Reno (rzeka)

Reno

Reno na mapie Włoch
Kontynent	Europa
Państwo	Włochy
Rzeka
Długość	211,8 km
Powierzchnia zlewni	5,04 km²
Średni przepływ	95 m³/s
Źródło
Miejsce	masyw Le Lari, Apeniny
Wysokość	745 m n.p.m.
Ujście
Recypient	Morze Adriatyckie
Miejsce	okolice Casalborsetti
Współrzędne	44°35′47″N 12°16′49″E/44,596389 12,280278
Położenie na mapie Włoch ujście

Reno – rzeka w północnych Włoszech, w regionie Emilia-Romania, najważniejsza po Padzie w tym rejonie kraju. Pod względem długości zajmuje 10. miejsce w kraju.

Etymologia nazwy rzeki jest identyczna jak w przypadku Renu, uchodzącego do Morza Północnego; nazwa pochodzi od celtyckiego wyrażenia oznaczającego „płynącą wodę”.

Reno wypływa z masywu Le Lari w Apeninach, na wysokości 745 m n.p.m. W okolicach Le Piastre łączą się dwa strumienie, zapoczątkowując rzekę Reno. W swoim górnym biegu rzeka wyznacza granicę między Toskanią i Emilią-Romanią i płynie przez tereny zalesione. W tej części mieści się kilka sztucznych zbiorników wodnych, na których produkuje się energię elektryczną. W dolnym biegu do Reno wpływają liczne strumienie, z których niektóre są jedynie sezonowe. Do najważniejszych z nich należą: Limentra, Silla, Setta, Idice, Sillaro, Santerno i Senio. Rzeka uchodzi do Morza Adriatyckiego w pobliżu Casalborsetti.

W 43 r. p.n.e., na wysepce rzeki, w pobliżu ówczesnego rzymskiego miasta Bononia (dzisiejsza Bolonia), podpisano pakt ustanawiający II triumwirat – porozumienie między Oktawianem Augustem, Markiem Antoniuszem i Markiem Lepidusem.

Dante Alighieri wymienia rzekę Reno w XVIII pieśni Boskiej komedii, w części Piekło. Pisze tu o mieszkańcach Bolonii, żyjących między Saveną i Reno.

Reno dała nazwę apelacji apelacji DOC Reno, znanej w białych win m.in. z odmian montu i pignoletto^[1].

Zobacz też

• Rzeki we Włoszech

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Rzeka Reno w ujęciu historyczno-geograficznym (włoski)