Renate Götschl

Renate Götschl

Data i miejsce urodzenia	6 sierpnia 1975 Judenburg
Klub	SC Weisskirchen
Wzrost	165 cm
Debiut w PŚ	14.03 1993, Hafjell (1. miejsce – slalom)
Pierwsze punkty w PŚ	14.03 1993, Hafjell (1. miejsce – slalom)
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Austria Igrzyska olimpijskie srebro Salt Lake City 2002 Kombinacja brąz Salt Lake City 2002 Zjazd Mistrzostwa świata złoto Sestriere 1997 Kombinacja złoto Vail 1999 Zjazd złoto Åre 2007 Drużynowo srebro Vail 1999 Supergigant srebro Vail 1999 Kombinacja srebro St. Anton 2001 Zjazd srebro Bormio 2005 Drużynowo brąz Bormio 2005 Zjazd brąz Åre 2007 Supergigant Mistrzostwa świata juniorów srebro Montecampione 1993 Slalom Puchar Świata Kryształowa Kula 1999/2000 2. miejsce 2000/2001 2. miejsce 2001/2002 2. miejsce 2003/2004 3. miejsce 1998/1999 3. miejsce 2004/2005 Puchar Świata (Zjazd) Mała Kryształowa Kula 1996/1997 Mała Kryształowa Kula 1998/1999 Mała Kryształowa Kula 2003/2004 Mała Kryształowa Kula 2004/2005 Mała Kryształowa Kula 2006/2007 2. miejsce 1997/1998 2. miejsce 1999/2000 2. miejsce 2000/2001 2. miejsce 2002/2003 2. miejsce 2007/2008 3. miejsce 2005/2006 Puchar Świata (Supergigant) Mała Kryształowa Kula 1999/2000 Mała Kryształowa Kula 2003/2004 Mała Kryształowa Kula 2006/2007 2. miejsce 1997/1998 2. miejsce 2000/2001 2. miejsce 2002/2003 2. miejsce 2004/2005 Puchar Świata (Kombinacja) Mała Kryształowa Kula 1999/2000 Mała Kryształowa Kula 2001/2002 3. miejsce 1993/1994 3. miejsce 2000/2001 Zakończenie kariery: 2009 r.

Renate Götschl (ur. 6 sierpnia 1975 w Judenburgu) – austriacka narciarka alpejska, dwukrotna medalistka olimpijska, wielokrotna medalistka mistrzostw świata, zdobywczyni Pucharu Świata i wielokrotna zdobywczyni Małej Kryształowej Kuli w trzech konkurencjach. Stawała na podium zawodów Pucharu Świata we wszystkich konkurencjach.

Kariera

Pierwsze sukcesy na arenie międzynarodowej Renate Götschl osiągnęła w latach 1988-1990, kiedy zwyciężała w zawodach Trofeo Topolino^[1]. W 1992 roku zajęła szesnaste miejsce w zjeździe podczas mistrzostw świata juniorów w Mariborze. Na rozgrywanych rok później mistrzostwach świata juniorów w Montecampione wywalczyła srebrny medal w slalomie, rozdzielając na podium Włoszkę Morenę Gallizio i Urškę Hrovat ze Słowenii. Dziesięć dni później w zadebiutowała w zawodach Pucharu Świata, wygrywając slalom w Hafjell. Tym samym już w swoim debiucie nie tylko zdobyła pierwsze punkty, ale odniosła pierwsze zwycięstwo w zawodach tej rangi. Był to jednak jej jedyny start w sezonie 1992/1993, który ukończyła ostatecznie na 57. pozycji.

Kolejne zwycięstwo odniosła 19 grudnia 1993 roku w St. Anton, gdzie okazała się najlepsza w kombinacji. Dzień wcześniej w tej samej miejscowości zajęła drugie miejsce w zjeździe, ulegając tylko swej rodaczce Anji Haas. W sezonie 1993/1994 jeszcze kilkukrotnie plasowała się w czołowej dziesiątce i w efekcie zajęła piętnaste miejsce w klasyfikacji generalnej. Była także trzecia w klasyfikacji kombinacji, ulegając tylko Pernilli Wiberg ze Szwecji i Włoszce Bibianie Perez. Wystartowała także w biegu zjazdowym podczas igrzysk olimpijskich w Lillehammer w lutym 1994 roku, jednak nie ukończyła rywalizacji. Podobne wyniki osiągała w sezonie 1994/1995, w którym trzykrotnie stawała na podium: 10 stycznia we Flachau wygrała supergiganta, 11 marca w Lenzerheide była trzecia w zjeździe, a 19 marca 1995 roku w Bormio zajęła drugie miejsce w supergigancie. Tym razem w klasyfikacji generalnej była czternasta.

Sezon 1995/1996 był pierwszym w jej karierze, w którym nie odniosła żadnego zwycięstwa w Pucharze Świata. Na podium stanęła czterokrotnie: 16 grudnia w St. Anton i 20 stycznia w Cortina d’Ampezzo była trzecia w zjeździe, a w dniach 2 i 4 lutego 1996 roku w Val d’Isère zajmowała kolejno drugie i trzecie miejsce w supergigancie. Dało jej to dziesiąte miejsce w klasyfikacji generalnej, piąte w supergigancie i szóste w zjeździe. W lutym 1996 roku brała udział w mistrzostwach świata w Sierra Nevada, najlepszy wynik osiągając w kombinacji, którą ukończyła na czwartej pozycji. Uzyskała tam szósty czas w zjeździe do kombinacji i ósmy w slalomie, ostatecznie przegrywając walkę o podium z Norweżką Marianne Kjørstad o 0,30 sekundy. W tej samej konkurencji Götschl zwyciężyła podczas rozgrywanych rok później mistrzostw świata w Sestriere. Po zjeździe zajmowała drugie miejsce, tracąc do prowadzącej Francuzki Florence Masnady 0,50 sekundy. W slalomie uzyskała siódmy wynik, co dało jej jednak najlepszy łączny czas. Ostatecznie o 0,04 sekundy wyprzedziła Niemkę Katję Seizinger, a o 0,06 sekundy pokonała jej rodaczkę, Hilde Gerg. Na tej samej imprezie była też między innymi szósta w supergigancie i ósma w zjeździe. W zawodach pucharowych w najlepszej trójca znalazła się cztery razy, za każdym razem w zjazdach: 7 grudnia w Vail była najlepsza, 1 lutego w Laax i 12 marca w Vail była druga, a 2 marca w Happo One zajęła trzecie miejsce. Sezon 1996/1997 ukończyła na ósmej pozycji, a w klasyfikacji zjazdu wywalczyła pierwszą w karierze Małą Kryształową Kulę.

Najważniejszym punktem sezonu 1997/1998 były igrzyska olimpijskie w Nagano. Najlepszym wynikiem Austriaczki było tam piąte miejsce w supergigancie. Wystartowała również w zjeździe i kombinacji, jednak w obu przypadkach nie ukończyła rywalizacji. Po zjeździe do kombinacji zajmowała trzecie miejsce, tracąc do prowadzącej Seizinger 0,82 sekundy. W slalomie jednak wypadła z trasy i ostatecznie nie była klasyfikowana. W Pucharze Świata sześciokrotnie stawała na podium, w tym po raz kolejny wygrała zjazd, 18 stycznia 1998 roku w Altenmarkt. W klasyfikacji generalnej tym razem była siódma, a w klasyfikacjach zjazdu i supergiganta plasowała się na drugiej pozycji za Seizinger. Sezon 1998/1999 zaczęła między innymi od dwukrotnego zwycięstwa w zjeździe w dniach 27-28 listopada w Lake Louise. W kolejnych startach sezonu na podium stanęła jeszcze sześciokrotnie, odnosząc trzy kolejne zwycięstwa w zjeździe: 22 stycznia w Cortina d’Ampezzo, 27 lutego w Åre oraz 5 marca 1999 roku w Sankt Moritz. Wyniki te dały jej trzecie miejsce w klasyfikacji generalnej, za rodaczką Alexandrą Meissnitzer i Hilde Gerg. Zwyciężyła także w klasyfikacji zjazdu i zajęła piąte miejsce w supergigancie. Rozgrywane w 1999 roku mistrzostwa świata w Vail były jedną z najbardziej udanych imprez w jej karierze. W trzech startach wywalczyła tam trzy medale, rozpoczynając od zajęcia drugiego miejsca w supergigancie. W zawodach tych lepsza była tylko Meissnitzer, która okazała się szybsza o 0,03 sekundy. Następnie była druga w kombinacji, rozdzielając Pernillę Wiberg i Florence Masnadę. W konkurencji tej była najlepsza w zjeździe, jednak w slalomie uzyskała szósty wynik, ostatecznie tracąc do zwyciężczyni 0,15 sekundy. W swoim ostatnim starcie wygrała bieg zjazdowy, wyprzedzając Michaelę Dorfmeister i Stefanie Schuster.

Najlepszy wynik w Pucharze Świata osiągnęła w sezonie 1999/2000, zdobywając 1631 punktów i zwyciężając w klasyfikacji generalnej. Na podium stawała jedenaście razy, zwyciężając w supergigancie 16 stycznia w Altenmarkt, 27 lutego w Innsbrucku i 16 marca w Bormio, w zjeździe 19 lutego w Åre i 25 lutego w Innsbrucku oraz w kombinacji 12 lutego 2000 roku w Santa Caterina. Oprócz klasyfikacji generalnej wygrała także w klasyfikacjach supergiganta i kombinacji, a w zjeździe była druga za Niemką Reginą Häusl. Podobne wyniki osiągała w kolejnym sezonie, tym razem trzynaście razy plasując się w najlepszej trójce. Odniosła trzy kolejne zwycięstwa: 2 grudnia w Lake Louise triumfowała w supergigancie, a 17 grudnia w Sankt Moritz i 13 stycznia w Haus była najlepsza w zjeździe. W klasyfikacji generalnej i klasyfikacjach zjazdu oraz supergiganta była druga, a w kombinacji zajęła trzecie miejsce. Na mistrzostwach świata w St. Anton wystartowała w czterech konkurencjach, lecz ukończyła tylko bieg zjazdowy. Zdobyła za to srebrny medal, plasując się 0,14 sekundy za Dorfmeister, a o 0,03 sekundy przed kolejną Austriaczką, Seliną Heregger.

Drugie miejsce w klasyfikacji generalnej zajęła także w sezonie 2001/2002, chociaż na podium nie stawała tak często, jak w dwóch poprzednich latach. Dokonała tego siedmiokrotnie, w tym wygrywając kombinację 13 stycznia w Saalbach-Hinterglemm, zjazd 26 stycznia w Cortina d’Ampezzo oraz zjazd i kombinację w dniach 2 i 3 lutego w Åre. Götschl zwyciężyła w klasyfikacji kombinacji, jednak w pozostałych konkurencjach zajęła miejsca poza podium klasyfikacji końcowych. Z igrzysk olimpijskich w Salt Lake City wróciła z dwoma medalami. Starty rozpoczęła od wywalczenia brązowego medalu w zjeździe, w którym wyprzedziły ją jedynie Francuzka Carole Montillet i Włoszka Isolde Kostner. Dwa dni później zajęła drugie miejsce w kombinacji, rozdzielając Janicę Kostelić z Chorwacji i Niemkę Martinę Ertl. Po slalomie do kombinacji Götschl zajmowała trzecie miejsce, tracąc do Kostelić 1,06 sekundy. W zjeździe uzyskała jednak najlepszy czas i przesunęła się na drugą pozycję. Zajęła ponadto ósme miejsce w supergigancie, a rywalizacji w slalomie nie ukończyła. Austriaczka wystąpiła na odbywających się rok później mistrzostwach świata w Sankt Moritz, jednak nie zdobyła żadnego medalu. W zjeździe zajęła tam piąte miejsce, a supergiganta ukończyła na ósmej pozycji. W zawodach pucharowych siedem razy stawała na podium, odnosząc cztery kolejne zwycięstwa: 17 i 18 stycznia w Cortina d’Ampezzo zwyciężała kolejno w supergigancie i zjeździe, 28 lutego w Innsbrucku w supergigancie oraz 12 marca 2003 roku w Hafjell w zjeździe. Sezon 2002/2003 ukończyła na siódmym miejscu, zajmują także drugie miejsce w klasyfikacjach zjazdu i supergiganta.

Przez dwa kolejne sezony zwyciężała w klasyfikacji zjazdu. W tym czasie 22. razy stawała na podium, odnosząc po pięć zwycięstw w zjeździe (20 grudnia 2003 roku w Sankt Moritz, 10 stycznia 2004 roku w Veysonnaz, 10 marca 2004 roku w Sestriere, 15 stycznia 2005 roku w Cortina d’Ampezzo i 10 marca 2005 roku w Lenzerheide) i supergigancie (7 grudnia 2003 roku w Lake Louise, 16 stycznia 2004 roku w Cortina d’Ampezzo, 21 lutego 2004 roku w Åre, 12 i 14 stycznia w Cortina d’Ampezzo). W sezonie 2003/2004 była druga za Szwedką Anją Pärson, a w klasyfikacji supergiganta zwyciężyła. Rok później w klasyfikacji generalnej była trzecia za Pärson i Kostelić, a w supergigancie zajęła drugie miejsce za Dorfmeister. Podczas mistrzostw świata w Bormio w 2005 roku wywalczyła brązowy medal w zjeździe, przegrywając z Kostelić o 0,39 sekundy i z Włoszką Eleną Fanchini o 0,13 sekundy. Ponadto wspólnie z Benjaminem Raichem, Kathrin Zettel, Michaelem Walchhoferem, Nicole Hosp i Rainerem Schönfelderem zdobyła srebrny medal w zawodach drużynowych.

Sezon 2005/2006 był jednym z najsłabszych w jej karierze. W pierwszej części sezonu tylko raz znalazła się w czołowej dziesiątce, a na podium stanęła dopiero 21 stycznia w Sankt Moritz, gdzie była druga w zjeździe. W pozostałych startach wywalczyła jeszcze zwycięstwo w zjeździe 28 stycznia 2006 roku w Cortina d’Ampezzo, jednak był to jeden z jej ostatnich startów tego sezonu. W klasyfikacji generalnej była dziewiętnasta, a w zjeździe zajęła trzecie miejsce za Dorfmeister i Lindsey Vonn z USA. Wystartowała jeszcze na igrzyskach w Turynie, gdzie zajęła między innymi czwarte miejsce w zbiegu zjazdowym. Walkę o medal przegrała tam z Anją Pärson o 0,07 sekundy. Do wysokiej formy powróciła w sezonie 2006/2007, w którym w czołowej trójce znalazła się trzynaście razy. Odniosła wtedy osiem zwycięstw w zawodach Pucharu Świata, więcej niż jakimkolwiek sezonie: 3 grudnia w Lake Louise, 16 grudnia w Reiteralm, 26 stycznia w San Sicario i 4 marca w Tarvisio wygrywała supergiganty, a 13 stycznia w Altenmarkt, 20 stycznia w Cortina d’Ampezzo, 27 stycznia w San Sicario i 14 marca 2007 roku w Lenzerheide była najlepsza w zjazdach. W klasyfikacji generalnej dało jej to czwarte miejsce, a w klasyfikacjach zjazdu i supergiganta zdobywała Małą Kryształową Kulę. Ostatnie medale zdobyła na mistrzostwach świata w Åre, gdzie w drużynie reprezentacja Austrii była najlepsza, a w supergigancie Götschl zajęła trzecie miejsce. W marcu 2007 roku doznała kontuzji obu kolan^[2].

Startowała jeszcze przez dwa sezony, jednak nie odniosła żadnego zwycięstwa. Na podium stawała siedem razy, w tym po raz ostatni w karierze 11 marca 2009 roku w Åre, gdzie była trzecia w zjeździe. W sezonie 2007/2008 była dziewiąta w klasyfikacji generalnej i druga w klasyfikacji zjazdu. Rok później zajmowała odpowiednio 23. i dziewiąte miejsce. Brała także udział w mistrzostwach świata w Val d’Isère, gdzie w zjeździe zajęła 24. miejsce, a supergiganta nie ukończyła.

Łącznie wygrała 46. zawodów Pucharu Świata, co daje jej czwarte miejsce w klasyfikacji wszech czasów, za Lindsey Vonn, Annemarie Moser-Pröll i Vreni Schneider^[3]. Z wynikiem 110. miejsc na podium zawodów tego cyklu jest trzecia w klasyfikacji wszech czasów za Moser-Pröll i Vonn^[4]. Kilkukrotnie zdobywała medale mistrzostw Austrii, w tym złote w supergigancie w 1995 roku i zjeździe w 1998 roku. W 2007 roku otrzymała Odznakę Honorową za Zasługi dla Republiki Austrii^[5]. Ponadto w latach 1997 i 2005 była wybierana sportsmenką roku w Austrii.

W sierpniu 2009 roku ogłosiła zakończenie kariery. W marcu 2010 roku urodziła córkę, której nadała imię Lara-Sophie^[6].

Osiągnięcia

Igrzyska olimpijskie

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwyciężczyni
DNF	19 lutego	1994	Lillehammer	Zjazd	1:35,93 min	-	Katja Seizinger
5.	11 lutego	1998	Nagano	Supergigant	1:18,02 min	+0,30 s	Picabo Street
DNF	16 lutego	1998	Nagano	Zjazd	1:29,89 min	-	Katja Seizinger
DNF2	17 lutego	1998	Nagano	Kombinacja	2:40,74 min	-	Katja Seizinger
3.	12 lutego	2002	Salt Lake City	Zjazd	1:39,56 min	+0,83 s	Carole Montillet
2.	14 lutego	2002	Salt Lake City	Kombinacja	2:43,28 min	+1,49 s	Janica Kostelić
8.	17 lutego	2002	Salt Lake City	Supergigant	1:13,59 min	+0,85 s	Daniela Ceccarelli
DNF2	20 lutego	2002	Salt Lake City	Slalom	1:46,10 min	-	Janica Kostelić
4.	15 lutego	2006	Turyn	Zjazd	1:56,49 min	+0,71 s	Michaela Dorfmeister
26.	20 lutego	2006	Turyn	Supergigant	1:32,47 min	+2,36 s	Michaela Dorfmeister

Mistrzostwa świata

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwyciężczyni
20.	12 lutego	1996	Sierra Nevada	Supergigant	1:21,00 min	+2,03 s	Isolde Kostner
8.	18 lutego	1996	Sierra Nevada	Zjazd	1:54,06 min	+1,12 s	Picabo Street
4.	19 lutego	1996	Sierra Nevada	Kombinacja	3:19,68 min	+2,97 s	Pernilla Wiberg
6.	11 lutego	1997	Sestriere	Supergigant	1:23,50 min	+0,74 s	Isolde Kostner
1.	15 lutego	1997	Sestriere	Kombinacja	3:03,38 min	-	-
8.	15 lutego	1997	Sestriere	Zjazd	1:41,18 min	+1,11 s	Hilary Lindh
2.	3 lutego	1999	Vail	Supergigant	1:20,53 min	+0,03 s	Alexandra Meissnitzer
1.	7 lutego	1999	Vail	Zjazd	1:48,20 min	-	-
2.	8 lutego	1999	Vail	Kombinacja	3:08,52 min	+0,15 s	Pernilla Wiberg
DNF	29 stycznia	2001	St. Anton	Supergigant	1:23,44 min	-	Régine Cavagnoud
2.	6 lutego	2001	St. Anton	Zjazd	1:36,20 min	+0,14 s	Michaela Dorfmeister
DNF	2 lutego	2001	St. Anton	Kombinacja	2:55,65 min	-	Martina Ertl
DNF	9 lutego	2001	St. Anton	Gigant	2:19,01 min	-	Sonja Nef
8.	3 lutego	2003	Sankt Moritz	Supergigant	1:27,48 min	+0,78 s	Michaela Dorfmeister
5.	9 lutego	2003	Sankt Moritz	Zjazd	1:34,30 min	+0,35 s	Mélanie Turgeon
23.	30 stycznia	2005	Bormio	Supergigant	1:17,64 min	+2,29 s	Anja Pärson
DNF	4 lutego	2005	Bormio	Kombinacja	2:53,70 min	-	Janica Kostelić
3.	6 lutego	2005	Bormio	Zjazd	1:39,90 min	+0,39 s	Janica Kostelić
2.	13 lutego	2005	Bormio	Drużynowo	26 pkt	+3 pkt	Niemcy
3.	6 lutego	2007	Åre	Supergigant	1:18,85 min	+0,53 s	Anja Pärson
7.	11 lutego	2007	Åre	Zjazd	1:26,89 min	+1,05 s	Anja Pärson
1.	18 lutego	2007	Åre	Drużynowo	18 pkt	-	-
DNF	3 lutego	2009	Val d’Isère	Supergigant	1:20,73 min	-	Lindsey Vonn
24.	9 lutego	2009	Val d’Isère	Zjazd	1:30,31 min	+4,01 s	Lindsey Vonn

Mistrzostwa świata juniorów

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwyciężczyni
16.	25 lutego	1992	Maribor	Zjazd	1:21,68 min	+1,50 s	Céline Dätwyler
2.	4 marca	1993	Montecampione	Slalom	1:16,22 min	+0,96 s	Morena Gallizio
8.	5 marca	1993	Montecampione	Supergigant	1:39,23 min	+1,74 s	Isolde Kostner

Puchar Świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

• sezon 1992/1993: 57.
• sezon 1993/1994: 15.
• sezon 1994/1995: 14.
• sezon 1995/1996: 10.
• sezon 1996/1997: 8.
• sezon 1997/1998: 7.
• sezon 1998/1999: 3.
• sezon 1999/2000: 1.
• sezon 2000/2001: 2.
• sezon 2001/2002: 2.
• sezon 2002/2003: 7.
• sezon 2003/2004: 2.
• sezon 2004/2005: 3.
• sezon 2005/2006: 19.
• sezon 2006/2007: 4.
• sezon 2007/2008: 9.
• sezon 2008/2009: 23.

Statystyka miejsc na podium

Zwycięstwa w zawodach

1. Hafjell – 14 marca 1993 (slalom)
2. St. Anton – 19 grudnia 1993 (kombinacja)
3. Flachau – 10 stycznia 1995 (supergigant)
4. Vail – 7 grudnia 1996 (zjazd)
5. Altenmarkt – 18 stycznia 1998 (zjazd)
6. Lake Louise – 27 listopada 1998 (zjazd)
7. Lake Louise – 28 listopada 1998 (zjazd)
8. Cortina d’Ampezzo – 22 stycznia 1999 (supergigant)
9. Åre – 27 lutego 1999 (zjazd)
10. Sankt Moritz – 5 marca 1999 (zjazd)
11. Altenmarkt – 16 stycznia 2000 (supergigant)
12. Santa Caterina – 12 lutego 2000 (kombinacja)
13. Åre – 19 lutego 2000 (zjazd)
14. Innsbruck – 25 lutego 2000 (zjazd)
15. Innsbruck – 27 lutego 2000 (supergigant)
16. Bormio – 16 marca 2000 (supergigant)
17. Lake Louise – 2 grudnia 2000 (supergigant)
18. Sankt Moritz – 17 grudnia 2000 (zjazd)
19. Haus – 13 stycznia 2001 (zjazd)
20. Saalbach-Hinterglemm – 13 stycznia 2002 (kombinacja)
21. Cortina d’Ampezzo – 26 stycznia 2002 (zjazd)
22. Åre – 2 lutego 2002 (zjazd)
23. Åre – 3 lutego 2002 (kombinacja)
24. Cortina d’Ampezzo – 17 stycznia 2003 (supergigant)
25. Cortina d’Ampezzo – 18 stycznia 2003 (zjazd)
26. Innsbruck – 28 lutego 2003 (supergigant)
27. Hafjell – 12 marca 2003 (zjazd)
28. Lake Louise – 7 grudnia 2003 (supergigant)
29. Sankt Moritz – 20 grudnia 2003 (zjazd)
30. Veysonnaz – 10 stycznia 2004 (zjazd)
31. Cortina d’Ampezzo – 16 stycznia 2004 (supergigant)
32. Åre – 21 lutego 2004 (supergigant)
33. Sestriere – 10 marca 2004 (zjazd)
34. Cortina d’Ampezzo – 12 stycznia 2005 (supergigant)
35. Cortina d’Ampezzo – 14 stycznia 2005 (supergigant)
36. Cortina d’Ampezzo – 15 stycznia 2005 (zjazd)
37. Lenzerheide – 10 marca 2005 (zjazd)
38. Cortina d’Ampezzo – 28 stycznia 2006 (zjazd)
39. Lake Louise – 3 grudnia 2006 (supergigant)
40. Reiteralm – 16 grudnia 2006 (supergigant)
41. Altenmarkt – 13 stycznia 2007 (zjazd)
42. Cortina d’Ampezzo – 20 stycznia 2007 (zjazd)
43. San Sicario – 26 stycznia 2007 (supergigant)
44. San Sicario – 27 stycznia 2007 (zjazd)
45. Tarvisio – 4 marca 2007 (supergigant)
46. Lenzerheide – 14 marca 2007 (zjazd)

• 46 zwycięstw (24 zjazdy, 17 supergigantów, 4 kombinacje i 1 slalomy)

Pozostałe miejsca na podium

1. St. Anton – 18 grudnia 1993 (zjazd) – 2. miejsce
2. Lenzerheide – 11 marca 1995 (zjazd) – 3. miejsce
3. Bormio – 19 marca 1995 (supergigant) – 2. miejsce
4. St. Anton – 16 grudnia 1995 (zjazd) – 3. miejsce
5. Cortina d’Ampezzo – 20 stycznia 1996 (zjazd) – 3. miejsce
6. Val d’Isère – 2 lutego 1996 (supergigant) – 2. miejsce
7. Val d’Isère – 4 lutego 1996 (supergigant) – 3. miejsce
8. Laax – 1 lutego 1997 (zjazd) – 2. miejsce
9. Happo One – 2 marca 1997 (zjazd) – 3. miejsce
10. Vail – 12 marca 1997 (zjazd) – 2. miejsce
11. Lake Louise – 4 grudnia 1997 (zjazd) – 3. miejsce
12. Val d’Isère – 18 grudnia 1997 (supergigant) – 3. miejsce
13. Cortina d’Ampezzo – 22 stycznia 1998 (zjazd) – 2. miejsce
14. Cortina d’Ampezzo – 24 stycznia 1998 (supergigant) – 2. miejsce
15. Åre – 31 stycznia 1998 (zjazd) – 2. miejsce
16. Mammoth Mountain – 4 grudnia 1998 (supergigant) – 2. miejsce
17. Veysonnaz – 19 grudnia 1998 (zjazd) – 3. miejsce
18. Sankt Moritz – 6 marca 1999 (supergigant) – 2. miejsce
19. Sankt Moritz – 18 grudnia 1999 (zjazd) – 2. miejsce
20. Santa Caterina – 11 lutego 2000 (supergigant) – 3. miejsce
21. Innsbruck – 26 lutego 2000 (supergigant) – 2. miejsce
22. Lenzerheide – 5 marca 2000 (zjazd) – 3. miejsce
23. Bormio – 15 marca 2000 (zjazd) – 3. miejsce
24. Lake Louise – 30 listopada 2000 (zjazd) – 3. miejsce
25. Sankt Moritz – 16 grudnia 2000 (zjazd) – 2. miejsce
26. Sestriere – 19 grudnia 2000 (gigant) – 3. miejsce
27. Maribor – 6 stycznia 2001 (gigant) – 3. miejsce
28. Haus – 13 stycznia 2001 (supergigant) – 3. miejsce
29. Flachau – 14 stycznia 2001 (kombinacja) – 3. miejsce
30. Cortina d’Ampezzo – 19 stycznia 2001 (zjazd) – 2. miejsce
31. Cortina d’Ampezzo – 20 stycznia 2001 (supergigant) – 3. miejsce
32. Garmisch-Partenkirchen – 16 lutego 2001 (supergigant) – 2. miejsce
33. Lenzerheide – 25 lutego 2001 (supergigant) – 2. miejsce
34. Val d’Isère – 15 grudnia 2001 (supergigant) – 2. miejsce
35. Saalbach-Hinterglemm – 12 stycznia 2002 (zjazd) – 2. miejsce
36. Cortina d’Ampezzo – 25 stycznia 2002 (supergigant) – 2. miejsce
37. Lake Louise – 7 grudnia 2002 (zjazd) – 3. miejsce
38. Cortina d’Ampezzo – 15 stycznia 2003 (supergigant) – 2. miejsce
39. Innsbruck – 2 marca 2003 (supergigant) – 3. miejsce
40. Lake Louise – 6 grudnia 2003 (zjazd) – 3. miejsce
41. Lienz – 27 grudnia 2003 (gigant) – 2. miejsce
42. Megève – 4 stycznia 2004 (supergigant) – 2. miejsce
43. Cortina d’Ampezzo – 17 stycznia 2004 (zjazd) – 2. miejsce
44. Cortina d’Ampezzo – 18 stycznia 2004 (zjazd) – 2. miejsce
45. Haus – 30 stycznia 2004 (zjazd) – 3. miejsce
46. Haus – 31 stycznia 2004 (zjazd) – 2. miejsce
47. Zwiesel – 7 lutego 2004 (gigant) – 3. miejsce
48. Lake Louise – 4 grudnia 2004 (zjazd) – 2. miejsce
49. Lake Louise – 5 grudnia 2004 (supergigant) – 2. miejsce
50. Santa Catarina – 7 stycznia 2005 (zjazd) – 2. miejsce
51. Cortina d’Ampezzo – 16 stycznia 2005 (zjazd) – 2. miejsce
52. Sankt Moritz – 21 stycznia 2006 (zjazd) – 2. miejsce
53. Lake Louise – 2 grudnia 2006 (zjazd) – 2. miejsce
54. Val d’Isère – 19 grudnia 2006 (zjazd) – 2. miejsce
55. Cortina d’Ampezzo – 19 stycznia 2007 (supergigant) – 3. miejsce
56. San Sicario – 28 stycznia 2007 (supergigant) – 2. miejsce
57. Tarvisio – 3 marca 2007 (zjazd) – 2. miejsce
58. Lake Louise – 1 grudnia 2007 (zjazd) – 2. miejsce
59. Aspen – 8 grudnia 2007 (zjazd) – 3. miejsce
60. Sankt Moritz – 16 grudnia 2007 (supergigant) – 3. miejsce
61. Cortina d’Ampezzo – 21 stycznia 2008 (supergigant) – 3. miejsce
62. Sankt Moritz – 3 lutego 2008 (supergigant) – 3. miejsce
63. Crans-Montana – 8 marca 2008 (zjazd) – 2. miejsce
64. Åre – 11 marca 2009 (zjazd) – 3. miejsce

Przypisy

Bibliografia

• Profil na stronie FIS (niem. • ang. • fr.)
• Profil na Ski Alpine Database (ang.)
• Profil na Sports Reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-01-28)]. (ang.)

Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona (wersja archiwalna)