Rezerwat przyrody Łąki Bobolickie

Łąki Bobolickie

rezerwat florystyczny
Typ	florystyczny
Podtyp	roślin zielnych i krzewinek
Państwo	Polska
Województwo	zachodniopomorskie
Mezoregion	Pojezierze Drawskie
Data utworzenia	23 grudnia 2017
Akt prawny	Dz. Urz. Woj. Zach. z 2017 r. poz. 5136
Powierzchnia	128,07 ha
Położenie na mapie gminy Bobolice Łąki Bobolickie
Położenie na mapie Polski Łąki Bobolickie
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego Łąki Bobolickie
Położenie na mapie powiatu koszalińskiego Łąki Bobolickie
53°56′26″N 16°36′27″E/53,940556 16,607500

Rezerwat przyrody Łąki Bobolickie – florystyczny rezerwat przyrody położony na terenie gminy Bobolice w powiecie koszalińskim (województwo zachodniopomorskie).

Powołanie

Obszar chroniony utworzony został 23 grudnia 2017 r. na podstawie Zarządzenia Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Szczecinie z dnia 29 listopada 2017 r. w sprawie uznania za rezerwat przyrody „Łąki Bobolickie” (Dz. Urz. Woj. Zach. z 2017 r. poz. 5136)^[1]. Do terenu obszaru nie włączono, wbrew sugestiom Klubu Przyrodników i Towarzystwa Ekologiczno-Kulturalnego w Bobolicach, największej na Pomorzu kolonii pełnika europejskiego (położonej na północ od rezerwatu za nasypem kolejowym), a także zlokalizowanych na południe, blisko Opatówka tzw. „Źródliskowych Trawertyn”, proponowanych wcześniej do ochrony. Starania lokalnej społeczności i przyrodników o powołanie rezerwatu trwały ponad 30 lat, co było związane m.in. z faktem, że właścicielem tych gruntów była Agencja Nieruchomości Rolnych^[2][3].

Położenie

Rezerwat ma 128,07 ha powierzchni, w całości pod ochroną czynną^[4]. Obejmuje wydzielenia leśne w nadleśnictwie Bobolice: 434Ai, j, g, h, 434Ba, b, c, d, f, g, h, i, j, k, l, m, n, o, p, r, s, t, w, x, y, ~a, 434Ca, b, c, d, f, g, h, i, j, k, l, m, n, ~a, 436Aa, b, c, d, f, g, h, i, j, 436Da, b, c, d, f, g, h, i, 436f, g, co odpowiada obrębom ewidencyjnym Ostrówek (działki ewidencyjne nr 10/1, 12/10, 12/6, 22, 13/4, 436/3) i Chociwle (dz. ew. nr 198, 200)^[1].

Rezerwat leży na terenie chronionym programem Natura 2000: obszarze mającym znaczenie dla Wspólnoty „Dolina Radwi, Chotli i Chocieli” PLH320022, a także częściowo w zespole przyrodniczo-krajobrazowym „Dolina rzeki Chocieli”. Obejmuje dolinę rzeki Chocieli i jej nienazwanego dopływu na południe od Bobolic (sama rzeka jest wyłączona z obszaru chronionego). Przecina go droga krajowa nr 25 (jej jezdnię również wyłączono z granic rezerwatu). Najbliższymi miejscowościami są Bobolice (ok. 0,5 km na północny zachód), Ostrówek (ok. 1 km na południowy zachód) i Opatówek (ok. 0,8 km na południe).

Charakterystyka

Celem ochrony rezerwatowej jest „zachowanie mozaiki łąk w dolinie rzeki Chocieli z występującymi tu rzadkimi gatunkami roślin oraz walorów krajobrazowych doliny”^[4].

Krajobraz obszaru chronionego jest różnorodny, ukształtowany przez dolinę rzeki Chocieli o głębokości do 50 metrów, jej liczne zagłębienia oddzielone długimi progami oraz meandry. Wśród gleb dominują torfy, a z wysokich zbocz spływają źródliska. Występują tu różne typy chronionych siedlisk: torfowiska pojezierne, przepływowe i zasilane wodami podziemnymi, naporowymi torfowiska źródliskowe, a także młaki, ziemnowilgotne łąki trzęślicowe, eutroficzne łąki wilgotne rdestowo-pełnikowe i ostrożeniowe oraz łąki rajgrasowe i wiechlinowo-kostrzewowe, użytkowane rolniczo^[2][3][5].

Obszar rezerwatu jest w większości podmokły i tworzy specyficzne warunki do rozwoju roślin. Na jego terenie zinwentaryzowano 36 zespołów i zbiorowisk roślinności źródliskowej, torfowiskowej, bagiennej, łąkowej, leśnej i zaroślowej. Najcenniejszym przyrodniczo gatunkiem jest pełnik europejski (róża kłodzka, Trollius europaeus L.), który ma tutaj swoje największe skupisko na całym Pomorzu. Innymi występującymi tu roślinami są: wielosił błękitny, pełnik europejski, podkolan zielonawy, kruszczyk błotny, storczyk plamisty, storczyk szerokolistny, listera jajowata^[2][3][5].

Wśród ustalonych w 2018 zadań ochronnych rezerwatu znajdują się m.in. koszenie i nawożenie łąk, rekultywacja gleby i sporządzenie ekspertyzy hydrologicznej^[6].

Przypisy