Reluktancja
Ten artykuł od 2013-08 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
Reluktancja, rezystancja magnetyczna, opór magnetyczny[1] obwodu magnetycznego – pojęcie analogiczne do rezystancji (oporu elektrycznego), które zamiast rozpraszać energię, magazynuje ją. Reluktancja jest skalarem. Całkowita reluktancja jest stosunkiem siły magnetomotorycznej w pasywnym obwodzie magnetycznym do całkowitego strumienia magnetycznego w tym obwodzie. Jednostką reluktancji w układzie SI jest henr−1. Z definicji może być wyrażona:
gdzie:
- – reluktancja wyrażona w amperozwojach na weber (jest to jednostka równoważna zwojowi na henr),
- – siła magnetomotoryczna wyrażana w amperozwojach,
- – strumień magnetomotoryczny wyrażony w weberach.
- – siła magnetomotoryczna wyrażana w amperozwojach,
Strumień magnetyczny zawsze tworzy zamkniętą pętlę w sposób opisany równaniami Maxwella, ale kształt pętli zależy od reluktancji materiałów. Strumień jest skoncentrowany wokół ścieżek o najmniejszej reluktancji. Reluktancję jednorodnego obwodu magnetycznego można obliczyć wzorami:
lub
gdzie:
- – długość obwodu w metrach,
- – przenikalność magnetyczna próżni równa henra na metr,
- – względna przenikalność magnetyczna materiału (bezwymiarowa),
- – przenikalność magnetyczna materiału
- – przekrój poprzeczny obwodu w metrach kwadratowych.
- – przenikalność magnetyczna próżni równa henra na metr,
Odwrotnością reluktacji jest permeancja
Jednostką permeancji w układzie SI jest henr (tak samo jak indukcyjności, ale oba pojęcia są od siebie różne).
Zobacz też
Przypisy
- ↑ opór magnetyczny, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2022-11-25] .