Reforma centrum administracji w 1997

Reforma centrum administracyjno-gospodarczego w 1997 roku – przyjęta uchwałami rządu Józefa Oleksego i rządu Włodzimierza Cimoszewicza[1] oraz ustawami przyjętymi przez Sejm w 1996[2] i 1997 roku[3], w tym zmianą ustawy konstytucyjnej[4]. Przygotowana i wdrożona przez powołanego specjalnie w 1995 roku Pełnomocnika Rady Ministrów Marka Pola, wcześniej Ministra Przemysłu i Handlu w rządzie Waldemara Pawlaka.

Reforma uregulowała organizację i tryb pracy Rady Ministrów. Wzmocniono rolę i pozycję Prezesa Rady Ministrów, zastąpiono rozbudowany Urząd Rady Ministrów Kancelarią Prezesa Rady Ministrów[1]. Dostosowała sposób funkcjonowania ministerstw odpowiedzialnych za gospodarkę do warunków gospodarki rynkowej, przez przekazanie nadzoru nad przedsiębiorstwami Ministerstwu Skarbu Państwa[5] oraz powierzenie pozostałym ministerstwom gospodarczym głównie funkcji regulacyjnych. Dzięki przyjętej w jej ramach ustawie o działach administracji rządowej[3] umożliwiono Prezesowi Rady Ministrów elastyczne kształtowanie liczby i kompetencji członków Rady Ministrów, stosownie do aktualnych potrzeb państwa.

Dokonano również nowego podziału na ministerstwa. Zlikwidowano tzw. ministerstwa branżowe, typowe dla gospodarki nakazowej (Centralny Urząd Planowania, Ministerstwo Przekształceń Własnościowych, Przemysłu i Handlu, Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa, Współpracy Gospodarczej z Zagranicą i Spraw Wewnętrznych) oraz Urząd Pełnomocnika Rządu do Spraw Integracji Europejskiej oraz Pomocy Zagranicznej[2]. Utworzono natomiast Ministerstwo Gospodarki[6], Skarbu Państwa[5], Spraw Wewnętrznych i Administracji[7], Komitet Integracji Europejskiej[8], Urząd Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast[1][9] oraz Rządowe Centrum Studiów Strategicznych[10]. Ugruntowano, występującą od 1990 r., tendencję przekazywania bardziej technicznych części zadań ministerstw centralnym organom administracji, podległym Prezesowi Rady Ministrów bądź odpowiednim ministrom.

Reforma zlikwidowała tzw. „ministerstwa prezydenckie”.

Przypisy

  1. ↑ a b c Rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 11 września 1996 r. w sprawie trybu likwidacji ministerstw i urzędów znoszonych w ramach reformy centrum administracyjno-gospodarczego Rządu oraz trybu organizowania ministerstw, urzędów i innych organów utworzonych w ramach tej reformy (Dz.U. z 1996 r. nr 108, poz. 517).
  2. ↑ a b Ustawa z dnia 8 sierpnia 1996 r. – Przepisy wprowadzające ustawy reformujące funkcjonowanie gospodarki i administracji publicznej (Dz.U. z 1996 r. nr 106, poz. 497).
  3. ↑ a b Ustawa z dnia 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej (Dz.U. z 1997 r. nr 141, poz. 943).
  4. ↑ Ustawa konstytucyjna z dnia 21 czerwca 1996 r. o zmianie ustawy konstytucyjnej o wzajemnych stosunkach między władzą ustawodawczą i wykonawczą Rzeczypospolitej Polskiej oraz o samorządzie terytorialnym (Dz.U. z 1996 r. nr 106, poz. 488).
  5. ↑ a b Ustawa z dnia 8 sierpnia 1996 r. o zasadach wykonywania uprawnień przysługujących Skarbowi Państwa (Dz.U. z 1996 r. nr 106, poz. 493).
  6. ↑ Ustawa z dnia 21 czerwca 1996 r. o urzędzie Ministra Gospodarki (Dz.U. z 1996 r. nr 106, poz. 490).
  7. ↑ Ustawa z dnia 21 czerwca 1996 r. o szczególnych formach sprawowania nadzoru przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych (Dz.U. z 1996 r. nr 106, poz. 491).
  8. ↑ Ustawa z dnia 8 sierpnia 1996 r. o Komitecie Integracji Europejskiej (Dz.U. z 1996 r. nr 106, poz. 494).
  9. ↑ Odpowiedź na interpelację w sprawie planów likwidacji Głównego Urzędu Geodezji i Kartografii. orka2.sejm.gov.pl, 2004-03-03. [dostęp 2018-09-25].
  10. ↑ Ustawa z dnia 8 sierpnia 1996 r. o Rządowym Centrum Studiów Strategicznych (Dz.U. z 1996 r. nr 106, poz. 495).