Rene Simpson

Rene Simpson

Państwo	Kanada
Data i miejsce urodzenia	14 stycznia 1966 Sarnia
Data i miejsce śmierci	17 października 2013 Chicago
Gra	leworęczna
Status profesjonalny	1988
Zakończenie kariery	1998
Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	0 WTA, 4 ITF
Najwyżej w rankingu	70 (10 kwietnia 1989)
Australian Open	2R (1989, 1992, 1994)
Roland Garros	3R (1989)
Wimbledon	1R (1989, 1992, 1994, 1997)
US Open	2R (1992, 1993)
Gra podwójna
Wygrane turnieje	3 WTA, 3 ITF
Najwyżej w rankingu	32 (21 sierpnia 1995)
Australian Open	1R (1992–1998)
Roland Garros	3R (1997)
Wimbledon	2R (1998)
US Open	QF (1996)

Rene Simpson Collins (ur. 14 stycznia 1966 w Sarnia, Ontario, zm. 17 października 2013 w Chicago) – kanadyjska tenisistka, zwyciężczyni turniejów zawodowych w grze podwójnej, zawodniczka i kapitan reprezentacji Kanady w Pucharze Federacji, olimpijka.

Kariera tenisowa

Zanim przystąpiła do rozgrywek zawodowych, leworęczna (backhand grała oburęczny) Simpson była liczącą się zawodniczką w amerykańskich rozgrywkach akademickich w zespole Texas Christian University, a jej 42 zwycięstwa singlowe w sezonie 1987/1988 ponad ćwierć wieku przetrwały jako rekord reprezentacji akademickiej. Już w 1988 odniosła pierwszy znaczący rezultat w tenisie profesjonalnym, w brazylijskiej Guarui przechodząc eliminacje i docierając aż do finału, w którym uległa swojej późniejszej wielokrotnej partnerce deblowej Mercedes Paz z Argentyny. Do końca kariery pozostał to jej jedyny finał w grze pojedynczej na najwyższym szczeblu rozgrywek.

W turniejach wielkoszlemowych sześciokrotnie awansowała do II rundy, m.in. w swoim debiutanckim występie w Australian Open 1989: pokonała Włoszkę (potem reprezentantkę Szwajcarii) Cathy Caverzasio, ale z najwyżej rozstawioną Niemką Graf nie zdołała już zdobyć nawet gema. W Paryżu w 1989 odnotowała swój najlepszy występ w Wielkim Szlemie; doszła do 1/16 finału, po wygranych nad Meredith McGrath i Marianne Werdel, a uległa rozstawionej z numerem 11 Novotnej. W 1990 wyeliminowała z French Open rozstawioną Rosalyn Nideffer, a odpadła z Węgierką Temesvári. W 1992 pokonała w Australian Open Austriaczkę Paulus, a w US Open Włoszkę Cecchini. Na turnieju US Open 1993 pokonała swoją rodaczkę Helen Kelesi, odpadła z rozstawioną z numerem piątym Argentynką Sabatini. W 1994 pokonała w Australian Open znaną reprezentantkę gospodarzy Nicole Pratt. W tymże roku była pierwszą wimbledońską przeciwniczką późniejszej zwyciężczyni Conchity Martínez, której uległa 1:6, 3:6. W kolejnych latach starty wielkoszlemowe kończyła głównie na etapie eliminacji, a w swoim ostatnim występie – w Australian Open 1998 – odpadła w I rundzie z turniejową "czternastką" Dominique Monami.

Z innych zawodowych startów Simpson na uwagę zasługują m.in. dwa występy na turnieju w Brisbane: w 1989 dotarła do III rundy po wygranych nad Amerykanką Terry Phelps i Niemką Evą Pfaff (przegrała z Patty Fendick), a w 1994 pokonała m.in. znaną później Francuzkę Sandrine Testud i w 1/8 finału uległa w trzech setach Niemce Barbarze Rittner. W 1993 pokonała w Delray Beach młodą Chandę Rubin. Na turnieju ITF w Midland w 1996 wygrała z klasyfikowaną na 11. miejscu na świecie Holenderką Brendą Schultz, a przegrała w ćwierćfinale z Rosjanką Kurnikową. W Sydney w styczniu 1997 wyeliminowała Słowaczkę Habsudovą (numer 11 w rankingu WTA), ale w II rundzie odpadła z Jennifer Capriati. Dwukrotnie przegrywała też z Polkami – w 1989 w Berlinie z Iwoną Kuczyńską, a w 1997 w Quebecu z Magdaleną Grzybowską.

W grze podwójnej Rene Simpson odniosła trzy zwycięstwa turniejowe, ponadto była w jednym finale; wszystkie te wyniki osiągnęła na przełomie 1994 i 1995 z czterema różnymi partnerkami. W 1994 wygrała w Tajpej razem z Michelle Jaggard-Lai, w 1995 w San Juan z Karin Kschwendt i w Zagrzebiu z Mercedes Paz, a finał w Houston w 1995 przegrała w parze z Wiltrud Probst. W turniejach deblowych w Wielkim Szlemie była dwa razy w 1/8 finału – w 1993 na US Open (z Jaggard-Lai) i w 1997 na French Open (z Paz, wygrały z rozstawionymi Katriną Adams i Lori McNeil, uległy Yayuk Basuki i Caroline Vis), a na US Open w 1996 osiągnęła ćwierćfinał; partnerowała jej wówczas rodaczka Sonya Jeyaseelan, Kanadyjki wygrały z takimi znanymi rywalkami, jak Anke Huber i Iva Majoli, Lisa Raymond i Rennae Stubbs, Alexia Dechaume-Balleret i Sandrine Testud, a uległy w trzech setach Gigi Fernández i Natalli Zwierawej. Simpson kilkakrotnie grała też w wielkoszlemowych turniejach gry mieszanej, bez większych sukcesów, chociaż miała za partnerów znanych specjalistów gry podwójnej – Nestora, Connella, Broada, Pimka czy Grabba.

Zarobki zawodowe Simpson zamknęły się kwotą 485 tysięcy dolarów. Najwyżej sklasyfikowano ją w grze pojedynczej 10 kwietnia 1989 – na 70. miejscu na świecie, a w grze podwójnej 21 sierpnia 1995 – na miejscu 32.

Jako reprezentantka Kanady występowała w rozgrywkach o Puchar Federacji w latach 1988-1998, notując bilans 20 zwycięstw i 16 porażek (w grze pojedynczej – 10 wygranych, 7 porażek). Debiutowała w meczu z Koreą w grudniu 1988 jako deblistka u boku Helen Kelesi (zespół kanadyjski dotarł wówczas do półfinału, ulegając Czechosłowacji). Odnotowała w rywalizacji pucharowej wygrane m.in. nad Basuki (Indonezja, 1990), de Swardt (RPA, 1992), Cecchini (Włochy, 1995), Bradtke (Australia, 1996). W kwietniu 1998 wystąpiła po raz ostatni, partnerując Jeyaseelan w spotkaniu z Brazylijkami. Poza wymienionymi, jej partnerkami deblowymi w zespole narodowym były Patricia Hy i Jill Hetherington. W 2001 Simpson objęła funkcję kapitana reprezentacji i prowadziła ją do sezonu 2009, w 2007 wprowadzając Kanadę do drugiej grupy światowej.

W 1992 uczestniczyła w igrzyskach olimpijskich w Barcelonie. W I rundzie gry pojedynczej uległa rozstawionej z "czternastką" Japonce Kimiko Date. W deblu grała z Patricią Hy, w I rundzie pokonały parę z Tajlandii Surimol Duandchan i Benjamas Sangaram, w II rundzie przegrały 6:3, 3:6, 2:6 z Francuzkami, parą turniejową nr 8, Isabelle Demongeot i Nathalie Tauziat.

Wyszła za mąż za Jasona Collinsa. W 2011 wpisano ją do Canadian Tennis Hall of Fame. Zmarła 17 października 2013 w Chicago po chorobie nowotworowej.

Finały turniejów WTA

Gra pojedyncza

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwniczka	Wynik finału
Finalistka	1.	13 listopada 1988	Guarujá	Twarda	Mercedes Paz	5:7, 2:6

Gra podwójna

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partnerka	Przeciwniczki	Wynik finału
Zwyciężczyni	1.	20 listopada 1994	Tajpej	Twarda	Michelle Jaggard-Lai	Nancy Feber Alexandra Fusai	6:0, 7:6(10)
Zwyciężczyni	2.	5 marca 1995	San Juan	Twarda	Karin Kschwendt	Laura Golars Linda Wild	6:2, 0:6, 6:4
Finalistka	1.	16 kwietnia 1995	Houston	Ceglana	Wiltrud Probst	Nicole Arendt Manon Bollegraf	4:6, 2:6
Zwyciężczyni	3.	30 kwietnia 1995	Zagrzeb	Ceglana	Mercedes Paz	Laura Golarsa Irina Spîrlea	7:5, 6:2

Bibliografia

• Profil na stronie WTA (ang.). Women’s Tennis Association. [dostęp 19 października 2013].
• Profil na stronie ITF (ang.). International Tennis Federation. [dostęp 19 października 2013].
• Profil na stronie Pucharu Billie Jean King (ang.). Billie Jean King Cup. [dostęp 19 października 2013].

Linki zewnętrzne

• Canadian Tennis Hall of Fame (ang.). [dostęp 2013-10-18].
• Tennis world loses Canadian Rene Simpson to cancer (ang.). The Canadian Press, 2013-10-17. [dostęp 2013-10-18].