Reimiro

Reimiro (Rei-Miro) – tradycyjny pektorał wykonany z drewna, noszony przez mieszkańców Wyspy Wielkanocnej.

Reimiro, XVII-XVIII w., drewno Sophora toromiro, Musée du quai Branly, Paryż

Reimiro, Museu de Cultures del Món, Barcelona

Flaga Rapa Nui

Nazwa reimiro pochodzi od używanego w Polinezji słowa rei oznaczającego ozdobę szyi (chociaż w oryginalnym znaczeniu rei to kość walenia, z której często wykonywano w Polinezji naszyjniki) oraz miro – drzewo^[1].

Reimiro to ozdoba w kształcie półksiężyca, którego oba rogi z reguły są zdobione, najczęściej ludzkimi twarzami o stylizowanej formie i ogólnym zarysie przypominającym mały półksiężyc^[2]. Czasami na końcach zamiast twarzy znajdowały się muszle^[2], ptasie głowy^[1] lub ogony wielorybów^[3]. Niekiedy również sam główny półksiężyc miał nieco zmodyfikowany kształt, tak żeby przypominał ciało ptaka lub ryby^[2][4]. W środkowej części wklęsłego łuku najczęściej znajdują się dwa otwory, przez które przewlekano materiał, na którym zawieszano pektorał. Tylna część reimiro jest płaska, natomiast przednia delikatnie rzeźbiona i wypolerowana^[2].

Znane są co najmniej dwa egzemplarze reimiro, na których znajdują się znaki rongorongo, prawdopodobnie jednak zostały one dodane nie przez twórców pektorałów, lecz w późniejszym czasie^[2].

Materiałem, z którego najczęściej wykonywano reimiro było drewno Sophora toromiro, chociaż znany jest też egzemplarz z kości walenia^[2]. Wymiary reimiro mieściły się z reguły w zakresie 24–92 cm długości, 7–35 cm szerokości i ok. 3 cm grubości^[2].

Reimiro przypisuje się znaczenie symboliczne, jednak nie jest ono jasne:

• według raportu niemieckiego kapitana Wilhelma Geiselera (1847/48–1891) z 1882 roku było ono symbolem rangi posiadacza, a twarze na końcach miały należeć do bóstw^[2];
• norweski podróżnik Thor Heyerdahl (1914–2002) uważał, że jest ono symbolem kolonizacji Wyspy Wielkanocnej; interpretował półksiężyc reimiro jako łódź, na której przybyli pierwsi osadnicy^[2];
• według antropologa Alfreda Métraux (1902–1963) reimiro było noszone podczas ceremonii sadzenia ziemniaków kūmara, a ponieważ bóg słodkich ziemniaków był równocześnie personifikacją księżyca, reimiro należałoby interpretować po prostu jako półksiężyc^[1].

Reimiro było noszone z okazji świąt lub innych ważnych wydarzeń przez kobiety wysokiej rangi pochodzące z najważniejszych rodów. Wchodziło również w skład ceremonialnego stroju ariki mau (czyli najwyższego wodza lub króla), przy czym nosił on co najmniej sześć reimiro równocześnie – po dwa zawieszone na szyi i na każdym z ramion^[4][1].

Wizerunek reimiro znajduje się na fladze Rapa Nui^[5]. Ponadto jeden ze znaków rongorongo ma kształt remirio ()^[1].

Przypisy