Rezerwat przyrody Buczyna Jakubowska

Buczyna Jakubowska
Źródło św. Jakuba w południowej części rezerwatu, w pobliżu kościoła
rezerwat leśny
Typ	fitocenotyczny[1][2]
Podtyp	zbiorowisk leśnych[1][2]
Państwo	Polska
Województwo	dolnośląskie
Położenie	Jakubów (gmina Radwanice)
Mezoregion	Wzgórza Dalkowskie
Data utworzenia	2001
Akt prawny	Rozporządzenie Wojewody Dolnośląskiego z dnia 5 stycznia 2001 r.
Powierzchnia	19,28 ha
Położenie na mapie gminy Radwanice Buczyna Jakubowska
Położenie na mapie Polski Buczyna Jakubowska
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego Buczyna Jakubowska
Położenie na mapie powiatu polkowickiego Buczyna Jakubowska
51°36′40″N 15°59′58″E/51,611111 15,999444

Rezerwat przyrody Buczyna Jakubowska – leśny rezerwat przyrody w gminie Radwanice (powiat polkowicki, województwo dolnośląskie). Znajduje się na terenie leśnictwa Dobromil, w Nadleśnictwie Głogów^[3].

Informacje ogólne

Rezerwat położony jest w północno-środkowej części Wzgórz Dalkowskich, w bezpośrednim sąsiedztwie zabudowań miejscowości Jakubów, po jej północnej stronie.

Rezerwat został utworzony w 2001 r. na mocy Rozporządzenia Wojewody Dolnośląskiego z dnia 5 maja 2001 r. i początkowo zajmował 19,54 ha^[4]. W 2010 roku Zarządzeniem Nr 3 Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska we Wrocławiu zmniejszono obszar rezerwatu do 19,28 ha^[1], poprzez wyłączenie z niego posesji kościoła p.w. św. Jakuba, pełniącej funkcję ośrodka kultu religijnego^[5].

Jest to rezerwat leśny typu fitocenotycznego. Celem ochrony rezerwatu jest „zachowanie ze względów przyrodniczych, naukowych, dydaktycznych i krajobrazowych unikalnych fragmentów starych lasów bukowych na Wzgórzach Dalkowskich, zróżnicowanych lasów liściastych z grupy grądów i łęgów z szeregiem chronionych gatunków flory i ornitofauny”^[1][2].

Rezerwat obejmuje mocno urzeźbioną i sfałdowaną partię zachodniego zbocza wierzchowiny Wzgórz Dalkowskich poprzecinaną wąwozami. Położony jest na wysokości około 220 m n.p.m. W części środkowej występują źródliska, które stanowią atrakcję rezerwatu. Z sączących się na zboczach źródeł, powstają potoczki spływające w dolinę. Kilka z nich tworzy w obniżeniu naturalny śródleśny staw^[5][6].

Flora i fauna

W rezerwacie na niewielkiej powierzchni występują bogate zbiorowiska roślinne charakterystyczne dla Wzgórz Dalkowskich. Występuje na nim fragment lasu z buczyną oraz las grądowy z dębem, grabem i lipą z domieszką jesionu, jawora, olszy i brzozy o bogatej florze runa. Na terenie rezerwatu występuje wiele gatunków roślin naczyniowych w tym: fiołek leśny, zawilec gajowy, bluszcz pospolity, konwalijka dwulistna, gwiazdnica pospolita, paproć-orlica, kokoryczka wielokwiatowa, piżmaczek wiosenny, kuklik zwisły, zawilec gajowy, przylaszczka pospolita i inne rośliny runa^[6].

Z awifauny w rezerwacie gnieździ się drozd śpiewak, gołąb siniak, zięba, świstunka leśna, kos, dzięcioł duży, szpak, kowalik, sikora modra, dzięcioł czarny i inne^[5].

Inne

• W rezerwacie obok kościoła znajduje się źródło św. Jakuba Większego^[5].
• Na obszarze rezerwatu znajduje się grodzisko plemienne z przełomu XII – XIII wieku^[5].
• Las rezerwatu po 1945 roku stanowił własność państwa. Odnośnie przeszłej niemieckiej gospodarki leśnej brak danych źródłowych.
• Teren, na którym położony jest rezerwat, kształtował lodowiec. Podłoże rezerwatu stanowią naniesione osady polodowcowe w postaci piasków gliniastych z domieszką żwiru i kamieni na glinie.
• W 2003 roku na terenie rezerwatu utworzono ścieżkę edukacyjną^[3].

Przypisy

Linki zewnętrzne

• HalinaH. Liberacka HalinaH., SylwiaS. Szefer-Michalak SylwiaS. (red.), Rezerwaty przyrody województwa dolnośląskiego, Regionalna Dyrekcja Ochrony Środowiska we Wrocławiu, 2017, ISBN 978-83-64233-26-5 .
• Związek Gmin „Zagłębia Miedziowego”, Mapa turystyczna, Zielona Góra 2004 r. ​ISBN 83-87873-47-0​.