Reprezentacja Polski w hokeju na lodzie mężczyzn
Przydomek | Biało-Czerwoni | ||
---|---|---|---|
Związek | |||
Sponsor techniczny | |||
Menedżer generalny | |||
Trener | |||
Asystent trenera | |||
Skrót IIHF | POL | ||
Ranking IIHF | |||
Zawodnicy | |||
Kapitan | |||
Najwięcej występów | Henryk Gruth (248)[a] | ||
Najwięcej punktów | Leszek Laszkiewicz (150) | ||
Najwięcej bramek | Andrzej Zabawa (99) | ||
| |||
Mecze | |||
Pierwszy mecz Polska – Austria 1:13 (Davos, 10 stycznia 1926; tow.) | |||
Najwyższe zwycięstwo Polska – Chiny 21:1 (Eindhoven, 26 marca 1993; MŚ B 1993)[2] | |||
Najwyższa porażka ZSRR – Polska 20:0 (Moskwa, 11 kwietnia 1973; MŚ A 1973)[3][4] | |||
Medale | |||
Mistrzostwa Europy | |||
| |||
Strona internetowa | |||
|
Reprezentacja Polski w hokeju na lodzie mężczyzn – zespół hokeja na lodzie, reprezentujący Rzeczpospolitą Polską, powoływany przez selekcjonera, w której występować mogą wszyscy zawodnicy posiadający obywatelstwo polskie.
Historia
Po raz pierwszy seniorską reprezentację kraju powołano w 1925 r., tuż po założeniu Polskiego Związku Hokeja na Lodzie (PZHL), a w jej skład weszli hokeiści AZS Warszawa i Warszawskiego Towarzystwa Łyżwiarskiego[5]. Inauguracyjne, oficjalne spotkanie międzypaństwowe rozegrała ona 10 stycznia 1926[b] na Eissportstadion w Davos, przegrywając 1:13 towarzyski mecz przeciwko Austrii. W drugiej połowie, honorową i zarazem pierwszą w historii bramkę zdobył Aleksander Tupalski[6]. Dzień później, 11 stycznia 1926 w tym szwajcarskim kurorcie, PZHL został przyjęty do Międzynarodowej Federacji Hokeja na Lodzie (wówczas LIHG, obecnie IIHF)[7], dzięki czemu kadra narodowa mogła przystąpić do premierowej wielkiej imprezy międzynarodowej (10. edycji mistrzostw Europy, organizowanych w Davos). W swym inauguracyjnym pojedynku – rozegranym 12 stycznia 1926 na Eissportstadion – Polacy ulegli 1:2 Francji, a gola dla nich zdobył Tadeusz Adamowski[8]. Pierwsze w historii zwycięstwo „biało-czerwoni” odnieśli 14 stycznia 1926 na Eissportstadion, wygrywając 3:1 z Włochami i ostatecznie zajęli 6. miejsce w turnieju[8]. W skład drużyny wchodzili: Edmund Czaplicki, Henryk Niezabitowski (bramkarze), Aleksander Kowalski, Włodzimierz Krygier, Lucjan Kulej, Tadeusz Adamowski, G. Mamrot, Andrzej Osiecimski-Czapski, Wilhelm Rybak (grający trener), Aleksander Słuczanowski, Aleksander Tupalski i Kazimierz Żebrowski.
Z okazji jubileuszu 50-lecia istnienia PZHL, w grudniu 1975 r. zorganizowano w Katowicach turniej towarzyski, w którym poza kadrą Polski uczestniczyła juniorska kadra Szwecji, reprezentacja ZSRR II i Czechosłowacji II (zwycięzca rywalizacji)[9][10][11]. W kwietniu 1986 r. kadra Polski „A” zdobyła w Katowicach Puchar 60-lecia PZHL po zwycięstwie nad reprezentacją Czechosłowacji do lat 20 7:3[12].
Dwukrotnie Polska była organizatorem mistrzostw świata najwyższego szczebla: w 1931 w Krynicy-Zdroju (wówczas polska kadra zajęła najwyższe w historii 4 miejsce na MŚ) oraz w 1976 w Katowicach. W pierwszym dniu drugiego z tych turniejów, 8 kwietnia 1976 w katowickiej hali Spodek) reprezentacja Polski sensacyjnie pokonała faworyta turnieju i aktualnego mistrza świata (wówczas 14-krotnego mistrza świata i 5-krotnego mistrza olimpijskiego), ZSRR 6:4 (2:0 3:2 1:2). Gole dla Polaków zdobyli wówczas: Jaskierski (na 1:0), Nowiński (na 2:0), Jobczyk (na 3:1), Jaskierski (na 4:1) i ponownie Jobczyk (na 5:2 i 6:2). Do dnia dzisiejszego mecz powszechnie uznawany jest za najlepszy w dziejach polskiego hokeja na lodzie.
W pierwszym meczu turnieju MŚ 1986 Grupy A w Moskwie Polska pokonała aktualnych mistrzów świata, Czechosłowację, 2:1 po dwóch golach Jerzego Christa[13]. W MŚ 1989 Polska została zdegradowana z Grupy A, zaś otrzymała wówczas puchar „fair play”, a wobec nieobecności ekipy podczas ceremonii zamknięcia imprezy, trofeum odebrał polski sędzia Julian Górski[14].
Polska kilkakrotnie była gospodarzem mistrzostw drugiej klasy (w przeszłości Grupa B, następnie Dywizja I). W ostatnim czasie były to mistrzostwa I Dywizji 2009 w Toruniu i I Dywizji Grupy B 2012 (trzeci poziom) w Krynicy-Zdroju.
Najlepszy wynik podczas igrzysk olimpijskich to 4. miejsce na turnieju hokejowym podczas Zimowych Igrzysk Olimpijskich 1932 w Lake Placid. Był to jednak wynik najlepszy tylko formalnie, bo w turnieju wzięły udział jedynie 4 drużyny, a reprezentacja Polski przegrała wszystkie mecze i zajęła miejsce ostatnie. Najwyższe miejsca wywalczone to 6. pozycje uzyskane w 1972 r. w Sapporo i w 1976 r. w Innsbrucku (w igrzyskach tych walczyło po 12 zespołów). W kwietniu 1991 Polska pokonała dwukrotnie Danię w kwalifikacjach do ZIO 1992[15][16]. W turnieju 1992 w Albertville reprezentacja po raz ostatni, jak dotąd, uczestniczyła w igrzyskach olimpijskich[17].
Po Mistrzostwach Świata 1982 Grupy B w austriackim Klagenfurcie w marcu tego roku trzej reprezentantów, Andrzej Małysiak, Justyn Denisiuk i Bogusław Maj, nie powróciło do kraju podczas trwającego stanu wojennego, za co w maju 1982 decyzją zarządu PZHL zostali ukarani dożywotnią dyskwalifikacją[18].
30 sierpnia 2012 selekcjonerem kadry został Rosjanin Igor Zacharkin, a konsultantem kadry jego rodak Wiaczesław Bykow. Podczas Mistrzostw Świata I Dywizji 2013 reprezentacja wystąpiła w strojach oznaczonych napisem "Polska" (dotychczas było to "Poland")[19]. W sierpniu 2014 r. selekcjonerem kadry został, dotychczasowy asystent, Jacek Płachta[20][21]. 7 listopada 2014 podczas turnieju Euro Ice Hockey Challenge 2014/2015 w Budapeszcie reprezentacja Polski rozegrała swoje 1000. oficjalne spotkanie międzypaństwowe, pokonując Włochy 3:2[22]. W połowie 2017 r. z posady selekcjonera kadry odszedł Jacek Płachta[23]. 11 lipca 2017 nowym głównym szkoleniowcem kadry Polski został ogłoszony Kanadyjczyk Ted Nolan, a równolegle trenerem kadry został Tom Coolen, który krótko wcześniej został mianowany ligowej drużyny GKS-u Katowice[24][25], natomiast asystentami zostali pracujący w polskiej lidze Krzysztof Majkowski i Marek Rączka[26]. Po turnieju mistrzostw świata Dywizji I Grupy A edycji 2018, w którym Polska została zdegradowana do Dywizji IB, obaj kanadyjscy trenerzy zostali zwolnieni ze stanowisk[27].
Decyzją Ministerstwa Sportu i Turystyki, ogłoszoną na początku kwietnia 2018 r., prowadzenie reprezentacji Polski seniorów zostało odebrane PZHL i przekazane Polskiemu Komitetowi Olimpijskiemu[28].
13 czerwca 2018 nowym selekcjonerem został, pochodzący z Polski, fiński trener Tomasz Valtonen[29], który równocześnie został głównym trenerem drużyny klubowej Podhala Nowy Targ[30][31]. Na początku września 2018 ogłoszono pełny skład sztabu szkoleniowego; do pracy u boku Valtonena zostali zaangażowani polscy trenerzy ligowi Marek Ziętara i Jacek Szopiński oraz Finowie Risto Dufva i Tommi Satosaari[32].
Na początku grudnia 2018 r. głównym sponsorem reprezentacji Polski zostały Polskie Zakłady Bukmacherskie (PZBuk), prywatny podmiot oferujący legalne zakłady bukmacherskie[33][34].
W lutym 2020 r. Polska sensacyjnie wygrała w Kazachstanie turniej kwalifikacyjny do Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2022. W czerwcu 2020 r. ze stanowiska głównego trenera reprezentacji odszedł Tomasz Valtonen[35], a nowym został Słowak Róbert Kaláber (jednocześnie trener drużyny JKH GKS Jastrzębie)[36]. 30 czerwca 2020 asystentami głównego szkoleniowca w sztabie zostali ogłoszeni Tomasz Demkowicz i Artur Ślusarczyk, a trenerem bramkarzy Arkadiusz Sobecki[37].
Turnieje mistrzostw świata w 2020 i 2021 z udziałem reprezentacji Polski zostały odwołane z powodu pandemii COVID-19[38][39]. Po trzech latach przerwy Polska wystąpiła na turnieju MŚ edycji 2022 uzyskując awans do Dywizji IA[40][41]. 11 sierpnia 2022 ogłoszono, że do sztabu trenerskiego kadry wszedł Grzegorz Klich, a odszedł z tego grona Tomasz Demkowicz[42].
Udział w międzynarodowych turniejach
Igrzyska olimpijskie
- 1920 – nie uczestniczyła
- 1924 – nie uczestniczyła
- 1928 – 9. miejsce
- 1932 – 4. miejsce
- 1936 – 9. miejsce
- 1948 – 6. miejsce
- 1952 – 6. miejsce
- 1956 – 8. miejsce
- 1960 – rezygnacja z udziału[43]
- 1964 – 9. miejsce
- 1968 – rezygnacja z udziału[44]
- 1972 – 6. miejsce[45]
- 1976 – 6. miejsce
- 1980 – 7. miejsce
- 1984 – 7. miejsce
- 1988 – 10. miejsce[46]
- 1992 – 11. miejsce
- 1994 – brak kwalifikacji
- 1998 – brak kwalifikacji
- 2002 – brak kwalifikacji
- 2006 – brak kwalifikacji
- 2010 – brak kwalifikacji
- 2014 – brak kwalifikacji
- 2018 – brak kwalifikacji
- 2022 – brak kwalifikacji
Mistrzostwa świata
- 1928* – 9. miejsce
- 1930 – 5. miejsce
- 1931 – 4. miejsce
- 1932* – 4. miejsce
- 1933 – 7. miejsce
- 1934 – rezygnacja z udziału
- 1935 – 10. miejsce[47]
- 1936* – 9. miejsce
- 1937 – 8. miejsce
- 1938 – 7. miejsce
- 1939 – 6. miejsce[48]
- 1947 – 6. miejsce
- 1948* – 7. miejsce
- 1949 – rezygnacja z udziału
- 1950 – rezygnacja z udziału
- 1951 – rezygnacja z udziału
- 1952 – 6. miejsce
- 1953 – rezygnacja z udziału
- 1954 – rezygnacja z udziału
- 1955 – 7. miejsce[49]
- 1956* – 8. miejsce
- 1957 – 6. miejsce
- 1958 – 8. miejsce
- 1959 – 11. miejsce: spadek
- 1960* – rezygnacja z udziału[43]
- 1961 – 13. miejsce (5. w Grupie B)
- 1962 – rezygnacja z udziału[50]
- 1963 – 12. miejsce (4. w Grupie B)
- 1964* – 9. miejsce (1. w Grupie B)
- 1965 – 9. miejsce (1. w Grupie B): awans[51][52]
- 1966 – 8. miejsce: spadek[53]
- 1967 – 9. miejsce (1. w Grupie B): brak awansu[54][44]
- 1968* – rezygnacja z udziału[44]
- 1969 – 8. miejsce (2. w Grupie B): awans[55][56]
- 1970 – 6. miejsce: spadek[57]
- 1971 – 8. miejsce (2. w Grupie B)[58]
- 1972 – 7. miejsce (1. w Grupie B): awans[59]
- 1973 – 5. miejsce[60]
- 1974 – 5. miejsce[61][62]
- 1975 – 5. miejsce[63]
- 1976 – 7. miejsce: spadek
- 1977 – 10. miejsce (2. w Grupie B)[64]
- 1978 – 9. miejsce (1. w Grupie B): awans[65][66]
- 1979 – 8. miejsce: spadek[67][68][69][70]
- 1981 – 10. miejsce (2. w Grupie B)[71]
- 1982 – 11. miejsce (3. w Grupie B)[72]
- 1983 – 10. miejsce (2. w Grupie B)[73]
- 1985 – 9. miejsce (1. w Grupie B): awans[74]
- 1986 – 8. miejsce: spadek[75]
- 1987 – 9. miejsce (1. w Grupie B): awans[76]
- 1989 – 8. miejsce: spadek[77]
- 1990 – 14. miejsce (6. w Grupie B)[78]
- 1991 – 12. miejsce (4. w Grupie B): awans[79]
- 1992 – 12. miejsce: spadek[80]
- 1993 – 14. miejsce (2. w Grupie B)
- 1994 – 15. miejsce (3. w Grupie B)
- 1995 – 15. miejsce (3. w Grupie B)
- 1996 – 17. miejsce (5. w Grupie B)
- 1997 – 17. miejsce (5. w Grupie B)
- 1998 – 23. miejsce (7. w Grupie B)
- 1999 – 23. miejsce (7. w Grupie B)
- 2000 – 20. miejsce (4. w Grupie B)
- 2001 – 19. miejsce (1. w Dywizji I, Grupa A): awans
- 2002 – 14. miejsce: spadek
- 2003 – 19. miejsce (2. w Dywizji I, Grupa A)
- 2004 – 21. miejsce (3. w Dywizji I, Grupa B)
- 2005 – 19. miejsce (2. w Dywizji I, Grupa A)
- 2006 – 21. miejsce (3. w Dywizji I, Grupa B)
- 2007 – 20. miejsce (2. w Dywizji I, Grupa A)
- 2008 – 21. miejsce (3. w Dywizji I, Grupa A)
- 2009 – 23. miejsce (4. w Dywizji I, Grupa B)
- 2010 – 22. miejsce (3. w Dywizji I, Grupa B)
- 2011 – 22. miejsce (4. w Dywizji I, Grupa B): spadek
- 2012 – 24. miejsce (2. w Dywizji IB)
- 2013 – 24. miejsce (2. w Dywizji IB)
- 2014 – 23. miejsce (1. w Dywizji IB): awans
- 2015 – 19. miejsce (3. w Dywizji IA)
- 2016 – 19. miejsce (3. w Dywizji IA)
- 2017 – 20. miejsce (4. w Dywizji IA)
- 2018 – 22. miejsce (6. w Dywizji IA): spadek
- 2019 – 24. miejsce (2. w Dywizji IB)
- 2020 – odwołane z powodu pandemii COVID-19
- 2021 – odwołane z powodu pandemii COVID-19
- 2022 – 22. miejsce (1. w Dywizji IB): awans
- * – mistrzostwa świata rozegrane w ramach turnieju olimpijskiego.
Mistrzostwa Europy
| Turniej Izwiestii | Puchar Spenglera | Zimowa Uniwersjada |
Selekcjonerzy
- 1926: Wilhelm Rybak
- 1927-1930: Tadeusz Adamowski
- 1931: Harold Farlow i Władysław Wiro-Kiro
- 1932-1935: Tadeusz Sachs
- 1936: Aleksander Tupalski i Lucjan Kulej
- 1937: Tadeusz Sachs
- 1938: Przemysław Warmiński
- 1939: Zenon Paruszewski
- 1946: Edward Pawłowski
- 1947: Wacław Kuchar
- 1948: Zbigniew Kasprzak
- 1949: Władysław Babiński
- 1950: Karol Hirschberg
- 1950: Władysław Michalik
- 1951-1953: Mieczysław Kasprzycki
- 1955: Witalis Ludwiczak i Kazimierz Osmański
- 1955-1956: Mieczysław Palus i Władysław Wiro-Kiro
- 1956-1957: Antonín Haukvic
- 1957-1958: Andrzej Wołkowski i Władysław Wiro-Kiro
- 1959: Alfred Gansiniec
- 1960-1961: Stefan Csorich
- 1962-1964: Gary Hughes
- 1964-1965: Marian Jeżak
- 1966-1969: Zdzisław Masełko
- 1969-1975: Anatolij Jegorow[86]
- 1975-1977: Józef Kurek
- 1977-1979: Slavomír Bartoň
- 1979-1982: Czesław Borowicz
- 1982-1984: Emil Nikodemowicz
- 1984-1989: Leszek Lejczyk
- 1989-1990: Emil Nikodemowicz
- 1990-1992: Leszek Lejczyk
- 1992-1994: Ēvalds Grabovskis
- 1994-1996: Władimir Safonow
- 1996-1997: Andrzej Tkacz
- 1997-1998: Jan Eysselt
- 1998-1999: Luděk Bukač
- 1999-2004: Wiktor Pysz
- 2004-2005: Andriej Sidorienko
- 2005-2008: Rudolf Roháček
- 2008-2009: Peter Ekroth
- 2009-2012: Wiktor Pysz
- 2012-2014: Igor Zacharkin
- 2014-2017: Jacek Płachta
- 2017-2018: Ted Nolan
- 2018-2020: Tomasz Valtonen
- od 2020: Róbert Kaláber
Ranking IIHF
Na podstawie materiału źródłowego[1].
Rok | Msc. | Punkty | Zmiana |
---|---|---|---|
2003 | 19. | 2550 | — |
2004 | 20. | 2295 | – 1 |
2005 | 21. | 2085 | – 1 |
2006 | 20. | 2580 | + 1 |
2007 | 20. | 2395 | — |
2008 | 21. | 2175 | – 1 |
2009 | 22. | 1940 | – 1 |
2010 | 22. | 2405 | — |
2011 | 23. | 2215 | – 1 |
2012 | 23. | 2020 | — |
2013 | 23. | 1835 | — |
2014 | 24. | 2355 | – 1 |
2015 | 22. | 2275 | + 2 |
2016 | 20. | 2175 | + 2 |
2017 | 20. | 2030 | — |
2018 | 21. | 2565 | – 1 |
2019 | 22. | 2300 | – 1 |
2020 | 22. | 2060 | — |
2021 | 22. | 1885 | — |
2022 |
Bilans meczów
Statystyki reprezentantów
Według danych PZHL. Stan na 30 kwietnia 2021.
Najwięcej meczów
| Najwięcej goli
| Najwięcej punktów
|
Zobacz też
- Wykaz spotkań reprezentacji Polski w hokeju na lodzie
- Bilans reprezentacji Polski w hokeju na lodzie
- Mecze reprezentacji Polski w hokeju na lodzie mężczyzn prowadzonej przez Wiktora Pysza
- Mecze reprezentacji Polski w hokeju na lodzie mężczyzn prowadzonej przez Petera Ekrotha
- Mecze reprezentacji Polski w hokeju na lodzie mężczyzn prowadzonej przez Igora Zacharkina
- Mecz hokeja na lodzie Polska – ZSRR (MŚ 1976)
- Reprezentacja Polski w hokeju na lodzie kobiet
Uwagi
- ↑ 292 spotkania, licząc z meczami nieoficjalnymi.
- ↑ Według niektórych źródeł mecz ten odbył się dzień później, jednak mając na względzie fakt, że 11 stycznia 1926 na Eissportstadion w Davos rozegrano inauguracyjne spotkania Mistrzostw Europy 1926 – w tym pojedynek Austria – Francja (2:1) – wydaje się to mało realne.
Przypisy
- ↑ a b IIHF World Ranking, iihf.com [dostęp 2022-03-30] (ang.).
- ↑ Championnats du monde 1993, passionhockey.com [dostęp 2021-11-01] (fr.).
- ↑ Sport. Rekordowe zwycięstwo radzieckich hokeistów. ZSRR – Polska 20:0, „Nowiny”, Nr 101, 12 kwietnia 1973, s. 2 .
- ↑ Rudé právo Ročník 1973, 4/ 12, strana 8, archiv.ucl.cas.cz [dostęp 2021-11-01] (cz.).
- ↑ O hokeju, uhksmazowsze.pl [dostęp 2015-01-31] [zarchiwizowane z adresu 2015-02-23] (pol.).
- ↑ Matches internationaux 1925/26, passionhockey.com [dostęp 2015-05-25] (fr.).
- ↑ Informacje o PZHL na oficjalnej stronie internetowej IIHF, iihf.com [dostęp 2015-05-25] (ang.).
- ↑ a b Championnats d'Europe 1926, passionhockey.com [dostęp 2015-05-25] (fr.).
- ↑ Remanenty niedzieli. Polscy hokeiści pokonali wikingów. „Nowiny”, s. 2, Nr 279 z 16 grudnia 1975.
- ↑ Z turnieju 50-lecia PZHL. „Nowiny”, s. 2, Nr 280 z 17 grudnia 1975.
- ↑ Depesze. „Nowiny”, s. 2, Nr 281 z 18 grudnia 1975.
- ↑ Sport. Krótko. „Nowiny”, s. 2, Nr 83 z 9 kwietnia 1986.
- ↑ Sensacja w premierze hokejowych MŚ! Polska – CSRS 2:1. „Nowiny”, s. 8, Nr 15 z 14 kwietnia 1986.
- ↑ Sport. Z różnych dyscyplin. Puchar „fair play” dla polskich hokeistów. „Nowiny”, s. 2, Nr 102 z 3 maja 1989.
- ↑ Polacy bliżej Albertville. „Nowiny-Stadion”, s. 8, Nr 15 z 15 kwietnia 1991.
- ↑ Sport. Polacy pojadą do Albertville. „Nowiny”, s. 2, Nr 75 z 17 kwietnia 1991.
- ↑ 21 lat od ostatniego występu Polski na ZIO w Albertville 1992. 2013-02-27. [dostęp 2015-04-27].
- ↑ Sygnały. „Nowiny-Stadion”, s. 1, Nr 20 z 24 maja 1982.
- ↑ Wkrótce okaże się, w którym kierunku podąży polski hokej – rozmowa z Piotrem Hałasikiem, prezesem PZHL. sportowefakty.pl. [dostęp 2013-04-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-11-08)]. (pol.).
- ↑ Inauguracja sezonu 9.09. 2014-08-19. [dostęp 2015-04-27].
- ↑ Płachta selekcjonerem reprezentacji. pzhl.org.pl, 4 sierpnia 2014. [dostęp 2014-08-04].
- ↑ EIHC: Zwycięstwo na początek. 2014-11-07. [dostęp 2015-04-27].
- ↑ Płachta odchodzi z reprezentacji Polski. Kontrakt nie został przedłużony. hokej.net, 2017-06-27. [dostęp 2017-06-29].
- ↑ Ted Nolan bierze „Orły”. Kanadyjski trener wylądował w Warszawie. pzhl.tv, 2017-07-11. [dostęp 2017-07-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-07-16)].
- ↑ Oficjalnie. Ted Nolan trenerem naszej kadry!. hokej.net, 2017-07-11. [dostęp 2017-07-12].
- ↑ Pierwszy trening z Nolanem. Nahunko za Łopuskiego. hokej.net, 2017-09-26. [dostęp 2017-09-27].
- ↑ Oficjalnie. Nolan i Coolen odchodzą. Poszukiwania nowego trenera rozpoczęte. hokej.net, 2018-05-17. [dostęp 2018-05-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-17)].
- ↑ Ministerstwo Sportu odbiera PZHL prawo prowadzenia kadry narodowej i szkolenia młodzieży. hokej.net, 2018-04-12. [dostęp 2018-04-23].
- ↑ Podpisy złożone. Jest nowy selekcjoner. pzhl.org.pl, 2018-06-13. [dostęp 2018-06-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-06-13)].
- ↑ Tomek Valtonen trenerem Podhala i Reprezentacji Polski!. podhalenowytarg.pl, 2018-06-13. [dostęp 2018-06-13].
- ↑ Wywiad z trenerem Tomkiem Valtonenem w Hotelu CASA. podhalenowytarg.pl, 2018-06-13. [dostęp 2018-06-13].
- ↑ Składy sztabów trenerskich kadr narodowych. hokej.net, 2018-09-05. [dostęp 2018-09-05].
- ↑ Radosław Kozłowski , Nowy sponsor polskiego hokeja, hokej.net, 8 grudnia 2018 [dostęp 2018-12-28] .
- ↑ Dawid Antczak , Jak wyglądają finanse PZHL i o co chodzi w sporze z kadrowiczami okiem prezesa Minkiny?, hokej.net, 19 grudnia 2018 [dostęp 2018-12-28] .
- ↑ Radosław Kozłowski , Valtonen nie jest już trenerem biało-czerwonych, hokej.net, 17 czerwca 2020 [dostęp 2020-06-24] .
- ↑ Radosław Kozłowski , Oficjalnie. Kaláber poprowadzi biało-czerwonych!, hokej.net, 23 czerwca 2020 [dostęp 2020-06-24] [zarchiwizowane z adresu 2020-06-26] .
- ↑ ŁP, Pierwsze powołania nowego szkoleniowca. Jest też nowy sztab, hokej.net, 30 czerwca 2020 [dostęp 2020-08-17] .
- ↑ IIHF cancels Division I tournaments, iihf.com [dostęp 2020-03-17] (ang.).
- ↑ Adan Steiss , IIHF Council announces more cancellations, iihf.com, 18 listopada 2020 [dostęp 2021-01-21] (ang.).
- ↑ Radosław Kozłowski , Polska wraca na zaplecze Elity! Wybitny występ Murraya, hokej.net, 1 maja 2022 [dostęp 2022-05-01] .
- ↑ Andy Potts , Gold for Poland!, iihf.com, 1 maja 2022 [dostęp 2022-05-01] (ang.).
- ↑ Grzegorz Klich został asystentem trenera reprezentacji Polski seniorów. polskihokej.eu, 2022-08-11. [dostęp 2022-08-13].
- ↑ a b 1960 Squaw Valley [data dostępu: 2015-04-25]
- ↑ a b c 1968 Grenoble [data dostępu: 2015-04-25]
- ↑ Dziś zakończenie igrzysk w Sapporo. Hokeiści na szóstym miejscu. „Nowiny”, s. 2, Nr 43 z 13 lutego 1972.
- ↑ 10 miejsce hokeistów. „Nowiny”, s. 2, Nr 46 z 25 lutego 1988.
- ↑ Sport i Wychowanie Fizyczne. „Gazeta Lwowska”, s. 3, Nr 23 z 29 stycznia 1935.
- ↑ Polska przegrała z Niemcami 0:4. W klasyfikacji mistrzostw świata zajęliśmy 6-te miejsce. „Nowy Dziennik”, s. 4, Nr 44 z 13 lutego 1939.
- ↑ Kanada mistrzem, a ZSRR wicemistrzem świata w hokeju na lodzie. Polska zajęła 7 miejsce. „Nowiny Rzeszowskie-Nowiny Sportowe”, s. 1, Nr 9 z 7 marca 1955.
- ↑ Na skutek bojkotu, wraz z innymi państwami "Bloku wschodniego".
- ↑ Hokejowe mistrzostwa świata. „Nowiny”, s. 2, Nr 61 z 13 i 14 marca 1965.
- ↑ Hokeiści ZSRR obronili tytuł mistrzów świata. „Nowiny-Stadion”, s. 1, Nr 11 z 15 marca 1965.
- ↑ „Ostatki” hokejowych mistrzostw świata. „Nowiny-Stadion”, s. 1, 2, Nr 11 z 14 marca 1966.
- ↑ Z hokejowych mistrzostw świata. Polska mistrzem Grupy B po zwycięstwie nad Austrią. „Nowiny”, s. 2, Nr 74 z 29 marca 1967. Brak awansu na skutek zmniejszenia liczby drużyn w Grupie A z 8 do 6, począwszy od MŚ 1969.
- ↑ W turnieju Polska nie uzyskała awansu do Grupy A. Por. Hokeiści na II miejscu w Lublanie. „Nowiny-Stadion”, s. 1, Nr 10 z 10 marca 1969.
- ↑ Na początku stycznia 1970 r. ze startu w MŚ 1970 w Sztokholmie zrezygnowała reprezentacja USA w akcie solidarności z kadrą Kanady. W związku z tym zwolniło się miejsce, na które wstąpiła reprezentacja Polski. Por. Po rezygnacji hokeistów USA. Polska startuje w grupie A mistrzostw świata. „Nowiny”, s. 2, Nr 10 z 11 stycznia 1970. Polska hokeiści startują w grupie „A”. „Nowiny”, s. 2, Nr 14 z 15 stycznia 1970.
- ↑ Hokeiści ZSRR po raz dziesiąty mistrzami świata. „Nowiny-Stadion”, s. 1, Nr 13 z 31 marca 1970.
- ↑ Szwajcaria przed Polską w grupie B. „Nowiny-Stadion”, s. 1, Nr 11 z 15 marca 1971.
- ↑ Po zwycięstwach nad USA (6:5) i NRD (3:2) polscy hokeiści awansowali do Grupy „A”. „Nowiny-Stadion”, s. 1, Nr 4 z 14 kwietnia 1972.
- ↑ Sport. Ostatnia szansa wykorzystana. Hokeiści polscy wygrali z NRF 4:1 i utrzymali się w grupie „A”. „Nowiny”, s. 2, Nr 104 z 15 kwietnia 1973.
- ↑ Hokeiści nie zawiedli. Polska – NRD 3:3. „Nowiny”, s. 2, Nr 107 z 20 kwietnia 1974.
- ↑ Hokeiści ZSRR mistrzami świata. „Nowiny”, s. 2, Nr 108 z 21 kwietnia 1974.
- ↑ Hokeiści ZSRR zakończyli MŚ bez porażki. „Nowiny-Stadion”, s. 1, Nr 16 z 21 kwietnia 1975.
- ↑ Sport. Hokeiści NRD zakończyli tokijski turniej bez porażki. „Nowiny”, s. 2, Nr 65 z 22 marca 1977.
- ↑ Świetny finisz białoczerwonych na mistrzostwach świata w Belgradzie. Polscy hokeiści powrócili do Grupy „A”. „Nowiny-Stadion”, s. 1, Nr 13 z 28 marca 1978.
- ↑ Zasłużony awans do grupy „A”. „Nowiny”, s. 2, Nr 71 z 29 marca 1978.
- ↑ Sport. Polscy hokeiści zdegradowani. „Nowiny”, s. 2, Nr 91 z 25 kwietnia 1979.
- ↑ Hokeiści ZSRR mistrzami świata. „Nowiny”, s. 2, Nr 92 z 26 kwietnia 1979.
- ↑ Porażka polskich hokeistów z Finlandią. „Nowiny”, s. 2, Nr 93 z 27 kwietnia 1979.
- ↑ Zakończenie hokejowych mistrzostw świata. „Nowiny”, s. 2, Nr 94 z 28-29 kwietnia 1979.
- ↑ Polscy hokeiści na II miejscu w Val Gardena. „Nowiny-Stadion”, s. 1, Nr 13 z 30 marca 1981.
- ↑ Trzecie miejsce polskich hokeistów. „Nowiny-Stadion”, s. 1, Nr 12 z 29 marca 1982.
- ↑ Sport. Polscy hokeiści pojadą do Sarajewa. „Nowiny”, s. 4, Nr 77 z 1 kwietnia 1983.
- ↑ Miła niespodzianka we Fryburgu. Polacy przed Szwajcarami. „Nowiny-Stadion”, s. 8, Nr 13 z 1 kwietnia 1985.
- ↑ Polscy hokeiści opuszczają Grupę „A”. „Nowiny”, s. 8, Nr 17 z 18 kwietnia 1986.
- ↑ Wygrali i wrócili do gr. „A”. „Nowiny”, s. 2, Nr 82 z 7 kwietnia 1987.
- ↑ Hokeiści ZSRR odzyskali prymat. Polacy opuszczają grupę „A”. „Nowiny-Stadion”, s. 8, Nr 18 z 2 maja 1989.
- ↑ Szwajcaria awansowała do Grupy „A”. „Nowiny-Stadion”, s. 8, Nr 14 z 9 kwietnia 1990.
- ↑ Polska zajęła 4. miejsce w Grupie B, jednak była premiowana awansem, jako że od 1992 Grupa A została powiększona z 8 do 12 uczestników, zob. Sport. Polacy w hokejowej elicie. „Nowiny”, s. 2, Nr 69 z 9 kwietnia 1991.
- ↑ Sport. Polska w Grupie „B”. „Nowiny”, s. 2, Nr 89 z 7 maja 1992.
- ↑ Sport. Puchar Izwiestii dla drużyny ZSRR. „Nowiny”, s. 2, Nr 352 z 22 grudnia 1973.
- ↑ Sport. Po turnieju „Izwiestii”. „Nowiny”, s. 2, Nr 353 z 23 grudnia 1973.
- ↑ 1974 Spengler Cup. internationalhockey.wikia.com. [dostęp 2017-07-16]. (ang.).
- ↑ Depesze. „Nowiny”, s. 2, Nr 1 z 2 stycznia 1976.
- ↑ 1975 Spengler Cup. internationalhockey.wikia.com. [dostęp 2017-07-16]. (ang.).
- ↑ Bogusław Kwiecień. Anatolij Jegorow: Może wrócę.... „Trybuna Śląska”, s. 8, Nr 32 z 9 lutego 1993.
Linki zewnętrze
- Reprezentacja Polski w bazie IIHF (ang.)
- Reprezentacja Polski w bazie Polskihokej.eu
- Reprezentacja Polski w bazie Nationalteamsoficehockey.com (ang.)
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Ice hockey
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
The Canadian Red Ensign used between 1921 and 1957.
This image has compared for accuracy (mainly colors) using an image from World Statesmen. The only change is making the maple leaves green from red. This image has compared for accuracy (mainly colors) using an image from World Statesmen. The most recent version of this image has changed the harp into one with a female figure; see [http://flagspot.net/flags/ca-1921.html FOTW
Flag of Canada introduced in 1965, using Pantone colors. This design replaced the Canadian Red Ensign design.
Flaga Finlandii
Autor: Zotteteen1, Licencja: CC BY-SA 4.0
Voetbaluitrusting Pools elftal 2018
Autor: Zotteteen1, Licencja: CC BY-SA 4.0
Voetbaluitrusting Pools elftal 2018
Polska reprezentacja olimpijska na zimowe igrzyska w St. Moritz 1928. Od lewej Edmund Czaplicki, Stanisław Słuczanowski, Lucjan Kulej, Kazimierz Żebrowski (wszyscy AZS Warszawa), Karol Szenajch (WKS Legia Warszawa), Aleksander Tupalski, Tadeusz Adamowski, Aleksander Kowalski, Włodzimierz Krygier (wszyscy AZS Warszawa), Stanisław Pastecki (WKS Legia Warszawa), Józef Stogowski (TKS).
(c) Doctor Dodge at it.wikipedia, CC BY-SA 3.0
manica sinistra per icehockey kit
Autor: Lowdown, Licencja: CC BY-SA 3.0
Reprezentacja Polski przed meczem z Węgrami w Arena Sanok 12 kwietnia 2006
Autor: User:Buchanan-Hermit, Licencja: CC BY 2.0
Former w:NHL hockey player and current coach w:Ted Nolan.
The Canadian Red Ensign, the national flag of Canada from 1957 to 1965. (see: the Canadian Red Ensign on the Register of Arms, Flags and Badges)
Autor: Silar, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Poland national ice hockey team. Sanok Nov. 2008
Wiktor Pysz the Poland Head Coach looks on during the friendly game against the Ukraine on April 10, 2010 at the Terminal Arena in Brovary, Ukraine. Ukraine won the game 2:1.
Autor: Boboseiptu, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Colletto rosso e striscia rossa
(c) Doctor Dodge at it.wikipedia, CC BY-SA 3.0
manica sinistra per icehockey kit
Uproszczony obraz godła Polski; oficjalne godło: Coat of arms of Poland-official.png
Obramowana flaga Polski w interpretacji szeroko popieranej przez Polskich wikipedystów (więcej niż 85% za). Biały pasek jest koloru "white", a czerwony koloru "crimson" (nazwy HTML - biały i karmazynowy). Należy zwrócić uwagę, że nie jest to wersja wzorcowa. Polska ustawa mówi o tym, że flaga powinna wyglądać inaczej (zobacz: Image:Flag of Poland.svg), chociaż nie precyzuje wprost jak flaga powinna wyglądać w przestrzeni pl:RGB (sRGB).
Autor: Boboseiptu, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Colletto bianco e strisci bianca
Autor: Sovietsniper8191, Licencja: CC BY-SA 3.0
Polish national ice hockey team at the 1932 Winter Olympics
Autor: Lowdown, Licencja: CC BY-SA 3.0
Reprezentacja Polski przed meczem z Węgrami w Arena Sanok 12 kwietnia 2006
(c) Doctor Dodge z włoskiej Wikipedii, CC BY-SA 3.0
manica sinistra per icehockey kit