Rewolwer wiązkowy

Rewolwer wiązkowy

Rewolwer wiązkowy (pot. pieprzniczka, ang. pepper-box) – krótka broń palna ładowana odprzodowo, wyposażona w zespół 4-6 luf. Każdorazowe naciśnięcie spustu powoduje obrót zespołu luf, napięcie kurka, a następnie wystrzał.

Konstruowanie rewolwerów wiązkowych stało się możliwe dzięki wynalezieniu na początku XIX wieku zamka kapiszonowego. Szczyt ich popularności przypadł na lata 20-30 XIX w., po czym konstrukcje tego typu uległy szybkiej marginalizacji ze względu na opracowanie znacznie praktyczniejszych rewolwerów wyposażonych w obrotowe bębny. Z tego też względu, wiele pieprzniczek zostało zmodernizowanych w tzw. rewolwery przejściowe (przebudowa polegająca na zastąpieniu zespołu luf, bębnem z pojedynczą lufą).

Rewolwer wiązkowy był najczęściej bronią o kalibrze 8-12 mm, przeznaczoną do obrony osobistej.