Referendum niepodległościowe w Szkocji w 2014 roku

Szkocja Ten artykuł jest częścią serii: Ustrój i polityka Szkocji Ustrój polityczny Ustrój polityczny Szkocji Władza ustawodawcza Parlament Szkocki Tricia Marwick Władza wykonawcza Pierwszy minister Nicola Sturgeon Szkocki rząd Gabinet Nicoli Sturgeon Władza sądownicza Wymiar sprawiedliwości Kontrola państwowa Kontrola państwowa Audytor generalny Caroline Gardner Samorząd terytorialny Podział administracyjny Szkocji Samorząd terytorialny w Szkocji Partie polityczne Partie polityczne Szkocka Partia Narodowa Szkocka Partia Pracy Szkocka Partia Konserwatywna Szkoccy Liberalni Demokraci Szkocka Partia Zielonych Szkocka Partia Socjalistyczna Wybory Wybory parlamentarne: 2011 Wybory samorządowe: 2012 Referendum: 1997 • 2014 Wikiprojekt Polityka

Szkockie referendum niepodległościowe – referendum z 18 września 2014, decydujące w kwestii odłączenia się Szkocji od Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej. Jego wynik przesądził o pozostaniu Szkocji w Wielkiej Brytanii. Za odłączeniem się było 44,70% głosujących, za pozostaniem 55,30%, frekwencja wyniosła 84,59%^[1]. Referendum trwało od godziny 7.00 do 22.00 czasu lokalnego, a uprawnionych do głosowania było 4,3 milionów mieszkańców Szkocji w wieku od 16 lat.

Projekt ustawy

W 2010 zgłoszono projekt ustawy (2010 Draft Bill) w sprawie referendum.

Projekt zakładał wykaz potencjalnych osób uprawnionych do głosowania. Są to:

• brytyjscy obywatele mieszkający w Szkocji;
• obywatele Wspólnoty Narodów mieszkający w Szkocji;
• obywatele państw Unii Europejskiej mieszkający w Szkocji;
• członkowie Izby Lordów mieszkający w Szkocji;
• żołnierze, którzy zarejestrowani są w Szkocji, pracujący na terenie Zjednoczonego Królestwa lub na misjach zagranicznych.

Argumenty zwolenników i przeciwników niepodległości

Za niepodległością Szkocji wysuwano następujące argumenty:

• obecność na przylegających do Szkocji wodach morskich bogatych złóż ropy naftowej i gazu, mających zapewnić gospodarczą samowystarczalność
• odmienność zapatrywań na funkcjonowanie państwa (szkockie studia wyższe są bezpłatne, angielskie - płatne) i większe przywiązanie do zasad solidaryzmu społecznego niż w liberalnej Anglii

Przeciwko odłączeniu od reszty Wielkiej Brytanii przemawiać natomiast miały:

• likwidacja subsydiów rządu londyńskiego
• konieczność budowy sił zbrojnych oraz służb wywiadowczych
• konieczność wprowadzenia własnej waluty (rząd brytyjski sprzeciwił się zachowaniu unii walutowej w razie niepodległości Szkocji) i związane z tym narażenie gospodarki na ryzyko walutowe i zwiększone koszty obsługi zadłużenia
• konieczność negocjowania warunków obecności w UE z nikłym prawdopodobieństwem uzyskania takich klauzul, jakie posiadała wtedy Wielka Brytania^[2]

Wyniki

Wyniki według okręgów wyborczych:

     Tak

     Nie

55,30% głosujących opowiedziało się przeciwko niepodległości, przy frekwencji 84,6%^[1]. Frekwencja była wysoka w porównaniu do innych wyborów przeprowadzanych do parlamentów Szkocji i Wielkiej Brytanii, gdzie w XXI wieku nie przekroczyła ona 60,80%^[3].

Zobacz też

• referendum niepodległościowe w Czarnogórze 2006
• referendum niepodległościowe w Sudanie Południowym

Przypisy

Bibliografia

• Dorota Stachura: Szkocja budzi się po 300 latach. uniaeuropejska.org, 2012-02-14. [dostęp 2012-07-24]. (pol.).

Linki zewnętrzne

• Draft Referendum (Scotland) Bill Consultation Paper (ang.)
• Wyniki referendum w hrabstwach (ang.)