Reprezentacja Walii w piłce nożnej mężczyzn
Przydomek | |||
---|---|---|---|
Związek | ang. Football Association of Wales | ||
Sponsor techniczny | |||
Trener | Robert Page | ||
Asystent trenera | |||
Skrót FIFA | WAL | ||
Ranking FIFA | 18. (1588.08 pkt.)[a] | ||
Miejsce w rankingu Elo | 17. (7 czerwca 2021) (1833 pkt.) | ||
Zawodnicy | |||
Kapitan | |||
Najwięcej występów | Gareth Bale (110) | ||
Najwięcej bramek | Gareth Bale (40) | ||
Mecze | |||
Pierwszy mecz Szkocja 4:0 Walia (Glasgow, Szkocja; 26.03.1876) | |||
Najwyższe zwycięstwo Walia 11:0 Irlandia (Wrexham, Walia; 03.03.1888) | |||
Najwyższa porażka Szkocja 9:0 Walia (Glasgow, Szkocja; 23.03.1878) | |||
Medale | |||
Mistrzostwa Europy | |||
| |||
Strona internetowa | |||
|
Reprezentacja Walii w piłce nożnej (ang. The Wales national football team, wal. Tîm pêl-droed cenedlaethol Cymru) – zespół piłkarski, biorący udział w imieniu Walii w meczach i sportowych imprezach międzynarodowych, powoływany przez selekcjonera, w którym mogą występować wyłącznie zawodnicy posiadający brytyjskie obywatelstwo i walijskie pochodzenie. Reprezentacja rozgrywa swoje mecze od 1876 roku, od 1910 roku jest członkiem FIFA, a od 1954 – UEFA.
Historia
Tylko raz grała na mistrzostwach świata. Na Mundialu 1958 w Szwecji, reprezentacja Walii prowadzona przez Jimmy’ego Murphy’ego w fazie grupowej zanotowała trzy remisy (1:1 z reprezentacją Węgier, 1:1 z reprezentacją Meksyku oraz 0:0 ze reprezentacją Szwecji). Między reprezentacją Walii a reprezentacją Węgier rozegrano więc dodatkowy mecz (baraż o awans), w którym lepsi okazali się Walijczycy, którzy wygrali 2:1 i awansowali do ćwierćfinału, w którym ulegli 0:1 przyszłym mistrzom świata – reprezentacji Brazylii.
Od tego momentu reprezentacji Walii przez 58 lat nie udało się awansować ani na mistrzostwa świata ani na mistrzostwa Europy, mimo że w reprezentacji Walii grali piłkarze odnoszący spore sukcesy w karierze klubowej tacy, jak m.in.: John Charles (gwiazda Juventusu Turyn, król strzelców Serie A w sezonie 1957/1958), pomocnik Terry Yorath (finalista Pucharu Zdobywców Pucharów 1973 i Pucharu Europy: 1975 z Leeds United), Joey Jones i John Toshack (dwukrotni zdobywcy Pucharu Europy: 1977, 1978 z FC Liverpool), Ian Rush (jeden z najlepszych napastników Europy w latach 80., dwukrotny zdobywca Pucharu Europy: 1981, 1984 z FC Liverpool), bramkarz Neville Southall (zdobywca Pucharu Zdobywców Pucharów 1985 z Evertonem), napastnik Mark Hughes (dwukrotny zdobywca Pucharu Zdobywców Pucharów: w 1991 z Manchesterem United, i w 1998 z Chelsea F.C.), oraz Ryan Giggs (zawodnik Manchesteru United, dwukrotny zdobywca Ligi Mistrzów: 1999, 2008). Europejskie puchary zdobywali także bramkarz Gary Sprake (dwukrotny zdobywca Pucharu Miast Targowych: 1968, 1971 z Leeds United) oraz stoper Mike England (zdobywca Pucharu UEFA 1973 z Tottenhamem Hotspur).
Najbliżej awansu na mistrzostwa Europy reprezentacja Walii była w 1976 i 2003 roku. W fazie ćwierćfinałowej eliminacji do turnieju 1976 w Jugosławii, reprezentacja Walii prowadzona przez Mike’a Smitha przegrała dwumecz z reprezentacją Jugosławii (0:2, 1:1), natomiast w barażach do turnieju 2004 w Portugalii reprezentacja Walii prowadzona przez Marka Hughesa przegrała dwumecz z reprezentacją Rosji (0:0, 0:1).
Mark Hughes był selekcjonerem reprezentacji Walii w latach 1999–2004, następnie w latach 2005-2010 reprezentację Walii prowadził reprezentant kraju, najbardziej utytułowany walijski szkoleniowiec – John Toshack, potem w 2010 roku reprezentację Walii w dwóch meczach prowadził Brian Flynn, dnia 14 grudnia 2010 roku selekcjonerem reprezentacji Walii został reprezentant kraju – Gary Speed, który dnia 27 listopada 2011 roku popełnił samobójstwo[1].
Po samobójczej śmierci Gary’ego Speeda, dnia 19 stycznia 2012 roku selekcjonerem reprezentacji Walii został Chris Coleman[2], pod którego wodzą w eliminacjach do mistrzostw świata 2014 w Grupie A zajęła ona 5. miejsce i nie awansowała do turnieju w Brazylii, jednak w eliminacjach do mistrzostw Europy 2016 w grupie B zajęła 2. miejsce (za reprezentacją Belgii), dzięki czemu po raz pierwszy w historii awansowała na mistrzostwa Europy. Na turnieju 2016 we Francji reprezentacja Walii mająca w składzie takich zawodników, jak m.in.: Gareth Bale czy Aaron Ramsey okazała się najlepsza w grupie B, wygrywając 2 mecze i 1 przegrywając (2:1 z reprezentacją Słowacji, 3:0 z reprezentacją Rosji, 1:2 z reprezentacją Anglii), dzięki czemu awansowała do 1/8 finału. W tej fazie turnieju Walijczycy spotkali się z reprezentacją Irlandii Północnej. Dzięki samobójczemu trafieniu Garetha McAuleya wygrali to spotkanie 1:0, awansując tym samym do ćwierćfinału. Zmierzyli się w nim z reprezentacją Belgii, z którą wygrali 3:1 po golach Ashleya Williamsa, Hala Robsona-Kanu, oraz Sama Vokesa. Znaleźli się tym samym w półfinale, w którym zagrali z Portugalią. Przegrali ten mecz 0:2 i odpadli z turnieju.
Po nieudanych dla Walijczyków eliminacjach do mundialu w Rosji 2018 (trzecie miejsce w grupie z siedemnastoma punktami na koncie po czterech zwycięstwach, pięciu remisach i porażce w dziesięciu meczach), Chris Coleman przestał być trenerem reprezentacji[3]. Na tym stanowisku zastąpił go Ryan Giggs[4].
Eliminacje do Mistrzostw Świata w Piłce Nożnej 2010
Grupa D
Stan na: 15 października 2009 Uwagi: |
|
Eliminacje do Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej 2012
Grupa G
Stan po zakończeniu eliminacji |
|
Eliminacje do Mistrzostw Świata w Piłce Nożnej 2014
Grupa A
|
|
Eliminacje do Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej 2016
Grupa B
|
|
Mistrzostwa Europy w Piłce Nożnej 2016
Grupa B
Zespół | Pkt | M | W | R | P | Br+ | Br− | +/− |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Walia | 6 | 3 | 2 | 0 | 1 | 6 | 3 | +3 |
Anglia | 5 | 3 | 1 | 2 | 0 | 3 | 2 | +1 |
Słowacja | 4 | 3 | 1 | 1 | 1 | 3 | 3 | 0 |
Rosja | 1 | 3 | 0 | 1 | 2 | 2 | 6 | -4 |
Mecze Walijczyków w ramach Euro 2016
3 11 czerwca 2016 18:00 CEST | Walia | 2:1 (1:0) | Słowacja 61' Ondrej Duda | Stade Matmut-Atlantique, Bordeaux Widzów: 37 831[5] Sędzia: Svein Oddvar Moen |
16 16 czerwca 2016 15:00 CEST | Anglia | 2:1 (0:1) | Walia 42' Gareth Bale | Stade Bollaert-Delelis, Lens Widzów: 34 033[6] Sędzia: Felix Brych |
27 20 czerwca 2016 21:00 CEST | Rosja | 0:3 (0:2) | Walia | Stadium Municipal, Tuluza Widzów: 28 840[7] Sędzia: Jonas Eriksson |
1/8 finału
38 25 czerwca 2016 18:00 CEST | Walia Gareth McAuley 75' (sam.) | 1:0 (0:0) | Irlandia Północna | Parc des Princes, Paryż Widzów: 44 342[8] Sędzia: Martin Atkinson |
Ćwierćfinał
46 1 lipca 2016 21:00 CEST | Walia | 3:1 (1:1) | Belgia 13' Radja Nainggolan | Stade Pierre-Mauroy, Lille Widzów: 45 936[9] Sędzia: Damir Skomina |
Półfinał
49 6 lipca 2016 21:00 CEST | Portugalia | 2:0 (0:0) | Walia | Parc OL, Lyon Widzów: 55 679[10] Sędzia: Jonas Eriksson |
Eliminacje do Mistrzostw Świata w Piłce Nożnej 2018
Grupa D
|
|
Eliminacje do Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej 2020
Grupa E
|
|
Eliminacje do Mistrzostw Świata w Piłce Nożnej 2022
Grupa E
|
|
Baraże
24 marca 2022 20:45 CET | Walia | 2:1 (1:0) | Austria | Cardiff City Stadium, Cardiff Widzów: 32 053 Sędzia: Szymon Marciniak |
5 czerwca 2022 18:00 CEST | Walia Jarmołenko 34' (sam.) | 1:0 (1:0) | Ukraina | Cardiff City Stadium, Cardiff Widzów: 32 660 Sędzia: Antonio Mateu Lahoz |
Udział w międzynarodowych turniejach
Mistrzostwa świata
| Mistrzostwa Europy
|
Aktualna kadra
26 osobowa kadra na Mistrzostwa Europy 2020, które odbywają się w dniach 11 czerwca 2021–11 lipca 2021[11]. Występy i gole aktualne na 20 czerwca 2021.
Rekordziści
Kolorem niebieskim zaznaczono wciąż aktywnych piłkarzy
Najwięcej występów w kadrze
Aktualizacja: 25 listopada 2022 | Najwięcej goli w kadrze
Aktualizacja: 25 listopada 2022 |
Selekcjonerzy reprezentacji Walii
Trener | Kariera | Mecze | Wygrane | Zremisowane | Przegrane | Bramki zdobyte | Bramki stracone | % Zwycięstw |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Walley Barnes | 1954–1956 | 9 | 2 | 1 | 6 | 10 | 17 | 22 |
Jimmy Murphy | 1956–1964 | 43 | 11 | 13 | 19 | 59 | 79 | 26 |
Trevor Morris | 1964 | 1 | 0 | 0 | 1 | 2 | 3 | 0 |
Dave Bowen | 1964–1974 | 53 | 10 | 13 | 30 | 49 | 84 | 20 |
Mike Smith | 1974–1979 | 40 | 15 | 11 | 14 | 49 | 39 | 38 |
Mike England | 1980–1987 | 56 | 21 | 18 | 17 | 68 | 52 | 38 |
David Williams | 1988 | 1 | 0 | 0 | 1 | 1 | 2 | 0 |
Terry Yorath | 1988–1993 | 41 | 16 | 8 | 17 | 48 | 54 | 39 |
John Toshack | 1994 | 1 | 0 | 0 | 1 | 1 | 3 | 0 |
Mike England | 1994–1995 | 10 | 3 | 1 | 6 | 9 | 19 | 30 |
Bobby Gould | 1995–1999 | 24 | 7 | 4 | 13 | 32 | 47 | 29 |
Mark Hughes | 1999–2004 | 41 | 11 | 15 | 15 | 46 | 49 | 27 |
John Toshack | 2005–2010 | 53 | 22 | 8 | 23 | 61 | 56 | 42 |
Brian Flynn | 2010 | 2 | 0 | 0 | 2 | 1 | 5 | 0 |
Gary Speed | 2010–2011 | 10 | 5 | 0 | 5 | 13 | 13 | 50 |
Chris Coleman | 2011–2017 | 50 | 19 | 13 | 18 | 53 | 57 | 38 |
Ryan Giggs | 2018–obecnie | 32 | 16 | 6 | 10 | 28 | 20 | 53 |
Przypisy
- ↑ Gary Speed nie żyje. Były piłkarz i trener Walii popełnił samobójstwo [data dostępu: 2011-11-28]
- ↑ Coleman trenerem reprezentacji Walii [data dostępu: 2012-01-19]
- ↑ Architekt sukcesów Walii odchodzi! Coleman poprowadzi Sunderland, „PrzegladSportowy.pl” [dostęp 2017-11-18] (pol.).
- ↑ Ryan Giggs selekcjonerem reprezentacji Walii, „Sport.pl” [dostęp 2018-01-18] (pol.).
- ↑ Full Time Report Wales–Slovakia.
- ↑ Full Time Report England–Wales.
- ↑ Full Time Raport Russia–Wales.
- ↑ Full Time Report Wales–Northern Ireland.
- ↑ Full Time Report Wales–Belgium
- ↑ Full Time Report Portugal–Wales
- ↑ Reprezentacja Walii - informacje, skład, terminarz, grupa A, Mistrzostwa Europy - terminarz euro 2021, tabele, grupy [dostęp 2021-02-05] (pol.).
- ↑ a b c d eu-football.info. [dostęp 2012-05-29]. (ang.).
Linki zewnętrzne
- Oficjalna strona związku (ang.)
- Profil na stronie FIFA. fifa.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-09-21)]. (ang.)
- Profil na National Football Teams (ang.)
- RSSSF – archiwum wyników (ang.)
- RSSSF – archiwum zawodników z największą liczbą meczów i goli (ang.)
- Planet World Cup – archiwum wyników reprezentacji na Mundialu 1958 (ang.)
- Planet World Cup – kadra reprezentacji Walii z Mundialu 1958 (ang.)
- Planet World Cup – archiwum wyników z eliminacji do mistrzostw świata (ang.)
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Football. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Icon representing an increase, consisting of a green-colored, up-pointing triangle.
Kit socks 3 stripes white.png
Football kit template socks
This is "Saint Patrick's saltire", the third component of the Union Flag. It represents Ireland and is called "Saint Patrick's cross/saltire", though whether this was originally an authentic symbol of Saint Patrick is historically quite doubtful.
Flaga Finlandii
Flag of Liechtenstein
Flag of England. Saint George's cross (a red cross on a white background), used as the Flag of England, the Italian city of Genoa and various other places.
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki
Flag of Israel. Shows a Magen David (“Shield of David”) between two stripes. The Shield of David is a traditional Jewish symbol. The stripes symbolize a Jewish prayer shawl (tallit).
Autor: Derived from image:soccer ball.svg, this version made by User:Ed g2s., Licencja: CC0
A soccer ball with shade.
Ulster Banner is a heraldic banner taken from the former coat of arms of Northern Ireland. It was used by the Northern Ireland government in 1953-1973 with Edwardian crown since coronation of Queen Elizabeth II, based earlier design with Tudor Crown from 1924. Otherwise known as the Ulster Flag, Red Hand of Ulster Flag, Red Hand Flag.
Ulster Banner is a heraldic banner taken from the former coat of arms of Northern Ireland. It was used by the Northern Ireland government in 1953-1973 with Edwardian crown since coronation of Queen Elizabeth II, based earlier design with Tudor Crown from 1924. Otherwise known as the Ulster Flag, Red Hand of Ulster Flag, Red Hand Flag.
Flag of Portugal, created by Columbano Bordalo Pinheiro (1857-1929), officially adopted by Portuguese government in June 30th 1911 (in use since about November 1910). Color shades matching the RGB values officially reccomended here. (PMS values should be used for direct ink or textile; CMYK for 4-color offset printing on paper; this is an image for screen display, RGB should be used.)
Autor: Pedro A. Gracia Fajardo, escudo de Manual de Imagen Institucional de la Administración General del Estado, Licencja: CC0
Flaga Hiszpanii
Autor: F l a n k e r, Licencja: CC BY-SA 2.5
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Autor: SanchoPanzaXXI, Licencja: CC BY-SA 4.0
Flag of Spain during the Spanish State. It was adopted on 11 October 1945 with Reglamento de Banderas Insignias y Distintivos (Flags, Ensigns and Coats of Arms Bill)
Flag of the Socialist Federal Republic of Yugoslavia (1946-1992).
The design (blazon) is defined in Article 4 of the Constitution for the Republic of Yugoslavia (1946). [1]
Flag of the Socialist Federal Republic of Yugoslavia (1946-1992).
The design (blazon) is defined in Article 4 of the Constitution for the Republic of Yugoslavia (1946). [1]
Autor: Biser Todorov, Licencja: CC BY-SA 3.0
Wales national football team in 2011