René Vautier

René Vautier

Data i miejsce urodzenia	15 stycznia 1928 Camaret-sur-Mer
Data śmierci	4 stycznia 2015
Zawód	reżyser

René Vautier (ur. 15 stycznia 1928 w Camaret-sur-Mer, zm. 4 stycznia 2015^[1]) – francuski reżyser i dokumentalista.

Życiorys

Urodził się w rodzinie pracownika fabryki i nauczycielki. W 1943 przystąpił do ruchu oporu. Za swoją działalność został odznaczony Krzyżem Wojennym przez Charles'a de Gaulle'a^[2].

W 1946 rozpoczął studia w Wyższej Szkole Filmowej w Paryżu. W 1949 nakręcił reportaż o warunkach życia w koloniach francuskich. Nagranie to zostało skonfiskowane przez policję, a on sam oskarżony o zrealizowanie materiału, na którego nie dostał pozwolenia od władz. W 1950 opublikował film Afrique 50. Został za niego skazany na rok więzienia^[2].

Zdołał zrealizować około 150 filmów głównie o wojnie algierskiej, konfliktach zbrojnych, przemocy, rasizmie i emancypacji. Większość jego produkcji zostało okrojonych przez cenzurę. W 1973 w ramach protestu przeprowadził strajk głodowy.

W 1998 opublikował swoje wspomnienia.

Wybrana filmografia

• 1948: Journées de printemps
• 1950: Afrique 50
• 1951: L'Odet
• 1954: Une nation l'Algérie
• 1957: Algérie en flammes
• 1963: Peuple en marche
• 1965: L’aube des damnés
• 1971: Mourir pour des images
• 1972: Avoir vingt ans dans les Aurès
• 1974: La folle de Toujane
• 1974: Le Remords
• 1976: Alan Stivell
• 1976: Frontline
• 1984: La nuit du dernier recours
• 1984: Cinéma d’exil et de luttes, extraits
• 1987: Vous avez dit Français?
• 1991: Allons enfants du bicentenaire
• 1995: Hirochirac 1995 oder Hirochirac et la colombe
• 1998: Et le mot frère et le mot camarade
• 1998: Dialogue d’images en temps de guerre

Nagrody

• 1972: Nagroda Jury na Festiwalu Filmowym w Cannes za Avoir vingt ans dans les Aurès

Przypisy