Reprezentacja Zjednoczonych Emiratów Arabskich w rugby union mężczyzn

Zjednoczone Emiraty Arabskie

Przydomek	The Falcons (Sokoły)
Związek	UAERF
Trener	Roelof Kotze
Zawodnicy
Kapitan	Adam Telford
Mecze
Pierwszy mecz  Sri Lanka 13 - 13 ZEA Kolombo, 23 kwietnia 2011
Najwyższe zwycięstwo ZEA 65 - 13 Uzbekistan  Taszkent, 18 maja 2016 ZEA 70 - 18 Tajlandia  Taszkent, 21 maja 2016
Najwyższa porażka ZEA 0 - 111 Japonia  Dubaj, 13 maja 2011
Strona internetowa

Reprezentacja Zjednoczonych Emiratów Arabskich w rugby union mężczyzn – zespół rugby union, biorący udział w imieniu Zjednoczonych Emiratów Arabskich w meczach i sportowych imprezach międzynarodowych, powoływany przez selekcjonera, w którym mogą występować zawodnicy posiadający obywatelstwo tego kraju, mieszkający w nim, bądź kwalifikujący się ze względu na pochodzenie rodziców lub dziadków. Za jego funkcjonowanie odpowiedzialny jest United Arab Emirates Rugby Federation, członek Asia Rugby. Obecnie nie jest uwzględniana w rankingach IRB, będąc w trakcie uzyskiwania pełnego członkostwa w tej organizacji^[1].

Reprezentacja oficjalnie powstała w roku 2011^[2], wcześniej zawodnicy z tego kraju występowali w ramach reprezentacji Zatoki Perskiej, rozwiązanej decyzją IRB z końcem roku 2010^[3]. Jej trzon stanowią gracze, którzy kwalifikują się do gry poprzez zamieszkiwanie w tym kraju ze względów zawodowych, jest więc de facto drużyną amatorską, co prowadzi do częstych roszad składu^[4][5].

Drużyna trenowana przez Bruce'a Birtwistle'a^[6] zagrała cztery mecze w Asian Five Nations 2011 zajmując tam miejsce reprezentacji Zatoki Perskiej, debiut na arenie międzynarodowej zaliczając 23 kwietnia 2011 roku^[7]. W turnieju tym zanotowała remis, zwycięstwo i dwie porażki^[8], co pozwoliło na utrzymanie się na najwyższym szczeblu tych rozgrywek^[9].

Jako że mecze w ramach Asian Five Nations są jedynymi oficjalnymi startami reprezentacji, w celu podniesienia jakości jej gry władze związku rozpoczęły w sierpniu 2011 negocjacje z trzema innymi rozwijającymi się pod względem rugby związkami w sprawie rozgrywania turnieju^[10]. Po uzyskaniu aprobaty IRB ogłoszono, że taki turniej odbędzie się w grudniu 2011 w Dubaju z udziałem drużyn gospodarzy, Brazylii, Kenii oraz Hongkongu^[11]. Gospodarze pod wodzą tymczasowego trenera, Wayne'a Marstersa^[12], przegrali wszystkie trzy spotkania, w każdym z nich tracąc przynajmniej 50 punktów^[13], wprowadzając jednak miejscowych zawodników do zdominowanego przez obcokrajowców składu^[14].

Pierwszym celem Duncana Halla, który pod koniec stycznia 2012 r. związał się z UAERA trzyletnim kontraktem^[15], było utrzymanie się w Top5 podczas Asian Five Nations 2012^[16][17]. W tym celu w ramach przygotowań reprezentacja rozegrała w kwietniu dwa spotkania – testmecz z Tunezją i towarzyskie spotkanie z Gulf Barbarians^[18][19]. Zwycięstwo nad Kazachstanem zagwarantowało zespołowi udział w Asian Five Nations 2013^[20][21], jednak według oficjeli dysproporcje w grze pomiędzy reprezentacją kraju a czołowymi drużynami turnieju pogłębiły się^[22]. Po meczu z Koreą Południową z występów w kadrze zrezygnował kapitan drużyny, Alistair Thompson^[23]. Podobnie jak rok wcześniej, grudniowy Emirates Airline Cup of Nations zakończył się trzema wysokimi porażkami z Belgią^[24], Hongkongiem^[25] i Zimbabwe^[26].

W ramach przygotowań do Asian Five Nations 2013 reprezentacja rozegrała dwa sparringowe spotkania – z Cyprem i Gulf Barbarians^[27]. Jednak nieudany turniej, zakończony zerowym dorobkiem punktowym, oznaczał spadek zespołu do Dywizji 1 turnieju w 2014 roku^[28], co według działaczy może jednak wpłynąć pozytywnie na jakość gry tego amatorskiego zespołu^[29][30]. W połowie czerwca Duncan Hall złożył rezygnację z powodów rodzinnych^[31], a na jego miejsce został mianowany Fidżyjczyk Epeli Lagiloa^[32], co wiązane było z umową, jaką związki rugby obu krajów podpisały w czerwcu tego roku^[33]. Zrezygnował on po czterech miesiącach, oficjalnie ze względów rodzinnych, rolę tę objął wówczas pochodzący z RPA Roelof Kotze^[34][35]. W roku 2014 zespół rozegrał tylko jeden testmecz, bowiem cztery zespoły uczestniczące w zawodach Dywizji 1 podzielone zostały na dwie pary walczące o utrzymanie się na tym poziomie rozgrywek^[36]. W meczu z najniżej rozstawionym Singapurem reprezentacja ZEA dość nieoczekiwanie przegrała 13–30 i została relegowana do Dywizji 2^[37][38].

Przed kampanią w 2015 reprezentacja zapewniła sobie pomoc ze strony zdobywcy Pucharu Świata 2003, Steve'a Thompsona^[39], a rozpoczęła ją zwycięstwem nad Tajlandią – pierwszym od trzech lat i jednocześnie pierwszym wyjazdowym^[40]. W drugim meczu uległa jednak jednym punktem Malezji^[41] i ostatecznie zajęła drugą lokatę pokonując Chińskie Tajpej^[42]. Na początku października tego roku z funkcji zrezygnował powracający do ojczyzny Kotze^[43], a objął ją Apollo Perelini^[44], od maja będący już asystentem odpowiedzialnym za formację młyna^[45]. Nowy selekcjoner do walki w Asian Rugby Championship 2016 przystępował pewny siły swojego zespołu mając do dyspozycji najlepszych zawodników w kraju^[46][47]. Prowadzona przez niego kadra w obu spotkaniach – z Uzbekistanem^[48] i Tajlandią^[49] – wysoko zwyciężyła zyskując tym samym awans do Dywizji 1 oraz utrzymanie w kwalifikacjach do Pucharu Świata 2019^[50][51].

Trenerzy

Kapitanowie

• Mike Cox-Hill^[6] – 2011
• Renier Els^[59][60][61] – 2011, 2012, 2013
• Dan Heal^[62] – 2011
• Alistair Thompson^[63][64] – 2012
• Tim Fletcher^[65] – 2012 (towarzyski)
• Brett Williams^[66][67] – 2013
• Adam Telford^[68][69] – 2014, 2015
• Niall Statham^[70] – 2016

Turnieje

Udział w Asian Five Nations/Asian Rugby Championship

Udział w Pucharze Świata

Rok	Kwalifikacje	Wynik
1987	Nie brała udziału	-
1991	Nie brała udziału	-
1995	Nie brała udziału	-
1999	Nie brała udziału	-
2003	Nie brała udziału	-
2007	Nie brała udziału	-
2011	Nie brała udziału	-
2015	Nie zakwalifikowała się	-
2019

Przypisy

Bibliografia

• ESPN Scrum - Statsguru - Test matches - Team records (ang.). ESPN Scrum. [dostęp 2016-05-24].

Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona (ang. • arab.)