Reprezentacja Kamerunu w piłce nożnej mężczyzn

Kamerun

Cameroun

Przydomek	Les Lions indomptables (Nieposkromione Lwy)
Związek	Fédération camerounaise de football
Sponsor techniczny	One All Sports
Trener	Rigobert Song (od 2022)
Skrót FIFA	CMR
Ranking FIFA	37. (1480.48 pkt.)[a]
Miejsce w rankingu Elo	58. (1618 pkt.)[a]
Zawodnicy
Kapitan	Vincent Aboubakar
Najwięcej występów	Rigobert Song (137)[1]
Najwięcej bramek	Samuel Eto’o (56)[1]
Stroje domowe Stroje wyjazdowe
Trzeci strój
Mecze
Pierwszy mecz Kamerun – Somali Francuskie 9:2 (Madagaskar; 14.04.1960)[2]
Najwyższe zwycięstwo Kamerun –  Czad 9:0 (Kongo; kwiecień 1965)[2]
Najwyższa porażka  Korea Południowa – Kamerun 5:0 (Seul; 04.10.1984)[2]  Norwegia – Kamerun 6:1 (Oslo; 31.10.1990)[2]  Rosja – Kamerun 6:1 (Palo Alto; 28.06.1994)[2]  Kostaryka – Kamerun 5:0 (San José; 09.03.1997)[2]
Strona internetowa
↑ Stan aktualny na 31 marca 2022.

Reprezentacja Kamerunu w piłce nożnej mężczyzn (fr. Équipe du Cameroun de football masculin) – męski zespół piłkarski, reprezentujący Kamerun w meczach i sportowych imprezach międzynarodowych, powoływany przez selekcjonera, w którym mogą występować wyłącznie zawodnicy posiadający obywatelstwo kameruńskie. Za jego funkcjonowanie odpowiedzialny jest Fédération camerounaise de football (FECAFOOT).

Jest to jedna z najbardziej utytułowanych i najsilniejszych afrykańskich reprezentacji. Może się pochwalić następującym bilansem: najwięcej startów w Mistrzostwach świata w piłce nożnej z tego kontynentu (siedmiokrotnie) i jako jedna z trzech drużyn najlepszy wynik (ćwierćfinał w 1990), drugie miejsce jeśli chodzi o osiągnięcia w Pucharze Narodów Afryki (pięciokrotne zdobycie mistrzostwa w czym ustępuje jedynie Egiptowi, który zdobył mistrzostwo siedem razy).

Historia

11 stycznia 1959 w Jaunde – podczas Pierwszego Nadzwyczajnego Walnego Zgromadzenia - doszło do założenia Fédération camerounaise de football (FECAFOOT) - kameruńskiego związku piłki nożnej, mimo że Kamerun nie był jeszcze wówczas niepodległym państwem (francuska część tego kraju stała się bowiem samodzielna od 1 stycznia 1960). Pierwszy, oficjalny mecz międzypaństwowy reprezentacja Kamerunu – jako niepodległego państwa (Republiki Kamerunu) – rozegrała 14 kwietnia 1960 przeciwko Somali Francuskiemu (w latach 1894-1967 nazwa obecnego Dżibuti), zwyciężając 9:2. Było to spotkanie I rundy towarzyskiego turnieju na Madagaskarze^[2]. Wcześniej (w latach 1953-1956) Kameruńczycy rozegrali kilka spotkań towarzyskich, jednak z uwagi na fakt, że w tym czasie Kamerun nie posiadał statusu niepodległego państwa, a dodatkowo nie istniała kameruńska federacja piłkarska, trudno te pojedynki uznać za oficjalne mecze międzypaństwowe. W 1962 FECAFOOT przystąpiła do FIFA, a w 1963 została członkiem Afrykańskiej Konfederacji Piłkarskiej.

Kamerun siedmiokrotnie wystąpił w mistrzostwach świata (1982, 1990, 1994, 1998, 2002, 2010, 2014), będąc pierwszą drużyną z Afryki, która dotarła do ćwierćfinału tej imprezy, co jest jego najlepszym występem podczas mundialu (później ten sukces powtórzyły jeszcze Senegal i Ghana). Podczas mundialu 1990 zespół Nieposkromionych Lwów, prowadzony przez Rosjanina Walerego Niepomniaszczyja, przegrał po dogrywce z Anglią. Wcześniej, w rozgrywkach grupowych sensacyjnie pokonał – w meczu otwarcia – mistrzów świata Argentyńczyków 1:0. Osiem lat wcześniej Kameruńczycy zakończyli mundial w Hiszpanii na fazie grupowej po zremisowaniu wszystkich trzech spotkań (z Peru i Polską po 0:0, oraz Włochami 1:1). Podobnie w 1994, 1998, 2002, 2010, oraz 2014 roku kameruńscy piłkarze zakończyli zmagania mundialowe już po fazie grupowej.

Ponadto Kamerun pięciokrotnie wygrywał Puchar Narodów Afryki (w 1984, 1988, 2000, 2002 i 2017). Miał być gospodarzem tego turnieju w 2019 roku jednak jego organizacja została mu odebrana.

W 2000 roku z kolei zespół U23 prowadzony przez Jeana-Paula Akono zdobył złoty medal Igrzysk Olimpijskich w Sydney.

Kameruńczycy również trzykrotnie wystąpili w Pucharze Konfederacji: w 2001, 2003 i 2017. Pierwszy turniej zakończyli już po fazie grupowej. W drugim zajęli 2 miejsce po porażce 0:1 z Francją. Trzeci i jak dotąd ostatni występ w Pucharze Konfederacji Kamerun zakończył (podobnie jak w 2001 roku) na fazie grupowej.

W marcu 2006 do dymisji podał się selekcjoner reprezentacji Portugalczyk Artur Jorge. Jego następca Holender Arie Haan został wybrany pięć miesięcy później. Z kolei vacat po odejściu Haana trwał aż siedem miesięcy; dopiero w sierpniu 2007 władze federacji i ministerstwa sportu postanowiły w internecie ogłosić konkurs na trenera kadry. Swoje zgłoszenia przysłało 78 szkoleniowców (m.in. Polak Wojciech Łazarek). W połowie września ogłoszono, że nowym selekcjonerem będzie Horst Köppel, jednak ten były reprezentant Niemiec w ostatniej chwili zmienił zdanie i zrezygnował. Ostatecznie obowiązki od tymczasowego opiekuna reprezentacji Juliusa Nyonghy przejął rodak Köppela Otto Pfister. Podał się do dymisji w 2009 z powodu słabych wyników w eliminacjach do Mistrzostw Świata w Piłce Nożnej 2010. Zastąpił go francuski szkoleniowiec Paul Le Guen, z którym Kamerun awansował na mistrzostwa w RPA. Na mistrzostwach organizowanych po raz pierwszy na kontynencie afrykańskim zespół kameruński trafił do grupy E razem z Holandią, Japonią i Danią. Przegrał jednak wszystkie trzy mecze (z Japonią 0:1, oraz Danią i Holandią po 1:2) i z zerowym dorobkiem punktowym zajął ostatnie miejsce w grupie i odpadł z turnieju. Po Le Guenie Kamerun prowadzili kolejno Javier Clemente, Denis Lavagne, Jean-Paul Akono, Volker Finke (z którym ekipa kameruńska awansowała na MŚ 2014 w Brazylii; znów przegrała jednak wszystkie trzy spotkania: z Meksykiem 0:1, Chorwacją 0:4 i Brazylią 1:4 i z zerowym dorobkiem punktowym odpadła już po fazie grupowej), oraz Alexandre Belinga. Od 2016 do 2017 roku reprezentację prowadził belgijski szkoleniowiec Hugo Broos. Brak awansu na mundial w Rosji oraz niechęć do zamieszkania na stałe w Kamerunie stały się przyczyną jego zwolnienia^[3]. Na stanowisku selekcjonera zespołu tymczasowo zastąpił go Alexandre Belinga^[4]. Od 2019 roku zespół prowadzi Toni Conceição.

Udział w Mistrzostwach Świata

• 1930 – 1962 – Nie brał udziału (był kolonią brytyjsko-francuską)
• 1966 – Wycofał się z eliminacji
• 1970 – 1978 – Nie zakwalifikował się
• 1982 – Faza grupowa
• 1986 – Nie zakwalifikował się
• 1990 – Ćwierćfinał
• 1994 – Faza grupowa
• 1998 – Faza grupowa
• 2002 – Faza grupowa
• 2006 – Nie zakwalifikował się
• 2010 – Faza grupowa
• 2014 – Faza grupowa
• 2018 – Nie zakwalifikował się
• 2022 – Faza grupowa

Udział w Pucharze Narodów Afryki

• 1957 – 1962 – Nie brał udziału (był kolonią brytyjsko-francuską)
• 1963 – 1965 – Nie brał udziału
• 1968 – Nie zakwalifikował się
• 1970 – Faza grupowa
• 1972 – III miejsce
• 1974 – 1980 – Nie zakwalifikował się
• 1982 – Faza grupowa
• 1984 – Mistrzostwo
• 1986 – II miejsce
• 1988 – Mistrzostwo
• 1990 – Faza grupowa
• 1992 – IV miejsce
• 1994 – Nie zakwalifikował się
• 1996 – Faza grupowa
• 1998 – Ćwierćfinał
• 2000 – Mistrzostwo
• 2002 – Mistrzostwo
• 2004 – Ćwierćfinał
• 2006 – Ćwierćfinał
• 2008 – II miejsce
• 2010 – Ćwierćfinał
• 2012 – 2013 – Nie zakwalifikował się
• 2015 – Faza grupowa
• 2017 – Mistrzostwo
• 2019 – 1/8 finału
• 2021 – III miejsce

Aktualna kadra zawodnicza

Kadra zawodnicza na Puchar Narodów Afryki 2017^[5] (wiek, liczba meczów i liczba goli aktualne na 14 stycznia 2017):

Nr Pozycja Nazwisko Data urodzenia Wiek Klub LM LB 1 BR Fabrice Ondoa 24.12.1995 21 Sevilla Atlético 22 0 2 OB Ernest Mabouka 16.06.1988 28 MŠK Žilina 0 0 3 OB Nicolas N’Koulou 27.03.1990 26 Olympique Lyon 71 1 4 OB Adolphe Teikeu 23.06.1990 26 FC Sochaux-Montbéliard 4 0 5 OB Michael Ngadeu-Ngadjui 23.11.1990 26 Slavia Praga 4 0 6 OB Ambroise Oyongo 22.06.1991 25 Montreal Impact 20 1 7 PO Clinton N’Jie 15.08.1993 23 Olympique Marsylia 16 6 8 NA Benjamin Moukandjo 12.11.1988 26 FC Lorient 40 8 9 NA Jacques Zoua 06.09.1991 25 1. FC Kaiserslautern 14 0 10 NA Vincent Aboubakar 22.01.1992 24 Beşiktaş JK 48 13 11 PO Edgar Salli 17.08.1992 24 1. FC Nürnberg 33 4 12 PO Frank Boya 01.07.1996 20 APEJES Academy 5 0 13 NA Christian Bassogog 18.10.1995 21 Aalborg BK 2 0 14 PO Georges Mandjeck 09.12.1988 27 FC Metz 29 0 15 PO Sébastien Siani 21.12.1986 30 KV Oostende 10 1 16 BR Jules Goda 30.05.1989 27 AC Ajaccio 1 0 17 PO Arnaud Djoum 02.05.1989 27 Heart of Midlothian FC 3 0 18 NA Robert Ndip Tambe 22.02.1994 22 Spartak Trnawa 2 0 19 OB Collins Fai 13.08.1992 24 Standard Liège 2 0 20 NA Karl Toko Ekambi 14.09.1992 24 Angers SCO 7 1 21 OB Mohamed Djetei 18.08.1994 22 Gimnàstic Tarragona 7 0 22 OB Jonathan Ngwem 20.07.1991 25 Progresso Associação do Sambizanga 2 0 23 BR Georges Bokwé 14.07.1989 29 Coton Sport FC de Garoua 0 0

Selekcjonerzy

Lata pracy	Imię i nazwisko trenera
1960 – 1965	Komisja techniczna
1965 – 1970	Dominique Colonna
1970	Raymond Fobete i Dominique Colonna
1970 – 1973	Peter Schnittger
1973 – 1975	Vladimir Beara
1976 – 1979	Ivan Ridanović
1980 – 1982	Branko Žutić
1982	Jean Vincent
1982 – 1984	Radivoje Ognjanović
1985 – 1988	Claude Le Roy
1988 – 1990	Walerij Niepomniaszczij
1991 – 1992	Philippe Redon
1993 – 1994	Jean Manga Onguéné
1994	Léonard Nseké
1994	Henri Michel
1994 – 1996	Jules Nyongha
1996 – 1997	Henri Depireux
1997 – 1998	Jean Manga Onguéné
1998	Claude Le Roy
1999 – 2001	Pierre Lechantre
2001	Jean-Paul Akono
2001 – 2004	Winfried Schäfer
2004 – 2006	Artur Jorge
2006 – 2007	Arie Haan
2007 – 2009	Otto Pfister
2009	Thomas N’Kono
2009 – 2010	Paul Le Guen
2010 – 2011	Javier Clemente
2011 – 2012	Denis Lavagne
2012 – 2013	Jean-Paul Akono
2013 – 2015	Volker Finke
2015 – 2016	Alexandre Belinga
2016 – 2017	Hugo Broos
2018	Alexandre Belinga
2018 – 2019	Clarence Seedorf
od 2019	Toni Conceição

Rekordziści

Uwagi

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Reprezentacja Kamerunu w piłce nożnej mężczyzn w bazie FIFA (ang.)
• Oficjalna strona związku
• RSSSF – archiwum wyników
• Planet World Cup – archiwum wyników w mistrzostwach świata
• Planet World Cup – archiwum wyników w eliminacjach do mistrzostw świata
• Planet World Cup – składy Kamerunu na poszczególnych Mundialach