Remus von Woyrsch

Remus von Woyrsch
Data i miejsce urodzenia	4 lutego 1847 ; Pilczyce, Wrocław
Data i miejsce śmierci	6 sierpnia 1920 ; Pilczyce, Wrocław
Zawód, zajęcie	żołnierz
	Odznaczenia

Martin Wilhelm Remus von Woyrsch (ur. 4 lutego 1847 w majątku Pilsnitz, obecnie część Wrocławia, zm. 6 sierpnia 1920 tamże) – pruski oficer piechoty, feldmarszałek królewski, w latach 1908–1918 powołany do Izby Panów, doktor honoris causa Uniwersytetu Wrocławskiego, doktor, honorowy kawaler zakonu joannitów. W 1919 został honorowym obywatelem Wrocławia^[1].

Rodzina

Pochodził ze szlacheckiej rodziny pruskiej. Najstarsza wzmianka o szlacheckim rodzie Woyrschów pochodzi z ok. 1500 z Opawy na Śląsku Czeskim. Jego ojcem był ziemianin, rzeczywisty tajny radca (niem. Wirklicher Geheimrat) i członek Izby Panów Karl Wilhelm Remus von Woyrsch (1814–1899), a matką Cäcilie von Websky (1825–1903), córka znanego wrocławskiego przemysłowca – Martina Websky'ego. Remus był ich najstarszym synem.

W 1873 Remus von Woyrsch wziął ślub w Poczdamie z Theklą von Massow (1854–1943), córką królewskiego leśniczego Hermanna von Massow i Thekli von Websky.

Majątek rodowy Woyrschów znajdował się w Pilczycach, wówczas w powiecie wrocławskim prowincji śląskiej, przyłączonych do miasta w 1928 (niem. Pilsnitz Landkreis Breslau, obecnie osiedle we Wrocławiu). Na jego cześć nazwano tam ulicę – Woyrsch Strasse (obecnie ulica Hutnicza).

Jego bratankiem był Udo von Woyrsch, dowódca SS i Policji na Śląsku.

Kariera wojskowa

Von Woyrsch wstąpił do armii po ukończeniu szkoły średniej. 5 kwietnia 1866 zaciągnął się do 1 Poczdamskiego Regimentu Grenadierów Gwardii. Jeszcze tego samego roku dosłużył się stopnia podporucznika na wojnie siedmiotygodniowej z Austrią. Pierwsze odznaczenie zdobył na wojnie francusko pruskiej (1870–71), później służył w sztabie generalnym. W 1896 został pułkownikiem Regimentu Fizylierów Gwardii, rok później otrzymał stopień generalski. W 1901 został dowódcą 12 Dywizji mającej sztab w Nysie. W latach 1903–04 dowodził VI Korpusem we Wrocławiu, w 1905 otrzymał stopień generała piechoty. W 1911 po 45 latach służby został zwolniony z armii.

Ze względu na doświadczenie powtórnie powołano go w 1914, kiedy wybuchła I wojna światowa. Dowodził Śląskim Korpusem Landwehry (niem. Landwehrkorps Woyrsch, później Armeeabteilung Woyrsch), który działał na froncie wschodnim^[2] pod komendą austriacką. Jego zadaniem było zabezpieczenie Śląska przed atakiem Rosjan. W 1915 Odznaczył się podczas operacji pod Rawą Ruską, osłaniając odwrót sojusznika, co uratowało Austriaków od klęski^[3]. Korpus przemianowano w 1916 na Grupę Armijną – Woyrsch (Heeresgruppe Woyrsch)^[4]. Stoczył wiele zwycięskich bitew, m.in. pod Toruniem. W 1917 za działania podczas ofensywy Brusiłowa otrzymał stopień feldmarszałka. Grupa została zdemobilizowana w grudniu 1917, już po klęsce wojsk rosyjskich. Von Woyrsch został zwolniony na własną prośbę.

Mający już ponad 70 lat weteran został ostatni raz powołany po zawieszeniu broni w 1918, by objąć dowództwo nad południowymi granicami Niemiec.

Ogółem z siedemdziesięciu trzech lat życia pięćdziesiąt spędził w czynnej służbie. Najważniejsze odznaczenia jakie zdobył to Krzyż Żelazny (1871), Order Orła Czarnego z łańcuchem, Order Wojskowy Świętego Henryka, order Pour le Mérite (1914) i rok później Liście Dębowe do niego.

Przypisy

↑ Honorowi obywatele Wrocławia. Wratislaviae Amici. [dostęp 2008-10-16]. (pol.).
↑ Norman Davies: Mikrokosmos portret miasta środkowoeuropejskiego. Kraków: Znak, 2007. ISBN 978-83-240-0172-9. s. 307 "Zimą 1914/1915 armia rosyjska stacjonowała zaledwie 70 kilometrów na wschód od miasta [Wrocławia] w kierunku Łodzi, a na południu doszła do Krakowa. Niemieckie linie graniczne zostały wzmocnione przez pospiesznie utworzone oddziały śląskiej "landwehry", dowodzone przez generała Remusa von Woyrscha, które wraz z jednostkami austriackimi odpierały przez całą zimę przeważające siły rosyjskie. Pojedynczy atak z powietrza na Breslau w połowie grudnia 1914 roku był zapowiedzią nadchodzącej ofensywy. Ta groźba została jednak skutecznie zażegnana dzięki niemieckim zwycięstwom nad jeziorami mazurskimi we wrześniu 1914 roku, a przede wszystkim pod Gorlicami w Galicji w maju 1915. Przez następne trzydzieści lat zagrożenie nie powróciło."
↑ Ronald Pawly, Patrice Courcelle: The Kaiser's Warlords. Osprey Publishing, 2003. ISBN 978-1841765587. Google Book Search
↑ Dowództwa Grup Armijnych ( Heeresgruppen ) Front Wschodni 1914–1918. Armia Niemiecka 1914–1918. [dostęp 2008-10-16]. (pol.).

Bibliografia

B. Clemenz, Generalfeldmarschall v. Woyrsch und seine Schlesier Eigenhandige Auszüge aus seinem Kriegstagebuch. Lebensgeschichte des Feldherrn, Berlin, 1919

Linki zewnętrzne

Konrad Fuchs: Remus von Woyrsch. Kulturportal West Ost. [dostęp 2015-10-15]. (niem.).
Biografia Remusa von Woyrscha. (ang.).

[1] Honorowi obywatele Wrocławia. Wratislaviae Amici. [dostęp 2008-10-16]. (pol.).

[2] Norman Davies: Mikrokosmos portret miasta środkowoeuropejskiego. Kraków: Znak, 2007. ISBN 978-83-240-0172-9. s. 307 "Zimą 1914/1915 armia rosyjska stacjonowała zaledwie 70 kilometrów na wschód od miasta [Wrocławia] w kierunku Łodzi, a na południu doszła do Krakowa. Niemieckie linie graniczne zostały wzmocnione przez pospiesznie utworzone oddziały śląskiej "landwehry", dowodzone przez generała Remusa von Woyrscha, które wraz z jednostkami austriackimi odpierały przez całą zimę przeważające siły rosyjskie. Pojedynczy atak z powietrza na Breslau w połowie grudnia 1914 roku był zapowiedzią nadchodzącej ofensywy. Ta groźba została jednak skutecznie zażegnana dzięki niemieckim zwycięstwom nad jeziorami mazurskimi we wrześniu 1914 roku, a przede wszystkim pod Gorlicami w Galicji w maju 1915. Przez następne trzydzieści lat zagrożenie nie powróciło."

[3] Ronald Pawly, Patrice Courcelle: The Kaiser's Warlords. Osprey Publishing, 2003. ISBN 978-1841765587. Google Book Search

[4] Dowództwa Grup Armijnych ( Heeresgruppen ) Front Wschodni 1914–1918. Armia Niemiecka 1914–1918. [dostęp 2008-10-16]. (pol.).

[1]

[2]

[3]

[4]

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne