Rejestr Usług Medycznych

Rejestr Usług Medycznych – w Polsce system zbierania i rejestracji informacji o usługach medycznych. Od 1990 roku planowano oraz stworzono cały szereg systemów o tej nazwie na różnych szczeblach, w tym centralnym (Kasa chorych, NFZ) jak i samorządowym.

RUM centralny

Od 1996 roku kolejne rządy podejmowały w Polsce próbę budowy centralnego rejestru usług medycznych, którego celem miało być ukrócenie masowego procederu wyłudzania środków finansowych za niewykonane świadczenia (porady, badania, zabiegi) przez placówki medyczne finansowane ze środków publicznych[1][2][3].

W 2009 roku Ministerstwo Zdrowia podjęło kolejną próbę uruchomienia systemu zarządzania usługami medycznymi (Kompleksowy Programi Informatyzacji Ochrony Zdrowia), którego częścią miał być również rejestr usług medycznych (projekt P1)[4]. Projektem zarządza Centrum Systemów Informacyjnych Ochrony Zdrowia[5].

Od 2013 roku zaczęły być uruchamiane kolejne systemu w ramach programu. Jako jeden z pierwszy uruchomiony został eWUŚ (Elektroniczna Weryfikacja Uprawnień Świadczeniobiorców), przeznaczony dla lekarzy i placówek medycznych i pozwalający na potwierdzanie przez nie prawa do ubezpieczenia zdrowotnego pacjentów[6]. Następnie ruszył Zintegrowany Informator Pacjenta (ZIP)[7], który (w odróżnieniu od systemu eWUŚ) jest portalem przeznaczonym dla pacjentów. Portal m.in. pozwala im przeglądać historię świadczeń medycznych sfinansowanych na ich rzecz przez NFZ[8] tym samym realizując częściowo funkcję kontrolną Rejestru Usług Medycznych i służąc wykrywaniu fikcyjnych świadczeń medycznych[9].

Odrębnym, ale ściśle związanym z budową Rejestru Usług Medycznych, zagadnieniem jest budowa Elektronicznego Rekordu Pacjenta[10], który w Polsce jest wdrażany za pośrednictwem portalu Internetowe Konto Pacjenta[11].

Najważniejsze wdrożenia

System lubelski: opracowany przez naukowców z lubelskiego Instytutu Medycyny Wsi im. Witolda Chodźki na początku lat dziewięćdziesiątych system, od strony informatycznej oparty o platformę DOS, pilotażowo został wdrożony w 1994 roku w ZOZ w Czarnkowie. Od 1996 roku zaczął funkcjonować w ZOZ w Dęblinie[12]. System przewidywał wyposażenie ubezpieczonych w książeczki z trójwarstwowymi samokopiującymi blankietami (ze spersonalizowanym kodem kreskowym), z których jeden pozostawał w książeczce pacjenta, drugi był dla celów dokumentacji medycznej (lub mógł służyć jako recepta) zaś trzeci przeznaczony był dla celów rejestracji w Rejestrze Usług Medycznych[13].

System START: Wprowadzony w 2001 w Śląskiej Kasie Chorych system kart chipowych. Karta pozwalała identyfikować elektronicznie pacjenta oraz przechowywała licznik zdarzeń medycznych. Rozwiązanie takie pozwalało wyeliminować (lub znacząco ograniczyć) możliwość sprawozdawania do płatnika świadczeń zdarzeń niewykonanych[14].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Lekarze leczyli trupa?, Wirtualna Polska, 3 kwietnia 2013 [zarchiwizowane z adresu 2013-04-06].
  2. ↑ Wyłudzanie pieniędzy z NFZ, Rynek Zdrowia [zarchiwizowane z adresu 2011-03-27].
  3. ↑ Wyłudzenia z NFZ, Centralne Biuro Antykorupcyjne.
  4. ↑ Krajowe Projekty e-Zdrowie, Ministerstwo Zdrowia [zarchiwizowane z adresu 2011-10-27].
  5. ↑ Elektroniczna Platforma Gromadzenia, Analizy i Udostępniania zasobów cyfrowych o Zdarzeniach Medycznych (P1), Centrum Systemów Informacyjnych Ochrony Zdrowia [zarchiwizowane z adresu 2012-06-04].
  6. ↑ eWUŚ, NFZ [dostęp 2013-01-03] [zarchiwizowane z adresu 2013-01-03].
  7. ↑ Zintegrowany Informator Pacjenta, Narodowy Fundusz Zdrowia [zarchiwizowane z adresu 2013-08-11].
  8. ↑ Iwona Hajnosz, Jak i za ile cię leczyli? Sprawdź swoją medyczną historię, Wyborcza.pl, 20 marca 2013.
  9. ↑ Dowiedziała się, że urodziła dziecko z... ZIP-a. Lekarze naciągają NFZ?, Wyborcza.pl, 12 września 2013 [zarchiwizowane z adresu 2013-09-15].
  10. ↑ Andrzej Strug, Czym jest EHR [dostęp 2013-09-02] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-05].
  11. ↑ Internetowe Konto Pacjenta jeszcze w tym roku, rp.pl, 27 marca 2014 [zarchiwizowane z adresu 2014-06-05].
  12. ↑ Podstawowe informacje na temat Rejestru Usług Medycznych – dane archiwalne, Instytut Medycyny Wsi w Lublinie [zarchiwizowane z adresu 2012-12-21].
  13. ↑ Maciej Róg, Zlikwidowano niepotrzebne książeczki RUM-owskie, 14 stycznia 2011.
  14. ↑ Jerzy Ziętek, Interpelacja nr 1285 w sprawie śląskiej karty ubezpieczenia zdrowotnego, System Informacyjny Sejmu, 24 stycznia 2012.

Linki zewnętrzne