Reprezentacja Urugwaju w piłce nożnej mężczyzn

Urugwaj
(piłka nożna mężczyzn)

Uruguay

Przydomek	Los Charrúas (Charrúa) La Celeste (Błękit)
Związek	Asociación Uruguaya de Fútbol
Sponsor techniczny	Puma
Trener	Diego Alonso (od 2021)
Asystent trenera	Darío Rodríguez Diego Raimondi
Skrót FIFA	URU
Ranking FIFA	14. (1638.71 pkt.)[a]
Miejsce w rankingu Elo	11. (1936 pkt.)[a]
Zawodnicy
Kapitan	Diego Godín
Najwięcej występów	Diego Godín (159)
Najwięcej bramek	Luis Suárez (68)
Stroje domowe Stroje wyjazdowe
Mecze
Pierwszy mecz Urugwaj 0:6 Argentyna (Montevideo, Urugwaj; 20.07.1902)
Najwyższe zwycięstwo Urugwaj 9:0 Boliwia (Lima, Peru; 09.11.1927)
Najwyższa porażka Urugwaj 0:6 Argentyna (Montevideo, Urugwaj; 20.07.1902)
Medale
Igrzyska olimpijskie
1924, 1928
Mistrzostwa świata
1930, 1950
Mistrzostwa Ameryki Południowej
1916, 1917, 1920, 1923, 1924, 1926, 1935, 1942, 1956, 1959, 1967, 1983, 1987, 1995, 2011 1919, 1927, 1939, 1941, 1989, 1999 1921, 1922, 1929, 1937, 1947, 1953, 1957, 2004
Strona internetowa
↑ Stan aktualny na 6 października 2022.

Reprezentacja Urugwaju w piłce nożnej mężczyzn – zespół piłkarski, reprezentujący Urugwaj w meczach i sportowych imprezach międzynarodowych, powoływany przez selekcjonera, w którym mogą występować zawodnicy posiadający obywatelstwo urugwajskie. Za jego funkcjonowanie odpowiedzialny jest Asociación Uruguaya de Fútbol (AUF).

Reprezentacja zwana Charrúas, jako pierwsza w historii zdobyła Puchar Świata. Wynik z 1930 roku powtórzyła jeszcze w 1950 roku oraz trzykrotnie zajęła czwarte miejsce (1954, 1970, 2010).

Piętnastokrotnie triumfowała również w rozgrywkach o Copa America (1916, 1917, 1920, 1923, 1924, 1926, 1935, 1942, 1956, 1959, 1967, 1983, 1987, 1995, 2011), sześciokrotnie była druga (1919, 1927, 1939, 1941, 1989, 1999), dziewięciokrotnie trzecia (1921, 1922, 1929, 1937, 1947, 1953, 1957, 1975, 2004), oraz pięciokrotnie czwarta (1945, 1946, 1955, 2001, 2007). Łącznie w historii wzięła udział w 45 edycjach tej imprezy (najwięcej spośród wszystkich zespołów konfederacji CONMEBOL).

Występowała też w dwóch edycjach rozgrywek o Puchar Konfederacji: 1997 w której zajęła czwarte miejsce po porażce z Czechami 0:1 w meczu o trzecie miejsce oraz 2013, którą Urusi również zakończyli na czwartym miejscu, po przegranej z Włochami 2:3 w serii rzutów karnych.

Historia

Na początku XX w. Urugwaj był jednym z bogatszych krajów Ameryki Południowej, nie trapionym przez wewnętrzne wstrząsy i rewolucje. Ówczesna urugwajska młodzież od ósmego roku życia objęta była programem ćwiczeń fizycznych. Z niej wyrosło pokolenie piłkarzy „Urusów”, którzy na pierwszym mundialu pokonali w finale 4:2 Argentynę. Dwadzieścia lat później podopieczni Juana Lópeza, wśród których znajdowali się Juan Alberto Schiaffino, Óscar Míguez, Alcides Ghiggia, czy Roque Gastón Máspoli, w finałowym meczu ograli 2:1 Brazylijczyków. Kolejny sukces na mundialu Urugwajczycy odnieśli w 1970 roku, kiedy po porażkach w półfinale z Brazylią i w spotkaniu o trzecie miejsce z RFN, zajęli ostatecznie czwartą lokatę.

Później reprezentacja albo w ogóle nie kwalifikowała się do mistrzostw albo przegrywała w pierwszej lub drugiej rundzie. Mimo że miała w swoich szeregach uznanych zawodników – Horacia Troche, Néstora Gonçalvesa, Luisa Ubiñasa, Ladislaa Mazurkiewicza, czy w latach 80. Enza Francescoliego, Nelsona Gutiérreza, Victora Diogo – to osiągnięciami nie potrafiła dorównać zespołom z 1930 i 1950 roku. Kryzys pogłębił się w latach 90., kiedy Urugwajczyków zabrakło na dwóch turniejach o Puchar Świata.

Od początku 2006 roku selekcjonerem jest Óscar Tabárez, który pełnił już tę funkcję w latach 1988–1990; podczas pierwszej kadencji poprowadził Urugwajczyków do mundialu 1990. Większość zawodników z obecnej kadry występuje na co dzień w Europie lub Argentynie. Najbardziej znanymi reprezentantami są napastnicy Álvaro Recoba (Inter Mediolan), Diego Forlán (Atlético Madryt) i Luis Alberto Suárez (FC Barcelona) oraz bramkarz, mający za sobą grę w Juventusie, Fabián Héctor Carini. W 2005 roku karierę zakończył długoletni kapitan drużyny narodowej Paolo Montero.

W 2010 roku ponownie „Urusi” pokazali, że są potęgą futbolu. W grupie zremisowali bezbramkowo z poprzednimi wicemistrzami Francją, w drugim meczu pewnie ograli gospodarzy 3:0. W ostatnim meczu grupowym reprezentacja „Urusów” wygrała spokojnie z Meksykiem 1:0. Urugwajczycy wyszli z 1 miejsca bez straty bramki. Następnym rywalem Urugwaju w 1/8 finału była drużyna Korei Południowej, z którą Urugwaj wygrał 2:1. W ćwierćfinale na Urugwaj czekała reprezentacja Ghany i najbardziej dramatyczny mecz mistrzostw. Po remisie 1:1 do regulaminowego czasu gry sędzia musiał doliczyć kolejne 30 minut. W 120 minucie Ghana miała świetną okazję na gola jednak Luis Suárez wybił piłkę ręką z linii bramkowej. Otrzymał za to czerwoną kartkę, a reprezentacja Ghany otrzymała rzut karny, którego jednak nie wykorzystała. W serii rzutów karnych Urugwaj wygrał 4:2 i jako jedyna drużyna z Ameryki dotarła do półfinału. W półfinale zmierzyli się z reprezentacją Holandii (późniejszymi wicemistrzami) i przegrali 3:2. W meczu o trzecie miejsce Urugwaj przegrał również z Niemcami 2:3. W RPA Urugwaj zagrał swój najlepszy turniej od 40 lat i zajął 4 miejsce, a Diego Forlán otrzymał tytuł najlepszego piłkarza turnieju i Złotą Piłkę.

W 2011 podczas Copa America które odbywały się w Argentynie, Urugwaj przystępował do turnieju jako jeden z głównych faworytów razem z Brazylią i Argentyną. Urugwaj grający w grupie C trafił na Chile, Peru oraz Meksyk. Grupa była uważana przez wielu jako grupa najmocniejsza. W pierwszym meczu Urugwaj zremisował z drużyną Peru 1:1. Była to dość duża niespodzianka. Kolejnym przeciwnikiem Urugwajczyków było Chile z którym Urugwaj również zremisował 1:1. Do ostatniego meczu ważyły się losy wyjścia z grupy. Ostatnim przeciwnikiem Urusów była drużyna Meksyku (mistrz Ameryki Północnej) z którą Urugwaj wygrał 1:0.Grupa w wykonaniu Urugwajczyków nie była zbyt dobra. Wielu wróżyło im szybkie odpadnięcie z turnieju zwłaszcza że następnym rywalem miał być główny faworyt – Argentyna która również w grupie nie zagrała zbyt dobrze. Urugwaj po meczącym meczu który w regulaminowym czasie gry i po dogrywce zakończył się wynikiem 1:1 wygrał w karnych 5:4. Urugwaj awansował jako jedyny z wcześniejszych faworytów ponieważ Brazylia również odpadła z Paragwajem. W półfinale Urugwaj bez większych problemów pokonał Peru 2:0. W finale na ich drodze stanęła drużyna Paragwajska. Urugwaj nie przestraszył się mocnej jak dotąd ekipy Paragwaju i wygrał wysoko 3:0 po dwóch golach Diego Forlana i jednym Luisa Suáreza. Ten ostatni został wybrany najlepszym zawodnikiem turnieju i wicekrólem strzelców z 4 golami na koncie natomiast Forlan udowodnił że mimo dość zaawansowanego wieku nadal potrafi grać jak na poprzednich Mistrzostwach Świata gdzie zdobył on Złotą Piłkę.

Copa America 2007, Charrúas przed meczem z Wenezuelą

Największymi sukcesami urugwajskiej piłki nożnej, oprócz dwóch tytułów mistrza świata, są piętnastokrotne zwycięstwa w rozgrywkach o Copa América i dwukrotne w igrzyskach olimpijskich (w 1924 i 1928 roku). 24.07.2011 reprezentacja Urugwaju po raz 15 sięgnęła po tytuł mistrza Ameryki Południowej w piłce nożnej. W finałowym meczu pokonała reprezentację Paragwaju 3:0.

Lata 1900–1945

Chrzest bojowy

16 maja 1901 w Montevideo, Charrúas stoczyli swój premierowy oficjalny pojedynek międzypaństwowy z późniejszym odwiecznym rywalem zza miedzy – Argentyną, ulegając stosunkiem bramek 2:3.

Copa América 1916

Pierwsze mistrzostwa Ameryki Południowej Copa América 1916 przyniosły zarazem pierwszy międzynarodowy tryumf „Urusów”. W argentyńskim turnieju grały 4 drużyny systemem każdy, z każdym, a o zwycięstwie decydowała końcowa tabela. Ekipa dowodzona przez trenera Alfredo Foglino rozpoczęła mistrzostwa od efektownego zwycięstwa 4:0 (1:0) z Chile, po golach dwóch piłkarzy urugwajskiego klubu Peñarol Montevideo: José Piendibene (44' i 75') oraz Isabelino Gradína (55' i 70'). Drugim grupowym rywalem Urugwaju była Brazylia, która lepiej rozpoczęła i już w 8 minucie wynik meczu otworzył Arthur Friedenreich (Payssandu São Paulo). Jednak w 16 minucie spotkania brazylijski obrońca Orlando (Paulistano São Paulo) z powodu kontuzji musiał opuścić boisko co było równoznaczne z tym, że piłkarze z Kraju Kawy resztę pojedynku stoczyli w dziesiątkę. Nie mniej jednak wyrównująca bramka padła dopiero w 58', a jej zdobywcą był późniejszy król strzelców Gradín. Wynik meczu w 77' ustalił José Tognola (Reformers), dzięki czemu Urugwaj zwyciężył 2:1. W granym na „raty” oraz na dwóch różnych stadionach ostatnim, a zarazem decydującym meczu turnieju Charrúas bezbramkowo z remisowali z gospodarzami, co z uwagi na wcześniejszą przewagę punktową przesądziło o tytule dla Urugwaju.

Poz	Reprezentacja	Mecze	Zw	Rem	Por	Pkt	BrZd	BrStr
1	URUGWAJ	3	2	1	0	5	6	1
2	ARGENTYNA	3	1	2	0	4	7	2
3	BRAZYLIA	3	0	2	1	2	3	4
4	CHILE	3	0	1	2	1	2	11

Copa América 1917

Mistrzostwa z 1917 przeszły do historii jako niemal identyczna kopia tych rozegranych rok wcześniej, bowiem uczestnikami turnieju rozgrywanego według tych samych co poprzednio zasad były te same zespoły. Zmieniło się tylko miejsce rozgrywek, ponieważ tym razem gospodarzem imprezy byli Urugwajczycy. Drużyna trenera Ramóna Platero podobnie jak przed rokiem w pierwszym spotkaniu zmierzyła się z Chile, wygrywając identycznym stosunkiem bramek 4:0 (2:0). Teraz jednak gole zdobywali dwaj zawodnicy legendarnego Nacional Montevideo: Carlos Scarone (20' i 62') oraz Ángel Romano (44' i 75'). Równie gładko, bo 4:0 (2:0) Charrúas ograli tym razem Brazylijczyków, którzy podobnie jak przed rokiem mecz kończyli w dziesiątkę, gdyż w 24 minucie urazu nabawił się Paula Ramos (America Rio de Janeiro). Natomiast bramki były dziełem nikogo innego, tylko Carlosa Scarone (8' i 86') oraz króla strzelców Angela Romano (17' i 77'). W trzecim, ostatnim i decydującym pojedynku Urugwaj, jako gospodarz turnieju wykorzystał okazję i po golu Héctora Scarone z 62 minuty pokonał Albicelestes 1:0 (0:0), broniąc tym samym tytułu sprzed roku bez straty bramki.

Poz	Reprezentacja	Mecze	Zw	Rem	Por	Pkt	BrZd	BrStr
1	URUGWAJ	3	3	0	0	6	9	0
2	ARGENTYNA	3	2	0	1	4	5	3
3	BRAZYLIA	3	1	0	2	2	7	8
4	CHILE	3	0	0	3	0	0	10

Copa América 1920

Po zajęciu drugiego miejsca w CA 1919 rozgrywanego w Brazylii, tym razem górą znów byli Urugwajczycy. Na chilijskim turnieju pierwszym rywalem Charrúas byli sąsiedzi z Kraju Srebra. W zakończonym remisem 1:1 (1:0) spotkaniu wynik otworzył w 10 min. urugwajski napastnik José Piendibene, a w 61' bramkarz „Urusów” Juan Legnazzi obronił rzut karny. Wyrównanie padło w 75' za sprawą Raúla Echeverríi (Estudiantes La Plata). Mecz z Brazylią był popisem Urugwajczyków, którzy urządzili sobie festiwal strzelecki, a wynik 6:0 (3:0) nie pozostawiał złudzeń, kto w tamtym czasie był najlepszym zespołem Ameryki, co nie mniej prawdopodobne również świata. Bramki zdobywali: Angel Romano (23' i 60'), z karnego w 26' Antonio Urdinarán, obaj z Nacional oraz zawodnicy Peñarol – José Pérez (29' i 65') i Antonio Cámpolo w 48'. W ostatnim meczu z gospodarzami, Charrúas postawili kropkę nad „i”, wygrywając 2:1 (1:0) po golach najskuteczniejszych w turnieju: Romano (37') i Péreza (65'), dla Chile trafił w (60') Aurelio Domínguez.

Poz	Reprezentacja	Mecze	Zw	Rem	Por	Pkt	BrZd	BrStr
1	URUGWAJ	3	2	1	0	5	9	2
2	ARGENTYNA	3	1	2	0	4	4	2
3	BRAZYLIA	3	1	0	2	2	1	8
4	CHILE	3	0	1	2	1	2	4

Copa América 1923

Po raz drugi gospodarzem turnieju został Urugwaj i w pierwszym pojedynku pokonał Paragwaj 2:0 (1:0). Bramki zdobyli Héctor Scarone (11') i zawodnik Charley Pedro Petrone w 88'. Urugwajczykom nie po raz pierwszy zresztą, nie sprostała również ekipa Canarinhos, ulegając 2:1 (0:0). Na listę strzelców wpisali się: po raz drugi na turnieju Petrone (56'); wyrównanie Brazylijczykom dał w 59' Nilo Braga, a wynik meczu ustalił w 75' José Pedro Cea, przyszła legenda futbolu. Los Guarani oraz Canarinhos podzielili również Argentyńczycy. Charrúas po trafieniach najskuteczniejszego obok Argentyńczyka Aguirre – Petrone (28') i Pascuala Sommy (88') zwyciężyli 2:0 (1:0), zdobywając tym samym czwarty tytuł mistrzowski.

Poz	Reprezentacja	Mecze	Zw	Rem	Por	Pkt	BrZd	BrStr
1	URUGWAJ	3	3	0	0	6	6	1
2	ARGENTYNA	3	2	0	1	4	6	6
3	PARAGWAJ	3	1	0	2	2	4	6
4	BRAZYLIA	3	0	0	3	0	2	5

Letnie Igrzyska Olimpijskie 1924

Rozgrywany systemem pucharowym turniej w Paryżu był pierwszym dla „Urusów” międzykontynentalnym sprawdzianem, w czasie którego mogli o stawkę rywalizować z zespołami europejskimi. W pierwszej rundzie 26 maja wygrali zdecydowanie 7:0 (3:0) z drużyną Jugosławii, zaczynając turniej z „dużego c”. Trzy dni później w drugiej rundzie na drodze Charrúas stanęli Amerykanie, ulegając z kretesem 3:0 (3:0). Z kolei w rozegranym 1 czerwca ćwierćfinale przed własną publicznością polegli 1:5 (1:2) Francuzi. Kroczący od zwycięstwa do zwycięstwa Urugwajczycy dopiero 2 czerwca w półfinale spotkali godnego siebie rywala, wygrywając nieznacznie z Holandią 2:1 (1:0). Finał z 9 czerwca był formalnością, w którym Urugwaj pokonał Szwajcarię 3:0 (1:0).

Złoto	Srebro	Brąz
Urugwaj	Szwajcaria	Szwecja

Copa América 1924

Problemy Paragwaju sprawiły, że po raz drugi z rzędu, a trzeci w ogóle turniej zorganizował Urugwaj. Dopełnieniem szczęścia było również drugie z rzędu, a piąte w historii zwycięstwo w południowoamerykańskich mistrzostwach. Hat-rick Petrone (40', 53', 88'), gole Pedro Zingone (73') i Romano (78') pogrążyły Chile 5:0 (1:0). W kolejnym meczu wynik dla Paragwaju otworzył Gerardo Rivas. Bramkę wyrównującą w 28' strzelił król strzelców Petrone, podwyższył w 66' Cea, a ustalił w 83' Romano. Urugwajczycy, świeżo upieczeni mistrzowie olimpijscy z Paryża w ostatnim spotkaniu bezbramkowo zremisowali z Albicelestes.

Poz	Reprezentacja	Mecze	Zw	Rem	Por	Pkt	BrZd	BrStr
1	URUGWAJ	3	2	1	0	5	8	1
2	ARGENTYNA	3	1	2	0	4	2	0
3	PARAGWAJ	3	1	1	1	3	4	4
4	CHILE	3	0	0	3	0	1	10

Copa América 1926

W odbywającym się po raz drugi na terytorium Chile turnieju, udział wzięło pięć ekip, jednak zabrakło wśród nich Brazylii. Urugwajczykom, których z kolei nie było na CA 1925 w pierwszym pojedynku przyszło zmierzyć się z gospodarzami, w meczu sędziowanym przez .... Chilijczyka, tego samego zresztą, który prowadził spotkanie obu drużyn na CA 1920 w Chile. Mimo to zespół trenera Ernesto Fígoliego pozbawił La Roja wszelkich złudzeń, pewnie zwyciężając 3:1 (2:0). Autorami bramek dla Urugwaju byli: w 22' René Borjas (Montevideo Wanderers) oraz gwiazdy z Nacional, Héctor Castro (32') i Héctor Scarone (55'). W 65' honorowego gola dla Chile zdobył z karnego Guillermo Subiabre (Santiago Wanderers). Kolejnym rywalem byli Albicelestes, którzy nie potrafili znaleźć sposobu na konsekwentnych Charrúas, a w szczególności strzelców bramek Borjasa (22') i Castro (73'). Podopieczni Ernesto Fígoli odnieśli najwyższe zwycięstwo z drużyną Boliwii, których pokonali 6:0 (4:0), po bramkach zdobytych przez Héctora Scarone (9', 12', 28', 39', 81'). W 67' trafił jeszcze jego klubowy kolega Angel Romano. W kolejnym meczu ponownie zwyciężyli, tym razem drużynę Paragwaju. Najlepszym zawodnikiem w tym meczu był Héctor Castro, który zdobył cztery gole (16', 23', 32',72'), a dwie kolejne bramki padły w 47' z karnego i 82' dzięki strzałowi Zoilo Saldombide (Wanderers). Guarani odpowiedzieli jedynie w 58', kiedy to 11-ę na bramkę zamienił Manuel Fleitas Solich. Zwycięstwo 6:1 (3:0) przypieczętowało szósty tytuł mistrzowski dla Urugwaju, który po raz drugi zdobyli w Chile.

Poz	Reprezentacja	Mecze	Zw	Rem	Por	Pkt	BrZd	BrStr
1	URUGWAJ	4	4	0	0	8	17	2
2	ARGENTYNA	4	2	1	1	5	14	3
3	CHILE	4	2	1	1	5	14	6
4	PARAGWAJ	4	1	0	3	4	8	20
5	BOLIWIA	4	0	0	4	0	2	24

Letnie Igrzyska Olimpijskie 1928

Efektowne zwycięstwo na olimpiadzie w 1924 stawiało Urugwaj w roli faworyta, z którym na nieszczęście gospodarzy los skojarzył ich w pierwszej rundzie. W rozegranym 30 maja spotkaniu Holendrzy nie potrafili zrewanżować się wciąż aktualnym mistrzom olimpijskim za przegrany półfinał w Paryżu, ulegając im 2:0 (1:0). Nie było również niespodzianki 3 czerwca w ćwierćfinałowym pojedynku „Urusów” z Niemcami, których gładko pokonali 4:1 (2:0). Cztery dni później na drodze do finału Urugwajczykom stanęli Włosi, którzy choć byli bliżej celu to nie mniej jednak, także Azzurri nie zdołali przeciwstawić się sile pobratymców z Ameryki Południowej, przegrywając nieznacznie 2:3 (1:3). Wielki finał igrzysk stał się wewnętrzną rozgrywką Latynosów, w którym Charrúas zmierzyli się z sąsiadami zza rzeki Urugwaj. Mecz z 10 czerwca był zaciętym pojedynkiem, w którym nie padło rozstrzygnięcie i po dogrywce padł remis 1:1. Ponieważ ówcześnie nie rozgrywano jeszcze konkursu rzutów karnych, spotkanie zostało powtórzone trzy dni później, a nowym starym mistrzem olimpijskim został Urugwaj po zwycięstwie 2:1 (1:1).

Złoto	Srebro	Brąz
Urugwaj	Argentyna	Włochy

Lata 1945–2014

Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 2010

W 2010 roku Reprezentacja Urugwaju ponownie pokazała, że jest potęgą futbolu na arenie międzynarodowej. W swojej grupie zremisowali z poprzednimi wicemistrzami, drużyną Francji 0:0, w drugim meczu odnieśli zdecydowane zwycięstwo nad gospodarzami turnieju, wygrywając 3:0. W ostatnim meczu grupowym reprezentacja „Urusów” wygrała spokojnie z Meksykiem 1:0. Urugwajczycy wyszli z 1 miejsca bez straty bramki. Następnym rywalem drużyny Urugwaju w 1/8 finału okazała się drużyna Korei Południowej z którymi Urugwaj wygrał 2:1. W ćwierćfinale na Urugwaj czekała reprezentacja Ghany i najbardziej dramatyczny mecz mistrzostw. Po remisie 1:1 do regulaminowego czasu gry sędzia musiał doliczyć kolejne 30 minut dogrywki. W 120 minucie natomiast Ghana miała świetną okazję na gola, jednak Luis Suárez wybił piłkę ręką z bramki. Otrzymał on za to czerwoną kartkę, a reprezentacja Ghany miała do wykorzystania rzut karny. Wymarzona szansa dla przeciwników Urugwaju nie została wykorzystana i w serii rzutów karnych, następujących po dogrywce, Urugwaj wygrał 4:2. W ten sposób zawodnicy awansowali do półfinału – jako jedyna drużyna z Ameryki Południowej. W półfinale musieli zmierzyć się z reprezentacją Holandii (późniejszymi wicemistrzami) i przegrali 3:2. W meczu o trzecie miejsce Urugwaj przegrał z drużyną Niemiec, po meczu zakończonym wynikiem 3:2, czyli identycznym jak w półfinale. Urugwaj zagrał na tym mundialu najlepiej od 40 lat i zajął 4 miejsce, a Diego Forlan który był najlepszym zawodnikiem drużyny Urugwaju, otrzymał złotą piłkę dla najlepszego piłkarza całego turnieju.

Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 2014

Reprezentacja Urugwaju awansowała do 1/8 finału, zajmując drugie miejsce w grupie. Przegrywając w 1/8 finału z Kolumbią zakończyła swój udział na Mistrzostwach Świata w Brazylii.

Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 2018

Na mundialu 2018 Urugwaj grał w grupie A razem z gospodarzem turnieju Rosją, Arabią Saudyjską, oraz Egiptem. Po wygraniu wszystkich trzech spotkań (odpowiednio z Egiptem i Arabią Saudyjską po 1:0), oraz z Rosjanami 3:0, Urusi wyszli z grupy z pierwszego miejsca z kompletem punktów. W 1/8 finału zmierzyli się z reprezentacją Portugalii. Wygrali ten mecz 2:1 i awansowali tym samym do ćwierćfinału w którym zmierzyli się z Francuzami. Przegrali jednak to spotkanie 0:2 i odpadli z turnieju.

Udział w Mistrzostwach Świata

Estadio Centenario

• 1930 – Mistrzostwo
• 1934–1938 – Nie brał udziału
• 1950 – Mistrzostwo
• 1954 – IV miejsce
• 1958 – Nie zakwalifikował się
• 1962 – Faza grupowa
• 1966 – Ćwierćfinał
• 1970 – IV miejsce
• 1974 – Faza grupowa
• 1978–1982 – Nie zakwalifikował się
• 1986 – 1/8 finału
• 1990 – 1/8 finału
• 1994–1998 – Nie zakwalifikował się
• 2002 – Faza grupowa
• 2006 – Nie zakwalifikował się
• 2010 – IV miejsce
• 2014 – 1/8 finału
• 2018 – Ćwierćfinał
• 2022 – Faza grupowa

Udział w Copa América

Udział w Pucharze Konfederacji

• 1992–1995 – Nie zakwalifikował się
• 1997 – IV miejsce
• 1999–2009 – Nie zakwalifikował się
• 2013 – IV miejsce
• 2017 – Nie zakwalifikował się

Aktualny skład

Kadra na mecze Mistrzostw Świata 2022. Występy i gole aktualne na 18 listopada 2022.

Nr	Imię i nazwisko	Data urodzenia	Występy	Gole	Obecny klub
Bramkarze
1	Fernando Muslera	16 czerwca 1986	133	0	Galatasaray
12	Sebastián Sosa	19 sierpnia 1986	1	0	Independiente
23	Sergio Rochet	23 marca 1993	8	0	Nacional
Obrońcy
2	José Giménez	20 stycznia 1995	78	8	Atlético Madryt
3	Diego Godín	16 lutego 1986	159	8	Vélez Sarsfield
4	Ronald Araújo	7 marca 1999	12	0	FC Barcelona
13	Guillermo Varela	24 marca 1993	9	0	Flamengo
16	Mathías Olivera	31 października 1997	8	0	SSC Napoli
17	Matías Viña	9 listopada 1997	26	0	AS Roma
19	Sebastián Coates	7 października 1990	47	1	Sporting
22	Martín Cáceres	7 kwietnia 1987	115	4	Los Angeles Galaxy
26	José Luis Rodríguez	14 marca 1997	0	0	Nacional
Pomocnicy
5	Matías Vecino	24 sierpnia 1991	62	4	S.S. Lazio
6	Rodrigo Bentancur	25 czerwca 1997	51	1	Tottenham Hotspur
7	Nicolás de la Cruz	1 czerwca 1997	17	2	River Plate
8	Facundo Pellistri	20 grudnia 2001	7	0	Manchester United
10	Giorgian de Arrascaeta	1 czerwca 1994	40	8	Flamengo
14	Lucas Torreira	11 lutego 1996	40	0	Galatasaray
15	Federico Valverde	22 lipca 1998	44	4	Real Madryt
25	Manuel Ugarte	11 kwietnia 2001	6	0	Sporting
Napastnicy
9	Luis Suárez	24 stycznia 1987	134	68	Nacional
11	Darwin Núñez	24 czerwca 1999	13	3	Liverpool
18	Maxi Gómez	14 sierpnia 1996	27	4	Trabzonspor
20	Facundo Torres	13 kwietnia 2000	10	0	Orlando City
21	Edinson Cavani	14 lutego 1987	133	58	Valencia
24	Agustín Canobbio	1 października 1998	3	0	Athletico Paranaense

Rekordziści

Selekcjonerzy

#	Trener	Narodowość	.	Od	Do	.	Bilans					.	Osiągnięcia
							M	Z	R	P	%		Trofea	Lata
1.	Miguel Nebel	Urugwaj		lipiec 1902	wrzesień 1903		2	1	0	1	50%
2.	Alfredo Foglino	Urugwaj		lipiec 1916			3	2	1	0	78%		1x Copa América	1916
3.	Ramón Platero	Urugwaj		wrzesień 1917	październik 1917		3	3	0	0	100%		1x Copa América	1917
4.	Severino Castillo	Urugwaj		maj 1919			4	2	1	1	58%
5.	Ernesto Fígoli	Urugwaj		wrzesień 1920	październik 1921		6	3	1	2	56%		1x Copa América	1920
6.	Pedro Olivieri	Urugwaj		wrzesień 1922	październik 1922		4	2	1	1	58%
7.	Leonardo De Lucca	Urugwaj		listopad 1923			3	3	0	0	100%		1x Copa América	1923
8.	Ernesto Meliante	Urugwaj		październik 1924	listopad 1924		3	2	1	0	78%		1x Copa América	1924
9.	Ernesto Fígoli (2)	Urugwaj		październik 1926	listopad 1926		4	4	0	0	100%		1x Copa América	1926
10.	Luis Greco	Urugwaj		listopad 1927			3	2	0	1	67%
11.	Alberto Suppici	Urugwaj		listopad 1929			3	1	0	2	33%
12.	Raúl Blanco	Urugwaj		styczeń 1935			3	3	0	0	100%		1x Copa América	1935
13.	Alberto Suppici (2)	Urugwaj		styczeń 1937	luty 1939		9	5	0	4	56%
14.	José Pedro Cea	Urugwaj		luty 1941	luty 1942		10	9	0	1	90%		1x Copa América	1942
15.	José Nasazzi	Urugwaj		styczeń 1945	luty 1945		6	3	0	3	50%
16.	Aníbal Tejada	Urugwaj		styczeń 1946			2	1	0	1	50%
17.	Guzmán Vila Gomensoro	Urugwaj		styczeń 1946	luty 1946		3	1	0	2	33%
18.	Juan López Fontana	Urugwaj		grudzień 1947			7	5	0	2	71%
19.	Óscar Marcenaro	Urugwaj		kwiecień 1949	maj 1949		7	2	1	4	33%
20.	Romeo Vázquez	Urugwaj		luty 1953	marzec 1953		6	3	1	2	56%
21.	Juan Carlos Corazzo	Urugwaj		marzec 1955			5	2	1	2	47%
22.	Hugo Bagnulo	Urugwaj		styczeń 1956	luty 1956		5	4	1	0	87%		1x Copa América	1956
23.	Juan López Fontana (2)	Urugwaj		marzec 1957	kwiecień 1957		6	4	0	2	67%
24.	Héctor Castro	Urugwaj		marzec 1959	kwiecień 1959		6	2	0	4	33%
25.	Juan Carlos Corazzo (2)	Urugwaj		grudzień 1959			4	3	1	0	83%		1x Copa América	1959
26.	Juan Carlos Corazzo (3)	Urugwaj		styczeń 1967	luty 1967		5	4	1	0	87%		1x Copa América	1967
27.	Juan Schiaffino	Urugwaj		wrzesień 1975	październik 1975		2	1	0	1	50%
28.	Roque Máspoli	Urugwaj		sierpień 1979	wrzesień 1981		26	11	8	7	53%
29.	Omar Borrás	Urugwaj		styczeń 1982	czerwiec 1986		54	24	18	12	56%		1x Copa América	1983
30.	Roberto Fleitas	Urugwaj		czerwiec 1987	lipiec 1987		4	4	0	0	100%		1x Copa América	1987
31.	Óscar Tabárez	Urugwaj		lipiec 1988	czerwiec 1990		34	17	8	9	50%
32.	Luis Cubilla	Urugwaj		maj 1991	sierpień 1993		27	11	10	6	53%
33.	Ildo Maneiro	Urugwaj		sierpień 1993	październik 1993		4	3	0	1	75%
–	Roberto Fleitas (2)	Urugwaj		październik 1993			1	0	0	1	0%
34.	Héctor Núñez	Urugwaj		październik 1994	listopad 1996		25	9	7	9	45%		1x Copa América	1995
35.	Juan Ahuntchaín	Urugwaj		grudzień 1996	czerwiec 1997		9	3	2	4	41%
36.	Roque Máspoli (2)	Urugwaj		czerwiec 1997	listopad 1997		5	2	1	2	47%
37.	Víctor Púa	Urugwaj		grudzień 1997	lipiec 1999		13	5	3	5	46%
38.	Daniel Passarella	Argentyna		lipiec 1999	luty 2001		14	6	4	4	52%
39.	Víctor Púa (2)	Urugwaj		luty 2001	czerwiec 2002		26	10	8	8	49%
–	Jorge da Silva	Urugwaj		listopad 2002			1	0	0	1	0%
–	Gustavo Ferrín	Urugwaj		luty 2003	marzec 2003		2	0	2	0	33%
40.	Juan Ramón Carrasco	Urugwaj		czerwiec 2003	kwiecień 2004		13	7	2	4	59%
41.	Jorge Fossati	Urugwaj		kwiecień 2004	listopad 2005		23	8	8	7	46%
–	Gustavo Ferrín (2)	Urugwaj		grudzień 2005	marzec 2006		1	0	0	1	0%
42.	Óscar Tabárez (2)	Urugwaj		marzec 2006	listopad 2021		194	94	49	51	48%		1x Copa América	2011
43.	Diego Alonso	Urugwaj		listopad 2021	nadal		9	7	1	1	77%
Inni
–	Gregorio Pérez[b]	Urugwaj	.	sierpień 1988		.	1	0	0	1	0%	.
–	Pedro Cubilla[c]	Urugwaj		maj 1991			4	2	0	2	50%
											%

Stan na 18 listopada 2022.
Kursywą wyróżniono selekcjonerów tymczasowych.
W nawiasie podano, który raz selekcjoner prowadził reprezentację.

Zobacz też

• Asociación Uruguaya de Fútbol

Uwagi

Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona związku (hiszp.)
• Profil na stronie FIFA. fifa.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-06-14)]. (ang.)
• Profil na National Football Teams (ang.)
• RSSSF – archiwum wyników 1902- (ang.)
• RSSSF – archiwum zawodników z największą liczbą występów i goli (ang.)
• Planet World Cup – archiwum wyników na mistrzostwach świata (ang.)
• Planet World Cup – archiwum wyników z eliminacji do mistrzostwa świata (ang.)
• Planet World Cup – składy Urugwaju na poszczególnych Mundialach (ang.)