Refidim

Refidim (hebr. רְפִידִם) – miejsce postoju w czasie wędrówki Hebrajczyków do Ziemi Obiecanej. Według przekazu biblijnego w tym miejscu Mojżesz uderzył laską w skałę, po czym trysnęła z niej woda. Również w tym miejscu Amalekici stoczyli bitwę z Izraelitami.

Lokalizacja

Refidim było zlokalizowane między Alusz a pustynią Synaj. Ponieważ nie ma jednoznacznych ustaleń w biblistyce, Refidim lokowane jest w zależności od tego, w jaki sposób wytyczana jest przez badaczy trasa wędrówki Izraelitów. Zwolennicy północnej trasy wskazują na położenie w pobliżu wybrzeża Morza Śródziemnego między Al-Arisz a Dżebel Hillal. Stronnicy trasy południowej wskazują na tereny w pobliżu góry Synaj (Dżebel Musa) w wadi Fajran[1]. W IV wieku mnisi synajscy, przypuszczając, że Refidim jest tożsame z Dżabal Tahuna, zorganizowali u podnóża Tahuny wspólnotę monastyczną[2].

Wzmianki w Biblii
  • Wj 17,1-7
  • Wj 17,8-16
  • Lb 33,14-15
Massa i Meriba

Na pamiątkę wydarzenia opisanego w Księdze Wyjścia Refidim zostało nazwane Massa (hebr. kuszenie, doświadczenie) i Meriba (hebr. kłótnia)[3].

Przypisy

  1. ↑ Encyklopedia archeologiczna Ziemi Świętej, oprac. A. Negev, s. 377.
  2. ↑ В. Цаферис, Синай и Монастырь Святой Екатерины. География и История, w: Путеводитель православного христианина по местам паломничества Святой Земли.
  3. ↑ Pismo Święte. Biblia Tysiąclecia: Przypis nr 2. biblia.deon.pl. [dostęp 2012-05-01].

Bibliografia