Regina Fleszarowa

Regina Danysz-Fleszarowa

Elżbieta, Agnieszka

Regina Fleszarowa w 1935 roku
Pełne imię i nazwisko	Regina Zofia Danysz-Fleszarowa
Data i miejsce urodzenia	28 marca 1888 Wiszniów (Wiśniew)
Data i miejsce śmierci	30 czerwca 1969 Gdynia
Miejsce spoczynku	cmentarz Stare Powązki
Zawód, zajęcie	geograf, geolog
Narodowość	polska
Odznaczenia

Nagrobek Reginy Fleszar na cmentarzu Powązkowskim

Regina Danysz-Fleszarowa ps. Elżbieta, Agnieszka (ur. 28 marca 1888 w Wiszniowie (obecnie Wiśniew)^[1], zm. 30 czerwca 1969 w Gdyni^[2]) – polska działaczka społeczna i polityk, senator IV kadencji w II RP (1935–1938), współzałożycielka Stronnictwa Demokratycznego, z wykształcenia geograf i geolog.

Życiorys

Urodziła się w rodzinie Piotra^[1], właściciela ziemskiego, i Zofii z Zawadzkich^[1]. Wczesne dzieciństwo spędziła głównie w Brusowie k. Ryk. Do szkół uczęszczała w Siedlcach, Warszawie i Kijowie^[1]. W 1906 rozpoczęła studia w Zurychu^[1], jednak naukę kontynuowała na Sorbonie, gdzie w 1913 jako pierwsza Polka i jedna z pierwszych Europejek uzyskała doktorat z dziedziny nauk geologicznych. W 1912 podjęła pracę u Eugeniusza Romera.

Po zakończeniu I wojny światowej zatrudniona m.in. w Ministerstwie Wyznań i Oświecenia Publicznego (zajmowała się dokształcaniem nauczycieli), a później również jako bibliotekarz w Państwowym Instytucie Geologicznym. Była redaktorem Bibliografii Geologicznej Polski (Bibliographie Géologique de Pologne). Wykładała geografię w Wolnej Wszechnicy Polskiej. Od 1926 do 1930 pracowała jako redaktor pisma Polskiego Towarzystwa Krajoznawczego „Ziemia”. Zasiadała w Komisji Geograficznej Polskiej Akademii Umiejętności^[1].

W 1935 została mianowana przez prezydenta Mościckiego senatorem IV kadencji, którym pozostała do 1938. Krytyczna wobec autorytarnych prądów dominujących w OZN zaangażowała się w 1937 w tworzenie klubów demokratycznych. Od wiosny 1939 należała do Stronnictwa Demokratycznego. Pozostawała członkiem jego najwyższych władz. Była kandydatką wspólnej listy PPS i SD na radną Warszawy w wyborach samorządowych 1938.

W czasie II wojny światowej związana z podziemiem. Pozostawała członkiem SD, znajdowała się w kręgu grupy popierającej działania rządu emigracyjnego w Londynie („Prostokąt”). Pomagała ukrywać się i przechodzić na „aryjską stronę” warszawskim Żydom.

Po 1945 nie uczestniczyła w polityce poza krótkim okresem zasiadania w Radzie Warszawy w latach 1946–1948. Do końca życia pozostawała czynna zawodowo. Zmarła podczas urlopu w Gdyni^[2]. Spoczywa na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera T-1-8)^[3].

W 1913 wzięła ślub z oficerem Albinem Fleszarem (1888–1916). Mieli syna Mieczysława (ur. 1915), pozostającego po 1945 na emigracji w Wielkiej Brytanii. Jego ojcem chrzestnym został Leopold Lis-Kula.

Ordery i odznaczenia

• Order Sztandaru Pracy I kl. (7 marca 1960)^[2]
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1945)
• Złoty Krzyż Zasługi (trzykrotnie: 9 listopada 1932^[4], 19 lipca 1946^[5], 1956)
• Medal Niepodległości (12 marca 1931)^[6]

Wybrane publikacje

Była encyklopedystką. Została wymieniona w gronie 180 edytorów pięciotomowej Ilustrowanej encyklopedii Trzaski, Everta i Michalskiego, gdzie napisała hasła o tematyce geograficznej^[7]. Napisała:

• Étude critique d'une carte ancienne de Pologne dressée par Stanislas Staszic (1806), Paryż 1913 (praca doktorska),
• Geografja dawnych ziem Polski: książka do czytania polecona przez Wydział Pedagogiczny Polskiej Macierzy Szkolnej w Warszawie, Warszawa–Lublin 1918,
• Polska, kraj i ludzie: popularna książka do samokształcenia, Warszawa 1922.

Przypisy

Bibliografia

• (red. oprac. Maciej Łukasiewicz, Henryk Wosiński), Życiorysy pisane wśród ludzi: kobiety-działaczki Stronnictwa Demokratycznego, Warszawa 1980.
• Album senatu i sejmu Rzeczypospolitej Polskiej oraz sejmu śląskiego: kadencja 1935–1940, Kraków 1936.
• Trzaska: Katalog wydawnictw Trzaski, Everta i Michalskiego. Warszawa: Trzaska, Evert i Michalski, 1939.Sprawdź autora:1.
• Katalog Biblioteki Narodowej