Reprezentacja Algierii w piłce nożnej mężczyzn

Reprezentacja Algierii w piłce nożnej

Przydomek	الأفناك (Fenki) محاربي الصحراء, (trb. Muharibi Al-Sahra, Pustynni Wojownicy)
Związek	Fédération Algérienne de Football
Sponsor techniczny	Adidas
Trener	Djamel Belmadi (od 2018)
Skrót FIFA	ALG
Ranking FIFA	44. (1461.26 pkt.)[a]
Miejsce w rankingu Elo	47. (10 lipca 2016) (1653 pkt.)
Zawodnicy
Kapitan	Riyad Mahrez
Najwięcej występów	Mahieddine Meftah (107)
Najwięcej bramek	Islam Slimani (37)
Stroje domowe Stroje wyjazdowe
Mecze
Pierwszy mecz  Bułgaria 1−2 Algieria (Sofia, Bułgaria; 6.01.1963)
Najwyższe zwycięstwo Algieria 15−1 Jemen Południowy  (Trypolis, Libia; 17.08.1973)
Najwyższa porażka  Węgry 9−2 Algieria (Budapeszt, Węgry; 16.08.1967)
Medale
Mistrzostwa Puchar Narodów Afryki
1990, 2019 1980 1984, 1988
Strona internetowa
↑ Stan aktualny na 31 marca 2022.

Reprezentacja Algierii w piłce nożnej – kadra Algierii w piłce nożnej mężczyzn.

Historia

Największe piłkarskie sukcesy odnosiła w latach 80. Między 1980 a 1988 rokiem trzykrotnie stawała na podium w Pucharze Narodów Afryki, raz zajęła IV miejsce. Wtedy też – w 1982 roku – zadebiutowała w finałach mistrzostw świata. Podopieczni Rachida Mekloufiego w inauguracyjnym meczu pokonali przyszłych wicemistrzów świata RFN 2:1. W kolejnym przegrali z Austrią 0:2 i, mimo iż na zakończenie rozgrywek grupowych zwyciężyli Chile 3:2, to nie awansowali do drugiej rundy, tylko dlatego, że mieli gorszy bilans bramek od swoich rywali. W tamtej drużynie grali tacy zawodnicy jak Rabah Madjer, który w 1987 roku zdobył z FC Porto Puchar Mistrzów, strzelec dwóch bramek Salah Assad oraz dwaj późniejsi selekcjonerzy – Ali Fergani i Lakhdar Belloumi.

Na kolejny awans do Mundialu Algierczycy czekali tylko cztery lata. W Meksyku nie grali już tak skutecznie i po dwóch porażkach (z Brazylią 0:1 i Hiszpanią 0:3) oraz remisie 1:1 z Irlandią Północną (bilans bramkowy 1:5) szybko pożegnali się z turniejem. Zwieńczeniem udanej dekady było zdobycie w 1990 roku na własnym terenie Pucharu Narodów Afryki.

Od tego czasu Algierczycy grali nieskutecznie i przegrywali w kolejnych eliminacjach do mistrzostw świata. Rozgrywki mistrzostw Afryki kończą najczęściej na rundzie grupowej lub ćwierćfinale (z wyjątkiem edycji 1994 – dyskwalifikacja, i 2010 w której zajęli czwarte miejsce). W drużynie brakuje osobowości na miarę Madjera, a w wyjściu z zapaści nie pomagają częste zmiany selekcjonerów.

W 2009 roku, po dramatycznych bojach z odwiecznym rywalem, Egiptem Algieria po raz trzeci w historii zdołała awansować do Mistrzostw Świata. Do ostatecznego rozstrzygnięcia o awansie potrzebny był dodatkowy, trzeci mecz z Egiptem, rozegrany na neutralnym terenie w Sudanie, na Stade de Al-Merrikh w Omdurmanie (w swojej grupie obie drużyny osiągnęły identyczną liczbę punktów oraz bilans bramkowy, także w bezpośredniej rywalizacji nie doszło do rozstrzygnięcia – w pierwszym meczu Algieria pokonała u siebie Egipcjan 3:1, by na wyjeździe ulec 0:2). Rewanżowe spotkanie obu drużyn miało szczególnie dramatyczny przebieg, gdyż Egipcjanie bramkę na 2:0, przedłużającą ich szansę na awans do Mistrzostw Świata zdobyli dopiero w piątej minucie doliczonego czasu gry. Nie podłamało to jednak Algierczyków, którzy po przegranej podnieśli się i cztery dni później w Sudanie zdołali odnieść zwycięstwo. Zwycięską bramkę na miarę awansu strzelił w 40 minucie gry obrońca, Anthar Yahia.

Na mundialu w RPA algierska reprezentacja grała w grupie C razem ze Stanami Zjednoczonymi, Anglią i Słowenią. Po bezbramkowym remisie z Anglikami przyszły dwie porażki (ze Słowenią i USA po 0:1). Algierczycy pożegnali się więc z turniejem już po fazie grupowej.

Na kolejnych mistrzostwach świata (cztery lata później w Brazylii) Algieria zanotowała najlepszy jak do tej pory występ w historii tego kraju. Grając w grupie H z Belgią, Rosją i Koreą Południową zdobyła cztery punkty (po zwycięstwie z Koreańczykami 4:2, remisie 1:1 z Rosjanami oraz minimalnej porażce 1:2 z Belgami). Zajęła drugie miejsce i awansowała do 1/8 finału, ulegając w tej fazie po dogrywce przyszłym mistrzom świata Niemcom 1:2.

Aktualnie Algieria zajmuje 48 miejsce w rankingu FIFA^[1] i 8. miejsce na czarnym kontynencie oraz w federacji CAF^[2].

Udział w Mistrzostwach Świata

• 1930–1962 – Nie brała udziału (była kolonią francuską)
• 1966 – Wycofała się z eliminacji
• 1970–1978 – Nie zakwalifikowała się
• 1982 – Faza grupowa
• 1986 – Faza grupowa
• 1990–2006 – Nie zakwalifikowała się
• 2010 – Faza grupowa
• 2014 – 1/8 finału
• 2018–2022 – Nie zakwalifikowała się

Udział w Pucharze Narodów Afryki

• 1957–1962 – Nie brała udziału (była kolonią francuską)
• 1963–1965 – Nie brała udziału
• 1968 – Faza grupowa
• 1970–1978 – Nie zakwalifikowała się
• 1980 – II miejsce
• 1982 – IV miejsce
• 1984 – III miejsce
• 1986 – Faza grupowa
• 1988 – III miejsce
• 1990 – Mistrzostwo
• 1992 – Faza grupowa
• 1994 – Zdyskwalifikowana^[3]
• 1996 – Ćwierćfinał
• 1998 – Faza grupowa
• 2000 – Ćwierćfinał
• 2002 – Faza grupowa
• 2004 – Ćwierćfinał
• 2006–2008 – Nie zakwalifikowała się
• 2010 – IV miejsce
• 2012 – Nie zakwalifikowała się
• 2013 – Faza grupowa
• 2015 – Ćwierćfinał
• 2017 – Faza grupowa
• 2019 - Mistrzostwo
• 2021 - Faza grupowa

Trenerzy Algierii od początku XXI wieku

• 2000-01 – Abdelghani Djadaoui i Mircea Rădulescu
• 2001 – Hamid Zouba i Abdelhamid Kermali
• 2001 – Hamid Zouba, Abdelhamid Kermali i Azzedine Aït Djoudi
• 2001-02 – Rabah Madjer
• 2002-03 – Hamid Zouba
• 2003 – Georges Leekens
• 2003-04 – Rabah Saâdane
• 2004 – Robert Waseige
• 2004-05 – Ali Fergani i Lakhdar Belloumi
• 2005-06 – Meziane Ighil
• 2006-07 – Jean-Michel Cavalli
• 2007-10 – Rabah Saâdane
• 2010-11 – Abdelhak Benchikha
• 2011-14 – Vahid Halilhodžić
• 2014-16 – Christian Gourcuff
• 2016 – Nabil Neghiz
• 2016 – Milovan Rajevac
• 2016-17 – Georges Leekens
• 2017 – Lucas Alcaraz
• 2017–18 Rabah Madjer
• od 2018 Djamel Belmadi

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Reprezentacja Algierii w piłce nożnej mężczyzn w bazie FIFA (ang.)
• Oficjalna witryna związku
• RSSSF – archiwum wyników