Reduta Katedralna w Poznaniu
Reduta Katedralna w Poznaniu (Fort Radziwiłł, Dom Redoute, Domwerk I) – nieistniejąca reduta, element twierdzy poligonalnej w Poznaniu, budowanej w latach 1840-1869. Znajdowała się na Zagórzu, w południowej części Ostrowa Tumskiego.
Obiekt wybudowano w latach 1856–1859 w postaci pięciobocznej reduty ze śródszańcem wieżowym (czterokondygnacyjna baszta) inspirowanej założeniami obronnymi Marca Montelamberta[1]. Otoczony był wałem i napełnioną wodą fosą. Reduta Katedralna stanowiła istotny element obronny Twierdzy Poznań w osłabionym punkcie jaki w tym miejscu tworzyła rzeka Warta. Siłę ognia stanowiło sześć dział rozmieszczonych na dwóch pełnych kondygnacjach działowych i tarasie artyleryjskim.[2]. W 1864 nadano mu nową nazwę, od nazwiska Antoniego Henryka Radziwiłła, namiestnika Wielkiego Księstwa Poznańskiego. Ziemne umocnienia zniwelowano w 1924, a samą redutę rozebrano na początku lat 50. XX wieku[3].
Przypisy
- ↑ Mariusz Wojciechowski, Twierdza i rzeka , w: Kronika Miasta Poznania, nr 1/2014, s.89, ISSN 0137-3552
- ↑ Mariusz Wojciechowski, Twierdza i rzeka, w: Kronika Miasta Poznania, nr 1/2014, s.93, ISSN 0137-3552
- ↑ Janusz Karwat, Ratajskie fortyfikacje, w: Kronika Miasta Poznania, nr 3/2001, s.162 (przypis), ISSN 0137-3552
| Twierdza fortowa |
| ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Twierdza poligonalna |
|
Media użyte na tej stronie
Brama Berlińska - widok od zewnątrz