Retygabina

Retygabina
Nazewnictwo Nomenklatura systematyczna (IUPAC) N-{2-amino-4-[(4-fluorofenylo)metyloamino]fenylo}karbaminian etylu
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C16H18FN3O2
Masa molowa	303,34 g/mol
Wygląd	białawy proszek[1]
Identyfikacja
Numer CAS	150812-12-7
PubChem	121892
SMILES CCOC(=O)NC1=C(C=C(C=C1)NCC2=CC=C(C=C2)F)N
InChI InChI=1S/C16H18FN3O2/c1-2-22-16(21)20-15-8-7-13(9-14(15)18)19-10-11-3-5-12(17)6-4-11/h3-9,19H,2,10,18H2,1H3,(H,20,21) InChIKey PCOBBVZJEWWZFR-UHFFFAOYSA-N
Właściwości logP 4,008[1]
Niebezpieczeństwa Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich [dostęp 2016-12-14] Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów Na podstawie podanej karty charakterystyki Uwaga Zwroty H H319, H413 Zwroty P P305+P351+P338 Dawka śmiertelna LD50 100 mg/kg (szczur, doustnie)[1]
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Klasyfikacja medyczna
ATC	N03AX21
Farmakokinetyka Działanie przeciwdrgawkowe Biodostępność 60% Okres półtrwania 8 h[2] Wiązanie z białkami osocza i tkanek 60–80% Metabolizm wątrobowy, brak udziału CYP Wydalanie 84% z moczem
Uwagi terapeutyczne Drogi podawania doustnie

Retygabina – organiczny związek chemiczny, lek przeciwpadaczkowy dopuszczony przez Europejską Agencje Leków w marcu 2011 roku do stosowania w leczeniu padaczki częściowej i wtórnie uogólnionej pod nazwą Trobalt^[3].

Spośród wszystkich nowych leków przeciwpadaczkowych retygabina jest najlepiej poznana w badaniach przedklinicznych – była tematem ponad 100 prac naukowych zanim badania kliniczne zostały rozpoczęte. W badaniach przedklinicznych okazało się, że retygabina była efektywna w prawie wszystkich zwierzęcych modelach padaczki^[4].

Od czerwca 2017 roku GlaxoSmithKline zamierza wstrzymać obrót tym preparatem we wszystkich krajach z powodu ograniczonego stosowania leku oraz stałego zmniejszania się liczby inicjowanych terapii u nowych pacjentów^[5].

Mechanizm działania

Głównym mechanizmem działania retygabiny jest modulacja napięciowozależnych kanałów potasowych głównie, kv 7.2 i kv 7.3 w mniejszym stopniu kv 7.4 i kv 7.5. Ten sposób działania wyróżnia retygabinę spośród pozostałych leków przeciwpadaczkowych i daje nadzieję na wykorzystanie jej w leczeniu szumów usznych^[4].

Skutki uboczne

Najczęstszymi skutkami ubocznymi są senność, zawroty głowy, dezorientacja i zaburzenia mowy. Mniej częstymi są drżenia mięśniowe, utrata pamięci, zaburzenia chodu, podwójne widzenie^[6][7]. W 2013 roku amerykańska Agencja Żywności i Leków ostrzegła w komunikacie publicznym, że retygabina może powodować niebieskie zabarwienie skóry i zmiany w pigmencie siatkówki oka. Obecnie nie wiadomo czy te zmiany są odwracalne^[8]. Zaburzenia psychiatryczne i trudności w oddawaniu moczu występują zazwyczaj w pierwszych 2 miesiącach leczenia^[9].

Interakcje

Retygabina nie wchodzi w interakcje z większością leków przeciwpadaczkowych, może jedynie przyspieszyć metabolizm lamotryginy. Fenytoina i karbamazepina mogą przyspieszyć wydalanie retygabiny z organizmu. Jednoczesne stosowanie retygabiny i digoksyny może zwiększyć stężenie tej ostatniej w osoczu^[9].

Przypisy