Rezerwat przyrody Bagno Iglickie

Bagno Iglickie
rezerwat torfowiskowy
Typ	florystyczny
Podtyp	roślin zielnych i krzewinek
Państwo	Polska
Województwo	zachodniopomorskie
Położenie	gmina Resko
Mezoregion	Równina Gryficka
Data utworzenia	27 grudnia 2016
Akt prawny	Dz. Urz. Woj. Zach. z 2016 r. poz. 5022
Powierzchnia	46,04 ha
Ochrona	ścisła
Położenie na mapie gminy Resko Bagno Iglickie
Położenie na mapie Polski Bagno Iglickie
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego Bagno Iglickie
Położenie na mapie powiatu łobeskiego Bagno Iglickie
53°50′49″N 15°27′59″E/53,846944 15,466389

Rezerwat przyrody Bagno Iglickie – torfowiskowy rezerwat przyrody położony na terenie gminy Resko w powiecie łobeskim (województwo zachodniopomorskie).

Powołanie i położenie

Obszar chroniony utworzony został 26 grudnia 2016 r. na podstawie Zarządzenia Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Szczecinie z dnia 12 grudnia 2016 r. w sprawie uznania za rezerwat przyrody „Bagno Iglickie” (Dz. Urz. Woj. Zach. z 2016 r. poz. 5022)^[1]. Rezerwat obejmuje 46,04 ha powierzchni, w całości pod ochroną ścisłą^[2]. Składają się na niego tereny dawnego jeziora z przesuszonymi brzegami, obecnie przekształcającego się w torfowisko^[3]. Jest położony na terenie Nadleśnictwa Resko^[3]. Najbliższą miejscowością są położone ok. 1 km na południe Iglice.

Charakterystyka

Celem ochrony rezerwatowej jest „zachowanie torfowiska pojeziornego z rzadkimi i ginącymi zbiorowiskami oraz gatunkami roślin”^[2]. Wartość przyrodnicza i zachowanie w stanie niemal nienaruszonym torfowiska zostało dostrzeżone podczas inwentaryzacji w Lasach Państwowych w latach 2006–2007, co zaowocowało staraniami o powołanie rezerwatu. Jego teren nie został jednak póki co w pełni poznany, głównie ze względu na trudną dostępność obszarów podmokłych. Teren bagna poprzecinany jest kanałami i rowami melioracyjnymi, mimo tego utrzymuje wysoki poziom wód i podlega torfowieniu^[3].

Występują tu chronione prawem unijnym nizinne torfowiska zasadowe o charakterze młak, turzycowisk i mechowisk. Centralna, otwarta część bagna jest otoczona olsem torfowcowym Sphagno squarrosi-Alnetum; natomiast półotwartą część na północnym wschodzie porasta zbiorowisko mechowiskowe z torfowcem obłym (Menyantho trifoliatae-Sphagnetum teretis), tworzone przez turzycę prosową, bobrek trójlistkowy, siedmiopalecznik błotny i zachylnik błotny, w mniejszym stopniu jaskier wielki, nerecznicę grzebieniastą oraz zamierające od nadmiaru wody brzozy omszone i olsze czarne. Część z jeziorem jest w około 30 procentach pokryta przez mchy, głównie torfowce: torfowiec obły (Sphagnum teres), torfowiec Warnstorfa (Sphagnum warnstorfii), torfowiec błotny (Sphagnum palustre), torfowiec frędzlowaty (Sphagnum fimbriatum), a także wargowiec blady (Chiloscyphus pallescens), drabik drzewkowaty (Climacium dendroides), płaskomerzyk oskrzydlony (Plagiomnium elatum) czy krótkosz strumieniowy (Brachythecium rivulare)^[3].

Na terenie obszaru chronionego zidentyfikowano 74 taksony roślin naczyniowych, w tym dwa gatunki zagrożone na Pomorzu Zachodnim i jeden w całej Polsce: żłobik koralowy, nerecznica grzebieniasta i ożanka nierównoząbkowa^[3].

Wśród zadań ochronnych rezerwatu znajdują się m.in. monitorowanie wahań poziomu wód, oznakowanie granic, strzeżenie przed ludźmi zbierającymi runo leśne^[4].

Przypisy