Reprezentacja Chin w piłce nożnej mężczyzn

Reprezentacja Chin w piłce nożnej mężczyzn
中国
	; Flaga Chińskiej Republiki Ludowej
Przydomek	Drużyna Smoków (chiń. 龙之队, Lóngzhī Duì)
Związek	Chiński Związek Piłki Nożnej (中国足球協會)
Trener	Li Xiaopeng; (od 2021)
Skrót FIFA	CHN
Ranking FIFA	78. (1304.02 pkt.)
Miejsce w rankingu Elo	88. (17 kwietnia 2019) (1479 pkt.)
	Zawodnicy
Kapitan	Zheng Zhi
Najwięcej występów	Li Weifeng (112)
Najwięcej bramek	Hao Haidong (41)
Stroje; domowe	Stroje; wyjazdowe
	Mecze
	Pierwszy mecz; Filipiny – Chiny 0-1; (Filipiny; 01.02.1913); Finlandia – Chiny 4-0; (Helsinki, Finlandia; 04.08.1952)
	Najwyższe zwycięstwo; Chiny – Guam 19-0; (Ho Chi Minh, Wietnam; 26.01.2000)
	Najwyższa porażka; Brazylia – Chiny 8-0; (Recife, Brazylia; 10.09.2012)
	Medale
Mistrzostwa Azji
	1984, 2004
	Strona internetowa
	↑ Stan aktualny na 23 czerwca 2022.;

Reprezentacja Chin w piłce nożnej należy do FIFA od 1931 roku. W 1958, a więc dziewięć lat po proklamowaniu przez Mao Zedonga Chińskiej Republiki Ludowej, wystąpiła z tej organizacji. Przez ponad dwadzieścia lat Chiny były piłkarską białą plamą, nie grały w eliminacjach ani do mistrzostw świata ani do mistrzostw Azji.

W 1979 roku, trzy lata po śmierci Mao i chińskim otwarciu na świat, drużyna narodowa znów została przyjęta do FIFA. Od tej pory regularnie występuje w rozgrywkach o Puchar kontynentu. Dwukrotnie – w 1984 i 2004 roku – dotarła do finału. Najpierw uległa Arabii Saudyjskiej, a dwadzieścia lat później dała się ograć Japonii. W finałach mistrzostw świata wystąpiła tylko raz. W 2002 roku zespół prowadzony przez Serba Borę Milutinovicia odpadł już po fazie grupowej, przegrywając wszystkie mecze, nie strzelając ani jednej bramki (0:2 z Kostaryką, 0:4 z Brazylią, 0:3 z Turcją).

W Chinach piłka nożna cieszy się umiarkowanym zainteresowaniem. Jeśli już, to oczy kibiców zwrócone są w stronę żeńskiej reprezentacji, która należy do ścisłej światowej czołówki. W 1996 roku Chinki zdobyły srebrny medal na Igrzyskach Olimpijskich, a trzy lata później grały w finale mistrzostw świata.

Od początku XXI wieku coraz więcej chińskich piłkarzy zaczęło występować w klubach europejskich. Kilku z nich można spotkać w drugich ligach Niemiec i Włoch, a także w Premiership. Kilka lat temu w barwach Crystal Palace grał były kapitan reprezentacji, rekordzista pod względem liczby gier w kadrze Fan Zhiyi. Pomocnik Li Tie był zawodnikiem Evertonu, a 24-letni Dong Fangzhuo trenował kilka lat w Manchesterze United. Były stoper Sun Jihai w latach 2002–2008 występował w Manchesterze City.

Po Mundialu 2002 z funkcji selekcjonera zrezygnował Milutinović. Jego następca, Holender Arie Haan, mimo dobrego wyniku w Pucharze Azji 2004 (drugie miejsce), przegrał eliminacje do kolejnych mistrzostw świata i został zdymisjonowany. Od początku 2005 roku trenerem kadry był 57-letni Zhu Guanghu. We wrześniu 2007 roku pałeczkę po nim przejął Serb Vladimir Petrović. Funkcję tę sprawował do 2008 roku. Później chińską kadrę prowadzili kolejno: Chińczycy Yin Tiesheng i Gao Hongbo, Hiszpan José Antonio Camacho, rodak Tieshenga i Hongbo Fu Bo, Francuz Alain Perrin, oraz ponownie Hongbo. Następnie selekcjonerem reprezentacji Chin został Włoch Marcello Lippi. Prowadził zespół od 2016 do 2019 r. i zrezygnował z funkcji po Pucharze Azji 2019.