Reinhard von Scheffer-Boyadel

Reinhard von Scheffer-Boyadel

generał piechoty
Pełne imię i nazwisko	Reinhard Gottlob Georg Heinrich Freiherr von Scheffer-Boyadel
Data i miejsce urodzenia	28 marca 1851 Hanau
Data i miejsce śmierci	8 listopada 1925 Bojadła
Przebieg służby
Siły zbrojne	Królewska Armia Prus Armia Cesarstwa Niemieckiego
Główne wojny i bitwy	wojna francusko-pruska, I wojna światowa bitwa pod Łodzią
Odznaczenia

Reinhard von Scheffer-Boyadel, właśc. Reinhard Gottlob Georg Heinrich Freiherr von Scheffer-Boyadel (ur. 28 marca 1851 w Hanau, 8 listopada 1925 w Bojadłach) – generał pruskiej piechoty podczas I wojny światowej.

Życiorys

Reinhard von Scheffer urodził się 28 marca 1851 w Hanau w rodzinie Eduarda Scheffera – radnego w królewskim rządzie pruskim. Jego żoną była córką fabrykanta – Carla Adolfa Riebecka(niem.)^[1]. W 1870 zgłosił się na ochotnika do służby podczas wojny francusko-pruskiej^[2], dołączając do 83 Pułku Piechoty^[3]. Za udział w wojnie został odznaczony Krzyżem Żelaznym II klasy^[1]. Następnie, w 1871 został porucznikiem Królewskiej Armii Pruskiej(ang.)^[2]. W latach 1874–1877 studiował w Pruskiej Akademii Wojennej(niem.)^[3]. W 1879 awansowany na porucznika. Od 1881 służył w Wielkim Sztabie Generalnym(niem.). W 1883 został awansowany na kapitana^[1]. W 1894 roku von Scheffer został awansowany do stopnia podpułkownika i pełnił funkcję szefa sztabu Korpusu Gwardii, a następnie w 1899 został mianowany dowódcą 1 Pułku Grenadierów Gwardii im. Cesarza Aleksandra^[1]. W 1890 został nobilitowany^[4]. Następnie w 1901 objął 3 Brygadę Piechoty Gwardii jako generał dywizji i w 1903 został nadkwatermistrzem(niem.) Wielkiego Sztabu Generalnego. W 1904 został generałem porucznikiem. W tym samym roku zakupił od hrabiny Ewy von Bassewitz-Levetzov wywodzącej się ze szlachty Kottwitz(niem.), dobra bojadelskie za 1 900 000 marek. W skład dóbr weszły: Pałac w Bojadłach, Bojadła, Sosnówka, Susłów, Przewóz, Święte, Mesze, Głuszyca, Połomie, Kartno, Pólko, Wirówek, Karczemka oraz folwarki Alexanderhof i Ziegelvorwerk^[4]. W 1906 został mianowany dowódcą 2 Dywizji Gwardii(niem.)^[1], uzyskując w tym samym roku uzyskał tytuł barona przysługujący zakupu majątku Bojadła i zaczął posługiwać się tytułem Freiherr Boyadel^[4]. W 1908 został awansowany do stopnia generała piechoty i mianowany generałem komendantem(niem.) XI Korpusu Armii(niem.)^[1], którym dowodził aż do przejścia na emeryturę w 1913^[2][5].

Udział w bitwie pod Łodzią (1914)

Jesienią 1914 po wybuchu I wojny światowej został powołany do czynnej służby wojskowej. Objął wówczas dowództwo nowo zorganizowanego XXV Korpusu Rezerwowego(niem.), który wszedł w skład 9 Armii(niem.)pod dowództwem Augusta von Mackensena^[5]. Między 12 a 16 listopada 1914 w trakcie bitwy pod Łodzią trzy korpusy 9 Armii całkowicie zniszczyły lewe skrzydło rosyjskiej 1 Armii Imperium Rosyjskiego, do czego przysłużył się w dużej mierze Korpus dowodzony przez Scheffera. Podczas walk jego korpusowi udało się przebyć około 120 km w ciągu pięciu dni, następnie przełamał linię wojsk rosyjskich i ruszył w kierunku Łodzi, docierając na wschód od Łodzi, lokują się na tyłach 2 Armii Imperium Rosyjskiego organizującej obronę tego terytorium i zaatakował Rosjan od tyłu. W wyniku przybycia rosyjskich posiłków 50 tysięczne oddziały Scheffera zostały otoczone -przez około 200 tysięczną Armię Rosyjską. Schrefferowi udało się uciec z okrążenia, wracając na linię niemieckiego frontu, tracąc około 4300 żołnierzy, przy 3-krotnie wyższych stratach rosyjskich. Ponadto jego wojska pojmały około 16 tys. jeńców i przejęły 64 działa^[5]. Za ten manewr Scheffer otrzymał 2 grudnia 1914 order Pour le Mérite^[6].

Bitwa pod Łodzią, zakończyła się wkroczeniem podjazdów niemieckich do miasta w niedzielny wczesny ranek 23 listopada^?/ 6 grudnia 1914. Główne siły wojsk niemieckich – XXV Korpusu Rezerwy, dowodzone przez Scheffera, wkroczyły do Łodzi w tym samym dniu o godzinie 16:45, rozpoczynając prawie czteroletni okres okupacji miasta^[7][8].

Od 3 września 1916 do 17 września 1917 Scheffer dowodził XVII Korpusem Rezerwowym(niem.). Następnie objął dowództwo nad 67 Korpusem(niem.). W grudniu 1918 przeszedł na emeryturę^[1].

Odznaczenia

• Order Orła Czarnego z łańcuchem,
• Order Królewski Korony II klasy z gwiazdą,
• Krzyż Żelazny (1914) I klasy,
• Krzyż Honorowy I Klasy Orderu Domu Książęcego Hohenzollernów,
• Wielki Krzyż Orderu Alberta Niedźwiedzia,
• Krzyż Wielki Order Lwa Zeryngeńskiego,
• Wielki Komandor Bawarskiego Orderu Zasługi Wojskowej,
• Krzyż Wielki Order Zasługi Filipa Wspaniałomyślnego,
• Krzyż Honorowy Reusski I klasy,
• Wielki Krzyż Order Sokoła Białego,
• Wielki Krzyż Orderu Ernestyńskiego,
• Order Krzyża Honorowego(wł.) I klasy,
• Wojskowy Krzyż Zasługi Księstwa Waldecku i Pyrmontu(niem.) III klasy,
• Krzyż Wielki Orderu Zbawiciela,
• Wielki Komandor Orderu Korony Włoch,
• Order Korony Żelaznej I klasy,
• Rosyjski Order Świętej Anny II klasy z diamentami,
• Krzyża Komandorskiego Orderu Miecza II klasy,
• Order Medżydów II klasy^[9],
• Pour le Mérite^[6].

Przypisy