Regina Włodarczyk-Puchała

Regina Włodarczyk-Puchała
Data i miejsce urodzenia24 października 1931
Nowogródek
Data śmierci6 lipca 2019
Alma MaterPaństwowa Wyższa Szkoła Sztuk Plastycznych we Wrocławiu
Dziedzina sztukiszkło artystyczne
szkło użytkowe
Odznaczenia
Brązowy Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”
Szklany komplet do wódek proj. Reginy Włodarczyk-Puchały

Regina Włodarczyk-Puchała (ur. 24 października 1931 w Nowogródku na Białorusi, zm. 6 lipca 2019[1]) – polska artystka szklarz, projektantka szkła artystycznego oraz szkła użytkowego.

Życiorys

W latach 1952–1958 studiowała w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych we Wrocławiu, w pracowni prof. Stanisława Dawskiego[2]. Po studiach rozpoczęła pracę w Hucie Szkła Kryształowego „Julia” w Szklarskiej Porębie, gdzie wcześniej realizowała pracę dyplomową[2]. Początkowo pracowała jako projektantka, a w 1960 r. objęła stanowisko kierowniczki wzorcowni[2]. W tym samym roku pracę w „Julii” rozpoczął mąż artystki Aleksander Puchała, również projektant szkła[3]. Artystka była związana z „Julią” przez cały okres pracy zawodowej, do 2005 r.[4] Po zamknięciu zakładu w Szklarskiej Porębie, kontynuowała pracę dla filii w Piechowicach, dokąd została przeniesiona produkcja[5]. Po śmierci męża w 1997 r. podjęła dodatkowo dwuletnią współpracę z hutą Tadeusza Wrześniaka w Tarnowie[5].

Prywatnie pozostała związana ze Szklarską Porębą, gdzie mieszkała z mężem i synem Markiem Puchałą[6]. Działała w Związku Polskich Artystów Plastyków, angażując się w prace nad powstaniem jeleniogórskiego koła tej organizacji, któremu przewodniczyła przez pierwsze dwie kadencje[5]. W 1976 doprowadziła do otwarcia w Biura Wystaw Artystycznych w Jeleniej Górze[5].

W 2012 r. artystka została odznaczona brązowym medalem „Zasłużony Kulturze – Gloria Artis”[7].

Twórczość

Artystka reprezentuje wrocławską szkołę szkła[8]. Uznanie budziła już jej praca dyplomowa z 1958 r. – zestaw naczyń Biała nitka, zdobionych zatopioną nicią białego szkła[9]. W pracy zawodowej początkowo kontynuowała eksperymenty z wzbogacaniem masy szklanej o barwki, brokat i tlenki metali[10].

Projektowała unikatowe szkło artystyczne w ramach indywidualnej działalności artystycznej oraz szkło użytkowe na potrzeby produkcji przemysłowej[11]. Najbardziej ceniony jest jej dorobek z zakresu wzornictwa przemysłowego[12]. Projektowała proste w kształcie wyroby ze szkła kryształowego, zdobione regularnymi zgeometryzowanymi szlifami[13]. Wraz z mężem należy do czołowych reformatorów tej dyscypliny szklarskiej[2]. Wprowadziła nowe zastosowania szlifu soczewkowego, którego zwielokrotniona postać powoduje wrażenie ruchu[12]. Takie efekty optyczne zastosowano przykładowo w wazonie Gracja (1977 r.)[14].

Prace artystki znajdują się w zbiorach Muzeum Narodowego we Wrocławiu, Muzeum Narodowego w Krakowie, Muzeum Narodowego w Poznaniu, Muzeum Narodowego w Warszawie, Muzeum Karkonoskiego w Jeleniej Górze, Musée du Verre w Liège oraz w zbiorach prywatnych[15].

Nagrody[a]

  • 1961 – I nagroda w konkursie na szkło użytkowe w Warszawie
  • 1963 – I nagroda w konkursie na szkło gospodarcze i oświetleniowe w Warszawie
  • 1966 – nagroda Zjednoczenia Przemysłu Szklarskiego za paterę kryształową z okazji 1000-lecia szkła polskiego
  • 1969 – nagroda Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych
  • 1971 – nagroda Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych
  • 1971 – Wzór Roku na Międzynarodowych Targach w Poznaniu
  • 1974 – II nagroda na Ogólnopolskiej Wystawie Szkła Artystycznego i Użytkowego w Katowicach
  • 1976 – nagroda Wydziału Kultury i Sztuki Urzędu Wojewódzkiego w Jeleniej Górze
  • 1976 – srebrny medal oraz nagroda Zarządu Głównego ZPAP na Ogólnopolskim Triennale Szkła w Kłodzku
  • 1977 – nagroda fundowana na Ogólnopolskiej Wystawie Szkła Artystycznego i Użytkowego w Katowicach
  • 1977 – nagroda wojewody jeleniogórskiego
  • 1979 – nagroda fundowana na Ogólnopolskiej Wystawie Szkła Unikatowego i Przemysłowego w Katowicach
  • 1987 – nagroda Vitroceru w konkursie-wystawie Polskie szkło współczesne w Warszawie
  • 2012 – brązowy medal „Zasłużony Kulturze – Gloria Artis”

Wystawy

Wystawy indywidualne[a]

  • 1975 – wystawa w Desie w Warszawie
  • 1976 – wystawa w Muzeum Ceramiki w Bolesławcu
  • 1978 – wystawa w BWA w Jeleniej Górze
  • 1980 – wystawa w BWA w Opolu
  • 1992 – wystawa retrospektywna Kryształy Reginy i Aleksandra Puchałów z huty „Julia” w Szklarskiej Porębie w Muzeum Narodowym we Wrocławiu[3]
  • 1995 – Regina Włodarczyk-Puchała, Szklarska Poręba
  • 2010 – Regina Włodarczyk-Puchała. Szkło, Jelenia Góra

Wystawy zbiorowe[a]

  • 1960 – Okręgowa Wystawa Ceramiki i Szkła we Wrocławiu
  • 1960 – II Ogólnopolska Wystawa Ceramiki i Szkła Artystycznego we Wrocławiu
  • 1961 – Artysta w Przemyśle w Warszawie
  • 1963 – Polskie Szkło Artystyczne, Muzeum Narodowe w Krakowie
  • 1963 – Verrerie européenne 1958–1963, Liège
  • 1963 – Polskie szkło i ceramika, Berlin, Praga, Budapeszt
  • 1964 – Wystawa Ogólnopolska Tkaniny, Ceramiki i Szkła w Warszawie
  • 1965 – Plastyka w Przemyśle we Wrocławiu
  • 1965 – Poljska Primenjena Umetnost, Belgrad
  • 1969 – Wzornictwo w Przemyśle Szklarskim i Ceramicznym w Warszawie
  • 1969 – Ceramika i Szkło. Polska Sztuka Użytkowa w XXV-lecie PRL we Wrocławiu
  • 1973 – Triennale szkła i ceramiki w Jabloncu
  • 1974 – Ogólnopolska Wystawa Szkła Artystycznego w Katowicach
  • 1974 – Szkło artystyczne w Londynie
  • 1975 – Szkło i ceramika użytkowa w Warszawie
  • 1976 – I Ogólnopolskie Triennale Szkła w Kłodzku
  • 1976 – Międzynarodowa wystawa szkła i ceramiki w Jabloncu
  • 1977 – II Ogólnopolska Wystawa Szkła Artystycznego i Użytkowego w Katowicach
  • 1977 – Coburger Glaspreis 77, Coburg
  • 1979 – III Ogólnopolska Wystawa Szkła Artystycznego i Użytkowego w Katowicach
  • 1979–1981 – New Glass Corning, Nowy Jork, Paryż, Tokio
  • 1980 – Zentralschweizer 80, Szwajcaria
  • 1980 – Anna Herungen. Malerei, Glas, Keramik, Textilien, Zwinger, Drezno
  • 1988 – Szkło i Tkanina, Moskwa
  • 1989 – Rzeźba w szkle, Liège
  • 2012 – wystawa Kryształowa Droga. Regina Włodarczyk-Puchała i prekursorzy polskiego szkła współczesnego w Jeleniej Górze

Uwagi

  1. ↑ a b c Listę nagród oraz wystaw, o ile nie podano inaczej, przedstawiono na podstawie katalogu Muzeum Karkonoskiego w Jeleniej Górze Regina Włodarczyk-Puchała.

Przypisy

  1. ↑ Odeszła Regina Włodarczyk–Puchała (pol.). jelonka.com. [dostęp 2019-07-09].
  2. ↑ a b c d Jeżewska, Górecki 2004 ↓, s. 302.
  3. ↑ a b Jeżewska, Górecki 2004 ↓, s. 274.
  4. ↑ Wierzchucka 2012 ↓, s. 8–9.
  5. ↑ a b c d Wierzchucka 2012 ↓, s. 9.
  6. ↑ Wierzchucka 2012 ↓, s. 8.
  7. ↑ Medal Zasłużony Kulturze – Gloria Artis (pol.). Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego. [dostęp 2018-05-27].
  8. ↑ Huml 1970 ↓, s. 25.
  9. ↑ Banaś 1982 ↓, s. 90.
  10. ↑ Jeżewska, Górecki 2004 ↓, s. 302–303.
  11. ↑ Wierzchucka 2012 ↓, s. 5.
  12. ↑ a b Jeżewska, Górecki 2004 ↓, s. 303.
  13. ↑ Banaś 1990 ↓, s. 15.
  14. ↑ Wierzchucka 2012 ↓, s. 7.
  15. ↑ Wierzchucka, Zawiła 2012 ↓, s. 39.

Bibliografia

  • Paweł Banaś: Polskie współczesne szkło artystyczne. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich – Wydawnictwo, 1982. ISBN 83-04-00761-4.
  • Paweł Banaś: Współczesne polskie szkło i ceramika. Warszawa: Wydawnictwo „Arkady”, 1990. ISBN 83-213-3244-7.
  • Irena Huml: Kilka uwag o szkle wrocławskim. W: Stanisław Dawski: Szkło wrocławskie. Wrocław – Warszawa – Kraków: Zakład Narodowy im. Ossolińskich – Wydawnictwo, 1970.
  • Maria Jeżewska, Bogdan Górecki: Ceramika i szkło polskie XX wieku: katalog zbiorów. Mariusz Hermansdorfer (red.). Wrocław: Muzeum Narodowe we Wrocławiu, 2004. ISBN 83-86766-87-5.
  • Justyna Wierzchucka, Gabriela Zawiła: Regina Włodarczyk-Puchała. Jelenia Góra: Muzeum Karkonoskie, 2012. ISBN 978-83-89480-28-6.
  • Justyna Wierzchucka: Kryształowa Droga. W: Justyna Wierzchucka, Gabriela Zawiła: Regina Włodarczyk-Puchała. Jelenia Góra: Muzeum Karkonoskie, 2012. ISBN 978-83-89480-28-6.

Media użyte na tej stronie

POL Brązowy Medal Zasłużony Kulturze Gloria Artis BAR.png
Baretka Brązowego Medalu "Zasłużony Kulturze - Gloria Artis"
Regina Włodarczyk-Puchała.jpg
Szklany komplet do wódek proj. Reginy Włodarczyk-Puchały, Wyższa Szkoła Sztuk Plastycznych we Wrocławiu.