Rezerwat przyrody Jezioro Liwia Łuża

Jezioro Liwia Łuża
rezerwat faunistyczny
Państwo	Polska
Województwo	zachodniopomorskie
Mezoregion	Wybrzeże Trzebiatowskie
Data utworzenia	8 lipca 1959
Akt prawny	M.P. z 1959 r. nr 66, poz. 344
Powierzchnia	239,74 ha
Ochrona	ścisła 162,52 ha czynna 11,97 ha krajobrazowa 65,19 ha
Położenie na mapie gminy Rewal Jezioro Liwia Łuża
Położenie na mapie Polski Jezioro Liwia Łuża
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego Jezioro Liwia Łuża
Położenie na mapie powiatu gryfickiego Jezioro Liwia Łuża
54°05′18″N 15°05′53″E/54,088333 15,098056

Morze po lewej i rezerwat Jezioro Liwia Łuża z Latarni Morskiej Niechorze oddalonej o 2,3 km

„Jezioro Liwia Łuża” – faunistyczny rezerwat przyrody o powierzchni 239,74 ha^[1], w województwie zachodniopomorskim, w powiecie gryfickim, w gminie Rewal, 0,5–1,0 km od brzegu Morza Bałtyckiego. Rezerwat w strefie oddziaływania cofki morskiej^[2]. Obszar rezerwatu pokrywa się z linią brzegową jeziora Liwia Łuża. Na północy i zachodzie kąpielisko morskie Niechorze, na północnym wschodzie – Pogorzelica, na południu wieś Skalno.

Rezerwat został utworzony w 1959 r.^[3]

Znajduje się na obszarach programu Natura 2000:^[2]

• Trzebiatowsko-Kołobrzeskiego Pasa Nadmorskiego (PLH320017), który jest specjalnym obszarem ochrony siedlisk
• Wybrzeża Trzebiatowskiego (PLB320010) – obszaru specjalnej ochrony ptaków.

Ochrona

Celem ochrony jest zachowanie ekosystemu płytkiego lagunowego jeziora wraz z różnorodnością siedlisk kształtowanych pod jego wpływem w warunkach zmiennego oddziaływania wód Bałtyku oraz siedlisk rzadkich gatunków roślin szczególnie słonolubnych i biotopów ptaków wodno-błotnych^[2].

Ochroną ścisłą jest objęte 162,52 ha wód przybrzeżnych, powierzchni jeziora z największą liczbą „wysp” z szuwarów oczeretowych, z olsami i szuwarami trzcinowymi. Pozostała część rezerwatu podlega ochronie czynnej (11,97 ha) oraz ochronie krajobrazowej (65,19 ha)^[2].

Ostoja ptaków

Niegdyś, gdy na jeziorze istniały naturalne łachy, gniazdował tutaj^[4] m.in.: perkoz dwuczuby (Podiceps cristatus – 30 par), łabędź niemy (Cygnus olor – 5 par), gęgawa (Anser anser – 20–25 par), błotniak stawowy (Circus aeruginosus – 2–3 pary), krwawodziób (Tringa totanus – 2 pary), śmieszka (Chroicocephalus ridibundus – 300 par).

Obecnie kolonia lęgowa mew śmieszek znajduje się na jeziorze Konarzewo, mewa srebrzysta (Larus argentatus – 4-6 par; obecnie, mewy te licznie gniazdują na dachach budynków na terenie Niechorza), rybitwa zwyczajna (Sterna hirundo – 3–4 pary), wąsatka (Panurus biarmicus – 1 para), srokosz (Lanius excubitor – 1 para). W czasie wiosenno-jesiennych wędrówek przebywają tu m.in.: gęś zbożowa (Anser fabalis) i gęś białoczelna (Anser albiflons) – 600 osobników, świstun (Anas penelope), krakwa (Anas strepera), rożeniec zwyczajny (Anas acuta).

W ostoi ma swoje pierzowisko gęgawa (Anser anser) – około 100 osobników.

Turystyka

Wokół rezerwatu okrężny Szlak Liwiej Łuży, o długości 9,3 km, rozpoczynający się i kończący w Niechorzu, gdzie łączy się z E-9 Szlakiem Nadmorskim im. Czesława Piskorskiego (Świnoujście – Kołobrzeg – Darłowo – Łeba – Żarnowiec).

Od strony Niechorza, na jeziorze zlokalizowane są dwa pomosty.

Przypisy

Bibliografia

• Maciej Gromadzki, Andrzej Dyrcz, Zbigniew Głowaciński i Maria Wieloch, Ostoje ptaków w Polsce, Ogólnopolskie Towarzystwo Ochrony Ptaków, Biblioteka Monitoringu Środowiska, Gdańsk 1994, ​ISBN 83-902466-0-0​