Rena Rolska
Rena Rolska (2008) | |
Imię i nazwisko | Regina Rollinger-Jonkajtys |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | 19 stycznia 1932 |
Gatunki | |
Aktywność | 1955–1981 |
Wydawnictwo | Polskie Nagrania „Muza”, Melodia U.S.A. |
Odznaczenia | |
Rena Rolska, właśc. Regina Rollinger-Jonkajtys (ur. 19 stycznia 1932 w Warszawie) – polska piosenkarka i aktorka estradowa.
Życiorys
Rena Rolska zadebiutowała w 1955 roku, podczas koncertu audycji radiowej „Zgaduj zgadula”, w Hali Gwardii w Warszawie jako solistka Orkiestry Tanecznej Polskiego Radia pod dyrekcją Jana Cajmera[1]. W latach 1956-1960 występowała w kabarecie architektów Pineska. W 1961 roku „Piosenka prawdę Ci powie” (Marek Sart - Kazimierz Kord) w jej wykonaniu otrzymała I nagrodę w konkursie na polską piosenkę. Ten sam utwór śpiewała również na Międzynarodowym Festiwalu Piosenki Sopot '61, gdzie otrzymała wyróżnienie. Na I Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu (1963) została także wyróżniona w kategorii wykonawców. Od tej chwili występowała wiele razy na festiwalach w Opolu - w koncertach Mikrofon i ekran lub w Premierach Opola. Wyjeżdżała ponadto wielokrotnie z własnymi recitalami do ZSRR i brała udział w koncertach galowych polskiej estrady. Występowała również w kabarecie Dreszczowiec z Marianem Jonkajtysem, R. Polakiem, Wojciechem Młynarskim, w telewizji (recitale) i w audycji radiowej Podwieczorek przy mikrofonie, gdzie odtwarzała postać uczennicy w scenkach „Rolska do tablicy” (Zenona Wiktorczyka, J. Baranowskiego, R. Sadowskiego). W latach 1971–1978 występowała w Teatrze Syrena w Warszawie. W 1981 zakończyła karierę na estradzie. Występowała w ZSRR, USA, Kanadzie, Belgii, Austrii, Mongolii, krajach demokracji ludowej.
Dwukrotnie otrzymała Złoty Mikrofon, nagrodę Polsko-Amerykańskiej Agencji Artystycznej i zaproszenie do USA od Impresario Henryka Michalskiego.
Filmografia
Piosenki
- Bal u Zizi (muz. K. Wieczorek, sł. Zbigniew Stawecki, 1965)
- Błękitna laguna (muz. Romuald Żyliński, sł. Igor Sikirycki, 1958)
- Deszcz (muz. Władysław Szpilman, sł. Konstanty Ildefons Gałczyński, 1961)
- Dobre były czasy przyjacielu (romans, sł. Adam Kreczmar, 1971)
- Dwudziestu trzech (muz. Ryszard Sielicki, sł. Andrzej Bianusz, 1967)
- Dziś jest kto inny (muz. Stefan Rembowski, sł. Andrzej Bianusz, 1964)
- Ej, Piotr (muz. Ryszard Sielicki, sł. Andrzej Bianusz, 1965)
- Esteta (muz. Jerzy Derfel, sł. Marian Jonkajtys, 1967)
- Gdy w ogrodzie botanicznym (muz. Artur Gold, sł. Andrzej Włast - przedwoj., 1959)
- Gość z zaświatów (muz. Janusz Bogacki, sł. Maciej Zembaty, 1967)
- Jesienna rozłąka (muz. Jerzy Gert, sł. Bronisław Brok, 1961)
- Jeszcze poczekajmy (muz. Jerzy Wasowski, sł. Bronisław Brok, 1961)
- Most ze światła (muz. Marek Sart, sł. Tadeusz Śliwiak, 1970)
- Na Francuskiej (muz. R. Sielicki, sł. B. Choiński i J. Gałkowski, 1960)
- Na szczęście (muz. Romuald Żyliński, sł. Edward Fiszer, 1965)
- Nasza miłość ma kolor jesieni (muz. Edward Czerny, sł. Andrzej Tylczyński, Zbigniew Zapert, 1961)
- Nie oczekuję dziś nikogo (muz. W. Derwid - pseudonim Witolda Lutosławskiego, sł. Zbigniew Kaszkur, Zbigniew Zapert, 1959)
- Nie wolno mi (muz. Nisa, sł. N. Pilchowska, 1964)
- Niech pan mnie weźmie (muz. i sł. Zdzisław Gozdawa i Wacław Stępień, 1972; ... ze sobą do domu)
- Nieśmiały pierwszy śnieg (muz. Wiesław Machan, sł. Janusz Odrowąż, 1960)
- Oczy czarne (muz. ludowa rosyjska, sł. Ryszard Marek Groński, 1971)
- Oddaj mi każdy dzień (muz. Władysław Szpilman, sł. Kazimierz Winkler, 1960)
- Pewien uśmiech (muz. Ryszard Sielicki, sł. Janusz Odrowąż, 1957)
- Piosenka prawdę ci powie (muz. Marek Sart, sł. Karol Kord, 1961) - 1. nagroda na Konkursie Piosenki Polskiej w 1961
- Pocałuj mnie choć jeden raz (muz. Romuald Żyliński, sł. Roman Sadowski, 1964)
- Rausz (muz. V. Villoldo, sł. Zbigniew Stawecki, 1965)
- Rozejdźmy się w przyjaźni (muz. Stefan Musiałowski, sł. Irena Grygolunas, 1958)
- Serce na śniegu (muz. Arno Babadżanian, polskie słowa Zbigniew Stawecki)
- Sam mi mówiłeś (muz. Jerzy Petersburski, sł. Marian Hemar - przedwoj., 1959)
- Samotne oczekiwanie (muz. Marian Radzik, sł. Bolesław Żabko-Potopowicz, 1963)
- To niby takie proste (muz. Wiktor Kolankowski, sł. Włodzimierz Patuszyński, 1960)
- Trzy listy (muz. Leon Boruński, sł. Jerzy Jurandot - przedwoj., 1959)
- W taki dzień (muz. Jerzy Geisler, sł. Antoni Kamiński, 1962)
- Właśnie dlatego (muz. Marek Sart, sł. Andrzej Tylczyński, 1965)
- Wszystko co mam (muz. Adam Markiewicz i Stefan Rembowski, sł. Krystyna Wolińska, 1961)
- Za ostatnich rubli pięć (muz. M. Makarow, sł. Marian Jonkajtys, 1971)
- Zapomnij o mnie (muz. Henryk Wars, sł. Andrzej Włast - przedwoj., 1965)
- Zatańczmy tango (muz. Henryk Wars, sł. Andrzej Włast, przedwojenna) - śpiewała od 1965
- Zawsze będzie czegoś ci brak (muz. Jan Markowski, sł. W. Stępień, O. Ozierowski - przedwoj., 1959)
- Złoty pierścionek (muz. Jerzy Wasowski, sł. Roman Sadowski) - śpiewała od 1959
Odznaczenia
- Złoty Krzyż Zasługi (1979)[2]
- Brązowy (2005) i Srebrny (2015) Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”[3]
Przypisy
- ↑ Krzysztof Lubczyński rozmawia z Reną Rolską, Pisarze.pl, 24 sierpnia 2015 [dostęp 2022-06-02] (pol.).
- ↑ Spotkanie twórców i artystów polskiej estrady. „Nowiny”. 146, s. 2, 2 lipca 1979.
- ↑ Lista laureatów medalu Zasłużony Kulturze - Gloria Artis. Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego. [dostęp 2019-01-06]. (pol.).
Bibliografia
- Rena Rolska. bibliotekapiosenki.pl. [dostęp 2012-02-15]. (pol.).
- Rena Rolska. discogs.com. [dostęp 2012-02-15]. (ang.).
- Rena Rolska w bazie filmpolski.pl
Media użyte na tej stronie
Baretka Srebrnego Medalu "Zasłużony Kulturze - Gloria Artis"
Autor: Dominikpiworowicz33, Licencja: CC BY-SA 3.0
Piosenkarka Rena Rolska w 2008 r.
Baretka Brązowego Medalu "Zasłużony Kulturze - Gloria Artis"