Referendarz wielki litewski

Ten artykuł od 2011-11 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła, najlepiej w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Referendarz wielki litewski (łac. referendarius Lithuaniae) – urząd centralny niesenatorski I Rzeczypospolitej.

Powołany został przez króla Zygmunta II Augusta. W Wielkim Księstwie Litewskim było ich dwóch - duchowny i świecki. Byli stale obecni na dworze monarchy, przyjmując osoby prywatne i później referując ich prośby kanclerzowi i królowi. Około 1600 stali się urzędnikami sądowymi, stając na czele sądów referendarskich, rozpatrujących sprawy chłopów z dóbr królewskich z dzierżawcami i starostami. Zasiadali także w sądach asesorskich, sądach relacyjnych i sejmowych. Od 1775, spośród referendarzy wybierano sekretarzy Rady Nieustającej i jej Departamentu Interesów Cudzoziemskich.