Rezerwat przyrody Bukowa Góra (województwo lubuskie)

Bukowa Góra
rezerwat leśny
Typ	fitocenotyczny[1]
Podtyp	zbiorowisk leśnych[1]
Państwo	Polska
Województwo	lubuskie
Położenie	gmina Otyń
Mezoregion	Obniżenie Nowosolskie
Data utworzenia	30 listopada 1954
Akt prawny	M.P. z 1954 r. nr 119, poz. 1683
Powierzchnia	29,18 ha
Ochrona	czynna
Położenie na mapie gminy Otyń Bukowa Góra
Położenie na mapie Polski Bukowa Góra
Położenie na mapie województwa lubuskiego Bukowa Góra
Położenie na mapie powiatu nowosolskiego Bukowa Góra
51°52′24″N 15°44′27″E/51,873333 15,740833

Ujście Śląskiej Ochli do Odry

Bukowa Góra – leśny rezerwat przyrody położony na terenie gminy Otyń w województwie lubuskim^[1], w okolicach wsi Bobrowniki. Strome wzniesienie porośnięte bukiem i modrzewiem, przecinane wąwozami. Punkt widokowy na starorzecze Odry w miejscu, gdzie uchodzi do niej Śląska Ochla.

Podstawa prawna

Nr rej. woj. – 1^[2].

Akt prawny obejmujący rezerwat ochroną

Zarządzenie Ministra Leśnictwa z dnia 30 listopada 1954 r. (Monitor Polski Nr 119 z 22 grudnia 1954 r., poz. 1683)

Inne akty prawne dotyczące rezerwatu

• Obwieszczenie Wojewody Lubuskiego z dnia 16 stycznia 2002 r. (Dz. Urz. Województwa Lubuskiego Nr 12, poz. 144)
• Zarządzenie Nr 30/2011 Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 7 lipca 2011 r. w sprawie rezerwatu przyrody "Bukowa Góra" (Dz. Urz. Województwa Lubuskiego z 2011 r. Nr 81, poz. 1562)
• Zarządzenie Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 19 listopada 2020 r. w sprawie rezerwatu przyrody "Bukowa Góra" (Dz. Urz. z 2020 r. poz. 2640)

Położenie

• województwo – lubuskie
• powiat – nowosolski
• gmina – Otyń
• obręb ewidencyjny – Bobrowniki^[2]

Rezerwat leży w granicach dwóch obszarów sieci Natura 2000: siedliskowego „Nowosolska Dolina Odry” PLH080014 i ptasiego „Dolina Środkowej Odry” PLB080004^[3].

Właściciel, zarządzający

Skarb Państwa, Nadleśnictwo Przytok^[2]

Powierzchnia pod ochroną

• 29,18 ha^[1] (akt powołujący podawał 8,84 ha)
• dz. nr 941

Opis przedmiotu poddanego ochronie

Najstarszy rezerwat w dawnym woj. zielonogórskim, położony jest w dorzeczu Odry i jej lewobrzeżnego dopływu Śląskiej Ochli. Rezerwat stanowi fragment lasu porastającego strome zbocze. Las spełnia ponadto dużą rolę zabezpieczającą przed erozją gleby. Skład drzewostanu: buk 5, modrzew europejski 3, dąb 1, sosna 1, pjd. Brz, Lp, Gb, Sw w VI i VII kl., zwarcie pełne. Gleba lekko gliniasta, piaszczysta, średnio zbielicowana, porośnięta miejscami mchem i trawą o na ogół ubogim runie. Dominują siedliska BMś i LMś, ze zdecydowaną przewagą LMś^[2].

Cel i rodzaj ochrony

Celem ochrony rezerwatu jest zachowanie ze względów naukowych, dydaktycznych i krajobrazowych drzewostanu naturalnego porastającego strome zbocze krawędzi doliny Odry^[2].

Według obowiązującego planu ochrony ustanowionego w 2017 roku, obszar rezerwatu objęty jest ochroną czynną^[1][3].

Nie podlega ochronie międzynarodowej^[2].

Przypisy