Reprezentacja Rumunii w piłce nożnej mężczyzn

Rumunia

Przydomek	Tricolorii (Trójkolorowi)
Związek	Federația Română de Fotbal
Sponsor techniczny	Joma
Trener	Eduard Iordănescu (od 2022)
Skrót FIFA	ROU
Ranking FIFA	48. (1446.54 pkt.)[a]
Miejsce w rankingu Elo	42. (11 czerwca 2020) (1701 pkt.)
Zawodnicy
Kapitan	Vlad Chiricheș
Najwięcej występów	Dorinel Munteanu (134)
Najwięcej bramek	Gheorghe Hagi (35) Adrian Mutu (35)
Stroje domowe Stroje wyjazdowe
Mecze
Pierwszy mecz  Królestwo SHS 1:2 Rumunia  (Belgrad, Królestwo SHS; 8 czerwca 1922)
Najwyższe zwycięstwo  Rumunia 9:0 Finlandia  (Bukareszt, Rumunia; 14 października 1973)
Najwyższa porażka  Węgry 9:0 Rumunia  (Budapeszt, Węgry; 6 czerwca 1948)
Strona internetowa
↑ Stan aktualny na 31 marca 2022.

Reprezentacja Rumunii w piłce nożnej reprezentuje Rumunię w piłkarskich rozgrywkach międzynarodowych mężczyzn i jest bezpośrednio podporządkowana Rumuńskiemu Związkowi Piłki Nożnej (FRF).

Pierwszy oficjalny mecz piłkarski rozegrała w czerwcu 1922 roku, z Jugosławią w Belgradzie. W kolejnej dekadzie – jako jedna z czterech drużyn narodowych (obok Brazylii, Francji i Belgii) – wzięła udział we wszystkich trzech turniejach o mistrzostwo świata. Jednak na każdym z nim swój udział kończyła już na pierwszej fazie; łącznie zanotowała jedno zwycięstwo i trzy porażki.

Do europejskiej czołówki awansowała dopiero w latach 90., kiedy doczekała się tzw. złotego pokolenia piłkarzy. Należą do niego zawodnicy urodzeni w drugiej połowie lat 60. m.in. Gheorghe Hagi, Dorinel Munteanu, Gheorghe Popescu, Dan Petrescu i Ilie Dumitrescu. Rumunia z tymi graczami w składzie awansowała do ćwierćfinałów mundialu w 1994 oraz Euro 2000, grając w tym czasie nieprzerwanie we wszystkich wielkich turniejach.

Jednak od początku XXI wieku datuje się stopniowy regres reprezentacji, którego objawami są porażki w eliminacjach do kolejnych mistrzostw, częste zmiany selekcjonerów, najniższe w historii miejsce w rankingu FIFA (57. w lutym 2011) oraz brak pokolenia zawodników na miarę tego z lat 90.

Historia reprezentacji

Anghel Iordănescu, reprezentant Rumunii w latach 70. i 80., a następnie selekcjoner

1945–1990: na obrzeżach wielkiego futbolu

W okresie powojennym reprezentacja Rumunii nie należała do faworytów, przegrywała wszystkie eliminacje do kolejnych turniejów. W kwalifikacjach do mistrzostw świata ulegała kolejno Czechosłowacji (1954), Jugosławii (1958), Czechosłowacji i Portugalii (1966), a z udziału w grach o mundial 1962 zrezygnowała sama. Po raz pierwszy awansowała dopiero w 1970. Na turnieju w Meksyku wygrała tylko jeden mecz (2:1 z Czechosłowacją), pozostałe dwa przegrała, przez co zakończyła swoją przygodę z mundialem na fazie grupowej. Na kolejny awans czekała dwadzieścia lat. W tym czasie zbyt silne okazywały się: NRD (1974), Hiszpania (1978), Węgry i Anglia (1982) oraz Irlandia Północna (1986). Do tego doszły niepowodzenia w walce o awans do mistrzostw Europy. O słabości drużyny w tych latach dobrze świadczy fakt, że aż do 1997 najlepszym strzelcem reprezentacji był Iuliu Bodola, który ustanowił swój rekord (30 goli) jeszcze w okresie międzywojennym. Został on pobity dopiero przez Gheorghe Hagiego^[1].

Widoczne oznaki poprawy formy pojawiły się w drugiej połowie lat 80. Rumuni po raz pierwszy zagrali na mistrzostwach Europy (Euro 1984), gdzie wprawdzie zdobyli tylko jeden punkt (porażki z RFN i Portugalią oraz remis z Hiszpanią), ale w fazie eliminacji zdołali pokonać kilka wyżej notowanych zespołów: aktualnych mistrzów świata Włochów, brązowych medalistów ostatnich mistrzostw Europy Czechosłowaków oraz wyżej notowanych Szwedów. W drużynie tej, prowadzonej przez Mirceę Lucescu, grali m.in. Silviu Lung, Ioan Andone, Mircea Rednic, Ladislau Bölöni oraz dziewiętnastoletni Hagi. Po drugie zaś także w tym okresie rumuńska piłka klubowa zanotowała największe osiągnięcia. Zespół Steauy Bukareszt w sezonie 1985–1986, po wyeliminowaniu m.in. Honvédu Budapeszt, Anderlechtu oraz – w finale – FC Barcelony, zdobył Puchar Europejskich Mistrzów Krajowych. W następnym sezonie do kolekcji trofeów dołożył Superpuchar Europy, a trzy lata później także dotarł do finału PEMK, jednak tym razem przegrał w nim z A.C. Milanem.

1990–2000: piękna dekada

Reprezentacja do europejskiej czołówki awansowała w latach 90. Po raz pierwszy tzw. złote pokolenie piłkarzy urodzonych w drugiej połowie lat 60., na czele z Gheorghe Hagim, Florinem Răducioiu, Gheorghem Popescu i Ioanem Lupescu, pojawiło się na mundialu w 1990. Prowadzeni przez trenera Emerica Jenei, który cztery lata wcześniej wygrał PEMK ze Steauą, we Włoszech dotarli do 1/8 finału. Jednak jeszcze lepszy wynik zanotowali cztery lata później, na mundialu w 1994. Szkoleniowcem był już 43-letni uczeń Jeneia, Anghel Iordănescu. Rumunia odpadła dopiero w ćwierćfinale (najlepszy i do dziś niepobity wynik w historii) po rzutach karnych w meczu ze Szwecją (2:2, k. 4:5). Wcześniej wyeliminowała m.in. aktualnych wicemistrzów świata Argentyńczyków (3:2). W kolejnych latach była obecna na każdym mistrzowskim turnieju: w 1996 po raz drugi w historii awansowała do mistrzostw Europy (faza grupowa), a na mundialu w 1998, który stanowił ostatni etap pracy z kadrą dla Iordănescu, dotarła do 1/8 finału, przegrywając w nim 0:1 z przyszłymi zdobywcami brązowego medalu, Chorwatami. Zamknięciem udanej dekady był udział w Euro 2000. Zespół ponownie prowadzony przez Jeneia w rozgrywkach grupowych wyprzedził obrońców trofeum Niemców (1:1) oraz Anglików (3:2) i awansował do ćwierćfinału. Uległ w nim Włochom (0:2). Skuteczna gra reprezentacji została odnotowana w rankingu FIFA: we wrześniu 1997 Rumunia awansowała w nim na trzecie miejsce (rekord), a w latach 1994–2000 nie spadła niżej niż na 23. pozycję (lipiec 1996), najczęściej pozostając w drugiej dziesiątce.

Rumuńscy piłkarze odnosili wtedy sukcesy nie tylko w drużynie narodowej, ale także w klubach. Gheorghe Hagi i Gheorghe Popescu z Galatasaray SK zdobyli Puchar UEFA, Miodrag Belodedici w barwach Crveny zvezdy Belgrad sięgnął po Puchar Mistrzów i Puchar Interkontynentalny, Dan Petrescu wygrał Puchar Zdobywców Pucharów i Puchar Anglii z Chelsea F.C., Ioan Lupescu Puchar Niemiec z Bayerem 04 Leverkusen, Daniel Prodan dwukrotnie był mistrzem Szkocji z Rangers, a kilku (Hagi, Popescu i Belodedici) występowało przez jakiś czas w silnych zespołach z ligi hiszpańskiej (m.in. Real Madryt, FC Barcelona i Valencia CF)^[2]. Większość zakończyła kariery reprezentacyjne po Euro 2000, ale ich młodsi następcy nie dorównali im osiągnięciami, co przełożyło się na wyniki kadry. Na awans do kolejnego turnieju Rumunia czekała osiem lat. W międzyczasie przegrała eliminacje do mundialu w 2002 (w barażach ze Słowenią), Euro 2004 (trzecie miejsce w grupie kwalifikacyjnej za Danią i Norwegią) i mundialu w 2006 (podobnie, za Holandią i Czechami). Działo się tak mimo iż w kadrze grało kilku zawodników wyróżniających się w silnych klubach lig europejskich (m.in. Cosmin Contra, Răzvan Raț, Cristian Chivu, Adrian Mutu, Bogdan Lobonț), a trenerem w tym okresie został na jakiś czas ponownie Iordănescu.

Cristian Chivu, piłkarz Interu Mediolan i były reprezentant Rumunii, kapitan w latach 2008–2011

Pierwsze lata XXI wieku: bolesny upadek

Krótkotrwały okres powrotu do europejskiej czołówki miał miejsce w latach 2006–2008. W Pucharze UEFA 2005/2006 dobrze zaprezentowały się dwie drużyny rumuńskie. Rapid Bukareszt, prowadzony przez 37-letniego Răzvana Lucescu, po wyeliminowaniu m.in. Stade Rennais, Herthy Berlin, Hamburgera SV oraz Szachtara Donieck, dotarł do ćwierćfinału tych rozgrywek. Spotkał się w nim ze Steauą Bukareszt. Lepsza w dwumeczu (1:1 i 0:0) okazała się Steaua, która następnie w półfinale uległa Middlesbrough F.C. (1:0 i 2:4). Niedługo później także reprezentacja powróciła do wysokiej formy i po zwycięstwach m.in. nad Holandią i Bułgarią z pierwszego miejsca w grupie awansowała do Euro 2008. Był to pierwszy od ośmiu lat wielki turniej, na którym zagrała drużyna narodowa Rumunii. W Rankingu FIFA zespół zajmował w tym czasie miejsca w drugiej dziesiątce (od marca 2007 do sierpnia 2008: od 14. do 11.^[3]), czyli tak jak w najlepszym okresie.

Ponowny regres rozpoczął się wraz z szybkim odpadnięciem drużyny z mistrzostw Europy, na których po dwu remisach (z mistrzami i wicemistrzami świata, Włochami i Francją) oraz porażce z Holendrami, podopieczni Victora Pițurki zajęli trzecie miejsce w grupie. Kilka miesięcy później zanotowali słabe wyniki w eliminacjach do mundialu w 2010: 0:3 z Litwą, 2:3 i 0:5 z Serbią oraz 1:2 z Austrią. Wygrali tylko z Wyspami Owczymi, co skutkowało tym, że w grupie kwalifikacyjnej zajęli ostatecznie przedostatnie miejsce. Trenera Piţurkę zastąpił młody Răzvan Lucescu, jednak to nie przełożyło się na grę i skuteczność zespołu. W kolejnych kwalifikacjach, do Euro 2012, drużyna prowadzona przez Lucescu i ponownie Piţurkę zremisowała z Albanią (1:1) i Białorusią (0:0) oraz przegrała z Bośnią i Hercegowiną (1:2). W czym czasie spadła na 57. miejsce w rankingu FIFA (luty 2011), co jest jej najgorszym wynikiem w historii. Wyżej od niej sklasyfikowano m.in. drużyny Jamajki, Burkina Faso i Czarnogóry^[4]. Dodatkowo kilku kluczowych zawodników kadry (Cristian Chivu, Cosmin Contra i Mirel Rădoi) postanowiło w tym czasie zakończyć kariery reprezentacyjne.

Kolejne eliminacje (do Mistrzostw Świata 2014) zaowocowały ostatecznie zajęciem drugiego miejsca w grupie 4, gdzie oprócz Rumunów znalazły się także reprezentacje Holandii, Węgier, Turcji, Estonii, oraz Andory. Kończąc te eliminacje z 19 punktami na koncie, ustąpili miejsca jedynie Holendrom wygrywając sześć spotkań, raz remisując i trzy razy przegrywając. Jako że drugie miejsce nie dawało im bezpośredniego awansu, musieli oni grać w barażach. Trafili w nich na reprezentację Grecji, z którą przegrali i zremisowali (1:3 i 1:1), nie kwalifikując się ostatecznie do turnieju w Brazylii.

W połowie października 2014 roku, w trakcie trwania kwalifikacji do Euro 2016 selekcjonerem reprezentacji został Anghel Iordănescu. Zastąpił on na tym stanowisku Victora Pițurkę. Pod jego wodzą Rumuni zajęli ostatecznie drugie miejsce w grupie F (grali w niej razem z Irlandią Północną, Węgrami, Finlandią, Wyspami Owczymi i Grecją), co dało im bezpośredni awans na turniej we Francji. Po 10 meczach mieli na swoim koncie 20 punktów dzięki pięciu wygranym i pięciu remisom. Do pierwszego miejsca, które ostatecznie zajęła reprezentacja Irlandii Północnej zabrakło im jednego punktu.

Na Mistrzostwach Europy 2016, reprezentacja Rumunii trafiła do grupy A razem z gospodarzem turnieju Francją, Albanią i Szwajcarią. Po jednym remisie (ze Szwajcarią 1:1), oraz dwóch porażkach (z Francją 1:2 w meczu otwarcia oraz Albanią 0:1) pożegnali się z turniejem już po fazie grupowej. Niedługo później trener Anghel Iordănescu podał się do dymisji^[5]. Natomiast 7 lipca nowym selekcjonerem został Christoph Daum, który poprowadził rumuńską reprezentację podczas eliminacji do mistrzostw świata 2018 w Rosji^[6]. Rumunia grała w grupie z Polską, Danią, Czarnogórą, Armenią i Kazachstanem. W czasie kwalifikacji, po przegranej z Czarnogórą 0:1 Christoph Daum rozstał się z kadrą^[7]. Na tym stanowisku zastąpił go Cosmin Contra^[8]. Jednak Rumuni zajęli ostatecznie dopiero czwarte miejsce z trzynastoma punktami po trzech zwycięstwach, czterech remisach i trzech porażkach.

Indywidualnie Rumuni odnoszą sukcesy w Europie. Chociaż w reprezentacji grają głównie przedstawiciele ekstraklasy rumuńskiej, to kilku piłkarzy występuje na co dzień w ligach zachodnich: Cristian Săpunaru wygrał Ligę Europy 2010/2011 z FC Porto, Ștefan Radu gra w pierwszym składzie S.S. Lazio, a napastnicy Ciprian Marica i Adrian Mutu mają doświadczenia z lig niemieckiej, angielskiej i włoskiej. Także rumuńscy trenerzy cieszą się zaufaniem za granicą. Mircea Lucescu, szkoleniowiec Szachtara Donieck, w 2009 doprowadził ten klub do pierwszego w historii zwycięstwa w europejskich pucharach; Ladislau Bölöni od lat pracuje we Francji, Belgii i Grecji; Gavril Balint jest selekcjonerem reprezentacji Mołdawii, a Cosmin Olăroiu, trener, który dotarł ze Steauą do półfinału Pucharu UEFA, przez kilka sezonów prowadził kluby z Zatoki Perskiej. Kilku zawodników ze złotego pokolenia również rozpoczęło pracę szkoleniową: Dorinel Munteanu z Oțelul Galați zdobył w 2011 mistrzostwo Rumunii, kilka lat wcześniej podobne osiągnięcie zanotował Dan Petrescu z Unireą Urziceni. Jednak te wszystkie wyniki indywidualne nie przekładają się na razie na grę reprezentacji.

Sztab szkoleniowy

• Trener-selekcjoner: Mirel Rădoi
• Asystent selekcjonera: Ionel Gane
• Asystent selekcjonera: Adrian Mihalcea
• Trener bramkarzy: Leontin Toader
• Trener przygotowania fizycznego: Javi Reyes
• Trener przygotowania fizycznego: Alfonso Villalobos

Najnowsze wyniki

Mecze reprezentacji Rumunii pod wodzą Victora Pițurki (od 2011)
Data	Przeciwnik	Z-R-P	Wynik	Stadion	Rozgrywki
2011
10 sierpnia 2011	San Marino	Z	1–0	Stadion Olimpijski, Serravalle	mecz towarzyski
2 września 2011	Luksemburg	Z	2–0	Stade Josy Barthel, Luksemburg	El. do Euro 2012
6 września 2011	Francja	R	0–0	Stadionul Național, Bukareszt	El. do Euro 2012
7 października 2011	Białoruś	R	2–2	Stadionul Național, Bukareszt	El. do Euro 2012
11 października 2011	Albania	R	1–1	Stadion Miejski, Prisztina (Kosowo)	El. do Euro 2012
11 listopada 2011	Belgia	P	1–2	Stadionul Național, Bukareszt	mecz towarzyski
15 listopada 2011	Grecja	Z	3–1	Cashpoint-Arena, Altach (Austria)	mecz towarzyski
2012
27 stycznia 2012	Turkmenistan	Z	4–0	Arcadia Futbol Kompleksi, Belek (Turcja)	mecz towarzyski
29 lutego 2012	Urugwaj	R	1–1	Stadionul Național, Bukareszt	mecz towarzyski
30 maja 2012	Szwajcaria	Z	1–0	Swissporarena, Lucerna	mecz towarzyski
5 czerwca 2012	Austria	R	0–0	Tivoli Neu, Innsbruck	mecz towarzyski
15 sierpnia 2012	Słowenia	P	3–4	Arena Petrol, Celje	mecz towarzyski
7 września 2012	Estonia	Z	2–0	A. Le Coq Arena, Tallinn	El. do mundialu 2014
11 września 2012	Andora	Z	4–0	Stadionul Național, Bukareszt	El. do mundialu 2014
12 października 2012	Turcja	Z	1–0	Fenerbahçe Şükrü Saracoğlu, Stambuł	El. do mundialu 2014
16 października 2012	Holandia	P	1–4	Stadionul Național, Bukareszt	El. do mundialu 2014

Eliminacje do Mistrzostw Świata w Piłce Nożnej 2010

Grupa G

Miejsce Drużyna Mecze Punkty Zwyc. Rem. Por. Bramki 1  Serbia 10 22 7 1 2 22-8 2  Francja 10 21 6 3 1 18-9 3  Austria 10 14 4 2 4 14-15 4  Litwa 10 12 4 0 6 10-11 5  Rumunia 10 12 3 3 4 12-18 6  Wyspy Owcze 10 4 1 1 8 5-20 Stan na: 15 października 2009 Uwagi:  Serbia zapewniła sobie udział w MŚ 2010  Francja zapewniła sobie udział w barażach do MŚ 2010

Austria  X 3:1 3:1 2:1 2:1 1:3 Wyspy Owcze  1:1 X 0:1 2:1 0:1 0:2 Francja  3:1 5:0 X 1:0 1:1 2:1 Litwa  2:0 1:0 0:1 X 0:1 2:1 Rumunia  1:1 3:1 2:2 0:3 X 2:3 Serbia  1:0 2:0 1:1 3:0 5:0 X

Eliminacje do Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej 2012

Grupa D

Zespół Pkt M W R P Br+ Br− +/−  Francja 21 10 6 3 1 15 4 +11  Bośnia i Hercegowina 20 10 6 2 2 17 8 +9  Rumunia 14 10 3 5 2 13 9 +4  Białoruś 13 10 3 4 3 8 7 +1  Albania 9 10 2 3 5 7 14 −7  Luksemburg 4 10 1 1 8 3 21 −18 Stan po zakończeniu eliminacji

Francja  X 2:0 1:1 0:1 3:0 2:0 Rumunia  0:0 X 3:0 2:2 1:1 3:1 Bośnia i Hercegowina  0:2 2:1 X 1:0 2:0 5:0 Białoruś  1:1 0:0 0:2 X 2:0 2:0 Albania  1:2 1:1 1:1 1:0 X 1:0 Luksemburg  0:2 0:2 0:3 0:0 2:1 X

Eliminacje do Mistrzostw Świata w Piłce Nożnej 2014

Grupa D

Lp. Drużyna M Mecze Bramki Pkt W R P + − +/− 1.  Holandia 10 9 1 0 34 5 +29 28 2.  Rumunia 10 6 1 3 19 12 +7 19 3.  Węgry 10 5 2 3 21 20 +1 17 4.  Turcja 10 5 1 4 16 9 +7 16 5.  Estonia 10 2 1 7 6 20 −14 7 6.  Andora 10 0 0 10 0 30 −30 0

Holandia  X 2:0 8:1 4:0 3:0 3:0 Turcja  0:2 X 1:1 0:1 3:0 5:0 Węgry  1:4 3:1 X 2:2 5:1 2:0 Rumunia  1:4 0:2 3:0 X 2:0 4:0 Estonia  2:2 0:2 0:1 0:2 X 2:0 Andora  0:2 0:2 0:5 0:4 0:1 X

Mecze

Drużyna 1	Wynik dwumeczu	Drużyna 2	Pierwszy mecz	Drugi mecz
Portugalia	4:2	Szwecja	1:0	3:2
Ukraina	2:3	Francja	2:0	0:3
Grecja	4:2	Rumunia	3:1	1:1
Islandia	0:2	Chorwacja	0:0	0:2
Po lewej gospodarz pierwszego meczu.

Pierwsze mecze

15 listopada 2013 20:00	Islandia	0:0	Chorwacja	Laugardalsvöllur, Reykjavík Widzów: 9765 Sędzia: Alberto Undiano

15 listopada 2013 20:45	Portugalia  C. Ronaldo  82'	1:0 (0:0)	Szwecja	Estádio da Luz, Lizbona Widzów: 61 467 Sędzia: Nicola Rizzoli

15 listopada 2013 20:45	Ukraina  Zozula  61' Jarmołenko  83'	2:0 (0:0)	Francja	Stadion Olimpijski, Kijów Widzów: 67 732 Sędzia: Cüneyt Çakır

15 listopada 2013 20:45	Grecja  Mitroglu  14', 67' Salpingidis  21'	3:1 (2:1)	Rumunia  19' Stancu	Stadion Olimpijski, Ateny Widzów: 26 200 Sędzia: Pedro Proença

Rewanże

19 listopada 2013 20:00	Rumunia  Torosidis  55' (sam.)	1:1 (0:1)	Grecja  23' Mitroglu	Stadionul Național, Bukareszt Sędzia: Milorad Mažić

19 listopada 2013 20:15	Chorwacja  Mandžukić  27' Srna  47'	2:0 (1:0)	Islandia	Maksimir, Zagrzeb Sędzia: Björn Kuipers

19 listopada 2013 20:45	Szwecja  Ibrahimović  68', 72'	2:3 (0:0)	Portugalia  50', 77', 79' C. Ronaldo	Friends Arena, Sztokholm Sędzia: Howard Webb

19 listopada 2013 21:00	Francja  Sakho  22' Benzema  34' Husiew  72' (sam.)	3:0 (2:0)	Ukraina	Stade de France, Paryż Sędzia: Damir Skomina

Eliminacje do Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej 2016

Grupa F

Zespół Pkt M W R P Br+ Br− +/−  Irlandia Północna 21 10 6 3 1 16 8 +8  Rumunia 20 10 5 5 0 11 2 +9  Węgry 16 10 4 4 2 11 9 +2  Finlandia 12 10 3 3 4 9 10 −1  Wyspy Owcze 6 10 2 0 8 6 17 −11  Grecja 6 10 1 3 6 7 14 −7

Irlandia Północna  X 0:0 1:1 2:1 2:0 3:1 Rumunia  2:0 X 1:1 1:0 1:1 0:0 Węgry  1:2 0:0 X 2:1 1:0 0:0 Wyspy Owcze  1:3 0:3 0:1 X 1:3 2:1 Finlandia  1:1 0:2 0:1 1:0 X 1:1 Grecja  0:2 0:1 4:3 0:1 0:1 X

Mistrzostwa Europy w Piłce Nożnej 2016

Grupa A

Zespół	Pkt	M	W	R	P	Br+	Br−	+/−
Francja	7	3	2	1	0	4	1	+3
Szwajcaria	5	3	1	2	0	2	1	+1
Albania	3	3	1	0	2	1	3	−2
Rumunia	1	3	0	1	2	2	4	−2

Mecze Rumunii w ramach Euro 2016

1 10 czerwca 2016	Francja  Olivier Giroud  57' Dimitri Payet  89'	2:1 (0:0) Raport	Rumunia  65' (k.) Bogdan Stancu	Stade de France, Saint-Denis Widzów: 75 113[9] Sędzia: Viktor Kassai

14 15 czerwca 2016 18:00 CEST	Rumunia  Bogdan Stancu  18' (k.)	1:1 (1:0) Raport	Szwajcaria  57' Admir Mehmedi	Parc des Princes, Paryż Widzów: 43 576[10] Sędzia: Siergiej Karasiow

25 19 czerwca 2016 21:00 CEST	Rumunia	0:1 (0:1) Raport	Albania  43' Armando Sadiku	Parc OL, Lyon Widzów: 49 752[11] Sędzia: Pavel Královec

Eliminacje do Mistrzostw Świata w Piłce Nożnej 2018

Grupa E

Zespół Pkt M W R P Br+ Br− +/−  Polska 25 10 8 1 1 28 14 +14  Dania 20 10 6 2 2 20 8 +12  Czarnogóra 16 10 5 1 4 20 12 +8  Rumunia 13 10 3 4 3 9 9 0  Armenia 7 10 2 1 7 10 26 −16  Kazachstan 3 10 0 3 7 5 23 −18

Wygrany mecz gospodarzy Remis Przegrany mecz gospodarzy   Rumunia  X 0:0 0:3 1:1 1:0 3:1 Dania  1:1 X 4:0 0:1 1:0 4:1 Polska  3:1 3:2 X 4:2 2:1 3:0 Czarnogóra  1:0 0:1 1:2 X 4:1 5:0 Armenia  0:5 1:4 1:6 3:2 X 2:0 Kazachstan  0:0 1:3 2:2 0:3 1:1 X

Eliminacje do Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej 2020

Grupa F

Zespół Pkt M W R P Br+ Br− +/−  Hiszpania 26 10 8 2 0 31 5 +26  Szwecja 21 10 6 3 1 23 9 +14  Norwegia 17 10 4 5 1 19 11 +8  Rumunia 14 10 4 2 4 17 15 +2  Wyspy Owcze 3 10 1 0 9 4 30 −26  Malta 3 10 1 0 9 3 27 −24

Hiszpania  X 3:0 2:1 5:0 4:0 7:0 Szwecja  1:1 X 1:1 2:1 3:0 3:0 Norwegia  1:1 3:3 X 2:2 4:0 2:0 Rumunia  1:2 0:2 1:1 X 4:1 1:0 Wyspy Owcze  1:4 0:4 0:2 0:3 X 1:0 Malta  0:2 0:4 1:2 0:4 2:1 X

Baraże o udział w Euro 2020

Półfinały

8 października 2020 20:45 CET	Islandia  G. Sigurðsson  16', 35'	2:1 (2:0) Raport	Rumunia  63' (k.) Maxim	Laugardalsvöllur, Reykjavík Widzów: 60 Sędzia: Damir Skomina

Obecny skład

Kadra na Mistrzostwa Europy w Piłce Nożnej 2016

Nr	Imię i nazwisko	Data urodzenia	Występy	Gole	Obecny klub
Bramkarze
1	Ciprian Tătărușanu	09.02.1986	35	0	ACF Fiorentina
12	Costel Pantilimon	01.02.1987	22	0	Watford F.C.
23	Silviu Lung Jr.	04.06.1989	3	0	Astra Giurgiu
Obrońcy
2	Răzvan Raț	26.05.1981	110	2	Rayo Vallecano
3	Alexandru Mățel	17.10.1989	16	0	Dinamo Zagrzeb
4	Vlad Chiricheș	14.11.1989	40	0	SSC Napoli
6	Valerică Găman	25.02.1989	13	1	Karabükspor
16	Dragoș Grigore	07.09.1986	19	0	Al-Sailiya
17	Steliano Filip	15.05.1994	4	0	Dinamo Bukareszt
20	Cosmin Moți	03.12.1984	7	0	Łudogorec Razgrad
21	Cristian Săpunaru	05.04.1984	12	0	Astra Giurgiu
Pomocnicy
5	Ovidiu Hoban	27.12.1982	19	1	Hapoel Beer Szewa
8	Gabriel Torje	22.11.1989	49	10	Terek Grozny
10	Alexandru Chipciu	18.05.1989	20	3	RSC Anderlecht
11	Mihai Pintilii	09.11.1984	30	1	Steaua Bukareszt
13	Andrei Prepeliță	08.12.1985	10	0	Łudogorec Razgrad
15	Adrian Popa	24.07.1988	13	0	Steaua Bukareszt
17	Nicolae Stanciu	07.05.1993	7	4	RSC Anderlecht
18	Lucian Sânmărtean	13.03.1980	19	0	Ittihad FC
Napastnicy
9	Denis Alibec	05.01.1991	3	1	Astra Giurgiu
19	Bogdan Stancu	28.06.1987	39	9	Gençlerbirliği
26	Florin Andone	11.04.1993	5	1	Deportivo La Coruña
27	Claudiu Keșerü	02.12.1986	12	4	Łudogorec Razgrad

Źródło: http://www.euro2016.pl/reprezentacja-rumunii

Udział w międzynarodowych turniejach

Mistrzostwa świata

Udział w mistrzostwach świata
Rok	Kwalifikacje	Wynik
1930	–	Faza grupowa
1934	Awans	1/8 finału
1938	Awans	1/8 finału
1950	Nie brała udziału
1954	Nie zakwalifikowała się
1958
1962	Wycofała się z eliminacji
1966	Nie zakwalifikowała się
1970	Awans	Faza grupowa
1974	Nie zakwalifikowała się
1978
1982
1986
1990	Awans	1/8 finału
1994	Awans	Ćwierćfinał
1998	Awans	1/8 finału
2002	Nie zakwalifikowała się
2006
2010
2014
2018
2022
2026

Mistrzostwa Europy

Fragment meczu Rumunia-Bułgaria, Euro 1996

Udział w mistrzostwach Europy
Rok	Kwalifikacje	Wynik
1960	Nie zakwalifikowała się
1964
1968
1972
1976
1980
1984	Awans	Faza grupowa
1988	Nie zakwalifikowała się
1992
1996	Awans	Faza grupowa
2000	Awans	Ćwierćfinał
2004	Nie zakwalifikowała się
2008	Awans	Faza grupowa
2012	Nie zakwalifikowała się
2016	Awans	Faza grupowa
2020	Nie zakwalifikowała się
2024

Rekordziści

Stan na 17 października 2012.
Ostatnim meczem, jaki uwzględniono w statystyce, jest mecz eliminacji mundialu 2014 z Holandią (1:4) z 16 października 2012.

• Gwiazdką oznaczono piłkarzy branych pod uwagę przy ustalaniu obecnej kadry.
• Pogrubieniem oznaczono uczestników mundialu 1994, na którym Rumunii dotarli do ćwierćfinału (najlepszy wynik).

Trenerzy reprezentacji Rumunii od lat 90.

Zdjęcie	Trener	Wiek1	Data zatrudnienia	Data rezygnacji	M	Z	R	P	%Z	Okoliczności rezygnacji
	Emeric Jenei	49	wrzesień 1986	czerwiec 1990	38	18	10	10	47,4%	Po mundialu 1990, na którym jego podopieczni doszli do 1/8 finału, przyjął propozycję prowadzenia Steauy Bukareszt.
	Gheorghe Constantin	58	lipiec 1990	październik 1990	4	2	0	2	50,0%	Został zwolniony po słabym początku eliminacji do Euro 1992: w dwu meczach zanotował dwie porażki, ze Szkocją (1:2) i Bułgarią (0:3).
	Mircea Rădulescu	49	listopad 1990	grudzień 1991	19	5	3	3	26,3%	Odszedł gdyż, mimo dobrych wyników w eliminacjach do Euro 1992, nie zdołał odrobić strat z okresu pracy swojego poprzednika i nie awansował do turnieju. Niedługo później podpisał kontrakt z Rapidem Bukareszt.
	Cornel Dinu	44	styczeń 1992	3 czerwca 1993	13	7	2	4	53,8%	Bezpośrednią przyczyną zwolnienia była porażka 2:5 z Czechosłowacją w eliminacjach do mundialu 1994[12].
	Anghel Iordănescu	43	lipiec 1993	1 lipca 1998	57	34	11	12	59,6%	Zgodnie z zapowiedziami ten najbardziej utytułowany trener-selekcjoner Rumunii zrezygnował po mundialu 1998. Już pół roku przed turniejem ogłosił, że po jego zakończeniu będzie opiekował się piłkarzami reprezentacji Grecji[13].
	Victor Pițurcă	42	14 lipca 1998	4 listopada 1999	16	9	6	1	56,2%	Został zwolniony miesiąc po wywalczeniu z reprezentacją awansu na Euro 2000. Przyczyną dymisji był jego konflikt z grupą starszych kadrowiczów. Jej lider, Gheorghe Hagi, przedstawił kierownictwu federacji ultimatum: odejdzie albo Pițurcă albo on[14].
	Emeric Jenei	63	1 stycznia 2000	25 czerwca 2000	11	5	1	5	45,4%	Po Euro 2000, na którym jego podopieczni zanotowali najlepszy wynik w historii występów w mistrzostwach Europy (ćwierćfinał), nie tylko zrezygnował z prowadzenia kadry, ale całkowicie zakończył karierę szkoleniową.
	Ladislau Bölöni	47	26 lipca 2000	7 czerwca 2001	13	8	2	3	61,5%	Po zwycięstwach nad Węgrami i Litwą w eliminacjach do mundialu 2002 złożył dymisję. Nie zdradził jej przyczyn. Najpewniej były nimi negocjacje z działaczami Sportingu, gdyż już kilka dni po rezygnacji podpisał kontrakt z tym klubem.
	Gheorghe Hagi	36	15 czerwca 2001	26 listopada 2001	4	1	2	1	25,0%	Po przegranych meczach barażowych do mundialu 2002 ze Słowenią (1:2 i 1:1) nie przedłużył swojej umowy[15].
	Gavril Balint	38	15 sierpnia 2001	15 sierpnia 2001	1	0	1	0	0%	Tymczasowo prowadził reprezentację w towarzyskim spotkaniu ze Słowenią (2:2). Nowy selekcjoner Hagi musiał poddać się w tym czasie operacji nerek[16].
	Anghel Iordănescu	52	10 stycznia 2002	19 listopada 2004	30	17	4	9	56,7%	Zrezygnował po remisie 1:1 z Armenią w eliminacjach do mundialu 2006. Mimo iż Rumunii zajmowali wtedy drugie miejsce w tabeli, trener podkreślał, że niezadowalający wynik i gra w ostatnim meczu wymagają od niego „honorowej decyzji”[17].
	Victor Pițurcă	49	8 grudnia 2004	12 kwietnia 2009	47	28	7	12	59,6%	Został zdymisjonowany na początku kwalifikacji do mundialu 2010 po tym, jak Rumuni w pięciu meczach wywalczyli tylko cztery punkty. Przegrali z Litwą (0:3), Serbią (2:3) i Austrią (1:2). W chwili zwolnienia trenera zajmowali przedostatnie miejsce w tabeli[18].
	Răzvan Lucescu	40	29 kwietnia 2009	4 czerwca 2011	21	9	5	7	42,8%	Złożył dymisję po zwycięstwie 3:0 z Bośnią i Hercegowiną w eliminacjach do Euro 2012. Dzięki temu meczowi jego podopieczni zachowali szanse na awans. Nie podał przyczyn odejścia, jednak już dzień później podpisał kontrakt z Rapidem Bukareszt[19].
	Emil Săndoi Ștefan Iovan	46 51	5 czerwca 2011	15 czerwca 2011	2	0	0	2	0%	Po niespodziewanej dymisji Lucescu duet Săndoi-Iovan (czyli selekcjoner reprezentacji młodzieżowej i asystent poprzedniego trenera) tymczasowo prowadził kadrę w towarzyskich spotkaniach z Brazylią (0:1) i Paragwajem (0:2)[20].
	Victor Pițurcă	55	15 czerwca 2011	16 października 2014	35	17	10	8	48,5%	Otrzymał propozycję pracy w arabskim klubie Ittihad FC i zrezygnował ze stanowiska[21].
	Anghel Iordănescu	64	27 października 2014	30 czerwca 2016	19	7	9	3	36,8%	Po fatalnym dla Rumunii Euro 2016, kiedy to odpadli już po fazie grupowej zajmując ostatnie miejsce w grupie, zrezygnował ze stanowiska[22].
	Christoph Daum	62	7 lipca 2016	14 września 2017	10	3	3	4	30,0%	Po fatalnych dla Rumunii eliminacjach do MŚ 2018, które zakończyły się dla nich brakiem awansu, został zwolniony ze stanowiska[23].
	Cosmin Contra2	41	22 września 2017		0	0	0	0	0%

• ¹ W chwili obejmowania funkcji selekcjonera.
• ² Stan na 22 września 2017.

W rankingu FIFA

• najlepsze miejsce: 3. (wrzesień 1997)
• najgorsze miejsce: 57. (luty 2011 i wrzesień 2012)
• najwyższy awans: +11 (kwiecień 2011)
• największy spadek: -11 (lipiec 2002)

Źródło^[24]:

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Oficjalna witryna związku (rum.)
• RomaniaSoccer: wszystkie mecze reprezentacji (szczegóły) (ang.)
• RSSSF: archiwum wyników 1922–2003 (ang.)
• RSSSF: archiwum zawodników z największą liczbą występów i goli (ang.)
• RSSSF: archiwum trenerów 1922–1999 (ang.)
• NationalFootballTeams: Romania (ang.)
• FIFA: Romania. fifa.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-09-26)]. (ang.).