Reprezentacja Chile w piłce nożnej mężczyzn

Chile
Ilustracja
Znak związku
Przydomek

La Roja (Czerwoni)

Związek

Federación de Fútbol de Chile

Sponsor techniczny

Adidas

Trener

Eduardo Berizzo

Skrót FIFA

CHI

Ranking FIFA

Decrease2.svg 28. (1526.4 pkt.)[a]

Miejsce w rankingu Elo

Decrease2.svg 30. (1768 pkt.)[a]

Zawodnicy
Kapitan

Claudio Bravo

Najwięcej występów

Gary Medel
Alexis Sánchez (151)

Najwięcej bramek

Alexis Sánchez (49)

Stroje
domowe
Stroje
wyjazdowe
Mecze
Pierwszy mecz
 Argentyna 3:1 Chile 
(Buenos Aires, Argentyna; 27 maja 1910)
Najwyższe zwycięstwo
 Chile 7:0 Wenezuela 
(Santiago, Chile; 29 sierpnia 1979)

 Chile 7:0 Armenia 
(Viña del Mar, Chile; 4 stycznia 1997)
 Meksyk 0:7 Chile 
(Santa Clara, USA; 18 czerwca 2016)

Najwyższa porażka
 Brazylia 7:0 Chile 
(Rio de Janeiro, Brazylia; 17 września 1959)
Medale
Igrzyska olimpijskie
Bronze medal.svg2000
Mistrzostwa świata
Bronze medal world centered-2.svg1962
Mistrzostwa Ameryki Południowej
Gold medal southamerica.svg2015, 2016
Silver medal southamerica.svg1955, 1956, 1979, 1987
Bronze medal southamerica.svg1926, 1941, 1945, 1967, 1991
Strona internetowa
  1. Stan aktualny na 31 marca 2022.

Reprezentacja Chile w piłce nożnej – narodowy zespół piłkarski Chile. Od 1910 roku reprezentuje Chile w międzynarodowych rozgrywkach piłkarskich.

40 razy występowało w rozgrywkach o Copa America, triumfując w nich dwa razy (2015, 2016), czterokrotnie zajmując drugie miejsce (1955, 1956, 1979, 1987), pięciokrotnie trzecie (1926, 1941, 1945, 1967, 1991) i jedenastokrotnie czwarte (1916, 1917, 1919, 1920, 1924, 1935, 1939, 1947, 1953, 1999, 2019).

Historia reprezentacji

Reprezentacja Chile dziewięciokrotnie startowała w finałach mistrzostw świata (1930, 1950, 1962, 1966, 1974, 1982, 1998, 2010, 2014), a swój największy sukces osiągnęła w 1962 roku, kiedy w turnieju rozgrywanym na własnym terenie, po wyeliminowaniu Szwajcarii, Włoch, Związku Radzieckiego i Jugosławii, zajęła ostatecznie trzecie miejsce. W półfinale ekipa prowadzona przez trenera Fernando Riere przegrała 2:4 z późniejszymi triumfatorami Brazylijczykami. Na pocieszenie Chilijczykom pozostała korona króla strzelców dla Leonela Sáncheza.

Pierwszą (1930) i czwartą (1950) edycję mundialu kończyli z kolei już na fazie grupowej. Z edycji 1934 wycofali się, a w 1938 w ogóle nie wzięli udziału w mistrzostwach. W latach 1954 i 1958 nie uzyskali kwalifikacji.

W czasie kolejnych występów na światowych czempionatach, aż do 1998 roku, reprezentacja żegnała się z turniejem już po fazie grupowej (1966, 1974, 1982), w ogóle nie kwalifikowała się do mistrzostw (1970, 1978, 1986), lub była dyskwalifikowana (1990, 1994).

Do wstydliwego zdarzenia doszło w czasie eliminacji do Mundialu 1990, we wrześniu 1989 roku. W meczu z Brazylią w Rio de Janeiro, przy stanie 1:0 dla gospodarzy, chilijski bramkarz Roberto Rojas udawał, że został poważnie raniony przez petardę rzuconą przez brazylijskich kibiców. Sztab reprezentacji, licząc na powtórzenie spotkania, odmówił kontynuowania meczu i wyprowadził piłkarzy z boiska. Dopiero po przejrzeniu zapisów wideo, stwierdzono, że petarda upadła daleko od bramkarza i nie mogła zagrozić jego zdrowiu. FIFA podjęła decyzję o dożywotniej dyskwalifikacji Rojasa oraz, jako że spotkanie z Brazylią było ostatnim meczem w eliminacjach do Mundialu 1990, zakazie występów Chile w kwalifikacjach do kolejnych mistrzostw. Ponadto krajowy związek piłki nożnej zwolnił cały sztab szkoleniowy z selekcjonerem Orlando Araveną na czele, a większość najlepszych piłkarzy zrezygnowała z występów w kadrze (np. Juan Carlos Letelier i Jorge Aravena).

W 1998 roku po szesnastoletniej przerwie reprezentacja zagrała na mistrzostwach świata. We Francji nie wygrała żadnego meczu, ale mimo to zdołała awansować z grupy (dzięki trzem remisom – z Włochami 2:2, z Austrią 1:1 i z Kamerunem 1:1). W drugiej rundzie przegrała 1:4 z Brazylią. Wyróżniającymi się zawodnikami tamtej drużyny był duet napastników Iván ZamoranoMarcelo Salas (Salas strzelił w turnieju cztery gole), pomocnik José Luis Sierra oraz bramkarz Nelson Tapia.

We Francji drużynę prowadził Urugwajczyk z chilijskim obywatelstwem Nelson Acosta, który w połowie 2005 roku po raz drugi objął funkcję selekcjonera. Druga kadencja była, zdaniem większości obserwatorów, o wiele trudniejsza od pierwszej, ponieważ obecnie reprezentacja jest jedną ze słabszych w Ameryce Południowej. W eliminacjach do Mundialu 2006 zajęła siódme miejsce w dziesięciozespołowej grupie.

Acosta złożył wypowiedzenie niedługo po przegranym 1:6 meczu z Brazylią w ćwierćfinale Copa América 2007, kiedy okazało się, że sześciu jego podopiecznych (w tym kapitan Jorge Valdivia) „rażąco złamało dyscyplinę” (chilijska federacja nie ujawniła o co chodzi) i następnie została surowo ukarana przez FIFA. Na nowego selekcjonera w sierpniu został wybrany Argentyńczyk Marcelo Bielsa.

Na Igrzyskach Olimpijskich w Sydney w 2000 roku młodzieżowa reprezentacja Chile zdobyła brązowy medal. Trenerem tamtej drużyny był także Acosta.

Chile awansowało na Mistrzostwa Świata w 2010 zajmując w eliminacjach drugą lokatę 1 punktem przegrywając z Brazylią. W turnieju w Południowej Afryce podopieczni Marcelo Bielsy zajęli drugie miejsce w grupie (za Hiszpanią) i odpadli w 1/8 finału przegrywając 3:0 z Brazylią.

Na Copa América 2011 Chilijczycy z grupy wyszli z 1 miejsca wygrywając dwa mecze i jeden remisując. W ćwierćfinale ulegli jednak Wenezueli.

W eliminacjach do Mistrzostw Świata 2014 Chile awansowało z 3 miejsca, za Argentyną i Kolumbią. Na turnieju w Brazylii Chile zajęło drugie miejsce w grupie. W 1/8 finału trafili, tak jak 4 lata wcześniej, na Brazylię, z którą przegrali po rzutach karnych.

W 2015 roku Chilijczycy wygrali Copa América 2015, gdzie byli gospodarzami, pokonując w finale po rzutach karnych Argentynę. Rok później, w finale Copa America 2016 ponownie pokonali Argentynę po rzutach karnych.

Jako triumfator dwóch edycji Copa America z rzędu (odpowiednio 2015 oraz 2016) reprezentacja Chile brała również udział w Pucharze Konfederacji 2017 w Rosji. W pierwszym meczu turnieju Chilijczycy wygrali z reprezentacją Kamerunu 2:0. Następnie w dwóch kolejnych meczach zremisowali po 1:1 odpowiednio z Niemcami oraz Australią. Pozwoliło im to awansować z pięcioma punktami na koncie z drugiego miejsca w grupie do półfinałów w których zmierzyli się z Portugalią. Zwyciężyli w tym meczu po serii rzutów karnych 3:0 (w regulaminowym czasie gry i po dogrywce 0:0). Dzięki temu awansowali do finału w którym zagrali z reprezentacją Niemiec. Przegrali ten mecz 0:1 i zajęli drugie miejsce w turnieju[1].

Od stycznia 2016 do października 2017 selekcjonerem reprezentacji Chile był Juan Antonio Pizzi. Pod jego wodzą Chilijczycy grali w eliminacjach do mundialu 2018 w Rosji, ostatecznie nie kwalifikując się do turnieju głównego (przegrana z Brazylią 0:3, przy niekorzystnych wynikach w innych meczach).

Obecnie Chilijczyków prowadzi Martín Lasarte.

Udział w międzynarodowych turniejach

Aktualna kadra

Kadra na mecze eliminacji do Mistrzostw Świata 2022 przeciwko reprezentacji Brazylii i Urugwaju, które odbyły się 24 i 29 marca 2022. Występy i gole aktualne na 31 marca 2022.

#Imię i nazwiskoData urodzeniaKlubWystępy (gole)
Bramkarze
23Brayan Cortés11 marca 1995Chile Colo-Colo7 (0)
12Zacarías López30 czerwca 1998Chile La Serena1 (0)
1Sebastián Pérez2 grudnia 1990Chile Universidad Católica1 (0)
Obrońcy
17Gary Medel3 sierpnia 1987Włochy Bologna145 (7)
4Mauricio Isla12 czerwca 1988Brazylia Flamengo136 (5)
Guillermo Maripán6 maja 1994Monako AS Monaco38 (2)
3Enzo Roco16 sierpnia 1992Hiszpania Elche33 (1)
18Sebastián Vegas4 grudnia 1996Meksyk Monterrey20 (2)
2Gabriel Suazo9 sierpnia 1997Chile Colo-Colo9 (0)
5Benjamín Kuscevic2 maja 1996Brazylia Palmeiras5 (0)
Pomocnicy
8Arturo Vidal22 maja 1987Włochy Inter Mediolan133 (32)
20Charles Aránguiz17 kwietnia 1989Niemcy Bayer Leverkusen96 (7)
6José Pedro Fuenzalida22 lutego 1985Chile Universidad Católica55 (5)
13Erick Pulgar15 stycznia 1994Turcja Galatasaray40 (4)
19Diego Valdés30 stycznia 1994Meksyk América20 (1)
16Claudio Baeza23 grudnia 1993Meksyk Toluca17 (0)
10Marcelino Núñez1 marca 2000Chile Universidad Católica9 (1)
Esteban Pavez1 maja 1990Chile Colo-Colo9 (0)
Pablo Parra23 lipca 1994Meksyk Puebla4 (1)
Napastnicy
7Alexis Sánchez19 grudnia 1988Włochy Inter Mediolan148 (48)
Eduardo Vargas20 listopada 1989Brazylia Atlético Mineiro106 (40)
9Jean Meneses16 marca 1993Meksyk León20 (3)
22Ben Brereton18 kwietnia 1999Anglia Blackburn Rovers12 (4)
15Joaquín Montecinos7 grudnia 1995Meksyk Tijuana8 (0)
21Iván Morales29 lipca 1999Meksyk Cruz Azul5 (1)
14Víctor Dávila4 listopada 1997Meksyk León3 (0)
11Ronnie Fernández30 stycznia 1991Chile Universidad de Chile2 (0)

Rekordziści

Selekcjonerzy

#TrenerNarodowość.OdDo.Bilans.Osiągnięcia
MZRP%TrofeaLata
1.Xabier Azkargorta Hiszpanialistopad 1994czerwiec 19961895459%
2.Nelson Acosta Urugwajczerwiec 1996marzec 20016926172646%
3.Pedro García Chilemarzec 2001wrzesień 20011231828%
4.Jorge Garcés Chilewrzesień 2001grudzień 2001301211%
César Vaccia Chileluty 2002grudzień 200210010%
5.Juvenal Olmos Chilestyczeń 2003kwiecień 20052579940%
6.Nelson Acosta (2) Urugwajkwiecień 2005lipiec 200728138756%
7.Marcelo Bielsa Argentynasierpień 2007luty 2011502781559%
8.Claudio Borghi Argentynaluty 2011listopad 2012271151147%
9.Jorge Sampaoli Argentynagrudzień 2012styczeń 201643269867%1x Copa América2015
10.Juan Antonio Pizzi Hiszpaniastyczeń 2016październik 2017321371248%1x Copa América2016
11.Reinaldo Rueda Kolumbiastyczeń 2018styczeń 202127981033%
12.Martín Lasarte Urugwajluty 20212276931%
%

Stan na 31 marca 2022.
Kursywą wyróżniono selekcjonerów tymczasowych.
W nawiasie podano, który raz selekcjoner prowadził reprezentację.

Linki zewnętrzne

Uwagi

  1. Stan aktualny na 31 marca 2022.

Przypisy

  1. PI, Puchar Konfederacji. Niemcy lepsi od Chile w finale turnieju [WIDEO, ZDJĘCIA], „gol24.pl” [dostęp 2017-07-05] (pol.).
  2. Podczas kończącego eliminacje meczu z Brazylią w 67 minucie mecz został przerwany, gdyż chilijski bramkarz Roberto Rojas symulował, że został uderzony racą z trybun. Mecz miał zostać powtórzony, jednak podczas śledztwa okazało się, że tak naprawdę piłkarz pociął sobie twarz żyletką. Brazylia wygrała mecz walkowerem, a Chile zostało zdyskwalifikowane.
  3. Kara za incydent z Roberto Rojasem w poprzednich eliminacjach.

Media użyte na tej stronie

Football pictogram.svg
Pictograms of Olympic sports - Football. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Decrease2.svg
Icon representing a decrease, consisting of a red-colored, down-pointing triangle.
Kit left arm.svg
Part of football kit based on Kit body.svg.
Kit body.svg

Complete kit:

Kit left arm.svg
Kit body.svg
Kit right arm.svg
Kit shorts.svg
Kit socks.svg






Kit socks long.svg
Football kit template socks
Flag of Chile.svg
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki
Bronze medal.svg
Autor: B1mbo, Licencja: CC BY-SA 2.5
Drawing of a bronze medal, based on Olympic rings.svg.
Bronze medal world centered-2.svg
Autor: , Licencja: CC BY-SA 1.0
A bronze medal with a globe icon
Flag of Italy (1861–1946).svg
Autor: F l a n k e r, Licencja: CC BY-SA 2.5
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki
Flag of England.svg
Flag of England. Saint George's cross (a red cross on a white background), used as the Flag of England, the Italian city of Genoa and various other places.
Flag of the United States.svg
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Kit body chi2122h.png
Autor: Martín Salvadó, Licencja: CC BY-SA 4.0
Chile 21-22 Home Kit
Bronze medal southamerica.svg
Autor: maix¿?, Licencja: CC BY-SA 2.5
A bronze medal with south america inside
Kit left arm chi2122h.png
Autor: Martín Salvadó, Licencja: CC BY-SA 4.0
Chile 21-22 Home Kit
Kit right arm chi2122A.png
Autor: LL2005, Licencja: CC BY-SA 4.0
Seleção Chilena 2021-22
Kit left arm chi2122A.png
Autor: LL2005, Licencja: CC BY-SA 4.0
Seleção Chilena 2021-22
Kit socks 3 stripes white.png
Kit socks 3 stripes white.png
Kit right arm chi2122h.png
Autor: Martín Salvadó, Licencja: CC BY-SA 4.0
Chile 21-22 Home Kit
Silver medal southamerica.svg
Autor: maix¿?, Licencja: CC BY-SA 2.5
A silver medal with south america inside
Kit body chi2122a.png
Autor: Martín Salvadó, Licencja: CC BY-SA 4.0
Chile 21-22 Away Kit
Logo Federación de Fútbol de Chile.png
Logo of Chilean Football Federation.
Kit shorts adidaswhite.png
Kit for football kit templates
Kit shorts adidasred.png
Autor: Lanzini, Licencja: CC BY 3.0
Football kit templates
Gold medal southamerica.svg
Autor: maix¿?, Licencja: CC BY-SA 2.5
A gold medal with south america inside