Rejon korelicki

Rejon korelicki
Карэ́ліцкі раён
Rejon
HerbFlaga
HerbFlaga
Państwo

 Białoruś

Obwód

 grodzieński

Siedziba

Korelicze

Powierzchnia

1093,66 km²

Populacja (2010)
• liczba ludności


23 290

• gęstość

21,3 os./km²

Numer kierunkowy

+375-15-96

Kod pocztowy

231 4хх

Położenie na mapie
Położenie na mapie
Strona internetowa
Portal Białoruś

Rejon korelicki (biał. Карэ́ліцкі раён, Karelicki rajon, ros. Коре́личский райо́н, Koreliczskij rajon) – rejon w zachodniej Białorusi, w obwodzie grodzieńskim.

Geografia

Rejon korelicki ma powierzchnię 1093,66 km². Lasy zajmują powierzchnię 224,99 km², bagna 21,38 km², obiekty wodne 13,05 km²[1]. Graniczy od północnego zachodu z rejonem nowogródzkim, od wschodu z rejonem stołpeckim obwodu mińskiego, od południowego wschodu z rejonem nieświeskim obwodu mińskiego, od południa z rejonem baranowickim obwodu brzeskiego. Rejon przylega do trójstyku obwodów brzeskiego, grodzieńskiego i mińskiego[2].

Gospodarka

Największymi ośrodkami przemysłowymi rejonu są osiedla typu miejskiego Korelicze i Mir. W Koreliczach ok. 2/3 stanowi przemysł lekki, pozostały – spożywczy. W Mirze występuje głównie przemysł spożywczy. Ponadto w miejscowościach Krasne, Jeremicze i Worończa występuje drobny przemysł spożywczy, w Wieletowie – mączno-zbożowo-paszowy, w Berezowcu – lekki, a w Cyrynie – chemiczno-naftowy. Na terenie rejonu istnieją też dwa ośrodki rzemiosła artystycznego – tkactwa i garncarstwa[3].

Przez rejon na krótkim odcinku przebiega droga magistralna M1[3].

W centralnej części rejonu szczególnie intensywnie uprawiany jest len[3].

Ludność

  • Według spisu powszechnego w 2009 roku rejon zamieszkiwało 24 130 osób, w tym 9 164 w miastach i 14 966 na wsi[4].
  • 1 stycznia 2010 roku rejon zamieszkiwało ok. 24 000 osób, w tym ok. 9 200 w miastach i ok. 14 800 na wsi[5].
  • Pod koniec 2010 roku rejon zamieszkiwało ok. 23 290 osób, w tym ok. 9149 w miastach i ok. 14 141 na wsi[6].

Skład etniczny

Przypisy

  1. ↑ Gosudarstwiennyj ziemielnyj kadastr po sostojaniju na 1 janwaria 2011 g.. Państwowy Komitet ds. Nieruchomości Republiki Białorusi. [dostęp 2011-05-18]. (ros.).
  2. ↑ Politiko–administratiwnaja karta. W: pod red. R. A. Żmojdiaka: Gieografija Biełarusi. Atłas. 10 kłass. s. 4.
  3. ↑ a b c Grodnienskaja obłast′. Ekonomiczeskaja karta. W: pod red. R. A. Żmojdiaka: Gieografija Biełarusi. Atłas. 10 kłass. s. 59.
  4. ↑ Pieriepiś nasielenija Riespubliki Biełaruś 2009 goda. Czislennost′ nasielenija obłastiej i rajonow. Grodnienskaja, Narodowy Komitet Statystyczny Republiki Białorusi [dostęp 2012-01-04] [zarchiwizowane z adresu 2010-09-18] (ros.).
  5. ↑ Czislennost′ nasielenija po Riespublikie Biełaruś, obłastiam i g. Minsku (tysiacz czełowiek) na 1 janwaria 2010 goda. Narodowy Komitet Statystyczny Republiki Białorusi. [dostęp 2012-01-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-09-18)]. (ros.).
  6. ↑ Osnownyje pokazatieli razwitia rajona. Narodowy Komitet Statystyczny Republiki Białorusi. [dostęp 2012-01-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-10-11)]. (ros.).

Bibliografia

  • pod red. R. A. Żmojdiaka: Gieografija Biełarusi. Atłas. 10 kłass. Mińsk: RUP "Biełkartografija", 2009, s. 64. ISBN 978-985-508-168-6. (ros.).
Rejony obwodu grodzieńskiego

Herb obwodu grodzieńskiego

Rejony obwodu baranowickiego

Media użyte na tej stronie