Reprezentacja Kolumbii w piłce nożnej mężczyzn

Kolumbia
Colombia
Przydomek	Los Cafeteros (Plantatorzy Kawy)
Związek	Federación Colombiana de Fútbol
Sponsor techniczny	Adidas
Trener	Néstor Lorenzo; (od 2022)
Asystent trenera	Luis Amaranto Perea; Fernando Alloco
Skrót FIFA	COL
Ranking FIFA	17. (1612 pkt.)
Miejsce w rankingu Elo	12. (1919 pkt.)
	Zawodnicy
Kapitan	David Ospina
Najwięcej występów	David Ospina (127)
Najwięcej bramek	Radamel Falcao (36)
Stroje; domowe	Stroje; wyjazdowe
	Mecze
	Pierwszy mecz; Kolumbia 4:1 Kostaryka ; (Barranquilla, Kolumbia; 17 lutego 1926)
	Najwyższe zwycięstwo; Kolumbia 7:1 Gujana ; (Bogota, Kolumbia; 18 maja 2012); Bahrajn 0:6 Kolumbia ; (Riffa, Bahrajn; 26 marca 2015)
	Najwyższa porażka; Brazylia 9:0 Kolumbia ; (Lima, Peru; 24 marca 1957)
	Medale
Mistrzostwa Ameryki Południowej
	2001
	1975
	1987, 1993, 1995, 2016, 2021
	Strona internetowa
	↑ Stan aktualny na 22 grudnia 2022.;

Reprezentacja Kolumbii w piłce nożnej mężczyzn – zespół biorący udział w imieniu Kolumbii w zawodach piłkarskich. Sześciokrotnie startował w finałach mistrzostw świata (1962, 1990, 1994, 1998, 2014, 2018), ale tylko trzy razy – w 1990, 2014 oraz 2018 – przeszedł do drugiej rundy. We Włoszech Kolumbia, mimo iż wyprzedziła w grupie jedynie Zjednoczone Emiraty Arabskie, to z trzeciego miejsca awansowała do 1/8 finałów, w której to fazie jednak, po błędach bramkarza René Higuity, przegrała 1:2 z Kamerunem. W Brazylii zaś Kolumbijczycy zajęli pierwsze miejsce w grupie z kompletem dziewięciu punktów po zwycięstwach kolejno z Grecją 3:0, Wybrzeżem Kości Słoniowej 2:1, oraz Japonią 4:1. W 1/8 finału spotkali się z Urugwajem z którym wygrali 2:0. W ćwierćfinale los skojarzył ich z gospodarzem mistrzostw Brazylią z którą przegrali 1:2 i odpadli z turnieju. Ostatni raz Kolumbijczycy grali na światowym czempionacie w 2014. Z kolei szesnaście lat wcześniej, na turnieju we Francji w 1998 grupowe zwycięstwo nad Tunezją 1:0 okazało się nie wystarczające do awansu do dalszych rozgrywek (wcześniej przegrali z Rumunią 0:1 i Anglią 0:2).

Kolumbia awansowała również do Mistrzostw Świata 2018 w Rosji. Na tym turnieju zagrała ona w grupie H razem z Japonią, Polską, oraz Senegalem. Po niespodziewanej porażce 1:2 z Japończykami w pierwszym meczu przyszły dwa zwycięstwa (3:0 z Polakami oraz 1:0 z Senegalczykami). Pozwoliło to Kolumbijczykom zająć pierwsze miejsce w grupie i z sześcioma punktami na koncie awansować do 1/8 finału. W tej fazie mistrzostw rywalem Los Cafeteros była reprezentacja Anglii. Kolumbijczycy przegrali jednak ten mecz po rzutach karnych stosunkiem 3:4 i odpadli z turnieju.

Z zupełnie innych powodów Kolumbijczycy na długo zapamiętają swój udział na Mistrzostwach Świata 1994. Po dwóch porażkach i jednym zwycięstwie reprezentacja musiała żegnać się z turniejem już po rundzie grupowej. W ostatnim, decydującym o ewentualnym awansie meczu (ze Stanami Zjednoczonymi) samobójczą bramkę strzelił obrońca Andrés Escobar, a Kolumbia przegrała 1:2. Po powrocie do kraju fanatyczny kibic zastrzelił wychodzącego z restauracji 27-letniego Escobara. Morderca – Humberto Muñoz Castro – został skazany na dwadzieścia sześć lat pozbawienia wolności. Porwania i zabójstwa piłkarzy do dziś w Kolumbii, zdarzają się bardzo często. W połowie lat 90. także kilku zawodników grających w kadrze narodowej miało do czynienia z wymiarem sprawiedliwości – bramkarz René Higuita został w 1993 aresztowany za udział w porwaniu córki barona narkotykowego, Faustino Asprillę we wrześniu 1995 skazano na rok pozbawienia wolności za nielegalne posiadanie broni, a miesiąc później w bagażu innego reprezentanta Wilsona Péreza znaleziono kokainę.

Regularne w latach 90. występy na mistrzostwach świata oraz niezłe wyniki w rozgrywkach o Copa América związane są z postacią charyzmatycznego selekcjonera Francisco „Pacho” Maturany. Był trenerem kadry w czasie Mistrzostw Świata 1990 i 1994, a w 1998 reprezentację prowadził jego dawny asystent Hernán Darío Gómez. Ukoronowaniem jego pracy z drużyną narodową był pierwszy w historii triumf Kolumbii w mistrzostwach Ameryki Południowej, wywalczony na własnym boisku w 2001. Dzięki temu zwycięstwu dwa lata później Kolumbijczycy wzięli udział w rozgrywkach o Puchar Konfederacji. Zajęli w nich czwarte miejsce po porażce w meczu o trzecie miejsce z Turcją 1:2

Dzisiejsza reprezentacja to drużyna złożona z młodych i perspektywicznych zawodników jak Falcao, James Rodriguez, Jackson Martinez, Pablo Armero, a także doświadczonych Mario Yepes, Freddy Guarin czy Camilo Zuniga. Z nimi w składzie Kolumbia awansowała do czołówki (5. miejsce w grudniu 2012) rankingu FIFA pod koniec 2012. Wyprzedziła takie reprezentacje jak Anglia, Brazylia, Holandia czy Portugalia, zaś reprezentacja w eliminacjach do Mundialu 2014 grała bardzo dobrze, zajmując w południowoamerykańskich eliminacjach drugie miejsce i po raz pierwszy od 1998 uzyskując kwalifikację na mistrzostwa świata.

Kolumbia w 2012 zdobyła najwięcej punktów w rankingu FIFA.

Udział w międzynarodowych turniejach

Mistrzostwa świata

Udział w mistrzostwach świata
Rok	Kwalifikacje	Wynik
1930	Nie brała udziału
1934	Nie brała udziału
1938	Wycofała się z eliminacji
1950	Nie brała udziału
1954	Nie brała udziału
1958	Nie zakwalifikowała się
1962	Awans	Faza grupowa
1966	Nie zakwalifikowała się
1970
1974
1978
1982
1986
1990	Awans	1/8 finału
1994	Awans	Faza grupowa
1998	Awans	Faza grupowa
2002	Nie zakwalifikowała się
2006
2010
2014	Awans	Ćwierćfinał
2018	Awans	1/8 finału
2022	Nie zakwalifikowała się

Copa América

1916 – 1942 – Nie brała udziału
1945 – V miejsce
1946 – Wycofała się
1947 – VIII miejsce
1949 – VIII miejsce
1953 – 1956 – Wycofała się
1957 – V miejsce
1959 – 1959 – Wycofała się
1963 – VII miejsce
1967 – Nie zakwalifikowała się
1975 – II miejsce
1979 – Faza grupowa
1983 – Faza grupowa

1987 – III miejsce
1989 – Faza grupowa
1991 – IV miejsce
1993 – III miejsce
1995 – III miejsce
1997 – Ćwierćfinał
1999 – Ćwierćfinał
2001 – Mistrzostwo
2004 – IV miejsce
2007 – Faza grupowa
2011 – Ćwierćfinał
2015 – Ćwierćfinał
2016 – III miejsce

2019 – Ćwierćfinał
2021 – III miejsce

Aktualna kadra

Kadra na mecz towarzyski przeciwko reprezentacji Paragwaju, który odbył się 19 listopada 2022. Występy i gole aktualne na 19 listopada 2022.

#	Imię i nazwisko	Data urodzenia	Klub	Występy (gole)
Bramkarze
1	David Ospina	31 sierpnia 1988	An-Nassr	127 (0)
12	José Luis Chunga	11 lipca 1991	Alianza Petrolera	2 (0)
Obrońcy
3	Jhon Lucumí	26 czerwca 1998	Bologna	8 (0)
4	Carlos Cuesta	9 marca 1999	KRC Genk	7 (0)
6	Juan David Mosquera	5 września 2002	Portland Timbers	0 (0)
17	Johan Mojica	21 sierpnia 1992	Villarreal	20 (1)
18	Frank Fabra	22 lutego 1991	Boca Juniors	26 (1)
21	Daniel Muñoz	25 maja 1996	KRC Genk	15 (0)
23	Davinson Sánchez	12 czerwca 1996	Tottenham Hotspur	51 (1)
Pomocnicy
5	Wilmar Barrios	16 października 1993	Zenit Petersburg	53 (1)
8	Jorge Carrascal	25 maja 1998	CSKA Moskwa	3 (0)
10	James Rodríguez	12 lipca 1991	Olympiakos	89 (25)
15	Eduard Atuesta	18 czerwca 1997	Palmeiras	2 (0)
16	Jefferson Lerma	25 października 1994	Bournemouth	33 (1)
20	Juan Fernando Quintero	18 stycznia 1993	River Plate	32 (4)
Napastnicy
7	Diego Valoyes	22 września 1996	Talleres	3 (0)
9	Radamel Falcao	10 lutego 1986	Rayo Vallecano	102 (36)
11	Jhon Arias	21 września 1997	Fluminense	2 (0)
13	Santiago Moreno	21 kwietnia 2000	Portland Timbers	1 (0)
14	Jhon Durán	13 grudnia 2003	Chicago Fire	3 (0)
19	Rafael Santos Borré	15 września 1995	Eintracht Frankfurt	20 (2)

Rekordziści

Najwięcej występów w kadrze

Lp.	Zawodnik	Lata gry w kadrze	Mecze	Bramki
1.	David Ospina	2007–	127	0
2.	Juan Cuadrado	2010–	113	10
3.	Carlos Valderrama	1985–1998	111	11
4.	Mario Yepes	1999–2014	102	6
4.	Radamel Falcao	2007–	102	36
6.	Leonel Álvarez	1985–1997	101	1
7.	James Rodríguez	2011–	89	25
8.	Carlos Sánchez	2007–2018	88	0
9.	Freddy Rincón	1990–2001	84	17
10.	Luis Carlos Perea	1987–1994	78	2

Aktualizacja: 19 listopada 2022

Najwięcej goli w kadrze

Lp.	Zawodnik	Lata gry w kadrze	Bramki	Mecze
1.	Radamel Falcao	2007–	36	102
2.	Arnoldo Iguarán	1979–1993	25	68
2.	James Rodríguez	2011–	25	89
4.	Faustino Asprilla	1993–2001	20	57
5.	Freddy Rincón	1990–2001	17	84
6.	Carlos Bacca	2010–	16	52
7.	Teófilo Gutiérrez	2009–	15	51
7.	Víctor Aristizábal	1993–2003	15	66
9.	Adolfo Valencia	1992–1998	14	37
10.	Iván Valenciano	1991–2000	13	29
10.	Antony de Ávila	1983–1998	13	54

Aktualizacja: 19 listopada 2022

Selekcjonerzy

#	Trener	Narodowość	.	Od	Do	.	Bilans					.	Osiągnięcia
#	Trener	Narodowość		Od	Do		M	Z	R	P	%		Trofea	Lata
1.	Alfonso Novoa	Kolumbia		luty 1938			5	2	0	3	40%
2.	Fernando Paternoster	Argentyna		sierpień 1938			4	1	0	3	25%
3.	Roberto Meléndez	Kolumbia		styczeń 1945	luty 1945		6	1	1	4	22%
4.	José Arana Cruz	Peru		grudzień 1946			6	6	0	0	100%
5.	Lino Taioli	Argentyna		grudzień 1947			7	0	2	5	10%
6.	Friedrich Donnenfeld	Austria		kwiecień 1949	maj 1949		7	0	2	5	10%
7.	Pedro López	Kolumbia		marzec 1957	kwiecień 1957		6	2	0	4	33%
8.	Rodolfo Orlandini	Argentyna		czerwiec 1957	lipiec 1957		5	0	1	4	7%
9.	Adolfo Pedernera	Argentyna		luty 1961	czerwiec 1962		9	2	3	4	33%
10.	Gabriel Ochoa Uribe	Kolumbia		marzec 1963			6	0	1	5	6%
11.	Efraín Sánchez	Kolumbia		wrzesień 1963			2	1	0	1	50%
12.	Antonio Julio de la Hoz	Kolumbia		lipiec 1965	sierpień 1965		4	1	0	3	25%
13.	César López Fretes	Paragwaj		listopad 1966	grudzień 1966		2	0	1	1	17%
14.	Francisco Zuluaga	Kolumbia		październik 1968	sierpień 1969		14	1	3	10	14%
15.	César López Fretes (2)	Paragwaj		maj 1970			1	0	0	1	0%
16.	Todor Veselinović	Serbia		marzec 1972	lipiec 1973		13	2	5	6	14%
17.	Efraín Sánchez (2)	Kolumbia		lipiec 1975	październik 1975		9	6	0	3	67%
18.	Blagoje Vidinić	Macedonia Północna		październik 1976	wrzesień 1979		16	3	5	8	29%
19.	Carlos Bilardo	Argentyna		czerwiec 1980	wrzesień 1981		10	1	4	5	23%
20.	Efraín Sánchez (3)	Kolumbia		luty 1983	październik 1984		14	3	8	3	40%
21.	Gabriel Ochoa Uribe (2)	Kolumbia		luty 1985	listopad 1985		19	8	5	6	51%
22.	Francisco Maturana	Kolumbia		maj 1987	czerwiec 1990		40	20	11	9	59%
23.	Luis Augusto García	Kolumbia		styczeń 1991	lipiec 1991		11	3	4	4	39%
–	Humberto Ortiz	Kolumbia		lipiec 1992	sierpień 1992		2	1	1	0	67%
24.	Francisco Maturana (2)	Kolumbia		grudzień 1992	czerwiec 1994		34	18	13	3	66%
25.	Hernán Darío Gómez	Kolumbia		sierpień 1994	czerwiec 1998		56	21	17	18	48%
26.	Javier Álvarez	Kolumbia		wrzesień 1998	luty 2000		15	5	5	5	44%
27.	Luis Augusto García (2)	Kolumbia		luty 2000	maj 2001		21	11	5	5	60%
28.	Francisco Maturana (3)	Kolumbia		maj 2001	listopad 2001		13	9	2	2	74%		1x Copa América	2001
–	Reinaldo Rueda	Kolumbia		maj 2002	listopad 2002		4	1	1	2	33%
29.	Francisco Maturana (4)	Kolumbia		listopad 2002	listopad 2003		17	3	7	7	31%
30.	Reinaldo Rueda (2)	Kolumbia		styczeń 2004	listopad 2006		40	17	12	11	53%
31.	Jorge Luis Pinto	Kolumbia		grudzień 2006	wrzesień 2008		27	11	7	9	49%
32.	Eduardo Lara	Kolumbia		wrzesień 2008	październik 2009		15	8	1	6	56%
33.	Hernán Darío Gómez (2)	Kolumbia		maj 2010	sierpień 2011		16	6	5	5	48%
34.	Leonel Álvarez	Kolumbia		sierpień 2011	grudzień 2011		5	3	1	1	67%
35.	José Pekerman	Argentyna		styczeń 2012	sierpień 2018		77	42	20	15	54%
–	Arturo Reyes	Kolumbia		sierpień 2018	luty 2019		4	3	1	0	33%
36.	Carlos Queiroz	Portugalia		luty 2019	grudzień 2020		18	9	5	4	50%
37.	Reinaldo Rueda	Kolumbia		styczeń 2021	marzec 2022		17	4	10	3	24%
38.	Néstor Lorenzo	Argentyna		lipiec 2022	nadal		3	3	0	0	100%
Inni
–	Javier Álvarez^[b]	Kolumbia	.	listopad 1996		.	1	0	0	1	0%	.
–	Juan José Peláez^[c]	Kolumbia		wrzesień 1997			1	0	1	0	33%
							563	221	154	188	%

Stan na 30 grudnia 2022.
Kursywą wyróżniono selekcjonerów tymczasowych.
W nawiasie podano, który raz selekcjoner prowadził reprezentację.

Uwagi

↑ Stan aktualny na 30 grudnia 2022.
↑ Selekcjoner młodzieżowej kadry; podczas kadencji Hernána Darío Gómeza poprowadził rezerwową reprezentację (pod szyldem pierwszej reprezentacji) w jednym meczu towarzyskim (podczas tourneé do Azji)^[1].
↑ Asystent Hernána Darío Gómeza; podczas jego kadencji poprowadził rezerwową reprezentację (pod szyldem pierwszej reprezentacji) w jednym meczu towarzyskim, gdy pierwsza reprezentacja przygotowywała się na mecze eliminacyjne^[2].

Przypisy

↑ Paolo Arenas Vásquez: Para nunca repetir: La insólita gira de la Selección Colombia por Asia en 1996. [w:] ComuTricolor [on-line]. comutricolor.com, 15 marca 2015. [dostęp 2017-10-24]. (hiszp.).
↑ HOY SE REÚNE EL EQUIPO DE PELÁEZ. [w:] El Tiempo [on-line]. eltiempo.com, 1 września 1997. [dostęp 2017-10-24]. (hiszp.).

Linki zewnętrzne

Oficjalna strona związku (hiszp.)
Profil na stronie FIFA. fifa.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-11-23)]. (ang.)
Profil na National Football Teams (ang.)
RSSSF – archiwum wyników 1938-2004 (ang.)
RSSSF – archiwum trenerów 1938-2004 (ang.)
RSSSF – archiwum zawodników z największą liczbą występów i goli (ang.)
Planet World Cup – archiwum wyników w mistrzostwach świata (ang.)
Planet World Cup – archiwum wyników z eliminacji do mistrzostw świata (ang.)
Planet World Cup – składy Kolumbii na poszczególnych Mundialach (ang.)

[1] Stan aktualny na 22 grudnia 2022.

[2] Stan aktualny na 30 grudnia 2022.

[a-4] Selekcjoner młodzieżowej kadry; podczas kadencji Hernána Darío Gómeza poprowadził rezerwową reprezentację (pod szyldem pierwszej reprezentacji) w jednym meczu towarzyskim (podczas tourneé do Azji)^[1].

[b-6] Asystent Hernána Darío Gómeza; podczas jego kadencji poprowadził rezerwową reprezentację (pod szyldem pierwszej reprezentacji) w jednym meczu towarzyskim, gdy pierwsza reprezentacja przygotowywała się na mecze eliminacyjne^[2].

[comutricolor-3] Paolo Arenas Vásquez: Para nunca repetir: La insólita gira de la Selección Colombia por Asia en 1996. [w:] ComuTricolor [on-line]. comutricolor.com, 15 marca 2015. [dostęp 2017-10-24]. (hiszp.).

[eltiempo-5] HOY SE REÚNE EL EQUIPO DE PELÁEZ. [w:] El Tiempo [on-line]. eltiempo.com, 1 września 1997. [dostęp 2017-10-24]. (hiszp.).

[a]

[a]

[b]

[c]

[1]

[2]

kobiety	Argentyna Boliwia Brazylia Chile Ekwador Kolumbia Paragwaj Peru Urugwaj Wenezuela
mężczyźni	Argentyna Boliwia Brazylia Chile Ekwador Kolumbia Paragwaj Peru Urugwaj Wenezuela

kobiety	Piłka nożna Piłka ręczna Piłka siatkowa Rugby union Rugby 7
mężczyźni	Piłka nożna Piłka ręczna Piłka siatkowa Rugby union Rugby 7

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne