda^[8].

Historia

Korzenie zespołu, marka Red Bull w F1

We wrześniu 2004 amerykański koncern motoryzacyjny Ford postanowił wystawić na sprzedaż zespół Jaguar Racing, tłumacząc swoją decyzję kłopotami finansowymi^[9]. Termin sprzedaży zespołu został wyznaczony na 15 listopada i dopiero tego dnia umowa pomiędzy Fordem a firmą Red Bull została zawarta^[10]. Dotychczas austriacki producent napojów energetycznych był jednym ze sponsorów zespołu Jaguar. Szczegóły umowy nie zostały ujawnione, jednak brytyjski serwis BBC Sport podał, że szef firmy Red Bull Dietrich Mateschitz zapłacił za zespół jedynie symbolicznego 1 dolara, w zamian zobowiązując się zainwestować w ciągu trzech lat 400 milionów $ w ekipę z Milton Keynes^[11].

(c) I, SilverArrows, CC BY 2.5

Przed powstaniem RBR reklamy Red Bulla pojawiały się na bolidach Sauber

Wykupienie zespołu Jaguar Racing nie było debiutem marki Red Bull w Formule 1. Firma ta pojawiła się w Mistrzostwach Świata już w sezonie 1995 jako sponsor zespołu Sauber. Współpraca ze szwajcarskim zespołem trwała do sprzedaży Jaguara^[12].

Spółka Dietricha Mateschitza prowadzi także program rozwojowy dla młodych kierowców pod nazwą Red Bull Junior Team, który ma na celu sponsorowanie młodych, perspektywicznych kierowców wyścigowych. W gronie kierowców, którzy wykorzystali szanse związane z programem znajdują się m.in. Enrique Bernoldi, Christian Klien, Patrick Friesacher, Vitantonio Liuzzi, Scott Speed, Sébastien Buemi oraz najmłodszy kierowca w historii F1 – Max Verstappen. W ramach programu Red Bull sponsoruje również wiele zespołów w niższych seriach wyścigowych, takich jak Seria GP2 lub Formuła 2.

Sezon 2005: debiut

David Coulthard w bolidzie RB1 podczas Grand Prix Kanady 2005

Na początku istnienia zespołu stanowisko dyrektora sportowego objął Tony Purnell, który już wcześniej był związany z zespołem z Milton Keynes. Purnell nie rządził jednak długo zespołem – został zwolniony po niespełna dwóch miesiącach pracy razem ze swoim bliskim współpracownikiem Davidem Pitchforthem. Powodem zwolnienia miał być spór w kwestii obsadzenia stanowiska drugiego kierowcy zespołu^[13]. Tym samym nowym dyrektorem sportowym został mianowany Christian Horner, który parę miesięcy wcześniej starał się o wykupienie zespołu Jordan Grand Prix^[14]. Kilka dni później nowym dyrektorem technicznym został także Günther Steiner^[15].

Pierwszy bolid Red Bull Racing został nazwany RB1. W sezonie 2005 zespół (podobnie jak wcześniej Jaguar Racing) korzystał z jednostek napędowych dostarczanych przez firmę Cosworth. Malowanie bolidu zostało zaprezentowane 7 lutego poprzez stronę internetową zespołu, a pierwsze testy odbyły się jeszcze tego samego dnia na torze w Jerez^[16].

Pierwszym zakontraktowanym kierowcą został doświadczony Brytyjczyk David Coulthard^[17], który dotychczas reprezentował zespół McLaren, zdobywając w jego barwach wicemistrzostwo świata w sezonie 2001. Pozycja drugiego kierowcy została natomiast podzielona pomiędzy dwóch kierowców programu rozwojowego Red Bull Junior Team – Christiana Kliena oraz Vitantonio Liuzziego. Sezon w kokpicie bolidu RB1 rozpoczął Austriak, podczas gdy Liuzzi otrzymał możliwość prowadzenia bolidu podczas piątkowych sesji treningowych^[18]. W późniejszej części sezonu Ci dwaj kierowcy mieli wymieniać się swoimi rolami raz na cztery weekendy Grand Prix. Ostatecznie Red Bull Racing zadecydowało o tym, że Klien od Grand Prix Kanady powróci do bolidu na stałe, a Liuzzi został piątkowym testerem^[19][20][21]. Także Amerykanin Scott Speed doczekał się swojego debiutu za kierownicą samochodu F1. Przypadła mu rola kierowcy podczas piątkowych treningów podczas Grand Prix Kanady i Stanów Zjednoczonych^[22].

Zważywszy na fakt, iż pierwszy bolid Red Bull Racing był w dużej mierze zbudowany na podstawie zeszłorocznej konstrukcji Jaguara, debiutancki sezon austriackiego teamu w F1 można uznać za duży sukces. RB1 okazał się być bolidem znacznie bardziej konkurencyjnym od R5, używanego w sezonie 2004. Przez większość sezonu RBR plasowało się na szóstej lokacie w klasyfikacji konstruktorów, lecz ostatecznie zostało również pokonane przez szybko rozwijający się zespół BAR Honda. Sezon ekipa zakończyła z dorobkiem 34 punktów (24 zdobył Coulthard, 9 Klien, 1 Liuzzi).

Scott Speed w bolidzie STR - siostrzanego zespołu Red Bull Racing

Red Bull tworzy Toro Rosso

Na przełomie sierpnia i września 2005 roku w serwisach internetowych pojawiła się informacja, jakoby firma Red Bull była jednym z siedmiu potencjalnych kupców włoskiego zespołu Minardi^[23], który startował w F1 począwszy od sezonu 1985. Red Bull miałby wówczas szansę obsadzenia większej liczby miejsc na liście startowej, swoimi podopiecznymi z programu Red Bull Junior Team oraz innej juniorskiej ekipy Red Bull Team USA. Ostatecznie, 10 września Paul Stoddart, dotychczasowy właściciel Minardi potwierdził odsprzedanie zespołu firmie Red Bull GmbH^[24].

Początkowo zespół miał się nazywać Squadra Toro Rosso^[25] (wł. squadra – skład, zespół), jednak ostatecznie ekipa z Faenzy zadebiutowała jako Scuderia Toro Rosso (wł. scuderia – stajnia). Szefem teamu na początku jego istnienia został Austriak Franz Tost^[26], zaś pierwszymi kierowcami mianowano Scotta Speeda i Vitantonio Liuzziego.

W lutym 2006 roku 50% udziałów w zespole wykupił były kierowca F1 Gerhard Berger^[27]. Pozostał on z zespołem przez blisko trzy lata, jednak pod koniec 2008 roku zdecydował się on z powrotem odsprzedać swoją część akcji Dietrichowi Mateschitzowi^[28].

W sezonie 2006 samochody Red Bull i Ferrari były napędzane identycznymi jednostkami V8

Sezon 2006: z silnikami Ferrari

W kwietniu 2005 roku ekipa Red Bull Racing potwierdziła podpisanie umowy z Ferrari na dostarczanie jednostek napędowych^[29]. Posunięcie to miało m.in. związek ze zmianą regulaminu technicznego i ograniczeniem pojemności silników do 2,4 l. W sezonie 2006 Red Bull i Ferrari używały dokładnie tej samej specyfikacji silnika oznaczonej symbolem 056.

Skład zespołu zmienił się jedynie nieznacznie. Kontrakty przedłużyli obaj dotychczasowi kierowcy zespołu z Milton Keynes – David Coulthard^[30] i Christian Klien^[31]. Do zespołu dołączył jednak nowy kierowca testowy – Holender Robert Doornbos^[32], który dotychczas miał okazję reprezentować zespół Minardi.

Nastąpiły również drobne zmiany w kierownictwie zespołu. Kontrakt z Red Bull Racing podpisał jeden z najbardziej cenionych w F1 projektantów – Adrian Newey^[33], który zaprojektował m.in. dwa zwycięskie bolidy McLarena, gdy zespół ten zwyciężał w mistrzostwach w roku 1998 i 1999 oraz bolidy Williams, które w ciągu lat 1991–1997 zwyciężyły w 58 wyścigach F1 i zapewniły ekipie 9 tytułów mistrzowskich (4 kierowców i 5 konstruktorów).

Bolid na sezon 2006 został oznaczony jako RB2 i zadebiutował 15 grudnia 2005 r. na torze Silverstone, natomiast oficjalna prezentacja samochodu odbyła się na dzień przed pierwszym wyścigiem sezonu w Bahrjanie^[34].

Bolid RB2 podczas GP USA 2006

Już w pierwszym wyścigu Christian Klien zapewnił Red Bullowi punkty, finiszując na ósmej pozycji, podczas gdy jego partner Coulthard ukończył na 10. miejscu. Mimo wszystko samochód był bardzo zawodny – w ciągu pięciu rund dwa bolidy RB2 ukończyły wyścig 3 razy, zdobywając 2 punkty (Coulthard zdobył jeden punkt podczas GP Australii). Pierwszy sukces zespołu przyszedł podczas Grand Prix Monako, kiedy to brytyjski kierowca ukończył wyścig na trzeciej pozycji, zapewniając zespołowi pierwsze podium w historii. Poprzednicy Red Bull Racing – Jaguar oraz Stewart Grand Prix również osiągnęli swoje pierwsze podia podczas eliminacji rozgrywanej na ulicach Monte Carlo.

David Coulthard do końca sezonu punktował trzykrotnie (łącznie zdobywając 7 punktów), natomiast jego austriacki partner na punktowanej pozycji ukończył jeden wyścig. Austriak znalazł się w dość trudnej sytuacji, ponieważ w trakcie sezonu zespół z Milton Keynes ogłosił podpisanie umowy z Markiem Webberem, wedle której Australijczyk miał reprezentować RBR od sezonu 2007^[35]. Wobec tego Red Bull zaoferował Klienowi szansę startów w serii DTM lub Champ Car^[36]. Austriak nie zgodził się jednak na podpisanie kontraktu^[37] i odszedł z zespołu na trzy wyścigi przed końcem sezonu. Jego miejsce w kokpicie zajął dotychczasowy kierowca testowy zespołu, Robert Dornboos^[38], zaś szansę jazdy bolidem F1 podczas piątkowych treningów otrzymał dzięki temu Michael Ammermüller^[39]. Red Bull nie zdobył jednak żadnych punktów podczas trzech ostatnich rund sezonu.

W ciągu całego sezonu zespół Red Bull Racing zgromadził na swoim koncie 16 punktów. Był to wynik o ponad połowę słabszy od rezultatu z sezonu 2005, jednak zespół z Milton Keynes utrzymał siódmą pozycję w klasyfikacji konstruktorów. David Coulthard zgromadził na swoim koncie 14 punktów i został sklasyfikowany na 13. pozycji wśród kierowców, zaś Christian Klien z dwoma punktami na koncie ukończył mistrzostwa pięć pozycji niżej od Brytyjczyka.

Od 2007 Do 2018: z silnikami Renault

Max Verstappen podczas GP Włoch 2019 na torze Monza

Od sezonu 2007 bolidy zespołu są napędzane silnikami Renault. Skład zespołu został zmieniony w niewielkim stopniu: swoje stanowisko zachował David Coulthard, jego nowym partnerem był natomiast Australijczyk Mark Webber. W 2008 roku na trzeciego kierowcę zespołu został wybrany Szwajcar, Sébastien Buemi, wicemistrz Formuły 3 Euro Series w sezonie 2007 i wicemistrz serii GP2 Asia w roku 2008 (był to pierwszy rok rozgrywania tej azjatyckiej serii). Po sezonie 2008 David Coulthard postanowił zakończyć karierę w F1, pozostając kierowcą testowym RBR. Jego następcą został Niemiec Sebastian Vettel, najmłodszy w historii kierowca, który wygrał Grand Prix Formuły 1^[40]. Podczas GP Chin 2009 Vettel zdobył pierwsze dla zespołu zwycięstwo w Formule 1^[41]. Ten wynik powtórzył w Wielkiej Brytanii, Japonii oraz w Zjednoczonych Emiratach Arabskich. Natomiast Mark Webber wygrał dwa wyścigi w Niemczech i Brazylii. Ostatecznie zespół zakończył sezon na drugim miejscu przez drugie miejsce w klasyfikacji kierowców Sebastiana Vettela i czwarte Marka Webbera. W sezonie 2010 Vettel wygrał pięć wyścigów (Malezja, Walencja, Japonia, Brazylia, ZEA), zaś Webber wygrał cztery wyścigi (Hiszpania, Monako, Wielka Brytania, Węgry). Ostatecznie Sebastian Vettel został mistrzem świata w sezonie 2010, a Webber zajął trzecie miejsce. Red Bull Racing został także mistrzem świata w klasyfikacji konstruktorów w sezonach 2010, 2011, 2012 oraz 2013.

W 2018 Red Bull Racing poinformował o zakończeniu wieloletniej, trwającej 12 lat, współpracy z dostawcą silników Renault. Po zakończeniu okresu umowy, która zakończyła się wraz z zakończeniem sezonu 2018, nowym dostawcą jednostek napędowych została Honda, która dostarczy silniki na sezony 2019 i 2020^[42]. Japoński producent już wcześniej współpracował z zespołem juniorskim Red Bull Racing, Scuderia Toro Rosso (aktualnie jako Scuderia AlphaTauri) od sezonu 2017^[43].

Od 2019: z silnikami Hondy

Po obiecującym sezonie Hondy z ekipą Toro Rosso, główny zespół rodziny Red Bulla podchodził do sezonu 2019 nie bez obaw. W kontrakcie młodej gwiazdy zespołu - Maxa Verstappena znalazła się klauzula, jeśli zespół do połowy sezonu nie będzie na podium klasyfikacji konstruktorów, Holender może zmienić barwy. Pierwszy wyścig był dla zespołu obiecujący - Max stanął na podium. Holender do letniej przerwy stanął na podium jeszcze 4 razy, w tym dwa razy wygrał. Zadowolenie zespołu psuła postawa drugiego kierowcy - Pierre Gasly spisywał się dużo słabiej. Ani razu nie zdobył podium i tylko raz ukończył wyścig przed Holendrem, zdarzało mu się zostać zdublowanym przez zespołowego partnera podczas wyścigu. Z tego powodu na drugą część sezonu Alexander Albon został promowany do Red Bulla a Gasly zdegradowany do Toro Rosso. Taj również nie zdobył ani razu podium, ale spisywał się dużo lepiej. Częściej walczył na torze z partnerem zespołowym, a podium w GP Brazylii odebrał mu Lewis Hamilton, który nieprzepisowo spowodował obrócenie się bolidu Albona. Max Verstappen w drugiej fazie sezonu nie stracił tempa, zdobył 3 podia w tym jedno zwycięstwo. Red Bull zakończył sezon 2019 na trzecim miejscu w klasyfikacji konstruktorów, a Verstappen na trzecim miejscu w klasyfikacji kierowców.

Na sezon 2020 zespół szykował się do walki o tytuł mistrzowski. Pierwszym wyścigiem sezonu było GP Austrii - jeden z ulubionych torów Maxa. Pierwszego wyścigu jednakże Holender nie ukończył z powodu awarii. Fenomenalną jazdą wykazał się Albon, jechał po podium gdy jednak ponownie, zderzył się z Hamiltonem. Finalnie na 17 wyścigów Verstappen zdobył 11 podiów, w tym 2 zwycięstwa. Albon stanął na najniższym stopniu podium dwukrotnie, Jednakże Taj po kolizji w pierwszym wyścigu nie odzyskał dawnego tempa. Wielokrotnie odstawał od Holendra, popełniał błędy i nie potrafił wykorzystać potencjału samochodu. Dlatego od sezonu 2021 zespół zdecydował się zatrudnić Sergio Pereza jako drugiego kierowcę^[44]. 2 października 2020 na zespół spadła zła wiadomość, Honda ogłosiła wycofanie się z F1 po sezonie 2021^[45]

Wyniki w Formule 1

Źródło: Wyprzedź Mnie!^[46]

Sezon	Nazwa	Samochód	Silnik	Opony	Kierowcy	Punkty	Msc.
2005	Red Bull Racing	RB1	Cosworth TJ2005 3.0 V10	M	David Coulthard Christian Klien Vitantonio Liuzzi	34	7
2006	Red Bull Racing	RB2	Ferrari 056 2.4 V8	M	David Coulthard Christian Klien Robert Doornbos	16	7
2007	Red Bull Racing	RB3	Renault RS27 2.4 V8	B	David Coulthard Mark Webber	24	5
2008	Red Bull Racing	RB4	Renault RS27 2.4 V8	B	David Coulthard Mark Webber	29	7
2009	Red Bull Racing	RB5	Renault RS27 2.4 V8	B	Mark Webber Sebastian Vettel	153,5	2
2010	Red Bull Racing	RB6	Renault RS27-2010 2.4 V8	B	Sebastian Vettel Mark Webber	498	1
2011	Red Bull Racing	RB7	Renault RS27-2011 2.4 V8	P	Sebastian Vettel Mark Webber	650	1
2012	Red Bull Racing	RB8	Renault RS27-2012 2.4 V8	P	Sebastian Vettel Mark Webber	460	1
2013	Infiniti Red Bull Racing	RB9	Renault RS27-2013 2.4 V8	P	Sebastian Vettel Mark Webber	596	1
2014	Infiniti Red Bull Racing	RB10	Renault Energy F1-2014 1.6 V6T	P	Sebastian Vettel Daniel Ricciardo	405	2
2015	Infiniti Red Bull Racing	RB11	Renault Energy F1-2015 1.6 V6T	P	Daniel Ricciardo Daniił Kwiat	187	4
2016	Red Bull Racing	RB12	TAG Heuer 1.6 V6T	P	Daniel Ricciardo Daniił Kwiat Max Verstappen	468	2
2017	Red Bull Racing	RB13	TAG Heuer 1.6 V6T	P	Daniel Ricciardo Max Verstappen	368	3
2018	Aston Martin Red Bull Racing	RB14	TAG Heuer 1.6 V6T	P	Daniel Ricciardo Max Verstappen	419	3
2019	Aston Martin Red Bull Racing	RB15	Honda RA619H 1.6 V6T	P	Pierre Gasly Alexander Albon Max Verstappen	417	3
2020	Aston Martin Red Bull Racing	RB16	Honda RA620H 1.6 V6T	P	Alexander Albon Max Verstappen	319	2
2021	Red Bull Racing Honda	RB16B	Honda RA621H 1.6 V6T	P	Sergio Pérez Max Verstappen	559,5	2
2022	Oracle Red Bull Racing	RB18	Red Bull RBPTH001 1.6 V6T	P	Max Verstappen Sergio Pérez	759	1

Uwagi

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona zespołu. redbullracing.redbull.com. [dostęp 2017-12-29]. (ang.).