Regressus ad infinitum

Regressus ad infinitum (łac. cofanie się w nieskończoność, regres w nieskończoność) – nieskończony łańcuch wiodących wstecz kroków myślowych związanych z definiowaniem, uzasadnianiem lub rozumowaniem^[1]. Klasycznym przykładem regressus ad infinitum jest wyjaśnianie znaczenia pojęć. Aby wyjaśnić znaczenie pojęcia dom, można je opisać innymi pojęciami, lecz i te pojęcia należy wyjaśnić, a dokonuje się tego za pomocą innych pojęć, które znów należy wyjaśnić i tak w nieskończoność. Oznaczałoby to, że nigdy nie da się efektywnie żadnego pojęcia zdefiniować. Dlatego też zakłada się, że kresem procesu jest zdefiniowanie pojęcia dom poprzez definicję ostensywną (deiktyczną), a więc poprzez wskazanie: "To oto jest dom".

Koncepcje i argumenty, których konsekwencją jest wystąpienie regresu w nieskończoność, traktuje się zazwyczaj jako błędne. Znanym przykładem argumentu z regresu jest zarzut Arystotelesa przeciwko platońskiej teorii idei („trzeci człowiek”)^[2].

Przypisy

Linki zewnętrzne

• RossR. Cameron RossR., Infinite Regress Arguments, [w:] Stanford Encyclopedia of Philosophy [online], CSLI, Stanford University, 3 sierpnia 2018, ISSN 1095-5054 [dostęp 2018-08-06]  (ang.). (Argumenty z nieskończonego regresu)