Regionalizacja fizycznogeograficzna Polski

Mapa regionów fizycznogeograficznych Polski (od megaregionów po mezoregiony), akcentująca hierarchię i względne rozmieszczenie regionów (przed zmianami z 2018 r.)
Mapa mezoregionów fizycznogeograficznych Polski na tle ukształtowania terenu i podziału administracyjnego (przed zmianami z 2018 r.)
Mapa mezoregionów fizycznogeograficznych Polski na tle szczegółowego podziału administracyjnego (przed zmianami z 2018 r.)

Regionalizacja fizycznogeograficzna Polskiregionalizacja fizycznogeograficzna opracowana przez Jerzego Kondrackiego w 2. połowie XX wieku, następnie kilkukrotnie modyfikowana.

Historia

Do II wojny światowej

Pierwsze poglądy na fizycznogeograficzną regionalizację Polski pojawiły się w dziele Jana Długosza. Wyraźne ożywienie w tej dziedzinie nastąpiło dopiero w XIX i XX w., ponieważ większa była już znajomość warunków naturalnych kraju. W okresie tym publikowało wielu geografów, m.in.: Stanisław Staszic, Wincenty Pol, Antoni Rehman, Wacław Nałkowski, Stanisław Lencewicz czy Ludomir Sawicki. Każdy z nich miał własną koncepcję podziału Polski na regiony fizycznogeograficzne.

Ostatecznie zmiana granic państwowych Polski po II wojnie światowej spowodowała, że należało rozwiązać problemy i spory związane z regionalizacją fizycznogeograficzną kraju. Kwestia ta została poruszona w 1946 r. na I Ogólnopolskim Zjeździe Geograficznym.

Koncepcja J. Kondrackiego

Najbardziej dla problematyki regionalizacji kraju zasłużył się Jerzy Kondracki. Początki jego prac sięgają 1955 r., kiedy to opublikował w „Przeglądzie Geograficznym” artykuł pt. Problematyka fizycznogeograficznej regionalizacji Polski. U podstaw jego regionalizacji legła ostatecznie klasyfikacja regionów fizycznogeograficznych świata w układzie dziesiętnym zaproponowana w 1964 r. na Międzynarodowym Kongresie Geograficznym w Londynie. Propozycje regionalizacji Polski zostały zmodyfikowane 2 lata później w czasie międzynarodowego sympozjum zorganizowanego przez Polskie Towarzystwo Geograficzne i Zakład Geografii Fizycznej Uniwersytetu Warszawskiego.

W 1961 roku J. Kondracki opublikował w „Przeglądzie Geograficznym” artykuł zatytułowany W sprawie terminologii i taksonomii jednostek regionalnych w geografii fizycznej Polski, w którym zawarł listę jednostek podziału Polski: 2 megaregiony, 7 prowincji, 14 podprowincji, 39 makroregionów i 210 mezoregionów (terminologia jednostek późniejsza). Podział ten nieco zmodyfikowany (zmniejszenie liczby prowincji do 6 oraz zwiększenie liczby mezoregionów do 212) i rozszerzony o kody jednostek został następnie opublikowany w Geografii fizycznej Polski J. Kondrackiego z 1965 roku. W 1968 roku J. Kondracki opublikował zmodyfikowaną wersję podziału w artykule Fizycznogeograficzna regionalizacja Polski i krajów sąsiednich w systemie dziesiętnym zamieszczonym w „Pracach Geograficznych”. Podział w tej wersji zamieszczony został w Narodowym atlasie Polski z lat 1973–1978. Kolejne, niewielkie zmiany w podziale J. Kondracki opublikował w książce Regiony fizycznogeograficzne Polski z 1977, a podział ten (6 prowincji, 18 podprowincji, 56 makroregionów i 318 mezoregionów) powtórzony został w kolejnych wydaniach Geografii fizycznej Polski z lat 1978–1988. W 1994 roku ukazały się dwie nowe wersje regionalizacji fizycznogeograficznej. Pierwsza, opublikowana w książce J. Kondrackiego Geografia Polski. Mezoregiony fizycznogeograficzne zawiera mapę i wykaz podziału kraju na 309 mezoregionów. Drugą publikacją była mapa Regiony fizycznogeograficzne przygotowana wspólnie przez J. Kondrackiego i A. Richlinga, która została zamieszczona w narodowym Atlasie Rzeczypospolitej. Podział ten bazuje na podziale z 1977 roku, w którym dokonano modyfikacji granic mezoregionów. Podział zawarty na tej mapie na kolejne lata stał się standardem powtarzanym w różnych publikacjach[1].

W 1987 r. po uzupełnieniach i poprawkach nazwy regionów zostały standaryzowane przez Komisję Ustalania Nazw Miejscowości i Obiektów Fizjograficznych przy Urzędzie Rady Ministrów i opublikowane w oficjalnym wydawnictwie Nazwy Geograficzne Rzeczypospolitej Polskiej (1991).

Podział według Kondrackiego na regiony fizycznogeograficzne jest podziałem ściśle naukowym, w niektórych przypadkach odbiegającym od powszechnie przyjętych regionów (brak tu np. Niziny Mazowieckiej, Niziny Wielkopolskiej, czy Pojezierza Suwalskiego). Kondracki, zdając sobie z tego sprawę, chciał opracować wersję swojej regionalizacji nadającą się dla szkół. Nagła śmierć nie pozwoliła mu na realizację tego zamierzenia.

Podział na regiony fizycznogeograficzne opracowany przez Kondrackiego jest jedynym kompleksowym podziałem regionalnym Polski, jaki uzyskał szeroką akceptację polskich geografów. Podział ten stosowany jest jednak wyłącznie w Polsce – w krajach z Polską graniczących istnieją lokalne regionalizacje, dlatego niektóre regiony przecięte granicą Polski mogą „nie istnieć” w sąsiednim państwie i odwrotnie: niektóre regiony istniejące np. według ukraińskiej regionalizacji Ukrainy mogą nie występować w regionalizacji Polski (chociażby według regionalizacji Kondrackiego istnieją Bieszczady Wschodnie i Zachodnie, a według regionalizacji ukraińskiej istnieją Bieszczady Wschodnie, Środkowe i Zachodnie).

Aktualizacja z 2018 r.

W związku z chęcią realnego wdrożenia do polskiego systemu prawnego zapisów Europejskiej Konwencji Krajobrazowej z 2000 r., ratyfikowanej przez Polskę 27 września 2004 r, Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska zleciła weryfikację i aktualizację regionalizacji fizycznogeograficznej kraju. Stworzenie nowego opracowania miało przede wszystkim służyć jako podstawa do opracowywania zgodnych z EKK i planowanymi rozporządzeniami audytów krajobrazowych. Zadanie to zostało zlecone badaczom z Instytutu Ochrony Środowiska, pod przewodnictwem Jana Borzykowskiego w 2016 r. W przedsięwzięciu wzięło udział wielu naukowców z 24 ośrodków naukowych w Polsce[2].

Wynikiem prac było opublikowanie w 2018 r. na łamach czasopisma „Geographia Polonica” artykułu pt. Physico-geographical mesoregions of Poland: Verification and adjustment of boundaries on the basis of contemporary data przez grupę 26 naukowców, wśród których znaleźli się m.in. Jerzy Solon, Andrzej Richling, Radosław Dobrowolski, Piotr Migoń, Urszula Myga-Piątek i Wiesław Ziaja. W publikacji znalazła się mapa mezoregionów wraz z tekstowym opisem oraz wykazem nazw mezoregionów w językach angielskim i polskim. Podział stworzony na zlecenie GDOŚ stanowi modyfikację podziału Jerzego Kondrackiego i zachowane zostały w nim podstawowe założenia takie jak hierachiczny podział regionów na megaregiony, prowincje, podprowincje, makroregiony i mezoregiony oraz kodowanie regionów. Najważniejszą zmianą było pojawienie się nowych mezoregionów, których liczba zwiększyła się z 316 (w opracowaniu z 1994) do 344. Ponadto wprowadzono liczne modyfikacje w zakresie granic mezoregionów, a w konsekwencji także niektórych jednostek wyższego rzędu[1][2].

Finalnym produktem kilku lat pracy naukowców było wydanie monografii pt. Regionalna geografia fizyczna Polski, pod redakcją Andrzeja Richlinga, Jerzego Solona, Andrzeja Maciasa, Jarosława Balona, Jana Borzyszkowskiego i Mariusza Kistowskiego. W pracach nad publikacją uczestniczyło 50 naukowców z 16 ośrodków badawczych. Monografia została wydana pod koniec 2021 r. nakładem Wydawnictwa Naukowego Bogucki. Wydanie opracowania wspierały Polska Asocjacja Ekologii Krajobrazu oraz Polskie Towarzystwo Geograficzne[2][3][4].

Podział na prowincje, podprowincje, makroregiony i mezoregiony (do 2018)

31 Niż Środkowoeuropejski

313 Pobrzeża Południowobałtyckie
313.2–3 Pobrzeże Szczecińskie
313.21 Uznam i Wolin
313.22 Wybrzeże Trzebiatowskie
313.23 Równina Wkrzańska (Równina Policka)
313.24 Dolina Dolnej Odry
313.25 Równina Goleniowska
313.26 Wzniesienia Szczecińskie
313.27 Wzgórza Bukowe
313.28 Równina Wełtyńska
313.31 Równina Pyrzycko-Stargardzka
313.32 Równina Nowogardzka
313.33 Równina Gryficka
313.4 Pobrzeże Koszalińskie
313.41 Wybrzeże Słowińskie
313.42 Równina Białogardzka
313.43 Równina Słupska
313.44 Wysoczyzna Damnicka
313.45 Wysoczyzna Choczewska
313.46 Pradolina Redy-Łeby
313.47 Wybrzeże Koszalińskie
313.5 Pobrzeże Gdańskie
313.51 Pobrzeże Kaszubskie
313.52 Mierzeja Helska
313.53 Mierzeja Wiślana
313.54 Żuławy Wiślane
313.55 Wysoczyzna Elbląska
313.56 Równina Warmińska
313.57 Wybrzeże Staropruskie
314–316 Pojezierza Południowobałtyckie
314.4 Pojezierze Zachodniopomorskie
314.41 Pojezierze Myśliborskie
314.42 Pojezierze Choszczeńskie
314.43 Pojezierze Ińskie
314.44 Wysoczyzna Łobeska
314.45 Pojezierze Drawskie
314.46 Wysoczyzna Polanowska
314.47 Pojezierze Bytowskie
314.5 Pojezierze Wschodniopomorskie
314.51 Pojezierze Kaszubskie
314.52 Pojezierze Starogardzkie
314.6–7 Pojezierze Południowopomorskie
314.61 Równina Gorzowska
314.62 Pojezierze Dobiegniewskie
314.63 Równina Drawska
314.64 Pojezierze Wałeckie
314.65 Równina Wałecka
314.66 Pojezierze Szczecineckie
314.67 Równina Charzykowska
314.68 Dolina Gwdy
314.69 Pojezierze Północnokrajeńskie (Pojezierze Krajeńskie)
314.71 Bory Tucholskie
314.72 Dolina Brdy
314.73 Wysoczyzna Świecka
314.74 Pojezierze Południowokrajeńskie (Pojezierze Krajeńskie)
314.8 Dolina Dolnej Wisły
314.81 Dolina Kwidzyńska
314.82 Kotlina Grudziądzka
314.83 Dolina Fordońska
314.9 Pojezierze Iławskie
314.91 Pojezierze Dzierzgońsko-Morąskie
314.92 Pojezierze Łasińskie
314.93 Równina Iławska
315.1 Pojezierze Chełmińsko-Dobrzyńskie
315.11 Pojezierze Chełmińskie
315.12 Pojezierze Brodnickie
315.13 Dolina Drwęcy
315.14 Pojezierze Dobrzyńskie
315.15 Garb Lubawski
315.16 Równina Urszulewska
315.3 Pradolina Toruńsko-Eberswaldzka
315.32 Kotlina Freienwaldzka
315.33 Kotlina Gorzowska
315.34 Dolina Środkowej Noteci
315.35 Kotlina Toruńska
315.36 Kotlina Płocka
315.37 Nieszawski Przełom Wisły
315.4 Pojezierze Lubuskie (Brandenbursko-Lubuskie)
315.41 Lubuski Przełom Odry
315.42 Pojezierze Łagowskie
315.43 Równina Torzymska
315.44 Bruzda Zbąszyńska
315.5 Pojezierze Wielkopolskie
315.50 Równina Nowotomyska
315.51 Pojezierze Poznańskie
315.52 Poznański Przełom Warty
315.53 Pojezierze Chodzieskie
315.54 Pojezierze Gnieźnieńskie
315.55 Równina Inowrocławska
315.56 Równina Wrzesińska
315.57 Pojezierze Kujawskie
315.58 Pojezierze Żnińsko-Mogileńskie
315.59 Wysoczyzna Grodziska
315.6 Pradolina Warciańsko-Odrzańska
315.61 Dolina Środkowej Odry
315.62 Kotlina Kargowska
315.63 Dolina Środkowej Obry
315.64 Kotlina Śremska
315.7 Wzniesienia Zielonogórskie
315.71 Wzniesienia Gubińskie
315.72 Dolina Dolnego Bobru
315.73 Wysoczyzna Czerwieńska
315.74 Wał Zielonogórski
315.8 Pojezierze Leszczyńskie
315.81 Pojezierze Sławskie
315.82 Pojezierze Krzywińskie
315.83 Równina Kościańska
315.84 Wał Żerkowski
317 Niziny Sasko-Łużyckie
317.2 Obniżenie Dolnołużyckie
317.23 Kotlina Zasiecka
317.4 Wzniesienia Łużyckie
317.46 Wał Mużakowski
317.7 Nizina Śląsko-Łużycka
317.74 Bory Dolnośląskie
317.75 Równina Przemkowska
317.76 Wysoczyzna Lubińska
317.77 Równina Legnicka
317.78 Równina Chojnowska
318 Niziny Środkowopolskie
318.1–2 Nizina Południowowielkopolska
318.11 Wysoczyzna Leszczyńska
318.12 Wysoczyzna Kaliska
318.13 Dolina Konińska
318.14 Kotlina Kolska
318.15 Wysoczyzna Kłodawska
318.16 Równina Rychwalska
318.17 Wysoczyzna Turecka
318.18 Kotlina Sieradzka
318.19 Wysoczyzna Łaska
318.21 Kotlina Grabowska
318.22 Wysoczyzna Złoczewska
318.23 Kotlina Szczercowska
318.24 Wysoczyzna Wieruszowska
318.25 Międzyrzecze Pysznej i Niecieczy
318.3 Obniżenie Milicko-Głogowskie
318.31 Obniżenie Nowosolskie
318.32 Pradolina Głogowska
318.33 Kotlina Żmigrodzka
318.34 Kotlina Milicka
318.4 Wał Trzebnicki
318.41 Wzniesienia Żarskie
318.42 Wzgórza Dalkowskie
318.43 Obniżenie Ścinawskie
318.44 Wzgórza Trzebnickie
318.45 Wzgórza Twardogórskie
318.46 Wzgórza Ostrzeszowskie
318.47 Dolina Środkowego Bobru
318.5 Nizina Śląska
318.50 Brama Raciborska
318.51 Wysoczyzna Rościsławska
318.52 Pradolina Wrocławska
318.53 Równina Wrocławska
318.54 Dolina Nysy Kłodzkiej
318.55 Równina Niemodlińska
318.56 Równina Oleśnicka
318.57 Równina Opolska
318.58 Płaskowyż Głubczycki
318.59 Kotlina Raciborska
318.6 Nizina Północnomazowiecka
318.61 Wysoczyzna Płońska
318.62 Równina Raciąska
318.63 Wzniesienia Mławskie
318.64 Wysoczyzna Ciechanowska
318.65 Równina Kurpiowska
318.66 Dolina Dolnej Narwi
318.67 Międzyrzecze Łomżyńskie
318.7 Nizina Środkowomazowiecka
318.70 Dolina Dolnej Pilicy
318.71 Równina Kutnowska
318.72 Równina Łowicko-Błońska
318.73 Kotlina Warszawska
318.74 Dolina Dolnego Bugu
318.75 Dolina Środkowej Wisły
318.76 Równina Warszawska
318.77 Równina Kozienicka
318.78 Równina Wołomińska
318.79 Równina Garwolińska
318.8 Wzniesienia Południowomazowieckie
318.81 Wysoczyzna Bełchatowska
318.82 Wzniesienia Łódzkie
318.83 Wysoczyzna Rawska
318.84 Równina Piotrkowska
318.85 Dolina Białobrzeska
318.86 Równina Radomska
318.9 Nizina Południowopodlaska
318.91 Podlaski Przełom Bugu
318.92 Wysoczyzna Kałuszyńska
318.93 Obniżenie Węgrowskie
318.94 Wysoczyzna Siedlecka
318.95 Wysoczyzna Żelechowska
318.96 Równina Łukowska
318.97 Pradolina Wieprza
318.98 Wysoczyzna Lubartowska

33 Masyw Czeski

332 Sudety z Przedgórzem Sudeckim
332.1 Przedgórze Sudeckie
332.11 Wzgórza Strzegomskie
332.12 Równina Świdnicka
332.13 Masyw Ślęży
332.14 Wzgórza Niemczańsko-Strzelińskie
332.15 Obniżenie Podsudeckie
332.16 Obniżenie Otmuchowskie
332.17 Przedgórze Paczkowskie
332.2 Pogórze Zachodniosudeckie
332.25 Obniżenie Żytawsko-Zgorzeleckie
332.26 Pogórze Izerskie
332.27 Pogórze Kaczawskie
332.28 Pogórze Wałbrzyskie
332.3 Sudety Zachodnie
332.34 Góry Izerskie
332.35 Góry Kaczawskie
332.36 Kotlina Jeleniogórska
332.37 Karkonosze
332.38 Rudawy Janowickie
332.4–5 Sudety Środkowe
332.41 Brama Lubawska
332.42 Góry Wałbrzyskie
332.43 Góry Kamienne
332.44 Góry Sowie
332.45 Góry Bardzkie
332.46 Obniżenie Noworudzkie
332.47 Obniżenie Ścinawki
332.48 Góry Stołowe
332.51 Pogórze Orlickie
332.52 Góry Orlickie
332.53 Góry Bystrzyckie
332.54 Kotlina Kłodzka
332.55 Rów Górnej Nysy
332.6 Sudety Wschodnie
332.61 Góry Złote
332.62 Masyw Śnieżnika
332.63 Góry Opawskie

34 Wyżyny Polskie

341 Wyżyna Śląsko-Krakowska
341.1 Wyżyna Śląska
341.11 Chełm
341.12 Garb Tarnogórski
341.13 Wyżyna Katowicka
341.14 Pagóry Jaworznickie
341.15 Płaskowyż Rybnicki
341.16 Obniżenie Bojszowa
341.2 Wyżyna Woźnicko-Wieluńska
341.21 Wyżyna Wieluńska
341.22 Obniżenie Liswarty
341.23 Próg Woźnicki
341.24 Próg Herbski
341.25 Obniżenie Górnej Warty
341.26 Obniżenie Krzepickie
341.27 Kotlina Siewierza
341.28 Obniżenie Górnej Małej Panwi
341.3 Wyżyna Krakowsko-Częstochowska
341.31 Wyżyna Częstochowska
341.32 Wyżyna Olkuska
341.33 Rów Krzeszowicki
341.34 Garb Tenczyński
342 Wyżyna Małopolska
342.1 Wyżyna Przedborska
342.11 Wzgórza Radomszczańskie
342.12 Wzgórza Opoczyńskie
342.13 Próg Lelowski
342.14 Niecka Włoszczowska
342.15 Pasmo Przedborsko-Małogoskie
342.16 Wzgórza Łopuszańskie
342.17 Niecka Przyrowska
342.2 Niecka Nidziańska
342.21 Płaskowyż Jędrzejowski
342.22 Wyżyna Miechowska
342.23 Płaskowyż Proszowicki
342.24 Garb Wodzisławski
342.25 Dolina Nidy
342.26 Niecka Solecka
342.27 Garb Pińczowski
342.28 Niecka Połaniecka
342.3 Wyżyna Kielecka
342.31 Płaskowyż Suchedniowski
342.32 Garb Gielniowski
342.33 Przedgórze Iłżeckie
342.34–5 Góry Świętokrzyskie
342.36 Wyżyna Sandomierska
342.37 Pogórze Szydłowskie
343 Wyżyna Lubelsko-Lwowska
343.1 Wyżyna Lubelska
343.11 Małopolski Przełom Wisły
343.12 Płaskowyż Nałęczowski
343.13 Równina Bełżycka
343.14 Obniżenie Chodelskie
343.15 Wzniesienia Urzędowskie
343.16 Płaskowyż Świdnicki
343.17 Wyniosłość Giełczewska
343.18 Działy Grabowieckie
343.19 Kotlina Zamojska
343.2 Roztocze
343.21 Roztocze Zachodnie
343.22 Roztocze Środkowe
343.23 Roztocze Wschodnie

51 Karpaty Zachodnie z Podkarpaciem Zachodnim i Północnym

512 Podkarpacie Północne
512.1 Kotlina Ostrawska
512.11 Wysoczyzna Kończycka
512.12 Kotlina Olzy
512.2 Kotlina Oświęcimska
512.21 Równina Pszczyńska
512.22 Dolina Górnej Wisły
512.23 Podgórze Wilamowickie
512.3 Brama Krakowska
512.31 Rów Skawiński
512.32 Obniżenie Cholerzyńskie
512.33 Pomost Krakowski
512.4–5 Kotlina Sandomierska
512.41 Nizina Nadwiślańska
512.42 Podgórze Bocheńskie
512.43 Płaskowyż Tarnowski
512.44 Dolina Dolnej Wisłoki
512.45 Równina Tarnobrzeska
512.46 Dolina Dolnego Sanu
512.47 Równina Biłgorajska
512.48 Płaskowyż Kolbuszowski
512.49 Płaskowyż Tarnogrodzki
512.51 Pradolina Podkarpacka
512.52 Podgórze Rzeszowskie
513 Zewnętrzne Karpaty Zachodnie
513.3 Pogórze Zachodniobeskidzkie
513.32 Pogórze Śląskie
513.33 Pogórze Wielickie
513.34 Pogórze Wiśnickie
513.4–5 Beskidy Zachodnie
513.45 Beskid Śląski
513.46 Kotlina Żywiecka
513.47 Beskid Mały
513.48 Beskid Makowski
513.49 Beskid Wyspowy
513.50 Pogórze Orawsko-Jordanowskie
513.51 Beskid Żywiecko-Orawski
513.52 Gorce
513.53 Kotlina Sądecka
513.54 Beskid Sądecki
513.55 Międzygórze Jabłonkowsko-Koniakowskie
513.56 Beskid Żywiecko-Kysucki
513.57 Pasma Pewelsko-Krzeszowskie
513.58 Działy Orawskie
513.59 Pogórze Popradzkie
513.6 Pogórze Środkowobeskidzkie
513.61 Pogórze Rożnowskie
513.62 Pogórze Ciężkowickie
513.63 Pogórze Strzyżowskie
513.64 Pogórze Dynowskie
513.65 Pogórze Przemyskie
513.66 Obniżenie Gorlickie
513.67 Kotlina Jasielsko-Krośnieńska
513.68 Pogórze Jasielskie
513.69 Pogórze Bukowskie
513.7 Beskidy Środkowe
513.71 Beskid Niski
514 Centralne Karpaty Zachodnie
514.1 Obniżenie Orawsko-Podhalańskie
514.11 Kotlina Orawsko-Nowotarska
514.12 Pieniny
514.13 Pogórze Przedtatrzańskie
514.14 Bruzda Podtatrzańska
514.15 Magura Spiska
514.5 Łańcuch Tatrzański
514.52 Tatry Zachodnie
514.53 Tatry Wschodnie
514.54 Tatry Reglowe

52 Karpaty Wschodnie z Podkarpaciem Wschodnim

521 Podkarpacie Wschodnie
521.1 Płaskowyż Sańsko-Dniestrzański
521.11 Podgórze Hermanowickie
521.13 Płaskowyż Mościski
522, 524–526 Zewnętrzne Karpaty Wschodnie (522 = Beskidy Wschodnie)
522.1 Beskidy Lesiste
522.11 Góry Sanocko-Turczańskie
522.12 Bieszczady Zachodnie

84 Niż Wschodniobałtycko-Białoruski

841 Pobrzeża Wschodniobałtyckie
841.5 Nizina Staropruska
841.57 Wzniesienia Górowskie
841.58 Równina Ornecka
841.59 Nizina Sępopolska
842 Pojezierza Wschodniobałtyckie
842.7 Pojezierze Litewskie
842.71 Puszcza Romincka
842.72 Pojezierze Zachodniosuwalskie
842.73 Pojezierze Wschodniosuwalskie
842.74 Równina Augustowska
842.8 Pojezierze Mazurskie
842.81 Pojezierze Olsztyńskie
842.82 Pojezierze Mrągowskie
842.83 Kraina Wielkich Jezior Mazurskich
842.84 Kraina Węgorapy
842.85 Wzgórza Szeskie
842.86 Pojezierze Ełckie
842.87 Równina Mazurska
842.88 Równina Olsztynka
842.89 Wysoczyzna Jeziorańsko-Bisztynecka
843 Wysoczyzny Podlasko-Białoruskie
843.3 Nizina Północnopodlaska
843.31 Wysoczyzna Kolneńska
843.32 Kotlina Biebrzańska
843.33 Wysoczyzna Białostocka
843.34 Wzgórza Sokólskie
843.35 Wysoczyzna Wysokomazowiecka
843.36 Dolina Górnej Narwi
843.37 Równina Bielska
843.38 Wysoczyzna Drohiczyńska
845 Polesie
845.1 Polesie Zachodnie
845.11 Zaklęsłość Łomaska
845.12 Wysoczyzna Parczewsko-Kodeńska
845.14 Zaklęsłość Sosnowicka
845.15 Garb Włodawski
845.16 Pojezierze Łęczyńsko-Włodawskie
845.18 Dolina Środkowego Bugu
845.3 Polesie Wołyńskie
845.31 Obniżenie Dorohuckie
845.32 Pagóry Chełmskie
845.33 Obniżenie Dubieńskie

85 Wyżyny Ukraińskie

851 Wyżyna Wołyńsko-Podolska
851.1 Wyżyna Wołyńska
851.11 Grzęda Horodelska
851.12 Kotlina Hrubieszowska
851.13 Grzęda Sokalska
851.2 Kotlina Pobuża
851.21 Równina Bełska

Zobacz też

Przypisy

  1. a b Jerzy Solon et al. Physico-geographical mesoregions of Poland: Verification and adjustment of boundaries on the basis of contemporary spatial data. „Geographia Polonica”. 2 (91). s. 143–170. 
  2. a b c Andrzej Richling i inni, Regionalna geografia fizyczna Polski, Poznań: Bogucki Wydawnictwo Naukowe, 2021, s. 15-16, ISBN 978-83-7986-381-5 (pol.).
  3. Recenzje | Bezpośredni link wpisu Aktualności, Regionalna geografia fizyczna Polski, Polskie Towarzystwo Geograficzne (PTG), 13 grudnia 2021 [dostęp 2022-04-01] (pol.).
  4. Już jest! Monografia poświęcona regionalnej geografii fizycznej Polski wspomoże audyty krajobrazowe - Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska - Portal Gov.pl, Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska [dostęp 2022-04-01] (pol.).

Bibliografia

  • Jerzy Kondracki: Geografia regionalna Polski. Warszawa: PWN, 2002. ISBN 83-01-13897-1.
  • Jerzy Kondracki: Regiony fizycznogeograficzne Polski, w: „Poznaj Świat” R. XII, nr 4 (137), kwiecień 1964.

Linki zewnętrzne

  • Regionalizacja z 2018 jako warstwa geoportalu „Geoserwis GDOŚ” w folderze „Inne dane środowiskowe” warstwa „Mezoregiony fizycznogeograficzne”.

Media użyte na tej stronie

Physico-Geographical Regionalization of Poland.png
Autor: Qqerim, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Polska - regiony fizycznogeograficzne według Jerzego Kondrackiego (Geografia Regionalna Polski, 2002, Warszawa, PWN, ISBN 83-01-13897-1)
Mezoregiony Kondrackiego.png
Autor: Aotearoa, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Polska: mezoregiony fizycznogeograficzne na tle podziału administracyjnego
Herb Polski.svg
Uproszczony obraz godła Polski; oficjalne godło: Coat of arms of Poland-official.png
Regiony Kondrackiego-hipsometria.png
Autor: Aotearoa, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Polska: mezoregiony fizycznogeograficzne na tle hipsometrii (→pl:Regionalizacja fizycznogeograficzna Polski)