Reprezentacja Rosji w piłce nożnej mężczyzn

Federacja Rosyjska

Российская федерация

Herb Rosji
Związek	Rossijskij futbolnyj sojuz Российский футбольный союз
Sponsor techniczny	Adidas
Trener	Walerij Karpin (od 2021)
Skrót FIFA	RUS
Ranking FIFA	36. (1493.42 pkt.)[a]
Miejsce w rankingu Elo	36. (1744 pkt.)[a]
Zawodnicy
Kapitan	Artiom Dziuba
Najwięcej występów	Siergiej Ignaszewicz (127)
Najwięcej bramek	Aleksandr Kierżakow (30)
Stroje domowe Stroje wyjazdowe
Mecze
Pierwszy mecz  Rosja 2:0 Meksyk  (Łużniki, Moskwa; 16 sierpnia 1992)
Najwyższe zwycięstwo  Rosja 9:0 San Marino  (Mordowija Ariena, Sarańsk; 8 czerwca 2019)
Najwyższa porażka  Portugalia 7:1 Rosja  (Alvalade, Lizbona; 13 października 2004)
Medale
Mistrzostwa Europy
2008
Strona internetowa
↑ Stan aktualny na 31 marca 2022.

Reprezentacja Rosji w piłce nożnej mężczyzn – zespół piłkarski, biorący udział w imieniu Rosji w meczach i sportowych imprezach międzynarodowych, powoływany przez selekcjonera, w którym mogą występować wyłącznie zawodnicy posiadający obywatelstwo rosyjskie. Za jego funkcjonowanie odpowiedzialna jest Rosyjska Federacja Piłki Nożnej (RFS).

Po rozpadzie ZSRR (1991) reprezentacja grała 4-krotnie w turnieju Mistrzostw Świata (1994, 2002, 2014 i 2018) oraz sześciokrotnie na Mistrzostwach Europy (1996, 2004, 2008, 2012, 2016 i 2020).

Piłkarska drużyna Rosji jest oficjalnym sukcesorem tradycji reprezentacji ZSRR oraz Wspólnoty Niepodległych Państw^[1].

Historia

Przed rewolucją październikową Rosja rozegrała dziewięć spotkań. W pierwszym oficjalnym meczu Rosjanie przegrali w 1912 roku z Finlandią 1:2.

Pod nazwą Rosja zespół powrócił na arenę międzynarodową po Euro 1992 w sierpniu 1992 roku, wygrywając z Meksykiem. Drużyna pozostała niepokonana przez dwanaście meczów i przegrała dopiero w lipcu 1993 z Francją 1:3.

Sukces indywidualny odniósł rosyjski zawodnik, Oleg Salenko. Został królem strzelców Mundialu 1994 w USA, gdzie zdobył 6 bramek, w tym pięć w spotkaniu z reprezentacją Kamerunu. Rosjanie zakończyli jednak zmagania w amerykańskim czempionacie na fazie grupowej po jednym zwycięstwie nad Kamerunem 6:1, oraz dwóch porażkach (odpowiednio z Brazylią 0:2, oraz Szwecją 1:3).

Dwa lata później na Mistrzostwach Europy 1996 rosyjscy piłkarze trafili do grupy C razem z Niemcami, Czechami oraz Włochami. Po jednym remisie z Czechami 3:3, oraz dwóch porażkach (z Włochami 1:2, oraz Niemcami 0:3) z jednym punktem na koncie zajęli ostatnie miejsce w grupie i odpadli z turnieju.

Na występ na kolejnej wielkiej imprezie Rosjanie musieli czekać sześć lat. Nie zdołali zakwalifikować się bowiem kolejno do MŚ 1998, oraz Euro 2000. Na koreańsko-japońskich boiskach przyszło im grać w grupie H razem ze współgospodarzem imprezy Japonią, oraz Belgią i Tunezją. Po jednym zwycięstwie z Tunezją 2:0 przyszły dwie porażki (z Japonią 0:1 oraz Belgią 2:3). Reprezentacja zakończyła więc zmagania grupowe na trzecim miejscu z trzema punktami i pożegnała się z turniejem.

Na Euro 2004 z kolei rosyjska ekipa grała w grupie A razem z gospodarzem mistrzostw Portugalią, Grecją i Hiszpanią. Po jednym zwycięstwie z Grecją 2:1 i dwóch porażkach (z Hiszpanią 0:1 oraz Portugalią 0:2) Rosja z trzema punktami zajęła ostatnie miejsce w grupie i odpadła z turnieju.

Dwa lata później po nieudanych eliminacjach do Mundialu 2006 do dymisji podał się Jurij Siomin. W połowie kwietnia 2006 roku szefowie federacji ogłosili, że nowym trenerem kadry będzie Guus Hiddink. Holender przejął stanowisko selekcjonera po mistrzostwach świata. Do tego czasu reprezentację prowadził Aleksandr Borodiuk. Pod wodzą Guusa Hiddinka Rosjanie wywalczyli awans do Euro 2008. W swojej grupie eliminacyjnej (Chorwacja, Anglia, Izrael, Macedonia, Estonia, Andora) zajęli oni drugie miejsce z 24 punktami na koncie, ustępując miejsca jedynie Chorwacji.

Na turnieju w Austrii i Szwajcarii reprezentacja Rosji trafiła do grupy D razem z Hiszpanią, Szwecją oraz Grecją. Po dwóch zwycięstwach (z Grecją 1:0 i Szwecją 2:0), oraz jednej porażce (z Hiszpanią 1:4) z sześcioma punktami na koncie awansowała ona do ćwierćfinału, w którym to spotkała się z Holandią. Wygrała to spotkanie 3:1 po golach Romana Pawluczenki, Dmitrija Torbinskiego, oraz Andrieja Arszawina, co dało jej awans do półfinału. W tej fazie Rosjanie zmierzyli się z reprezentacją Hiszpanii z którą przegrali 0:3 odpadając z turnieju. Po wygaśnięciu kontraktu w 2010 roku Guus Hiddink rozstał się z reprezentacją. Jeszcze w tym samym roku drużynę przejął Dick Advocaat, który zdołał zakwalifikować się z nią do Mistrzostw Europy 2012 w Polsce i Ukrainie.

Na tym turnieju Rosjanie trafili do grupy A razem z Czechami, Grecją, oraz Polską. Po jednym zwycięstwie (z Czechami 4:1), jednym remisie (z Polską 1:1) i jednej porażce (z Grecją 0:1) z czterema punktami na koncie zajęli trzecie miejsce i odpadli już po fazie grupowej. Po Euro 2012 Dick Advocaat rozstał się z reprezentacją. Na stanowisku selekcjonera zastąpił go Fabio Capello, z którym to reprezentacja Sbornej awansowała do finałów Mistrzostw Świata 2014 w Brazylii. W swojej grupie eliminacyjnej (Portugalia, Izrael, Azerbejdżan, Irlandia Północna, Luksemburg), zajęli oni pierwsze miejsce z dorobkiem 22 punktów po siedmiu zwycięstwach, jednym remisie i dwóch porażkach wyprzedzając o jeden punkt Portugalię.

Na turnieju w Brazylii Rosjanie trafili do grupy H, razem z Belgią, Algierią i Koreą Południową. Po dwóch remisach (z Koreą Południową i Algierią po 1:1), oraz porażce z Belgią (0:1) zajęli trzecie miejsce z dwoma punktami na koncie i pożegnali się z turniejem po fazie grupowej. Rok po tych mistrzostwach Fabio Capello przestał być selekcjonerem reprezentacji. Umowę rozwiązano za porozumieniem stron. Jego następcą został Leonid Słucki. Pod jego wodzą reprezentacja Rosji awansowała do Mistrzostw Europy 2016. W swojej grupie eliminacyjnej (Austria, Szwecja, Czarnogóra, Liechtenstein, Mołdawia) zajęli drugie miejsce z 20 punktami po sześciu zwycięstwach, dwóch remisach i dwóch porażkach. Ustąpili w niej tylko Austriakom.

Na turnieju we Francji Rosjanie grali w grupie B razem z Anglią, Walią i Słowacją. Po jednym remisie (z Anglią 1:1) i dwóch porażkach (ze Słowacją 1:2, oraz Walią 0:3) z jednym punktem na koncie zajęli ostatnie miejsce i odpadli z turnieju po fazie grupowej. W trakcie turnieju w efekcie zamieszek przed i po meczu z Anglią UEFA nałożyła na reprezentację Rosji karę dyskwalifikacji (która została zawieszona) oraz grzywny w wysokości 150 tysięcy euro. Po nieudanym występie Rosjan w Euro 2016 Leonid Słucki przestał być selekcjonerem reprezentacji^[2]. 11 sierpnia 2016 roku nowym trenerem rosyjskiej kadry został Stanisław Czerczesow^[3].

MŚ 2018

Reprezentacja Rosji na MŚ 2018

Będąc gospodarzem, Rosja była zwolniona z eliminacji MŚ 2018. W meczach towarzyskich przed mundialem, Sborna zanotowała zwycięstwa z Ghaną, Rumunią (po 1:0), Węgrami (3:0), oraz Koreą Południową (4:2); zremisowała dwukrotnie z Turcją (0:0 i 1:1), z Belgią i Hiszpanią (po 3:3), oraz Chile i Iranem (po 1:1); przegrała natomiast z Kostaryką (3:4), Katarem (1:2), WKS-em (0:2), Portugalią i Argentyną (po 0:1), Brazylią (0:3), Francją (1:3), oraz Austrią (0:1).

Rosyjscy piłkarze grali również w rozgrywkach o Puchar Kondederacji 2017. Turniej ten był „próbą generalną” przed Mundialem. W meczu otwarcia turnieju, Rosja wygrała z Nową Zelandią 2:0. W drugim spotkaniu Rosjanie minimalnie przegrali z Portugalią 0:1. Na zakończenie fazy grupowej i pożegnanie z turniejem przegrali 1:2 z reprezentacją Meksyku.

Na inaugurację Mistrzostw Świata 2018, Rosja pokonała wysoko Arabię Saudyjską 5:0. Późniejsze zwycięstwo (3:1) z Egiptem oraz porażka (0:3) z Urugwajem oznaczały zajęcie drugiego miejsca w grupie, dającego kwalifikację do 1/8 finału. W tej fazie turnieju podopieczni Stanisława Czerczesowa zmierzyli się z reprezentacją Hiszpanii. Po remisie 1:1 wygrali serię rzutów karnych stosunkiem trafień 4:3 i awansowali do ćwierćfinał, w którym zagrali z Chorwatami. Po regulaminowych 90 minutach oraz dogrywce wynik znów był remisowy (odpowiednio 1:1 i 2:2). W serii karnych tym razem Rosjanie przegrali 3:4 i zakończyli swój udział w turnieju. Był to najlepszy do tej pory Mundial w historii reprezentacji Rosji.

Udział w międzynarodowych turniejach

Igrzyska olimpijskie Udział w igrzyskach olimpijskich Rok Kwalifikacje Wynik 1992 Nie brała udziału, była częścią WNP 1996 Nie zakwalifikowała się 2000 2004 2008 2012 2016 2020 2024 2028

Mistrzostwa Udział w mistrzostwach świata Turniej Kwalifikacje Wynik 1994 Awans Faza grupowa 1998 Nie zakwalifikowała się 2002 Awans Faza grupowa 2006 Nie zakwalifikowała się 2010 2014 Awans Faza grupowa 2018 Gospodarz Ćwierćfinał 2022 Dyskwalifikacja[4] 2026

Mistrzostwa Europy Udział w mistrzostwach Europy Turniej Kwalifikacje Wynik 1992 Nie brała udziału, była częścią WNP 1996 Awans Faza grupowa 2000 Nie zakwalifikowała się 2004 Awans Faza grupowa 2008 Awans Półfinał 2012 Awans Faza grupowa 2016 Awans Faza grupowa 2020 Awans Faza grupowa 2024 dyskwalifikacja[5]

Aktualna kadra

26 osobowa kadra na Mistrzostwa Europy 2020, które odbywają się w dniach 11 czerwca 2021–11 lipca 2021. Występy i gole aktualne na 20 czerwca 2021.

Nr	Imię i nazwisko	Data urodzenia	Występy	Gole	Klub
Bramkarze
1	Anton Szunin	27 stycznia 1987	13	0	Dynamo Moskwa
12	Jurij Diupin	17 marca 1988	0	0	Rubin Kazań
16	Matwiej Safonow	25 lutego 1999	2	0	Krasnodar
Obrońcy
2	Mário Fernandes	19 września 1990	31	5	CSKA Moskwa
3	Igor Diwiejew	27 września 1999	6	0	CSKA Moskwa
4	Wiaczesław Karawajew	20 maja 1995	15	2	Zenit Petersburg
5	Andriej Siemionow	24 marca 1989	27	0	Achmat Grozny
13	Fiodor Kudriaszow	5 kwietnia 1987	44	1	Antalyaspor
14	Gieorgij Dżykija	21 listopada 1993	35	1	Spartak Moskwa
18	Jurij Żyrkow	20 sierpnia 1983	105	5	Zenit Petersburg
24	Roman Jewgienjew	23 lutego 1999	1	0	Dynamo Moskwa
Pomocnicy
6	Dienis Czeryszew	26 grudnia 1990	31	12	Valencia
7	Magomied Ozdojew	5 listopada 1992	34	4	Zenit Petersburg
8	Dmitrij Barinow	11 września 1996	7	0	Lokomotiw Moskwa
11	Roman Zobnin	11 lutego 1994	37	0	Spartak Moskwa
15	Aleksiej Miranczuk	17 października 1995	35	6	Atalanta BC
17	Aleksandr Gołowin	30 maja 1996	40	5	AS Monaco
19	Rifat Żemaletdinow	20 października 1996	5	0	Lokomotiw Moskwa
20	Aleksiej Ionow	18 lutego 1989	35	4	Krasnodar
21	Daniił Fomin	2 marca 1997	4	0	Dynamo Moskwa
23	Daler Kuziajew	15 stycznia 1993	36	2	Zenit Petersburg
25	Dienis Makarow	18 lutego 1998	0	0	Rubin Kazań
26	Maksim Muchin	4 listopada 2001	4	0	CSKA Moskwa
Napastnicy
9	Aleksandr Sobolew	7 marca 1997	7	3	Spartak Moskwa
10	Anton Zabołotny	13 czerwca 1991	13	1	CSKA Moskwa
22	Artiom Dziuba	22 sierpnia 1988	54	29	Zenit Petersburg

Selekcjonerzy

• 1992-1994 – Pawieł Sadyrin
• 1994-1996 – Oleg Romancew
• 1996-1998 – Boris Ignatjew
• 1998 – Anatolij Byszowiec
• 1999-2002 – Oleg Romancew
• 2002-2003 – Walerij Gazzajew
• 2003-2005 – Gieorgij Jarcew
• 2005 – Jurij Siomin
• 2005-2006 – Aleksandr Borodiuk (tymczasowo)
• 2006-2010 – Guus Hiddink
• 2010-2012 – Dick Advocaat
• 2012–2015 - Fabio Capello
• 2015-2016 - Leonid Słucki
• 2016-2021 - Stanisław Czerczesow
• 2021- - Walerij Karpin

Zobacz też

• Lista meczów reprezentacji Rosji w piłce nożnej mężczyzn

Uwagi

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona RFS (ros. • ang.)