Regawski

Herb Regawski I
Herb Regawski odmienny

Regawski (Regawski-Tetzlaf, Tetzlaff-Regawski, Tetzlaff)kaszubski herb szlachecki.

Opis herbu

Herb znany był przynajmniej w dwóch wariantach. Opisy z wykorzystaniem zasad blazonowania, zaproponowanych przez Alfreda Znamierowskiego[1]:

Regawski (Regawski-Tetzlaf, Tetzlaff-Regawski, Tetzlaff): W polu złotym na wodzie srebrnej z falami błękitnymi mogiła czerwona (lub srebrna) z zaćwiczonym krzyżem ćwiekowym czarnym. Klejnot: nad hełmem w koronie pół lwa złotego, wspiętego, patrzącego wprost, trzymającego w prawej łapie miecz. Labry czerwone, podbite złotem.

Regawski odmienny (Regawski-Tetzlaf): Inne barwy: woda błękitna, fale srebrne, mogiła srebrna, stoi dodatkowo na lądzie zielonym, trawiastym, który wynurza się z wody. Labry o wierzchu błękitnym.

Najwcześniejsze wzmianki

Wariant podstawowy znany z herbarzy: Ledebura (Adelslexikon der preussichen Monarchie von), Nowy Siebmacher, Żernickiego (Der ponische Adel, Die polnischen Stamwappen) i Ostrowskiego (Księga herbowa rodów polskich). Wariant odmienny opisany słownie przez Ledebura.

Rodzina Regawskich

Mało znana rodzina szlachecka rzekomo pierwotnie o nazwisku Rekowski (od Rekowa), następnie zniekształconym. Nazwisko Regawski miało być znane od 1600 i występowało od początku z przydomkiem Tetzlaff. Ten z kolei ma pochodzić od zniemczonego słowiańskiego imienia Ciesław. Rodzina ta jest wedle Ledebura wygasła i miała posiadać w przeszłości majątki w Rowach i Rekowie. W XIX wieku nie było już ich w Rowach, chociaż mieli dziedziczyć w Prusach Zachodnich. Ta ostatnia informacja dotyczy prawdopodobnie pojedynczego nazwiska Tetzlaff (Tetzłaff, Tetzław), które zresztą występuje na Pomorzu do dzisiaj.

Herbowni

Regawski (być może Rekowski) także z przydomkiem Tetzlaff (Tetzłaff, Tetzław).

Przypisy

  1. Alfred Znamierowski, Paweł Dudziński: Wielka księga heraldyki. Warszawa: Świat Książki, 2008, s. 104–108. ISBN 978-83-247-0100-1.

Bibliografia

  • Przemysław Pragert: Herbarz szlachty kaszubskiej T.3. Gdańsk: Wydawn. BiT, 2009, s. 134-135, 254-255. ISBN 978-83-927383-6-7.

Media użyte na tej stronie